Wglab_jezyka_C_-_A.Sapek.pdf

Spis treści

I. Programowanie niestrukturalne

1. Instrukcje break i continue

2. Instrukcja goto

3. Instrukcja switch

4. Optymalizacja

II. Preprocesor

1. Dyrektywa preprocesora 16

1.1. Dyrektywa #pragma 16

1.2. Dyrektywa include 16

1.3. Dyrektywy #if, #ifdef, # ifndef, #else, #endif 18

1.4. Dyrektywy #define i #undef 20

2. Zastosowania dyrektywy #define 23

2.1 Definiowanie „stałych” 23

2.2. Makrodefinicje 25

2.3. Inne zastosowania definicji identyfikatorów 27

III. Formatowanie wejście/wyjście

1. Funkcje ze zmienną liczbą argumentów

2. Funkcje formatowanego wyjścia

2.1 Funkcja printf

2.2. Funkcja fprintf

2.3. Funkcja sprintf

2.4. Funkcje vprintf, vfprintf, vsprintf

2.5. Funkcja cprintf

3. Funkcje formatowanego wejścia

3.1. Funkcja scanf

3.2. Standardowe wejście

3.3. Funkcja fscanf

3.4. Funkcja sscanf

3.5. Funkcja cscanf

3.6. Funkcje vscanf, vfscanf i vsscanf

4. Zastosowania funkcji formatowanego wejścia/wyjścia

4.1 Projektowanie wyglądu ekranu

4.2. Reprezentacja rekordów w pliku

IV. Programowanie współbieżne

1. Dlaczego współbieżność?

2. Funkcje setljmp i longjmp

3. Przełączanie zadań

4. Zapis praktyczny

5. Program współbieżny

6. Komunikacja między procesami

7. Współbieżne wejście z klawiatury

V. Kod wynikowy

1. Zmieniamy Startup

2. Programy rezydentne

2.1 Jakie są zastosowania programów rezydentnych?

2.2 Tworzenie programów rezydentnych

2.3 Funkcja main jako program rezydentny

3 Przykładowe programy rezydentne

Wgłąb języka C

Wydawnictwo Helion

Wgłąb języka C

PRZEDMOWA

Niniejsza książka jest pomyślana jako książka dla programistów. Nie stanowi

ona całościowego, systematycznego opisu języka C i nie jest książką do nauki

programowania. Mam natomiast nadzieję, że będzie ona pożyteczna dla każde-

go, kto zna i używa języka C. Można na tę książkę spojrzeć na dwa sposoby.

Z jednej strony zawiera ona bardzo solidne i dogłębne opisy pewnych zagadnień

i może służyć jako podręcznik, do którego się często sięga w pracy (takie są roz-

działy o funkcjach formatowanego wejścia-wyjścia i preprocesorze). Z drugiej

zaś strony książka ta pełna jest perełek, nietypowych konstrukcji i zastosowań

języka. Słowem, nawet zaawansowani programiści znajdą tu coś ciekawego.

Rozdziały są właściwie niezależne od siebie i mogą być czytane w dowolnej

kolejności. Tym nie mniej, są one ułożone kolejno, według rosnącego stopnia

trudności i czytane po kolei będą najłatwiejsze do zrozumienia. Poza tym, przed

przeczytaniem rozdziału o programowaniu współbieżnym, w którym bardzo in-

tensywnie jest używany preprocesor, radzę przeczytać rozdział o preprocesorze.

Na deser radzę zostawić ostatni rozdział o niewiele mówiącym tytule "Kod wy-

nikowy". Opisuję w nim między innymi jak kompilować programy w C żeby

otrzymać kod o długości rzędu 50 bajtów i jak automatycznie zamienić zwykły

program w program rezydentny. Po przeczytaniu tego rozdziału trudno będzie

się oprzeć przed spędzeniem nocy przy komputerze.

Gliwice 29.05.1993

A.S.

I. Programowanie niestrukturalne

Tytuł może trochę dziwić: w książkach o programowaniu można raczej spotkać

rozdziały o programowaniu strukturalnym. Wielu programistów i autorów ma do

sprawy strukturalności stosunek dogmatyczny, nie dopuszczając żadnych od-

stępstw. Ja chciałbym tutaj wziąć w obronę "wyklęte niestrukturalności" i przy

okazji przedstawić sposób ich realizacji w języku C. Rozdział ten przedstawia

zarówno zastosowania konstrukcji niestrukturalnych w "solidnym" programowa-

niu, jak i pewne "sztuczki". W niektórych przykładach pokażę, że czasami algo-

rytm niestrukturalny może dać bardziej czytelny program. Znajdą się w tym

rozdziale także konstrukcje nietypowe, prawdopodobnie mniej czytelne,

w których niestrukturalność zastosowano w celu otrzymania bardzo zwięzłego

kodu.

Przyjęcie takiej zasady jest na ogół słuszne i zmusza do bardziej porządnego kon-

struowania programu (piszę "zmusza", bo w wielu przypadkach zapisanie algoryt-

mu w sposób strukturalny jest trudniejsze). Czasami jednak podporządkowanie się

tej zasadzie powoduje zbytnie zagnieżdżenie struktur programu i czyni go mniej

czytelnym. W takiej sytuacji należy oczywiście zastosować rozwiązanie dające

program bardziej przejrzysty, nawet jeśli jest ono niestrukturalne. Innym powodem

zastosowania konstrukcji niestrukturalnej jest chęć skrócenia kodu wynikowego

(na przykład w programach rezydentnych). W takich sytuacjach mądrze zaplano-

wany skok pozwala często uniknąć zbędnego powtarzania jakiejś sekwencji in-

strukcji.

while

Przypomnijmy najpierw, na czym polega programowanie strukturalne. Zakłada

ono, że sterowanie nie może być przekazywane przy pomocy żadnych instrukcji

skoku z wyjątkiem tych "zaszytych" w instrukcjach sterowania pętli ( for

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: