Ustawienie to definiuje zainstalowaną kartę graficzną. Współczesne karty są zgodne ze standardem EGA/VGA. BIOS zazwyczaj automatycznie wykrywa (i sam ustawia) właściwy parametr ("EGA/VGA"). Znaczenie pozostałych dostępnych tu parametrów ("CGA 40", "CGA 80" i "MONO") jest obecnie marginalne - służy bowiem do obsługi kart, które czasy swojej świetności miały w latach 80-tych poprzedniego wieku. W płytach nie posiadających złącz ISA opcja ta nie ma żadnego znaczenia, jest ona w zupełności pomijalna.
Włączenie tej opcji powoduje, że te obszary pamięci, gdzie przechowywane są BIOS-y płyty głównej i karty graficznej, obsługuje kontroler pamięci podręcznej drugiego poziomu. Funkcja nie ma znaczenia dla wydajności środowiska Windows odwołującego się do sprzętu z pominięciem systemu BIOS.
We własny BIOS wyposażone są nie tylko płyty główne, ale także karty graficzne. Włączenie tej funkcji powoduje, że zawartość BIOS-u wideo jest kopiowana z wolnej pamięci stałej ROM do szybszej pamięci RAM, co ma za zadanie podnieść wydajność operacji graficznych. Warunkiem wzrostu szybkości pracy jest użytkowanie programów komunikujących się z kartą graficzną za pomocą BIOS-u. W praktyce metodę tę stosują jedynie starsze programy dla środowiska DOS. Systemy Windows nie korzystają z BIOS-u karty, odwołując się bezpośrednio do sprzętu przy użyciu dedykowanych sterowników. Podczas normalnego użytkowania Okien zalecane jest więc zablokowanie tej funkcji w celu oszczędzenia pamięci RAM. Włączenie tej opcji pozwala na zwiększenie wydajności graficznej systemu. Powoduje bowiem skopiowanie BIOS-u karty graficznej umieszczonego w pamięci ROM do szybkiej pamięci operacyjnej RAM komputera. Dodatkowo możemy podobną opcję uaktywnić dla innych kart zainstalowanych w systemie. Warunkiem jedynie jest znajomość adresu odpowiedniego bloku. Operacja shadowingu możliwa jest dzięki funkcjom XXXXX-XXXXX Shadow, gdzie XXXXX-XXXXX oznacza stosowny blok pamięci. Jak już wspomniałem włączenie ("Enabled") tej funkcji powoduje przepisanie 32-kilobajtowej pamięci ROM karty graficznej do pamięci RAM (szybszej) komputera. Jednak o ile w DOS-ie funkcja ta miała stosunkowo istotne znaczenie, to obecnie - w czasie "rządów" interfejsów graficznych (jak DirectX czy OpenGL) - znaczenie tego ustawienia jest praktycznie żadne. Niemniej, jeżeli nie przeszkadza to w funkcjonowaniu komputera, możemy ustawić tę opcję włączoną (Enabled). UWAGA! Jeżeli system zawiesza się bez widocznych przyczyn, jedną z możliwości jest fakt, że jakaś działająca aplikacja próbuje zapisać coś w segmencie pamięci zajętym właśnie przez przepisany ROM karty graficznej. Można wtedy wyłączyć tę funkcję i sprawdzić, czy ewentualnie spowoduje to poprawę sytuacji.
Parametr określający, w jaki sposób wyłączany ma być monitor komputera. W przypadku starych modeli, niezgodnych ze specyfikacją DPMS, należy wybrać opcję Blank Screen (tylko zaczernienie zawartości ekranu, wszystkie układy monitora pozostają włączone) lub V+H Sync(odłączenie sygnałów synchronizacji pionowej i poziomej). Jeżeli używany jest nowoczesny monitor, to do dyspozycji mamy parametry :- Blank Screen - wyłączenie sygnału sterującego obrazem ,- V+H SYNC+Blank - oznacza, że zostają wyłączone sygnały sterujące obrazem oraz synchronizacji poziomej i pionowej.- DPMS - przeznaczona dla karty i monitora zgodnych ze standardem DPMS (Display Power Mana-gement Signaling). Jej uaktywnienie daje (z poziomu systemu operacyjnego) szeroki wachlarz możliwości sterowania zasilaniem monitora i sygnałami generowanymi przez kartę graficzną.
Opcja pozwala zdecydować, czy po dostatecznie długim okresie bezczynności ma zostać wyłączony monitor. Przykładowo parametr "Suspend" oznacza, że po przejściu komputera w tryb uśpienia (Suspend mode) ekran będzie wyłączony, natomiast parametr "Doze" określa, że wyłączenie ekranu ma nastąpić po przejściu procesora w stan uśpienia.
Włącza lub wyłącza możliwość buforowania pierwszych 64 kB pamięci karty graficznej. W zamyśle twórców tej opcji miało to podnieść wydajność grafiki. Tak jest istotnie, ale tylko w przypadku korzystania z DOS-a. W przeciwnym przypadku -jeżeli korzystamy z innych systemów operacyjnych (obsługujących interfejsy OpenGL i podobne), to można tę opcję wyłączyć, dzięki czemu pozbędziemy się ryzyka utraty stabilności systemu na skutek próby zapisu (przez jakiś program ) do obszaru pamięci, który zajmowany byłby przez bufor wideo.
Niektóre wirusy instalują się w systemie poprzez modyfikację zawartości bootsektora i tablic partycji dysków twardych. Włączenie tej opcji (Enabled) zmusza BIOS do kontroli tych rejonów. W niektórych przypadkach, np. podczas instalacji systemu operacyjnego lub użytkowania programu antywirusowego, powinniśmy opcję tę wyłączyć (Disabled). Programy tego typu żądają bowiem dostępu do bootsektorów i wtedy mogłyby być potraktowane jak niepożądany wirus. Nie są tu stosowane jakieś wyrafinowane heurystyczne metody wyszukiwania "złośliwych" kodów. BIOS śledzi jedynie, czy zmieniany jest pierwszy sektor dysku rozruchowego (tzw. MBR - Master Boot Record). Uaktywnienie ("Enabled") tej kontroli spowoduje, że jakakolwiek zmiana parametrów dysku (zmiana jego nazwy, zmiana partycji, formatowanie itp.) będą generować fałszywe alarmy. Opcję tę należy także obowiązkowo wyłączyć w przypadku, gdy zamierzamy instalować system operacyjny - w przeciwnym wypadku możemy mieć do czynienia z fałszywymi alarmami lub nawet z zawieszeniem się programu instalacyjnego bez żadnych "widocznych" przyczyn.
waclaw.sz