Bretton Barbara - Jutro i na zawsze.pdf - Bretton Barbara - marzenka2100

BARBARA BRETTON

JUTRO I NA ZAWSZE

Koniec sierpnia, 1776

Andrew McVie siedział na zboczu za latarnią morską

i czekał. Sam nie był pewien, na co, czuł jednak, że nie

ma wyjścia.

Tego ranka obudził się na długo przed świtem, ale

natychmiast oprzytomniał, tak jakby przespał głęboko

co najmniej osiem godzin. Nocował w zajeździe w po

bliżu Milltown. Annie Willis, właścicielka i dobra ko

bieta, której dwaj synowie służyli w armii generała Wa

szyngtona, zaproponowała mu świeżą kawę i ciepły

chleb prosto z pieca, lecz Andrew chciał czym prędzej

ruszyć w drogę.

- Nie można żyć samym patriotyzmem - powiedzia

ła Annie i podała mu bochenek chleba owinięty w czystą

ściereczkę. - Kiedy będziesz jadł, pomyśl o pani Willis

i pomódl się, żeby jej synowie wrócili do domu.

Patriotyzm. Słowo, na którego dźwięk jeszcze parę lat

temu czuł w piersi ogień, teraz stało mu się zupełnie

obojętne. Czasami czuł się tak, jakby nie wiedział, co to

znaczy poświęcić wszystko na ołtarzu rewolucji.

Ludzie nazywali go bohaterem. Mówili, że porywa

się na rzeczy, na które innym nie starcza odwagi, ponie

waż świetnie rozumie, iż los kolonii jest ważniejszy od

jego wygód i bezpieczeństwa. Mylili się. Wszyscy. Od

śmierci Elspeth i Davida żył tak, jakby nic nie miało dla

niego znaczenia prócz bólu, który przeszywał jego serce.

Łatwo mu było ryzykować, skoro nie miał już nic do

stracenia.

Teraz jednak nie mógł już dalej skutecznie zajmować

się szpiegostwem.

Zmienił pozycję i podparł ręką głowę. Podróż na

Long Island, aby ostrzec generała Waszyngtona o spisku

na jego życie, przyniosła mu jedynie kłopoty. Nie tylko

nie zastał tam generała, lecz na dodatek żołnierze potra

ktowali go tak, jakby był wariatem.

- Chyba zbyt długo siedziałeś na słońcu - powiedział

jeden z nich z drwiącym uśmiechem. - Jego Ekscelencja

przebywa w Trenton i jest zupełnie bezpieczny.

Andrew próbował później pocieszyć się kuflem piwa,

ale na tym padole nie było dla niego pociechy. Widział całą

sytuację równie wyraźnie jak własną twarz w lustrze przy

goleniu. Podczas gdy on marzył, pochodnia wolności prze

szła w inne, młodsze i silniejsze ręce. Młodzi ludzie goto

wi byli toczyć bitwy, których on już nie pojmował.

Zaśmiał się gorzko w duszy. Pomyślał, że byłoby

lepiej, gdyby leżał teraz martwy na piaszczystej ziemi

Long Island. Nie miał już nic do oddania, nic prócz życia

przepełnionego żalem. W swoim czasie powinien był

coś powiedzieć, coś zrobić. Powinien był lepiej wie

dzieć, jak postępować.

Młody, ambitny prawnik z Bostonu zmienił się w pa

triotę, który następnie utracił wiarę w sens walki, choć

inni za jej powodzenie gotowi byli oddać życie.

Tó wszystko nie miało już dla niego znaczenia. Wie

dział, jak się skończy wojna. Patrioci zwyciężą. Korona

zmieni się w sojusznika. Słońce i księżyc będą wscho

dzić i zachodzić jak co dzień. A on, Andrew McVie,

pozostanie samotny.

Spojrzał na latarnię i pokręcił głową. To wszystko jest

takie absurdalne.

Nie sądził, że znowu znajdzie się w tym miejscu. Zu

pełnie nie rozumiał, dlaczego dotarł do tego akurat pun

ktu wybrzeża New Jersey, skoro jego celem było Prince

ton. Wiedział jedynie, że przyciągnęła go tu jakaś siła,

której nie potrafił się oprzeć.

Zamiast tego powinien teraz siedzieć przy stole Rebe

ki Blakelee, jeść doskonały posiłek i rozmyślać nad mar

nością swego życia.

Nie miał ani żony, ani dziecka. Nie miał domu, do

którego mógłby wrócić odpocząć. Samotność, którą za

akceptował jako karę, czasami podchodziła mu do gard

ła i niemal pozbawiała tchu.

Inni ludzie mają przyjaciół, z którymi mogą spędzić

gorącą letnią noc lub ogrzać się zimą przy kominku. On

nie miał nic prócz żalu, który w ciągu ostatnich kilku

tygodni dopiekał mu jak nigdy przedtem. Tego lata od

krył, że jego serce potrafi jeszcze żywiej bić i przez

krótki czas wierzył, że może znowu będzie szczęśliwy.

Emilie Crosse pojawiła się w jego życiu w taki jak ten

poranek, właśnie tu, po czym opowiedziała mu niezwy-

kłą historię o wielkim czerwonym balonie, który prze

niósł ją przez stulecia. Początkowo uznał ją za szaloną

i nie wierzył w jej słowa, ale wkrótce odkrył, że nie

pozostaje obojętny na jej urok.

Intrygowała go jej inteligencja i niezwykłe poczucie

humoru. Czasami wściekał się z powodu jej niezależno

ści i tęsknił za znacznie pokorniejszymi kobietami, jakie

dotychczas znał, ale mimo wszystko coś go do niej ciąg

nęło.

Andrew nie był człowiekiem ulegającym podszeptom

fantazji. Nie wierzył w duchy ani zjawy, ani też w świat

inny niż ten, w którym żył. Jednak od dnia, w którym

znalazł Emilie w piwnicy latami, wiedział, że jego życie

już nigdy nie będzie takie samo.

Emilie była znacznie wyższa i silniejsza niż znane mu

niewiasty. Zachowywała się tak, jakby dokładnie wie

działa, do czego dąży. Andrew szczerze jej tego zazdro

ścił, ale na jego wyobraźnię silniej podziałało co innego,

a mianowicie świat, jaki opuściła - świat takich cudów,

że umysł zwykłego śmiertelnika nie potrafiłby ich chyba

pojąć.

Emilie opowiadała o lataniu w lśniących metalowych

ptakach, o ludziach chodzących po Księżycu. W jej cza

sach podobno istniały urządzenia przewyższające inteli

gencją Jeffersona i pomysłowością Franklina. Muzykę

podobno można było zapisać na lśniącej brązowej ta

śmie i słuchać, kiedykolwiek przyjdzie na to ochota.

Zawartość całej biblioteki można było zmieścić na urzą

dzeniu wielkości talerzyka. Najbiedniejsi obywatele

mieli rzekomo posiadać bogactwa, które jemu nie mogły

Bretton Barbara - Jutro i na zawsze.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: