Wskazówki dla rodziców do pracy z dzieckiem nadpobudliwym psychoruchowo.pdf

WSKAZÓWKI DLA RODZICÓW DO PRACY Z DZIECKIEM

NADPOBUDLIWYM PSYCHORUCHOWO

Opracowanie:

mgr Danuta Koj

Jak zachowuje się dziecko nadpobudliwe

psychoruchowo ?

Jak możemy mu pomóc?

 ma słabą zdolność słuchania

 ma problemy ze zrozumieniem złożonych

poleceń

 zanim wydamy polecenia upewniamy się

czy dziecko nas słucha

 formułujemy krótkie i jednoznaczne pole-

cenia

 mówimy tak, aby dziecko widziało nasze

usta, kiedy do niego mówimy

 mówimy do dziecka – „Posłuchaj, powiem

Ci coś ważnego”, „Spójrz na mnie”,

„Zobacz”

 wydajemy polecenia pozytywne: „Zrób to”

zamiast negatywnego „Nie rób tego”

 jeśli nie odnoszą skutku przypomnienia

ustne, piszemy do dziecka np. króciutki

liścik

 pochłonięte zabawą nie kontroluje swego

zachowania, nie zwraca uwagi na otoczenie

 zachęcamy dziecko do udziału w zabawach

ruchowych, bawienia się w grupie, ale

zabawy te częściowo organizujemy,

a przynajmniej kontrolujemy

 jeżeli zabawa jest chaotyczna lub

nadmiernie pobudzająca, podsuwamy

dziecku jakieś zajęcie, które je uspokoi

i wewnętrznie zorganizuje (np. gry

planszowe)

 zabawy ruchowe organizujemy w środku

dnia, a wieczorem proponujemy zajęcia

wyciszające (spacer, czytanie książek, gry

stolikowe, kąpiel w wannie w płynie)

 nie potrafi wielu czynności doprowadzić do

końca, zadania monotonne, długotrwałe,

nudne lub skomplikowane zwykle stają się

niewykonalne

 możemy pomóc dzieląc zadania na mniejsze

odcinki

 kolejne polecenie wydajemy dopiero wtedy,

gdy dziecko skończy wykonywać poprzednie

 dostosowujemy tempo pracy do możliwości

dziecka

 uczestniczymy w pracy dziecka

 spośród wielu bodźców nie potrafi wybrać

jednego, najważniejszego

 ograniczamy ilość bodźców dochodzących

do dziecka

 dbamy o spokój miejsca do pracy

 skupiamy uwagę dziecka na tym, co

uważamy w danej chwili za najważniejsze

 nie radzi sobie z nową, nieoczekiwaną

sytuacją, np. wyjście do teatru

 możemy pomóc omawiając krótko, jak

będzie wyglądała nowa sytuacja i ustalając

zestaw nieprzekraczalnych zasad

 uczymy organizacji pracy

 ustalamy stałe, niezmienne elementy dnia

(plan dnia pomaga dziecku poradzić sobie

z codziennymi obowiązkami, uczy porządko-

wania i organizowania; w planie powinny

znaleźć się obowiązki i przyjemności).

 aby zwiększyć efekt oddziaływania planu,

musimy czuwać nad jego realizacją

 ma problemy z pamięcią krótkotrwałą  musimy częściej powtarzać instrukcje

i informacje albo wypisywać je na kartce

i wywiesić w widocznym miejscu

 łatwo denerwuje się, bywa agresywne, często

reaguje na zewnętrzne bodźce w sposób

niewspółmierny do sytuacji

 spokojnie reagujemy na wzmożone reakcje

uczuciowe

 wszelkie rozmowy, dyskusje prowadzimy

z dzieckiem po spadku napięcia emocjonal-

nego

 mówimy stanowczym, ale nie podniesionym

czy szorstkim głosem

 pomagamy dziecku nad zapanowaniem nad

uczuciami (możemy poprosić, żeby

narysowało jak bardzo jest zły)

 wskazujemy na pożądane zachowania

 zwracamy uwagę na dziecko wtedy, kiedy

zachowuje się dobrze, a nie tylko wtedy,

kiedy jest „niegrzeczne”

 nie potrafi przewidywać następstw swoich

czynów (np. wtargnie na ulicę, gdy zobaczy

coś ciekawego po drugiej stronie jezdni)

 staramy się przewidywać, kiedy nastąpi

impulsywne zachowanie

 staramy się powstrzymywać dziecko przed

wykonywaniem czynności i rozmawiamy o

tym, co mogłoby się wydarzyć

 często bawimy się w grę „ Co by było

gdyby…”

 często zna reguły, chce się do nich stosować,

ale nie jest w stanie tego zrobić

 często przypominać o istnieniu reguł

 ma mniejszą pojemność uwagi, a także

mniejszą odporność na konieczność

powtarzania pewnych ćwiczeń

 szybko się rozprasza i trudno je zachęcić do

pracy

 ćwiczenia rozkładamy w czasie, przeplatamy

je zabawą

 podsuwamy pomysły, jak nie popełnić błędu

z powodu nieuwagi

 stale się wierci, kręci biega

 jest ruchliwy, szczególnie w sytuacjach, w

których wymaga się od niego długiego i spo-

kojnego siedzenia

 zapewniamy dziecku zajęcia sportowe, na

których będzie mogło biegać, skakać,

wspinać się, itp.

Literatura:

1) „Twoje nadpobudliwe dziecko” -Gordon Serfontein.

2) „Kiedy pozwolić? Kiedy zabronić?” –Robert MacKenzie.

3) „Wychowanie dziecka nadpobudliwego” –Hanna Nartowska

 ma problemy z organizowaniem sobie czasu

i pracy

4) „Nadpobudliwość psychoruchowa u dzieci”-Tomasz Walończyk,Artur Kołakowski, Magdalena

Skotnicka

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: