Barbara Hannay - Podkowa na szczęście.pdf - Barbara Hannay - gingerjb

Barbara Hannay

Podkowa na szczęście

PROLOG

W trzy tygodnie po dwunastych urodzinach Piper

0'Malley całe popołudnie przepłakała ukryta za szopą na

traktory. Najgłupsze było to, że nie lubiła się mazać! Ma

zać się mogą dziewczyny, a ona akurat dzisiaj wcale nie

chciała być dziewczyną.

Kiedy Gabe Rivers ją odnalazł, tylko trochę pociągała

nosem, ale zdradziły ją opuchnięte, zaczerwienione oczy.

- Hej, żabko, uśmiechnij się! - powiedział. Przykucnął

obok niej i objął pocieszającym gestem. - Czym się martwisz?

Wytarła oczy krajem koszuli.

- To chyba najgorszy dzień w moim życiu.

Spostrzegła jego zdziwienie. Gabe miał osiemnaście lat

i jak wszyscy dorośli potrafił dostrzec, kiedy człowiek

ździebko mija się z prawdą. Poprawiła się pospiesznie:

- Najgorszy był pewnie dzień, kiedy zginęli rodzice,

ale byłam wtedy za mała i nic nie pamiętam.

- Jest aż tak źle? - spytał. - To brzmi groźnie. Co się

stało?

Wtuliła twarz w jego ramię.

- Nie mogę ci powiedzieć. To straszne.

- Powiedz. Jakoś to zniosę.

Spojrzała w jego zielone oczy. Pełne troski i czułości

oczy, które dodawały jej otuchy.

- Okres...-szepnęła.

- A, rozumiem - powiedział. - Hmm... Rzeczywiście

trudna sprawa... Przypuszczam, że trudna...

Bała się, że Gabe odejdzie. Powie, że nie ma czasu,

spieszy się, i pójdzie sobie. Właśnie skończył z jej dziad

kiem kolczykowanie krów i mógłby wracać do domu, do

Edenvałe. Ale on się nie ruszał. Siedzieli długo, w zmierz

chającym powoli świetle dnia, oparci o ścianę z falistej

blachy, żując źdźbła świeżej trawy.

- Z czasem przywykniesz - powiedział w jakimś mo

mencie.

- Nie, Gabe. Nigdy. Dlaczego muszę być dziewczyną?

Chciałabym być chłopakiem. Chciałabym być podobna do

ciebie.

Uśmiechnął się.

- A co w tym widzisz takiego fajnego?

- Wszystko! - krzyknęła z przekonaniem, wpatrzona

w swojego idola. - Jesteś wyższy i silniejszy od dziadka.

On ci nigdy niczego nie zabrania. Możesz zostać, kim

chcesz. A ja, kiedy dorosnę, będę musiała niańczyć dzieci

i prać śmierdzące skarpetki jakiemuś facetowi.

Gabe roześmiał się głośno.

- Poczekaj, niedługo wyjedziesz do szkoły. Przeko

nasz się, że dzisiaj dziewczyny mają takie same szanse,

jak chłopcy.

- Ale ja chcę hodować bydło. Słyszałeś kiedyś o ho

dowczyniach?

Żartem zsunął jej kapelusz na oczy. Puknęła od dołu

w szerokie rondo, a kiedy akubra, tradycyjny australijski

kapelusz, wróciła do poprzedniej pozycji, Piper zobaczyła,

że zgasły wesołe iskierki w oczach Gabe'a. Nagle spoważ

niał i posmutniał.

- O co chodzi?

Pokręcił głową.

- O nic, myszko. Drobiazg. To naprawdę nic ważnego

- wykręcał się.

- Gadaj, Gabe. Ja ci się zwierzyłam z mojego okropne

go sekretu, nie powiedziałam tego nawet mojej najlepszej

koleżance. Mówże, nikomu nie powtórzę.

- No dobrze... Widzisz, mężczyźni też mają swoje

problemy.

- Musicie się golić?

Znowu się zaśmiał.

- To też. Ale bywa gorzej.

- Łysienie?

- Nie, chodzi mi o inne sprawy. Czasem bywa trudno

realizować swoje plany. Ojciec spodziewa się, że zostanę

w Edenvale.

- Jasne, że powinieneś zostać - stwierdziła. - Nie

chcesz?

Skrzywił się.

- Nie chcę. Pewnie cię zaskoczę, ale ja nie zamierzam

zajmować się hodowlą bydła.

- Chyba żartujesz!

Była wstrząśnięta. Nie wyobrażała sobie, że ktoś mógł

by nie lubić tego wspaniałego życia, a do tego przeraziła

ją myśl, że Gabe mógłby opuścić pobliskie Edenvale.

- A co chciałbyś robić?

- To! - wskazał olbrzymiego orła, kołującego nad nimi.

Piper z zachwytem patrzyła, jak silne, ciemne skrzydła

wynoszą ptaka coraz wyżej i wyżej w gasnący błękit

popołudniowego nieba. Nagle znieruchomiał i trwał

w jednym punkcie, wykorzystując ciepłe prądy powietrza.

- Wspaniałe, prawda? - twarz Gabe'a rozświetlał en

tuzjazm. - Dałbym wszystko, by móc tak latać, wzbijać

się w górę i zawisać w powietrzu z taką swobodą. Mam

powyżej uszu przywiązania do ziemi i stad tępych, unu-

rzanych w pyle zwierząt.

Piper ujrzała go w zupełnie nowym świetle. Gabe nigdy

przedtem nawet nie wspomniał o swych marzeniach.

- Gdzie mógłbyś się uczyć latania?

- W zeszłym tygodniu był w Mullinjim oficer rekru

tacyjny - wyjaśnił Gabe, wciąż wpatrzony w niknącą syl

wetkę orła. - Podpiszę kontrakt i będę się uczył latać śmi

głowcem Black Hawk.

Wpatrywał się w ptaka z tak intensywnym pragnie

niem, że Piper, mimo swego młodego wieku, pojęła nie

odwracalność jego decyzji. Wyczuwała instynktownie, że

Gabe podąży za swym marzeniem. Za marzeniem, które

go jej odbierze, być może na zawsze.

Poczuła ucisk w żołądku. Chciałaby być starsza i bar

dziej pewna siebie, by nie dostrzegł, jak ona rozpada się

na kawałki na samą myśl o jego wyjeździe.

- A więc w czym problem? - spytała drżącym głosem.

- Rodzice nie chcą się zgodzić?

- Zupełnie im się ten pomysł nie podoba. Ale ja jadę,

Piper. To postanowione.

Barbara Hannay - Podkowa na szczęście.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: