Finanse www.pure6.neostrada.pl
Wykład 5 2003-11-04
Wpływ bazy monetarnej, rynkowej stopy procentowej i częściowo dochodu na podaż pieniądza jest pozytywny, czyli dodatni. Istnieje ujemna zależność między podażą, a stopą redyskontową, stopą rezerw obowiązkowych od depozytów na żądanie, stopą rezerw obowiązkowych od depozytów terminowych, stopą oprocentowania wkładów terminowych.
TEORIE POPYTU NA PIENIĄDZ
Inaczej teorie transmisji… teorie o skutkach działania pieniądza.
Ilościowa teoria pieniądza została sformułowana w sposób precyzyjny w 1911 roku przez amerykańskiego ekonomistę J. Fisher’a.
Sformułował on równanie:
M – ilość pieniądza w obiegu V – szybkość obiegu pieniądza
P – ogólny poziom cen T – wolumen transakcji kupna i sprzedaży
V zależy od rozwiązań instytucjonalnych – względnie stałe
T – względnie stałe
Poziom cen zmienia się proporcjonalnie do zmiany ilości pieniądza w obiegu.
A. Marshall / A. C. Pigou (ekonomiści z Cambridge) przedstawili następujące równanie:
MV = PY
Y – dochód narodowy
P – poziom cen dóbr finalnych
M = kPY k=(1/V)
A zatem popyt na pieniądz pozostaje w pewnym stałym stosunku, który wyraża współczynnik k do dochodu narodowego w cenach bieżących
Współczynnik k informuje jaką ilość zasobów pieniężnych gospodarstwa domowe będą chciały pozostawić w formie pieniężnej.
Istotna wartość naukowa równania szkoły Cambridge polega na tym, że jest to równanie popytu na pieniądz, w którym k oznacza współczynnik skłonności do utrzymywania pewnej części dochodu w płynnej pieniężnej formie. W takim ujęciu współczynnik k nie jest już wielkością wyznaczoną przez czynniki techniczno-organizacyjne lecz zależy od preferencji jednostek gospodarujących.
TEORIA PREFERENCJI PŁYNNOŚCI KEYNES’A
W roku 1936 Keynes opublikował „Ogólną teorię zatrudnienia, procentu i pieniądza”. Sformułowana przez Keynes’a teoria popytu na pieniądz znana jako teoria preferencji płynności ujmuje pieniądz jako jedną z alternatywnych (obok aktywów finansowych) form utrzymywania nieskonsumowanego dochodu.
Wg. Keynes’a jednostki gospodarujące gromadzą zasoby pieniądza kierując się 3 motywami:
1. motyw transakcyjny
Pieniądz jest potrzebny na opłacanie bieżących transakcji. Im większy dochód narodowy, tym większe zapotrzebowanie na pieniądz gromadzony z motywu transakcyjnego.
2. motyw ostrożnościowy (przezornościowy)
Przechowywane są rezerwy pieniężne na nieprzewidziane wydatki. Im większy DN, tym większe jest zapotrzebowanie na pieniądz gromadzony z motywu ostrożnościowego
3. motyw spekulacyjny
Przetrzymywanie rezerw pieniądza, które nie są potrzebne ani do celów transakcyjnych, ani ze względów ostrożności, lecz są utrzymywane jako ALTERNATYWA LOKAT w papierach wartościowych przynoszących dochód w postaci oprocentowania.
przy obligacjach państwowych a = 0
Cr – Cena rynkowa
Cn – Cena nominalna
i1 – stopa oprocentowania obligacji
i2 – aktualna rynkowa stopa procentowa
a – szacowany współczynnik niewypłacalności emitenta obligacji
Odchylenia kursów obligacji od wartości nominalnej pod wpływem zmian rynkowej stopy procentowej są przyczyną gromadzenia pieniądza w celach spekulacyjnych. Jeśli ktoś chce osiągnąć zyski na różnicach kursowych obligacji musi mieć wolne zasoby pieniężne do lokowania w obligacjach wtedy, gdy przewiduje spadek rynkowej stopy procentowej (co pociągnie za sobą wzrost kursów obligacji), wycofywania w przypadku przewidywania wzrostu rynkowej stopy procentowej (co wywoła spadek kursów obligacji).
popyt na pieniądz z motywu trans. i ostrożnościowego
Funkcja rosnąca dochodu narodowego
popyt na p. gromadzony z motywu spekulacyjnego
Funkcja malejącej stopy procentowej
Gdy stopa procentowa jest wysoka to jest większe prawdopodobieństwo, że w przyszłości spadnie…
Gdy stopa procentowa jest niska to jest większe prawdopodobieństwo, że w przyszłości wzrośnie…
Minnie_