Atlas środków doskonalących uderzenia i przyjęcia piłki.pdf

(8894 KB) Pobierz
Microsoft Word - Atlas środków doskonalących podania i przyjęca pił
Atlas środków doskonalących
uderzenia i przyjęcia piłki
P a l u s z e k
Miłosz Stępiński, Krzysztof Paluszek
S t e p i n s k i
M .
Wydział Szkolenia
Dolnośląskiego Związku Piłki Nożnej
Wrocław 2008
& K .
85369620.001.png 85369620.002.png 85369620.003.png
We współczesnej piłce nożnej wszystko
zaczyna się i kończy na przyjęciu i uderzeniu piłki”
P a l u s z e k
Miłosz Stępiński
Liczba podań wykonanych na połowie przeciwnika i czas utrzymania
piłki podczas ataku pozycyjnego świadczy o poziomie zespołu”
Krzysztof Paluszek
Wprowadzenie
Pracując z grupami seniorskimi trener ma wiele możliwości oddziaływania na
zawodnika. Może wpłynąć na jego podejście do gry i treningu (motywacja), może nauczyć go
określonej taktyki, czy też poprawić poziom jego zdolności motorycznych. W tych
dziedzinach oddziaływanie szkoleniowca ma stosunkowo szeroki zakres. Inaczej jest jednak
& K .
ze sferą umiejętności technicznych. Tutaj oddziaływanie trenera jest bardzo ograniczone, co
wynika z faktu, że umiejętności techniczne jako nawyki ruchowe są po okresie dorastania
względnie stabilne i trudno podlegają oddziaływaniu treningowemu. Stąd m.in. w pracy
szkoleniowej z grupami młodzieżowymi na całym świecie podnosi się rolę szkolenia
S t e p i n s k i
technicznego, a nie kondycyjnego czy taktycznego. Jedna z podstawowych zasad teorii sportu
mówi bowiem, że każda nawet najprostsza umiejętność taktyczna nie może być zrealizowana
jeżeli zawodnik nie posiada optymalnego poziomu umiejętności technicznych. W piłce nożnej
za kluczowe elementy techniki można z pewnością uznać uderzenie i przyjęcie piłki. Bez nich
nie może zaistnieć żadna akcja ofensywna! Nie pomniejsza to naturalnie roli innych
elementów technicznych takich jak prowadzenie piłki, czy drybling lecz we współczesnej
piłce nożnej gdzie wszystko odbywa się szybko i na małym polu gry to właśnie uderzenie i
przyjęcie piłki urastają do miana „cichych” liderów w nieformalnych klasyfikacjach ważności
elementów technicznych. W pracy przedstawiono szereg ćwiczeń w formie ścisłej
(doskonalenie podań i podań połączonych z uderzeniami do bramki) oraz gier, które
prowadzą do doskonalenia tych elementów. Część ćwiczeń było wykorzystanych w zespole
mistrza Polski KGHM Zagłębie Lubin w sezonie 2006/07 i 2007/08 prowadzonym przez
M .
trenerów Czesława Michniewicza i Rafała Ulatowskiego. Ćwiczenia te były opracowywane i
wdrażane w każdą jednostkę treningową przez trenera przygotowania technicznego zespołu
Adama Fedoruka .
Autorzy: M. Stępiński, K. Paluszek
2
Uderzenia i przyjęcia piłki - teoria
Uderzenie piłki do partnera z zespołu jest nazywane podaniem piłki, natomiast
uderzenie skierowane w celu zdobycia bramki jest strzałem do bramki. Uderzenie piłki może
P a l u s z e k
być wykonane nogą lub głową . W teorii występuje kilka podziałów uderzeń piłki nogą.
Najczęściej wymienia się ten, którego punktem wyjścia jest uderzająca część ciała:
wewnętrzną częścią stopy,
wewnętrznym podbiciem,
zewnętrznym podbiciem,
prostym podbiciem,
sytuacyjne (zewnętrzną częścią stopy, szpicem, podeszwą, piętą, kolanem, udem, itp.).
Uderzenia prostym podbiciem są przeważnie używane do uderzeń piłki z powietrza – tzw.
wolejem (volleing – lofted pass) – przy wyprostowanym podbiciu stopy, z zachowaniem
pozycji zgiętych palców w kierunku do podeszwy stopy. Natomiast uderzenia piłki
& K .
wewnętrznym i zewnętrznym podbiciem stopy służą do nadania rotacji piłce wewnętrznej lub
zewnętrznej – kierunek lotu piłki po łuku z rotacją piłki w stosunku do bramki, np. przy
podaniach poprzecznych tzw. dośrodkowaniach (crossing pass) z bocznych stref boiska
(skrzydeł) w okolice pola karnego lub bramkowego albo przy wykonywaniu strzałów z
rotacją piłki do środka lub od środka bramki. W futbolu stosujemy również uderzenia piłki z
S t e p i n s k i
półobrotu z biodra, uderzenie piłki z przewrotki, podania o „ścianę” (wall pass) i podania górą
- ponad głową przeciwnika (chiping pass) (Wrzos 2006). Natomiast uderzenia piłki głową są
dzielona na uderzenia czołem, boczną powierzchnią głowy oraz sytuacyjne.
Ponadto uderzenia piłki można wykonać w miejscu lub w biegu, z ustawienia na wprost,
bokiem lub tyłem do bramki. Uderzenia piłki występują w połączeniu: z przyjęciem piłki, z
dryblingiem, z prowadzeniem piłki, ze zwodem, bez przyjęcia.
Gracz powinien stosować rodzaj uderzenia, który potrafi najlepiej wykonać (tzn.
skutecznie). Im szerszy jest jego repertuar uderzeń, tym łatwiej poradzi sobie w
najtrudniejszych sytuacjach. Obecnie przy bardzo agresywnej grze obrońców zawodnik musi
uderzać piłkę w bezpośrednim kontakcie z przeciwnikiem oraz najczęściej bez jej przyjęcia
(Paluszek 2003). Najczęściej popełniane błędy przy uderzeniu piłki to (Kollath 1998):
M .
noga postawna jest zbyt mocno zginana (słabe prostowniki mięśni podudzia),
zamach nogi uderzającej jest niewystarczający.
zawodnik ma zbyt słabe mięśnie tułowia, brzucha, pośladkowe.
3
Przyjęcia piłki wykorzystuje się w grze do opanowania piłki (bierne) lub zdobycia pola i
pozycji do dalszego działania (aktywne). Należy pamiętać, że we współczesnej piłce
bezpośrednio po przyjęciu piłki musimy wykonać następne działanie, dlatego te czynności
należy nauczać razem. Gracza przyjmującego piłkę obowiązują również określone zasady.
P a l u s z e k
Szczególnie zadbać należy o to, aby obrońca nie mógł wyprzedzić zawodnika do którego
adresowana jest piłka. Ponadto musimy partnerowi posiadającemu piłkę zwiększyć
możliwość wyboru kierunku podania. W celu niedopuszczenia do przyjęcia podanej piłki
przez kryjącego przeciwnika, należy przed przyjęciem wykonać ruch w jej stronę. Im
wcześniej i bardziej zdecydowanie zawodnik przyjmujący piłkę to uczyni, tym mniejsze
będzie prawdopodobieństwo przejęcia piłki przez przeciwnika. Przyjmując piłkę należy
wiedzieć co się chce z nią zrobić w dalszej kolejności. Jest to bardzo ważne, gdyż podczas
przyjmowania piłki należy ciało tak ułożyć, aby kolejny ruch był szybki i łatwy do
wykonania.
Przyjęcia piłki utrzymujące (bierne)
& K .
Przyjęcia piłki prowadzące do jej utrzymania wykonywane są najczęściej częściami ciała,
którymi wykonuje się uderzenia piłki, dodatkowo klatką piersiową lub głową.
Przyjęcia piłki wykonywane są dwoma zasadniczymi sposobami:
amortyzując piłkę poprzez wysunięcie, następnie szybkie cofnięcie (w chwili kontaktu z
piłką) i rozluźnienie części ciała przyjmującej piłkę,
S t e p i n s k i
amortyzując piłkę z wykorzystaniem podłoża i części ciała (“dociskanie” piłki do podłoża).
Przyjęcia piłki zdobywające (aktywne)
Przyjęcia piłki prowadzące do zdobycia pola i pozycji wykonywane są podobnie (w
początkowej fazie) do przyjęć utrzymujących. W końcowej fazie zawodnik przyjmujący
wykonuje ruch częścią ciała, którą przyjmuje piłkę w kierunku w którym chce ją przemieścić.
Jednocześnie popycha ją w tym kierunku i przemieszcza się za nią. Przyjęcie piłki
prowadzące do zdobycia pola i pozycji z piłką wykonuje się także przez właściwe ustawienie
najczęściej klatki piersiowej lub głowy. Powierzchnia przyjmująca przed przyjęciem jest tak
ustawiona, aby piłka odbiła się od niej i przemieściła w pożądanym kierunku.
Piłkę można przyjmować:
M .
nogą (wewnętrzną częścią stopy, wewnętrznym podbiciem, zewnętrzną częścią stopy,
zewnętrznym podbiciem, prostym podbiciem, podeszwą, udem),
klatką piersiową,
głową.
4
Przyjęcia piłki wykonuje się w połączeniu: z prowadzeniem piłki, z uderzeniem piłki do
bramki, z podaniem, walką “barkiem w bark” z przeciwnikiem.
W praktyce przyjęcia piłki dzieli się również z uwagi na fakt występowania zawodnika
drużyny przeciwnej (bez lub pod naciskiem przeciwnika) lub jego umiejscowienia w stosunku
P a l u s z e k
do zawodnika przyjmującego piłkę (z przeciwnikiem za plecami, z boku lub przed
przyjmującym). Dokładne przyjęcie i uderzenie piłki wykonane właściwą – stosowną do
danej sytuacji – częścią ciała jest podstawą każdej akcji ofensywnej zarówno w jej zarodku
(podania) jaki i fazie końcowej (strzał). Mówiąc o podaniach nie chodzi tylko o tzw. czystą
formę, ale o połączenie elementarnej techniki wykonania z innymi czynnościami
motorycznymi (sprinty, zwroty, balans ciałem), ale także z innymi elementami technicznymi
(podanie piłki poprzedzone prowadzeniem piłki lub przyjęciem itd.). We współczesnym
futbolu działania techniczne prawie zawsze występują w ruchu i tworzą sekwencje czynności
technicznych (np. przyjęcie piłki – prowadzenie – podanie - sprint na wolne pole, itd.).
& K .
sytuację boiskową i dokonać decyzji w które miejsce (gdzie) chce piłkę uderzyć oraz którą
częścią ciała (jak) ów uderzenie zamierza wykonać. Obie te czynności muszą być ponadto
wykonane z dobrym wyczuciem czasu i przestrzeni (kiedy). Analizując sytuację przed
S t e p i n s k i
wykonaniem np. podania zawodnik musi ocenić szanse powodzenia swojego zagrania. Przede
wszystkim czy piłka będzie w stanie wyminąć ewentualne przeszkody w postaci
przeciwników, a także możliwości SKUTECZNEGO (bezpiecznego) przyjęcia jej przez
partnera, który ma być adresatem podania. Efektywność podania szczególnie w sytuacjach
tzw. trudnych (na ograniczonym polu gry i pod naporem przeciwnika) zależy od wspólnego
zrozumienia się podającego i przyjmującego piłkę. Ów zrozumienie opiera się głownie na
wytrenowanych schematach, jednomyślności w zakresie rozwiązywania sytuacji taktycznych
związanych z organizacją gry ofensywnej w określonym systemie gry, a często także na
intuicji.
Podający, który w głównej mierze odpowiada za skuteczność działania, musi umieć
odróżnić działania pozorne przyjmującego od właściwych , np. podczas uwalniania się od
krycia przeciwnika (ryc. 1). Wychodząc na wolne pole, co we współczesnym futbolu coraz
M .
częściej wiąże się z próbą urwania się przeciwnikowi z krycia zawodnik musi zawsze starać
się pozostać w tzw. strefie widzenia i działania partnera z piłką. Oznacza to, że wychodząc na
wolne pole zawodnik nie może zniknąć z pola widzenia partnera, który jest przy piłce ani
uciec w sektor, w który on piłki posłać nie może.
5
Uderzający piłkę musi dokonać oceny szeregu czynników składających się na daną
Zgłoś jeśli naruszono regulamin