MASAŻ POPRZECZNY
Punktowe rozcieranie w poprzek przebiegu włókien podrażnionego ścięgna lub brzuśca mięśnia więzadła itp.
Efektywna technika masażu punktowego stosowana w celu złagodzenia dolegliwości bólowych miejscowych
Wykonuje się przez zwiększanie i zmniejszanie nacisku punktowego na leczone tkanki bez poślizgu na skórze pacjenta.
Efekty masażu poprzecznego:
l neurologiczny- powstaje wskutek dotknięcia rytmicznego nacisku, i lekkiego ruchu powierzchownych warstw tkanki. Prowadzi do zahamowania bólu i do obniżenia aktywności układu autonomicznego
l biochemiczny- po okresie 3-5 minut następuje uwalnianie z komórek tucznych histaminy. Prowadzi do wyraźnego rozszerzenia naczyń krwionośnych w tym obszarze. Poprawa ukrwienia ma pozytywny wpływ na nowotworzenie matrix kolagenowy. Dochodzi do wyraźnego wpływu na patologiczny cross- links w formie mostów H które ulegają rozerwaniu.
l Przeciwzapalny- po okresie 15-20 minut komórki tuczne uwalniają substancje które prowadzą do uwalniania prostaglandyny F1 alfa. Wpływa to stymulująco na fibroblasty odgrywające w procesie zapalnym znaczącą rolę.
Intensywność masażu poprzecznego:
l Podczas masażu poprzecznego nie powinny być pobudzone żadne zakończenia bólowe. Oznacza to że nie masaż poprzeczny nie powinien powodować żadnych dolegliwości bólowych.
Mogłoby to powodować następujące reakcje:
l wzrost kwasu gamma
l wzrost aktywności układu współczulnego
l aktywacją zakończeń nerwowych i zaburzenia ukrwienia
l zwiększenie koncentracji adrenaliny co ma hamujący wpływ na prostaglandynę F
Pozycje wyjściowe różnych struktur.
Każda struktura którą leczy się za pomocą masażu poprzecznego powinna znajdować się w odpowiednim ustawieniu początkowym.
l więzadła napięte
l pochewki ścięgien- napięte
l ścięgno- napięte
l brzusiec- rozluźniony
l przejście brzuśca w ścięgno- rozluźnione
Ogólne wymogi do przeprowadzania masażu poprzecznego:
l skóra pacjenta oraz palec terapeuty muszą się poruszać jako jedna całość
l rozcieranie musi się odbywać poprzecznie przez włókna
l rozcieranie na odpowiedniej szerokości
l rozcieranie na odpowiedniej głębokości
l pacjent musi być ułożony w odpowiedniej pozycji
l w miejscu zabiegu mięsień musi być zupełnie rozluźniony
Jeśli masaż poprzeczny daje efekty, należy prowadzić terapię tak długo aż stan pacjenta ulegnie poprawie. Jeśli po 6 masażach nie ma poprawy lub występuje pogorszenie należy zmienić kierunek terapii. Bolesność uciskowa może utrzymywać się przez dalsze 14 dni.
Wskazania:
l uszkodzenia aparatu ruchu wymagające miejscowego przekrwienia lub w przypadku problemów chronicznych.
l Uszkodzenie mięśni- stan ostry (po 5 dniach)- dolegliwości chroniczne, uszkodzenie przejścia mięśnia w ścięgno
l uszkodzenie ścięgien ostre po 5 dniach ścięgna z pochewką ścięgna
l uszkodzenie więzadeł [procesy ostre procesy chroniczne
Przeciwwskazania:
l zapalenia bakteryjne
l kostnienia i zwapnienia tkanek miękkich
l choroby reumatyczne (arthritis)
l ucisk nerwu
l zapalenia kaletek
STRETCHING
Rozciąganie mięśni jest naturalnym zachowywaniem ludzi
Stretching można podzielić na:
l często autostretching wykonywany jest ze zbyt dużą siłą i na dużej dźwigni co łatwo może doprowadzić do uszkodzenia
l oczywiście dobra instrukcja dotycząca tego co i jak i kiedy rozciągać może pomóc niestety często nie jest wystarczająca
Stretching terapeutyczny w dysfunkcjach narządu ruchu był promowany przez Jandę.
l zgodnie z profilaktyka w medycynie wszystkie dzieci powinny być badane celem oceny nierównowagi mięśniowej zanim pojawi się zaburzenia funkcji
l każde zaburzenie czy ból która może mieć położenie inne niż dysfunkcja mechaniczna jest przeciwwskazaniem do stretchingu i w ogóle do terapii manualnej
l ból musi mieć związek z funkcją z ruchem
l ruch musi prowokować ból
l jeśli ból występuje niezależnie od ruchu to należy podejrzewać inna patologie i odesłać takiego pacjenta do lekarza
przyczyny i mechanizmy
l sztywny i krotki mięsień bardzo często jest aktywny w tych ruchach w których nie powinien brać udziału. Ta nadmierna praca może prowadzić do uszkodzenia i czy nadmiernego hamowania antagonistów. Ogólnie mówiąc skurczony mięsień w większym niż potrzeba stopniu hamuje antagonistów dlatego stymulacja i skurcz antagonistów zawsze wspomaga terapię
l najpierw należy rozciągnąć mięsień przykurczony a następnie napiąć antagonistów
Przyczyny i mechanizm:
l prawidlowy zakres ruchu jest determinowabny kilkoma strukturami np. skora tkanka podskorna. Miesienie, wiezadla, torebvka stawowa, powierzchnie stawowe i sttrukrury wewenatrzstawoer./
objawy przykurczu:
l zaburezenia wzorcow ruchowych
l objetosci miescnia
l obrzek
l zaburzenia napiecia miesinia
l zaburzenia elastycznosci i sily
l ogranoczenie ruchomowsci
l gra stawowa
l jakosc czucia oporu koncowego ruchu
l jak podaje vladimir janda prowadzi to do stalych uszkodzen które z kolei zmieniaja pozniej zmniejszaja wzorrezc ruchowy prowadza do skurczu miesnia przykurczu i bolu w zaawansowanm przypadku
podstawy:
l wspolan cecha dla wszystkich procedur najbezpieczniejsza skewencja jest oparta na zasadch mowiacej ze miesien jest najbardziej zrelaksowany i gotowy do rozciagania po izometrymczym napieciu
l zgodnie z zasada im silniejszy skurcz bez bvolu tym większe rozluznienie
l miesien jest latwiej rozciagany gdy rozgrzeane są w znaczeniu fizjologicznym czyli poprtzez ciwczenia lepiej niż przez zewnetrzne cieplo. Zawsze należy pracowac na rozgrzanym miesniu. Najlepszym sposobem rozgrznia miesnia są cwiczenia z oporem
procedury terapeutyczne
l rozciaganie pasywne
l bierne
l pacjent oporuje i pomaga
pasywne- w bardzo duzych ograniczeniach. Celem jest dlugotrwale rozciaganie. Pacjent rozluznia się a terapeuta porusza stawem w kierunku ograniczenia. Utrzymuje się koncowy zakres ograniczniea
pacjenyt oporuje- terapeuta wykorzystuje umiarkowana sile i porusza stawem w kier. ograniczenia ruch. Az do osiagniecia mozliwego zakresu. Skrocone strukture powoduja kompresje powierzchni stawowych dlatego terapeuta wykonuje trakcje w stawie i stara się utrzymac przestrezen stawowoa w separcaji gdy pacjent oporuje. Następnie pacjent rozluznia się a terapueta utrzymjue trakcje tak dlugo jak jest to koienieczne a z do momentu separacji pow stawowych. Technika jest powtarzana tak dlugo az uzyska się popraweTa technika jest najbvardziej polecana
oporuje i pomaga- porusza staw w kier ograniczenia w takim zakresie na ile to mozlwe. Nastepnioe teraopeuta utrzymuje ta pozycje i prosi pacjenta by napial miesien przeciwko oporowi izometrcyznie. Następnie pacjent rozluznia się a teraoeuta prowasdzi ruch dalejk w kierunku ogranicznie a
procedury teraopeutyczne
a. terapeuta biernie zwieksza ruch idac w kierunku ograniczeniach
b. jeśli ten ruch jest bolesny to terapeuta jest bardziej pasywny i p[olecA PACJEntowi aktywnie pracowac idac w kierunku ograniczenia
c. jeśli jeszcze boleny dolaczamy delikatna trakcje a pacjent pracuje aktywnie
ci. czasmai bol może być zredukowany jeśli wykonamy trakcje i jednoczenise dodamy czynny rucvh pacjenta i dolaczymy niewielki opor
d. stymulacja antagonistow- antagoniscie powinny być stymulowane bezposrednio po sesji
gra stawowa
opor koncowy
mamy kilka rodzajow fizjologicznego opory koncowego:
1. opor miekki- miesien (rozciagniety albo kompresowany w zg kolana lub lokcia)
2. twardy
3. patologiczny opór końcowy
tomasz-wloch