Bhagavad-Gita pl.pdf

Bhagavad-Gita

Taka Jaką Jest

Kompletne Wydanie

Dedykacja

Śri Śrimad A.C. Bhaktivedanty Swamiego Prabhupady:

dedykuję

ŚRILA BALADEVIE VIDYABHUSANIE

który tak wspaniale zaprezentował

komentarz Govinda-bhasya

filozofii Vedanty

Prolog

Chociaż Bhagavad-gita była wielokrotnie publikowana i jest powszechnie czytana jako osobne dzieło, oryginalnie pojawiła się jako

epizod Mahabharaty, epickiej historii w sanskrycie z czasów starożytnych. Mahabharata opowiada o wydarzeniach wiodących do

obecnego wieku Kali. To właśnie na początku tego wieku, jakieś pięć tysięcy lat temu, Pan Krsna przekazał Bhagavad-gitę Swemu

przyjacielowi i wielbicielowi Arjunie.

Ich rozmowa jeden z największych filozoficznych i religijnych dialogów znanych człowiekowi – miała miejsce tuż przed

rozpoczęciem walki, wielkiego bratobójczego konfliktu pomiędzy setką synów Dhrtarastry po jednej stronie, a ich kuzynami

Pandavami, synami Pandu, po drugiej.

Dhrtarastra i Pandu byli braćmi zrodzonymi w dynastii Kuru, wywodzącej się od króla Bharaty – dawnego władcy świata – od

którego imienia Mahabharata przyjęła swą nazwę. Ponieważ Dhrtarastra, starszy brat, był od urodzenia ślepcem, tron, który w

innym wypadku należał się jemu, przekazano jego młodszemu bratu, Pandu.

Pandu zmarł w młodym wieku, a pięciorgiem jego dzieci – Yudhisthirą, Bhimą, Arjuną, Nakulą i Sahadevą – zaopiekował się

Dhrtarastra, który w rezultacie został też – na pewien czas – królem. Tak więc synowie Dhrtarastry i Pandu wychowywali się w tym

samym pałacu. Wszyscy byli szkoleni w sztuce militarnej przez doświadczonego Dronę, otrzymując też rady czcigodnego "dziadka"

rodu – Bhismy.

Jednakże synowie Dhrtarastry – szczególnie najstarszy, Duryodhana – byli pełni nienawiści i zawiści wobec Pandavów. A ślepy i

złośliwy Dhrtarastra pragnął, aby jego synowie, a nie synowie Pandu, odziedziczyli królestwo.

Tak więc Duryodhana – za przyzwoleniem Dhrtarastry – snuł plany zabicia synów Pandu, którym udało się – dzięki troskliwej

opiece ich wuja Vidury i ich kuzyna Pana Krsny – ujść z życiem.

Pan Krsna nie był zwykłym człowiekiem, ale Samym Najwyższą Osobą Boga, który zstąpił na tę Ziemię i grał rolę księcia w

ówczesnej dynastii. W roli tej był On również bratankiem żony Pandu, Kunti, czyli Prthy, matki Pandavów. Więc Krsna sprzyjał

prawym synom Pandu i chronił ich, zarówno jako ich krewny, jak też jako wieczny obrońca religii. W końcu jednakże sprytny

Duryodhana wyzwał Pandavów do wzięcia udziału w grze hazardowej. W tym zgubnym turnieju Duryodhana i jego bracia

zawładnęli Draupadi, wierną i oddaną żoną Pandavów, i znieważyli ją poprzez usiłowanie obnażenia jej przed zgromadzeniem

książąt i królów. Ocaliła ją przed tym boska interwencja Krsny, ale w tej oszukańczej grze hazardowej Pandavowie zostali

podstępem pozbawieni królestwa i skazani na trzynastoletnie wygnanie.

Po powrocie z tułaczki Pandavowie poprosili Duryodhanę o zwrot swego prawowitego królestwa, jednakże ten bezceremonialnie

odmówił im. Będąc zobowiązanymi – jako członkowie porządku książęcego – pełnić administracyjne funkcje społeczne, Pandavowie

poprosili, aby oddano im chociaż pięć wiosek. Ale Duryodhana butnie odpowiedział, że nie odstąpi im nawet takiego kawałka ziemi,

w który mogliby wbić szpilkę.

Do tego czasu Pandavowie cierpliwie znosili wszystko, ale w tym momencie wojna zdawała się być nieuniknioną.

Niemniej jednak, kiedy książęta całego świata podzielili się już – niektórzy stając po stronie synów Dhrtarastry, a inni biorąc

stronę Pandavów – Krsna osobiście przyjął rolę posłańca synów Pandu i udał się do pałacu Dhrtarastry, aby pertraktować w sprawie

pokoju. Jednakie Jego prośba została odrzucona, i teraz wojna była pewna.

Pandavowie, osoby o najwyższych zasadach moralnych, rozpoznali w Krsnie Najwyższą Osobę Boga, podczas gdy niepobożni

synowie Dhrtarastry – nie. Jednakże Krsna zgodził się wziąć udział w wojnie odpowiednio do pragnienia przeciwnika. Jako Bóg, nie

wziąłby udziału w walce osobiście. Ale ktokolwiek pragnął, mógł skorzystać z armii Krsny – podczas gdy strona druga mogła mieć

Samego Krsnę, który wystąpiłby w roli doradcy i pomocnika. Duryodhana, geniusz polityczny, złakomił się na siły wojskowe Krsny,

podczas gdy Pandavowie zgodnie pragnęli mieć po swojej stronie samego Krsnę.

Tak więc Krsna został woźnicą Arjuny, zgodziwszy się kierować bajkowym powozem łucznika. To doprowadza nas do momentu,

w którym rozpoczyna się Bhagavad-gita: dwie armie ustawione w szyku bojowym, gotowe do stoczenia walki, a Dhrtarastra

niecierpliwie pyta swego sekretarza Sanjayę, "Cóż uczynili oni?"

Zatem czytelnik jest już pokrótce zaznajomiony z wydarzeniami prowadzącymi do bitwy na Polu Kuruksetra, konieczna jest

jedynie krótka uwaga odnośnie do tego tłumaczenia i komentarza.

Ogólnym wzorem, którego przestrzegali dotychczasowi tłumacze prezentujący Bhagavad-gitę, było odsuwanie na bok Osoby

Krsny, aby zrobić miejsce na swoje własne koncepcje i filozofie. Historia Mahabharaty jest uważana za malowniczą mitologię, a

Krsna staje się poetycznym środkiem wykorzystywanym do przedstawienia idei jakiegoś bezimiennego geniusza, albo w najlepszym

razie jest pomniejszą osobowością historyczną.

Ale osoba Krsna – przynajmniej w opinii Samej Gity – jest zarówno celem, jak i istotą Bhagavad-gity.

To tłumaczenie jednak, jak i jego komentarz, kieruje czytelnika ku Krsnie, a nie odsuwa go od Niego. Pod tym względem

Bhagavad-gita Taka Jaką Jest jest wyjątkowa. Również rzeczą wyjątkową jest to, iż dzięki temu Bhagavad-gita staje się całkowicie

jednolitą i zrozumiałą. Jako że Krsna jest mówcą Gity, jak również jej ostatecznym celem, jest to niewątpliwie jedyne tłumaczenie,

które prezentuje to wielkie pismo święte w jego prawdziwej wymowie.

Od Wydawcy

Słowo wstępne

Początkowo napisałem Bhagavad-gitę Taka Jaką Jest w postaci, w jakiej prezentowana jest obecnie. Kiedy po raz pierwszy

opublikowano tę książkę, oryginalny rękopis skrócono na nieszczęście do około 400 stron, pozbawiono go i ilustracji tłumaczenia

większości oryginalnych wersetów Śrimad Bhagavad-gity. We wszystkich moich pozostałych książkach – Śrimad-Bhagavatam, Śri

Iśopanisad itd. – stosuję następujący system: przedstawiam oryginalny tekst, daję jego łacińską transliterację i ekwiwalenty

angielskie dla każdego słowa w sanskrycie, tłumaczenie i następnie wyjaśnienie tekstu. To czyni książkę bardzo autentyczną,

naukową i przejrzystą. Toteż nie byłem bardzo szczęśliwy, kiedy musiałem pomniejszyć oryginał. Jednak później, kiedy znacznie

wzrósł popyt na Bhagavad-gitę Taka Jaką Jest, wielu naukowców i wielbicieli prosiło mnie o przedstawienie tej książki w jej

pierwotnej postaci. Tak więc obecnie próbujemy zaprezentować tę wielką księgę wiedzy w niezmienionej postaci, z pełnym

tłumaczeniem parampara, w celu głębszego i progresywniejszego rozpowszechnienia ruchu świadomości Krsny.

Nasz ruch świadomości Krsny jest prawdziwy, historycznie autoryzowany, naturalny i transcendentalny, dzięki temu, że oparty

jest na Bhagavad-gicie Taka Jaką Jest. Stopniowo staje się on najbardziej popularnym ruchem. szczególnie wśród młodszego

pokolenia. Staje się on również coraz bardziej interesującym dla pokolenia starszego. Ludzie starsi wiekiem zaczynają interesować

się nim tak bardzo, że ojcowie i dziadkowie moich uczniów udzielają nam poparcia, zostając dożywotnimi członkami naszego

wielkiego towarzystwa, Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Krsny. Wielu rodziców zwykło odwiedzać mnie, aby

wyrazić swoje uczucie wdzięczności za zapoczątkowanie ruchu świadomości Krsny wśród tych, którzy nie są rodowitymi

mieszkańcami Indii. W rzeczywistości pierwotnym ojcem tego ruchu jest Sam Pan Krsna i zapoczątkowany on został bardzo dawno

temu, a w społeczności ludzkiej przekazywany jest poprzez sukcesję uczniów. Jeśli mam w związku z tym jakąś zasługę, nie należy

ona do mnie osobiście, ale do mojego wiecznego mistrza duchowego, Jego Boskiej Miłości Om Visnupada Paramahamsy

Parivrajakacaryi 108 Śri Śrimad Bhaktisiddhanty Sarasvatiego Gosvamiego Maharajy Prabhupady.

Jeżeli ja mam jakiś udział w tej sprawie, to jedynie taki, że spróbowałem przedstawić Bhagavad-gitę Taką Jaką Jest, bez

zafałszowań. Przed obecną edycją Bhagavad-gity Taką Jaką Jest, prawie wszystkie wydania Bhagavad-gity w języku angielskim

miały na celu zaspokojenie czyichś osobistych ambicji. My, prezentując Bhagavad-gitę Taką Jaką Jest, staramy się przedstawić

misję Najwyższej Osoby Boga, Krsny. Naszym interesem jest ukazanie woli Krsny, a nie woli jakiegoś światowego spekulanta-

polityka, filozofa czy naukowca, gdyż ci mają bardzo niewielką wiedzę o Krsnie, pomimo całej swojej wiedzy innego rodzaju. Kiedy

Krsna mówi: man-mana bhava mad-bhakto mad-yaji mam namaskuru itd., my – w odróżnieniu od tzw. naukowców – nie mówimy,

że Krsna i Jego wewnętrzny duch są różne. Krsna jest absolutem i nie ma różnicy pomiędzy imieniem Krsny, Jego formą,

jakościami, rozrywkami itd. Tę absolutną pozycję Krsny niełatwo zrozumieć tym wszystkim osobom, które nie są Jego wielbicielami

w systemie parampara (sukcesji uczniów). Na ogół, tzw. naukowcy, politycy, filozofowie i svami nie posiadający doskonałej wiedzy

o Krsnie, próbują skazać Go na banicję albo zabić swoimi komentarzami do Bhagavad-gity. Takie nieautoryzowane komentarze do

Bhagavad-gity znane są jako Mayavada-bhasya i Pan Caitanya mówi wyraźnie, że zbłądzi każdy, kto próbuje zrozumieć Bhagavad-

gitę z punktu widzenia Mayavadi. W rezultacie zwiedziony student Bhagavad-gity z pewnością będzie zdezorientowany na ścieżce

duchowego przewodnictwa i nie będzie w stanie powrócić do domu, z powrotem do Boga.

Naszym jedynym celem jest przedstawienie Bhagavad-gity Taką Jaką Jest po to, aby poprowadzić uwarunkowanych studentów do

tego samego celu, dla którego Krsna zstępuje na tę planetę raz w ciągu dnia Brahmy, czyli co każde 8 600 000 000 lat. Cel ten został

wytłumaczony w Bhagavad-gicie i my musimy przyjąć go takim jakim jest, gdyż w przeciwnym razie wszelkie próby zrozumienia

Bhagavad-gity i jej mówcy, Pana Krsny, nie będą miały sensu. Pan Krsna po raz pierwszy przekazał Bhagavad-gitę bogu słońca,

kilkaset milionów lat temu. Musimy przyjąć ten fakt i w ten sposób zrozumieć historyczne znaczenie Bhagavad-gity, bez fałszywej

interpretacji, opierając się na autorytecie Krsny. Interpretowanie Bhagavad-gity bez odwoływania się do woli Krsny jest największą

obrazą. Aby uchronić się od tej obrazy, należy zrozumieć Pana jako Najwyższą Osobę Boga, tak jak został On bezpośrednio

zrozumiany przez Arjunę, pierwszego ucznia Pana Krsny Takie zrozumienie Bhagavad-gity jest prawdziwie korzystne i polecane dla

pomyślności ludzkiego społeczeństwa w wypełnianiu misji życia.

Ruch świadomości Krsny jest konieczny w ludzkim społeczeństwie, dlatego że ofiarowuje on najwyższą doskonałość życia.

Bhagavad-gita w pełni tłumaczy, w jaki sposób się to dzieje. Na nieszczęście światowi awanturnicy zrobili użytek z Bhagavad-gity,

dając ujście swoim demonicznym skłonnościom i wprowadzając ludzi w błąd, jeśli chodzi o prawidłowe zrozumienie prostych zasad

życia. Każdy powinien wiedzieć jak Bóg, Krsna, jest wielki i każdy powinien poznać rzeczywistą pozycję żywych istot. Każdy

powinien wiedzieć, że żywa istota jest wiecznym sługą i jeśli nie służy Krsnie, musi służyć złudzeniu w różnych odmianach trzech

gun natury materialnej, i wskutek tego podlega wiecznej wędrówce w cyklu narodzin i śmierci. Procesowi temu muszą podlegać

nawet tzw. wyzwoleni spekulanci Mayavadi. Wiedza ta stanowi wielką naukę i każda żywa istota powinna słuchać jej dla swojej

własnej korzyści.

Ludzie na ogół, szczególnie w tym wieku Kali, oczarowani są zewnętrzną energią Krsny i błędnie rozumują, że poprzez rozwój

materialnego dobrobytu każdy człowiek będzie szczęśliwy. Nie posiadają wiedzy o tym, że ta materialna, zewnętrzna natura jest

bardzo silna i każdy jest mocno ograniczony przez jej ścisłe prawa. Żywa istota jest szczęśliwie cząstką Pana, zatem jej naturalną

funkcją jest bezpośrednia służba dla Pana. Pod wpływem złudzenia próbuje ona osiągnąć szczęście, służąc na różne sposoby

zadowalaniu własnych zmysłów, co jednak nigdy nie uczyni jej szczęśliwą. Zamiast zadowalać swoje własne, materialne zmysły,

powinna zadowalać zmysły Pana. Jest to najwyższą doskonałością życia. Pan chce tego i żąda tego. Należy zrozumieć to centralne

zagadnienie Bhagavad-gity. Nasz ruch świadomości Krsny uczy cały świat tej najważniejszej rzeczy i ponieważ my nie profanujemy

tematu Bhagavad-gity Taka Jaką Jest, wszyscy poważnie zainteresowani wyciągnięciem korzyści ze studiowania Bhagavad-gity

muszą przyjąć pomoc od ruchu świadomości Krsny, aby zrozumieć Bhagavad-gitę praktycznie, pod bezpośrednim przewodnictwem

Pana. Dlatego mamy nadzieję, ze ludzie wyciągną jak najwięcej korzyści ze studiowania Bhagavad-gity Taka Jaką Jest, którą tutaj

prezentujemy. Jeśli chociaż jedna osoba zostanie czystym wielbicielem (bhaktą) Pana, będziemy uważali nasz wysiłek za sukces.

(podpis Prabhupada- w układzie strony

lub online)

12 maja 1971 A. C. Bhaktivedanta Swami

Sydney, Australia

Wprowadzenie

om ajnana-timirandhasya jnananjana-śalakaya

caksur unmilitam yena tasmai śri-gurave namah

śri-caitanya-mano-'bhistam sthapitam yena bhu-tale

svayam rupah kada mahyam dadati sva-padantikam

Urodziłem się w najciemniejszej ignorancji i mój mistrz duchowy otworzył moje oczy światłem wiedzy. Ofiarowuję mu moje

głębokie wyrazy szacunku.

O, kiedy Śrila Rupa Gosvami Prabhupada, który ustanowił w tym materialnym świecie misję mającą spełnić życzenie Pana

Caitanyi, da mi schronienie u swych lotosowych stóp?

vande 'ham śri-guroh śri-yuta-pada-kamalam śri-gurun vaisnavamś ca

śri-rupam sagrajatam saha-gana-raghunathanvitam tam sa-jivam

sadvaitam savadhutam parijana-sahitam krsna-caitanya-devam

śri-radha-krsna-padan saha-gana-lalita-śri-viśakhanvitamś ca

Kłaniam się lotosowym stopom mojego mistrza duchowego i stopom wszystkich Vaisnavów. Kłaniam się lotosowym stopom Śrila

Rupy Gosvamiego i jego starszego brata Sanatany Gosvamiego, jak również lotosowym stopom Raghunatha Dasy, Raghunatha

Bhatty, Gopala Bhatty i Śrila Jivy Gosvamiego. Składam hołd Panu Krsnie Caitanyi i Panu Nityanandzie razem z Advaitą Acaryą,

Gadadharą, Śrivasą i ich innymi towarzyszami. Składam hołd Śrimati Radharani i Śri Krsnie oraz Ich towarzyszkom, Śri Lalicie i

Viśace.

he krsna karuna-sindho dina-bandho jagat-pate

gopeśa gopika-kanta radha-kanta namo 'stu te

O mój drogi Krsno, Ty jesteś przyjacielem strapionych i źródłem stworzenia. Ty jesteś panem pasterek gopi i kochankiem Radharani.

Tobie składam hołd.

tapta-kancana-gaurangi radhe vrndavaneśvari

vrsabhanu-sute devi pranamami hari-priye

Składam hołd Radharani, Królowej Vrndavany, o cerze koloru stopionego złota. Ty jesteś córką Króla Vrsabhanu i jesteś bardzo

droga Panu Krsnie.

vancha-kalpatarubhyaś ca krpa-sindhubhya eva ca

patitanam pavanebhyo vaisnavebhyo namo namah

Ofiarowuję wyrazy szacunku wszystkim Vaisnavom, wielbicielom Pana, którzy tak jak drzewo pragnień spełniają życzenia

wszystkich, i którzy pełni są współczucia dla upadłych dusz.

śri-krsna-caitanya prabhu-nityananda

śri-advaita gadadhara śrivasadi-gaura-bhakta-vrnda

Składam hołd Śri Krsnie Caitanyi, Prabhu Nityanandzie, Śri Advaicie, Gadadharze, Śrivasie i wszystkim innym w sukcesji uczniów.

hare krsna hare krsna krsna krsna hare hare

hare rama hare rama rama rama hare hare

Bhagavad-gita jest również znana jako Gitopanisad. Jest ona esencją wiedzy wedyjskiej, a w literaturze wedyjskiej jednym z

najważniejszych Upanisadów. Jest tak wiele komentarzy do Bhagavad-gity w języku angielskim, że ktoś może zapytać, czy istnieje

potrzeba jeszcze jednego. To obecne wydanie może być wytłumaczone w następujący sposób. Ostatnio pewna Amerykanka

poprosiła mnie, abym polecił jej jakieś angielskie tłumaczenie Bhagavad-gity. Oczywiście w Ameryce jest bardzo wiele wydań

Bhagavad-gity dostępnych w języku angielskim, ale o ile mogłem się zorientować (nie tylko w Ameryce, ale również w Indiach), o

żadnym z nich nie można powiedzieć, że jest autorytatywne, gdyż prawie w każdym z nich komentator wyraził swoje własne opinie,

nie dotykając ducha Bhagavad-gity takiej jaką ona jest.

Duch Bhagavad-gity zawarty jest w samej Bhagavad-gicie. Jest to tak: jeśli chcemy zażyć jakieś lekarstwo, musimy zażyć je

zgodnie z zaleceniami recepty. Nie możemy przyjąć lekarstwa według własnej fantazji lub kierując się wskazówkami przyjaciela.

Musimy zażyć je zgodnie ze wskazówkami umieszczonymi na etykietce albo zgodnie z zaleceniem lekarza. Podobnie, Bhagavad-

gitę powinniśmy rozumieć i przyjmować tak, jak poleca to jej autor. Autorem Bhagavad-gity jest Pan Śri Krsna. Jest On wspominany

na każdej stronie Bhagavad-gity jako Najwyższa Osoba Boga, Bhagavan. Oczywiście słowo bhagavan czasami odnosi się do jakiejś

potężnej osoby albo potężnego półboga, i niewątpliwie tutaj też bhagavan wskazuje na Pana Śri Krsnę jako wielką osobowość, ale

równocześnie powinniśmy wiedzieć, że Pan Śri Krsna jest Najwyższą Osobą Boga, jak potwierdzili to wszyscy wielcy acaryowie

(mistrzowie duchowi), jak Śankaracarya, Ramanujacarya, Madhvacarya, Nimbarka Svami, Śri Caitanya Mahaprabhu i wiele innych

autorytetów wiedzy wedyjskiej w Indiach. Pan Sam dowodzi w Bhagavad-gicie, że jest Najwyższą Osobą Boga i jest przyjęty jako

taki w Brahma-samhicie, wszystkich Puranach, a szczególnie w Śrimad-Bhagavatam, znanym jako Bhagavata Purana ( krsnas tu

bhagavan svayam ) . Zatem powinniśmy przyjąć Bhagavad-gitę tak, jak poleca to Sam Osoba Boga.

W Czwartym Rozdziale Gity (4.l-3) Pan mówi:

imam vivasvate yogam proktavan aham avyayam

vivasvan manave praha manur iksvakave 'bravit

evam parampara-praptam imam rajarsayo viduh

sa kaleneha mahata yogo nastah parantapa

sa evayam maya te 'dya yogah proktah puratanah

bhakto 'si me sakha ceti rahasyam hy etad uttamam

Pan informuje tutaj Arjunę, że Bhagavad-gita została po raz pierwszy przekazana bogu słońca, bóg słońca wytłumaczył ją Manu, z

kolei Manu wytłumaczył ją Iksvaku, i w ten sposób, poprzez sukcesję uczniów, poprzez kolejnych jej mówców, przekazywany był

ten system yogi. Jednak, z biegiem czasu, przekaz ten został przerwany i znajomość tego systemu zaginęła. Wskutek tego Pan musiał

powtórzyć Bhagavad-gitę raz jeszcze, tym razem do Arjuny na polu bitewnym Kuruksetra.

Pan powiedział Arjunie, że przekazuje mu ten najwyższy sekret dlatego, że jest on Jego przyjacielem i bhaktą (wielbicielem).

Oznacza to, że Bhagavad-gita jest rozprawą przeznaczoną szczególnie dla bhaktów Pana. Są trzy klasy transcendentalistów,

mianowicie jnani (impersonaliści), yogini (praktykujący medytację) i bhaktowie (wielbiciele Pana). Pan mówi tutaj wyraźnie

Arjunie, że czyni go pierwszym odbiorcą tej wiedzy w nowej parampara (sukcesji uczniów), ponieważ stara sukcesja została

przerwana. Dlatego życzeniem Pana było ustanowienie następnej sukcesji ( parampara ) , która kontynuowałaby linię myślenia idącą

od boga słońca do innych. Pan zapragnął, aby Arjuna na nowo rozpoczął rozpowszechnianie Jego nauki. Chciał On, aby Arjuna

został autorytetem w rozumieniu Bhagavad-gity. Widzimy więc, że Bhagavad-gita została przekazana Arjunie głównie dlatego, że

był On bhaktą Pana, bezpośrednim uczniem Krsny i Jego bliskim przyjacielem. Zatem Bhagavad-gitę może najlepiej zrozumieć

osoba, która posiada cechy podobne do Arjuny. To znaczy, że musi być ona bhaktą Pana i musi być w bliskim związku z Panem.

Skoro tylko ktoś zostaje bhaktą Pana, ma on również bezpośredni związek z Panem. Jest to bardzo skomplikowany temat, ale krótko

można powiedzieć, że bhakta (wielbiciel) posiada związek z Panem na jeden z pięciu różnych sposobów:

1. Może być wielbicielem Pana w stanie pasywnym;

2. Może być wielbicielem Pana w stanie aktywnym;

3. Może być wielbicielem Pana jako Jego przyjaciel;

4. Może być wielbicielem Pana jako Jego rodzic;

5. Może być wielbicielem Pana jako ukochany współmałżonek.

Arjuna był w związku przyjaźni z Panem. Oczywiście jest ogromna różnica pomiędzy tą przyjaźnij a przyjaźnią spotykaną w

świecie materialnym. Ta przyjaźń jest przyjaźnią transcendentalną, którą nie każdy może posiadać. Każdy ma jakiś szczególny

związek z Panem i związek ten może zostać odnowiony poprzez doskonałość służby oddania Jednak w obecnym stanie naszego

życia zapomnieliśmy nie tylko o Najwyższym Panu, ale również o naszym wiecznym z Nim związku. Każda żywa istota z wielu,

wielu bilionów i trylionów żywych istot, ma jakiś szczególny, wieczny związek z Panem. Nazywany jest on svarupa. Związek ten

( svarupa ) może zostać odnowiony poprzez proces służby oddania i stan taki nazywany jest svarupa-siddhi – doskonałością czyjejś

konstytucjonalnej pozycji. Więc Arjuna był wielbicielem Najwyższego Pana i łączył go z Nim związek przyjaźni.

Należy zwrócić uwagę na to, w jaki sposób Arjuna przyjął Bhagavad-gitę. Zostało to opisane w Rozdziale Dziesiątym (10.12-14):

arjuna uvaca

param brahma param dhama pavitram paramam bhavan

purusam śaśvatam divyam adi-devam ajam vibhum

ahus tvam rsayah sarve devarsir naradas tatha

asito devalo vyasah svayam caiva bravisi me

sarvam etad rtam manye yan mam vadasi keśava

na hi te bhagavan vyaktim vidur deva na danavah

"Arjuna rzekł: Ty jesteś Najwyższą Osobą Boga, ostateczną siedzibą, najczystszym, Absolutną Prawdą. Jesteś wieczną,

transcendentalną, oryginalną osobą, jesteś nienarodzonym i największym. Wszyscy wielcy mędrcy, jak Narada, Asita, Devala, Vyasa

świadczą tak o Tobie, a teraz Ty Sam mi to oznajmiasz. O Krsno, całkowicie przyjmuję za prawdę wszystko to, co mi powiedziałeś.

Ani bogowie, ani demony, o Panie, nie znają Twojej Osoby."

Po wysłuchaniu Bhagavad-gity od Najwyższej Osoby Boga, Arjuna zaakceptował Krsnę jako param brahmę, Najwyższego

Brahmana. Każda żywa istota jest Brahmanem, ale najwyższa żywa istota, czyli Najwyższa Osoba Boga, jest Najwyższym

Brahmanem. Param dhama oznacza, że On jest najwyższym spoczynkiem albo siedzibą wszystkiego;

pavitram oznacza, że jest On czysty, nieskalany materialnie;

purusam oznacza, że jest On najwyższym podmiotem radości;

śaśvatam, że jest oryginalny,

divyam, że jest transcendentalny,

adi-devam, że jest On Najwyższą Osobą Boga;

ajam, że jest nienarodzony, a

vibhum, że jest największy.

Ktoś może pomyśleć, że Arjuna mówił to wszystko drogą pochlebstwa, jako że był przyjacielem Krsny, ale Arjuna, aby rozwiać

teko rodzaju wątpliwości z umysłów czytelników Bhagavad-gity, uzasadnia te pochwały już w następnym wersecie. Mówi on, że za

Najwyższą Osobę Boga uważa Krsnę nie tylko on, ale również takie autorytety, jak mędrcy Narada, Asita, Devala, Vyasadeva itd. Są

to wielkie osobistości, które rozpowszechniają wiedzę wedyjską tak, jak zostało to uznaj przez wszystkich acaryów. Dlatego Arjuna

mówi Krsnie, że przyjmuje za całkowicie doskonałe wszystko to, co On mówi. Sarvam etad rtam manye: "Wszystko, co mówisz,

przyjmuję za prawdę." Stwierdza on również, że bardzo trudno jest zrozumieć Osobę Pana, i że nawet wielcy półbogowie nie mogą

Go poznać. To znaczy, że Pana nie mogą poznać osoby stojące wyżej od istot ludzkich. Więc jak może zrozumieć Śri Krsnę ludzka

istota nie będąc Jego wielbicielem?

Zatem Bhagavad-gitę należy przyjmować w duchu oddania. Nie należy myśleć, że jest się równym Krsnie albo że jest On zwykłą

osobą, czy nawet wielką osobistością. Pan Śri Krsna jest Najwyższą Osobą Boga. Więc według oznajmienia Bhagavad-gity czy

wypowiedzi Arjuny – osoby, która próbuje zrozumieć Bhagavad-gitę – powinniśmy przynajmniej teoretycznie przyjąć Krsnę za

Najwyższą Osobę Boga, a dzięki temu pokornemu nastawieniu będziemy mogli zrozumieć Bhagavad-gitę. Bardzo trudno jest

zrozumieć Bhagavad-gitę, jeśli nie czyta się jej w duchu pokory jako że jest ona wielką tajemnicą.

Właściwie czym jest Bhagavad-gita ? Celem Bhagavad-gity jest wyzwolenie ludzkości z niewiedzy materialnej egzystencji. Każdy

człowiek uwikłany jest w wiele różnych kłopotów, podobnie jak Arjuna był w kłopocie, kiedy miał stoczyć bitwę na polu

Kuruksetra. Arjuna podporządkował się Śri Krsnie i wskutek tego została wygłoszona Bhagavad-gita. Nie tylko Arjuna, ale każdy z

nas pełen jest rozterek z powodu tej materialnej egzystencji. Samo nasze istnienie ma miejsce w atmosferze nieistnienia. W

rzeczywistości nie powinniśmy obawiać się nieistnienia. Nasza egzystencja jest wieczna. Ale w jakiś sposób zostaliśmy umieszczeni

w asat. Asat odnosi się do tego, co nie istnieje.

Spośród tak wielu ludzkich istot, które cierpią, niewiele jest takich, które rzeczywiście starają się dowiedzieć jaka jest ich

prawdziwa pozycja, kim są, dlaczego znalazły się w tak niefortunnym położeniu itd. Dopóki nie zaczną one dociekać źródeł

własnego cierpienia, dopóki nie zdadzą sobie sprawy z tego, że nie chcą cierpieć, a raczej chcą położyć kres wszelkim cierpieniom,

dopóty nie mogą być one uważane za doskonałe ludzkie istoty. Człowieczeństwo zaczyna się wtedy, gdy ten rodzaj dociekań budzi

się w naszym umyśle. W Brahma-sutrze takie dociekanie nazywane jest brahma-jijnasa. Athato brahma-jijnasa. Dopóki ludzka

istota nie docieka natury Absolutu, każde jej działanie powinno być uważane za błędne. Zatem ci, którzy zaczynają pytać, dlaczego

cierpią albo skąd pochodzą i gdzie pójdą po śmierci, są odpowiednimi studentami do poznania Bhagavad-gity. Szczery student

powinien również mieć niezachwiany szacunek dla Najwyższej Osoby Boga. Takim uczniem był Arjuna.

Pan Krsna zstępuje specjalnie po to, by na nowo ustanowić prawdziwy cel życia, kiedy człowiek o tym celu zapomina. Nawet

wtedy, spośród wielu, wielu rozbudzonych ludzkich istot może tylko jedna rzeczywiście osiąga zrozumienie swej pozycji i dla takiej

osoby przekazywana jest Bhagavad-gita: Właściwie my wszyscy zostaliśmy pożarci przez tygrysicę niewiedzy, ale Pan jest bardzo

miłosierny dla żywych istot, szczególnie dla istot ludzkich. Dlatego przekazał On Bhagavad-gitę, czyniąc Swego przyjaciela Arjunę

Swoim uczniem.

Będąc towarzyszem Pana Krsny, Arjuna był ponad wszelką ignorancją. Jednak na Polu Bitewnym Kuruksetra został on specjalnie

poddany działaniu złudnej energii w tym celu, by pytać Pana Krsnę o problemy życia, tak aby Pan mógł wyjaśnić je dla korzyści

przyszłych pokoleń ludzkich istot i aby nakreślić plan życia. Wszystko to po to, aby człowiek mógł działać zgodnie z tym planem i

doskonalić misję swojego ludzkiego życia.

Przedmiotem rozważań Bhagavad-gity jest pięć podstawowych prawd. Przede wszystkim wytłumaczona jest w niej nauka Boga, a

następnie konstytucjonalna pozycja żywej istoty, jivy. Istnieje iśvara, to znaczy kontroler, i istnieją jivy, żywe istoty, które są

kontrolowane. Kiedy żywa istota twierdzi, że nie jest kontrolowana, ale że jest wolna, jest wtedy niespełna rozumu. Żywa istota jest

kontrolowana pod każdym względem, przynajmniej w swoim uwarunkowanym życiu. Podstawowym przedmiotem rozważań w

Bhagavad-gicie jest iśvara (najwyższy kontroler) i jivy (kontrolowane żywe istoty). Omówione zostały również:

prakrti (natura materialna),

czas (okres trwania całego wszechświata, czyli manifestacji natury materialnej)

oraz karma (działanie).

Manifestacja kosmiczna pełna jest wszelakich działań i w te różne czynności zaangażowane są wszystkie żywe istoty. Z Bhagavad-

gity musimy dowiedzieć się: czym jest Bóg, czym są żywe istoty, czym jest prakrti, czym jest manifestacja kosmiczna i w jaki

sposób jest ona kontrolowana przez czas oraz jakie są czynności żywych istot.

Spośród tych pięciu podstawowych przedmiotów rozważań Bhagavad-gity, Najwyższy Bóg, czyli Krsna, Brahman, najwyższy

kontroler albo Paramatma – można używać któregokolwiek z tych imion – jest uznany za najwyższego ze wszystkich. Żywe istoty

jakościowo są takie same jak najwyższy kontroler. Na przykład Pan sprawuje kontrolę nad sprawami wszechświata, nad materialną

naturą itd., jak to zostanie wytłumaczone w następnych rozdziałach Bhagavad-gity. Materialna natura nie jest niezależna. Działa ona

pod kierunkiem Najwyższego Pana. Pan Krsna mówi, mayadhyaksena prakrtih suyate sa-caracaram: "Ja kieruję działaniem tej

materialnej natury." Gdy obserwujemy jakieś wspaniałe zjawiska w naturze kosmicznej, powinniśmy wiedzieć, że poza tą kosmiczną

manifestacją istnieje kontroler. Gdyby nie ta kontrola, nic nie mogłoby się zamanifestować. Nie branie pod uwagę tego kontrolera

jest dziecinadą. Dziecko na przykład może myśleć, że samochód jest czymś zgoła cudownym, gdyż posiada zdolność poruszania się

bez pomocy konia czy innego zwierzęcia pociągowego, ale rozsądny człowiek wie, na czym polega działanie mechanizmu

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: