Ann Major - Piosenka dla niego.pdf - Ann Major - gingerjb

Ann Major

Piosenka dla niego

PROLOG

Mezcaya, Ameryka Środkowa

Obóz terrorystów El Jefe

Pułkownik Phillip Westin, krzepki były Ŝołnierz pie-

choty morskiej, wciąŜ Ŝył.

Do diabła! Chyba wolałby umrzeć. Odizolowanie od

świata moŜe doprowadzić do szaleństwa.

Ostatkiem sił starał się przetrzeć liny pętające mu

nogi i ręce. Skóra na kostkach i nadgarstkach paliła od

zbyt długiego tarcia.

Próbował odwrócić się, ale był tak słaby, Ŝe leŜał

tylko w ciemności twarzą w dół, cięŜko dysząc. Chciało

mu się krzyczeć, a nawet płakać. W jednej chwili było

mu gorąco, w następnej zaś, jak dziecko, trząsł się

i kwilił na swoim łóŜku. Pętająca go lina bezustannie

wrzynała się w ciało.

Gdzie, do cholery, się znalazłeś? Przypomnij sobie!

Spróbuj sobie przypomnieć! Jego myśli były spowol-

nione. Dobrą chwilę zajęło mu zorientowanie się, Ŝe

leŜy na brudnym, płóciennym łóŜku w jaskini słuŜącej

za lochy pod Fortaleza de la Fortuna. Fortaleza była

obozem terrorystów w Mezcaya, w którym przebywali

szczególnie groźni bandyci znani jako El Jefe.

Westin został złapany kilka tygodni temu, wkrótce

po tym, jak zepchnął Jose Mendozę, jednego z przy-

wódców grupy przestępczej, z górskiej drogi i go zabił.

Wiedział, Ŝe nieślubny syn Mendozy, Xavier Gonzalez,

nie potrafił przebaczać.

Westin zamrugał oczami, ale niczego nie mógł do-

strzec. W lochach panował całkowity mrok.

Głowa pękała mu z bólu po wczorajszym ciosie Xa-

viera. Piekielnie chciało mu się pić. Był odwodniony.

Xavier i jego towarzysze schwytali go i bili na oślep,

a potem związali i powlekli jak świnię do rzeźni.

Miał umrzeć o świcie. Jedna kulka w łeb. Godzinę

wcześniej Xavier i kilku jego nastoletnich, cuchnących

kompanów wpadli do jaskini jak stado rozwścieczonych

byków i skopali go zabłoconymi wojskowymi butami.

- Gringo, jak się masz? - Dźgali go strzelbami i Ŝar-

towali sobie po hiszpańsku, nie w tutejszym dialekcie.

Rzucali monetą, kto będzie miał szczęście pociągnąć za

spust. Xavier, najmłodszy i szalenie przystojny, wyciąg-

nął z kabury czterdziestkę piątkę i wytarł ją rękawem.

- Zabiłeś mojego ojca, więc umrzesz, gringo. Nie

masz prawa być w moim kraju.

- Pieniądze z narkotyków i broni zalały moje mia-

sto, bastardo. Moje miasto.

Chłopak miał ciemną skórę. Jedną ręką włoŜył sobie

w usta papierosa; drugą wycelował lufę w czoło Philli-

pa.

- Twoje miasto?

Dzikie oczy Xaviera nie pasowały do chłopięcej twa-

rzy. Odbezpieczył broń.

- Bang, bang, gringo. Twoje miasto stanie się moim.

Nim Phillip zdołał zaprotestować, ostry dym z papie-

rosa sprawił, Ŝe zaczął się krztusić. Do diabła, moŜe to

rzyganie uratowało go. Zamiast pociągnąć za spust, Xa-

vier wybuchnął histerycznym śmiechem i wrzasnął:

- Cobarde! Tchórz!

Potem odtańczył taniec triumfu.

- Chce mi się pić - powiedział Phillip, najpierw po

hiszpańsku, potem po angielsku.

Xavier znów się uśmiechnął.

- Więc pij to! - Wrzucił niedopałek w wymiociny

i podsunął Phillipowi pod nos.

Dranie! Bawili się nim. Phillip Westin, były Ŝołnierz

piechoty morskiej, został wybrany do Jednostki Alfa.

Jego zwłoki nie będą piękne. Nie zasłuŜy nawet na

czarny worek w tym cholernym obozie, ukrytym głębo-

ko w porośniętych lasem tropikalnym górach Mezca-

yan.

śadnych honorów na pogrzebie. śadnego pogrzebu.

śadnej pięknej kobiety ocierającej łzy nad jego grobem

w Teksasie.

Nagle pojawiła się blond bogini, nie Ŝadna dziwka,

i przepłynęła w otaczających go ciemnościach.

O BoŜe... Właśnie wtedy, gdy był taki słaby, mokry,

roztrzęsiony i rzygający ze strachu, musiał myśleć o

niej - puszczalskiej, która odeszła od niego. Zazwyczaj

nawiedzała jego sny. W ciągu dnia udawało się mu

panować nad demonami.

Ale był tak słaby, przemarznięty i przeraŜony wizją

śmierci, Ŝe mógł myśleć tylko o niej.

Wstrząsnęła nim złość, gdy usłyszał, jak śpiewa mro-

cznym, ponurym głosem piosenkę miłosną, którą napi-

sała o ich skazanym na niepowodzenie związku.

Szarpnął pętającymi go linami, które, ku jego zasko-

czeniu, poluzowały się.

- Odejdź! Zostaw mnie w spokoju! - krzyczał

w ciemność.

Zjawa oparła się o niewidoczną ścianę i śpiewała

głośniej:

- „Nikt, tylko ty... Tylko ty..."

- Zamknij się! - warknął. DrŜał na całym ciele, pró-

bując się oswobodzić.

- „Musiałam się poŜegnać... ale gdziekolwiek je-

stem ... w moim sercu jesteś ty... tylko ty..."

Zachrypnięty głos rozbrzmiewał w jego głowie.

Wbił paznokcie w dłonie. Niespodziewanie udało się

mu uwolnić prawą rękę.

- Do cholery, zamknij się wreszcie!

- „Musiałam się poŜegnać" - zawodziła dziewczy-

na.

- Dziwka! Jesteś tylko zjawą. Wiesz o tym.

Zamilkła, ale nie odeszła. Zamiast tego jej twarz

nabrała niezwykłego wyrazu. Złote włosy spływały ła-

godnie na szczupłe ramiona.

Wyglądała jak zagubione zwierzątko potrzebujące

domu i ciepłego łóŜka. Jego domu i łóŜka.

Jedyne, co musiała zrobić, by chciał trzymać ją w ra-

mionach, chronić ją, kochać się z nią, to spojrzeć na

niego w ten sposób. Co by dał, by przed śmiercią choć

raz móc ją poczuć przy sobie.

Ann Major - Piosenka dla niego.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: