Przeżyj to inaczej 1 - Annette Broadrick - Spotkanie w tropikach.pdf - Przeżyj to inaczej - gingerjb

ANNETTE BROADRICK

Spotkanie w tropikach

Cykl: Przeżyj to inaczej

Getaway

Tłumaczyła: Julia Turlejska

PROLOG

– Szanowni państwo, prosimy o uwagę. Wszystkie loty z

Międzynarodowego Lotniska O’Hare zostają odwołane z powodu bardzo

intensywnych i ciągle nasilających się opadów śniegu. Powiadomimy

pasażerów, kiedy pasy startowe znowu będą czynne.

W hali odlotów rozległy się pomruki niezadowolenia. Na trzy dni przed

świętami Bożego Narodzenia chicagowskie lotnisko było po brzegi wypełnione

podróżnymi.

Większość zrezygnowanych pasażerów spacerowała niespiesznie po hali.

Trzy siedzące niedaleko siebie kobiety, w tym jedna z dzieckiem, patrzyły przez

wielkie okna na padający na zewnątrz śnieg.

W końcu odezwała się jedna z nich.

– No to ładnie nam się zaczynają święta, co? – rzekła.

Pozostałe dwie zwróciły się w jej stronę.

– Nazywam się Megan – ciągnęła. – Mieszkam w Springfield w stanie

Illinois i wybieram się do Knoxville w Tennessee. Mam niewielki domek

niedaleko Parku Narodowego Smoky Mountains i postanowiłam spędzić tam

święta. – Po chwili spojrzała na siedzącą po prawej stronie brunetkę. – A pani?

– Mam na imię Kayla i mieszkam w Salem w stanie Oregon. Lecę na

tydzień do St Croix na Wyspach Dziewiczych, by spotkać się z kimś, kogo znam

ze szkoły – odpowiedziała i nerwowo spojrzała na zegarek. – Mam na dzisiejszą

noc zarezerwowany pokój w hotelu w Miami. Samolot na wyspy wylatuje

dopiero jutro wczesnym rankiem. Mam nadzieję, że na lotnisku w Miami już nie

będzie takich komplikacji.

Po chwili odezwała się siedząca po lewej stronie Megan kobieta z małą

dziewczynką.

– A ja nazywam się Greta, a to moja córka, Lilly – rzekła, patrząc czule

na dziewczynkę. – Mieszkamy w Kennebunk w stanie Maine, a lecimy do

Houston odwiedzić dziadków Lilly.

– Tak, lecimy do dziadków – potwierdziła dziewczynka. – Nie byłyśmy

tam bardzo, bardzo długo. Od śmierci taty.

Kobiety spojrzały na Gretę z sympatią.

– To musi być dla pani bardzo trudny okres – zauważyła Kayla. – Kiedy

odszedł pani mąż?

– Trzy lata temu. To stało się tak nagle. Miał zaledwie trzydzieści osiem

lat. Obie bardzo za nim tęsknimy. Trudno mi widywać się z teściami, choć

nalegali, by ich odwiedzić kilka miesięcy po jego śmierci. Głupio mi, że tak

długo zwlekałam z zabraniem do nich Lilly – wyjaśniła Greta, spoglądając

przez okno. – Mam nadzieję, że teraz, kiedy wreszcie się wybrałyśmy, uda nam

się do nich dotrzeć.

Kayla spojrzała na zegarek, by przerwać krępującą ciszę.

– Nie wiem, jak wy, ale ja chętnie bym coś przegryzła. Chodząc po

lotnisku, widziałam parę restauracji. Jestem pewna, że uda nam się znaleźć

miejsce w którejś z nich. Będzie nam wygodniej niż tu, w hali odlotów. Może

macie ochotę mi towarzyszyć?

Megan wstała.

– Bardzo chętnie – odparła. – Chodźmy tam, napijemy się czegoś. Jak

długo można tak siedzieć i patrzeć na burzę śnieżną?

Kobiety udały się do najbliższej restauracji – „Admiral”. Po kilku

godzinach poznały się na tyle dobrze, że mogły porozmawiać ze sobą o swych

prywatnych sprawach.

– Czy ktoś z rodziny wyjdzie po ciebie w Knoxville? – spytała Kayla,

zwracając się do Megan.

– Nie. Mój dziadek zbudował ten domek, a kiedy zmarł, odziedziczyłam go

po nim. Będę więc tam sama – westchnęła. – Czułam, że muszę wyjechać ze

Springfield na jakiś czas. Ostatnie miesiące były dla mnie bardzo ciężkie. Parę

tygodni temu zwolniono mnie z pracy, a wierzcie mi, koniec roku to nic

najlepszy okres na szukanie nowej roboty. A do tego niedawno rozstałam się z

mężczyzną, z którym spotykałam się przez ostatnie dwa lata. Nie jestem z tego

powodu zrozpaczona, ale muszę przyznać, że rozstanie uraziło moją dumę.

Spojrzała na Kaylę.

– A kim jest ten twój stary znajomy? Jakąś miłością sprzed lat?

Kayla roześmiała się.

– Ależ skąd! To moja przyjaciółka, Karyn. Znamy się od trzeciej klasy

podstawówki. Kiedy zrobiłyśmy maturę, jej rodzina przeprowadziła się na

Wschodnie Wybrzeże, ale na szczęście utrzymywałyśmy kontakt telefoniczny i

mailowy. Odwiedziłam ją też parę razy. Karyn znalazła świetną pracę na

Manhattanie. I chociaż jesteśmy w stałym kontakcie, nie widziałyśmy się od

kilku lat. Chcemy to nadrobić.

– To wspaniale, że masz przyjaciółkę od tak dawna – rzekła Greta. –

Mnie tak pochłonęło małżeństwo i wychowywanie córeczki, że straciłam kontakt

ze wszystkimi znajomymi z liceum. A ty co robiłaś po maturze?

– Poszłam na studia – odpowiedziała Kayla. – Zresztą wcale ich jeszcze

nie skończyłam. Jestem na prawie i mam wrażenie, że nigdy nie uda mi się

zrobić dyplomu.

Nagle podano kolejną informację o tym, że udało się uruchomić część

pasów startowych. Kobietom było trudno się rozstać, ponieważ przez te kilka

godzin rozmowy poczuły do siebie wielką sympatię. Każda z nich cieszyła się, że

mogła podzielić się swymi przeżyciami, porażkami i obawami z osobami,

których zapewne już nigdy w życiu nie zobaczy.

– Słuchajcie, skoro wszystkie wracamy tego samego dnia przez Chicago,

może w drodze powrotnej choć na chwilę uda się nam tu spotkać i podzielić

wrażeniami? – zaproponowała Kayla. – Byłoby fajnie!

– Ja już teraz mogę wam powiedzieć, jak będzie wyglądał mój urlop –

zapewniła Megan. – W górach zapadnę w sen zimowy i prześpię cały pobyt.

Może obudzę się dopiero na wiosnę?

Kayla zwróciła się do Grety.

– A może ty z Lilly chciałabyś się ze mną spotkać w drodze powrotnej?

– Oczywiście – odpowiedziała z uśmiechem. – Chętnie wysłucham twojej

relacji z St Croix.

– Ja też – zawtórowała Megan. – Spodziewajcie się mnie na tym

spotkaniu. Chętnie się dowiem, że przynajmniej wy miałyście udany urlop.

Kobiety uściskały się na pożegnanie, a następnie ruszyły przez zapełnioną

halę odlotów i udały się do odpowiednich bramek.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Po przylocie do Miami Kayla Parker nie miała nawet czasu pojechać do

hotelu. I tak cudem zdążyła na samolot do St Croix. Była wykończona,

ponieważ od ponad doby nie udało jej się przespać. Choć starała się zdrzemnąć

w samolocie na Wyspy Dziewicze, hałas silnika nie pozwolił jej nawet na

chwilę zmrużyć oka.

Zupełnie jednak nie przejmowała się swym zmęczeniem. Cieszyła się, że

zdążyła na lot z Miami, mimo wielkiego opóźnienia, z jakim wyleciała z

Chicago. Owszem, była niewyspana, jednak naprawdę nie miało to żadnego

znaczenia, skoro nadarzyła się okazja wyjazdu na egzotyczną wyspę i

zobaczenia Karyn po tylu latach.

Kayla nigdy wcześniej nie była w żadnym tropikalnym kraju. Teraz, w

czasie mroźnej i śnieżnej oregońskiej zimy perspektywa wygrzania się na słońcu

wydawała się jej szczególnie nęcąca.

Była bardzo blada w porównaniu z innymi pasażerami, których widziała

na lotnisku w Miami. Uznała, że opalenizna będzie świetną pamiątką po

zimowym urlopie.

Z Karyn Stevenson przyjaźniła się od dziecka. Dziewczynki pochodziły z

Salem i mieszkały kilka przecznic od siebie. Rodzice Kayli wykładali na

Uniwersytecie Willamette. To właśnie tam Kayla studiowała prawo.

Kayla parokrotnie odwiedzała przyjaciółkę w Nowym Jorku. Karyn nie

mogła sobie pozwolić na chwilę urlopu, gdyż była pochłonięta pracą w agencji

reklamowej. Prowadziła tak intensywny tryb życia, że od chwili przeprowadzki

po maturze ani razu nie przyjechała do Oregonu.

W ostatniej rozmowie, jaką dziewczyny przeprowadziły ze sobą tydzień

przed wyjazdem, Karyn powtarzała, że im obu należy się urlop, w czasie

którego wypoczną, opalą się i nacieszą swym towarzystwem.

Kiedy samolot unosił się nad wodami Oceanu Atlantyckiego, w głowie

Kayli kłębiły się wspomnienia.

– Mamo, chcę, byś poznała moją nową przyjaciółkę. To Kayla Parker. Jej

rodzice uczą na uniwersytecie. – Ośmioletnia Karyn przedstawiła koleżankę

swojej mamie Janice Stevenson.

Janice uśmiechnęła się szeroko do Kayli.

– Bardzo mi miło cię poznać, Kaylo. Karyn często o tobie opowiada.

Cieszę się, że rodzice pozwolili ci przyjść do nas w odwiedziny.

To właśnie tego dnia Kayla odkryła, jak bardzo jej dom różnił się od

domu Karyn. Państwo Stevensonowie interesowali się wszystkim, co dotyczyło

ich córki i syna, Marka. Chodzili na wszystkie szkolne przedstawienia i mecze,

Przeżyj to inaczej 1 - Annette Broadrick - Spotkanie w tropikach.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: