Eddings David - Malloreon 02 - Król murgów.pdf

(1978 KB) Pobierz
Eddings David - Malloreon 2 - Król murgów
D AVID E DDINGS
K RÓL M URGÓW
K SIĘGA D RUGA M ALLOREONU
SCAN- DAL
PROLOG
Będący opowieścią o tym, jak wykradziono Syna Belgariona i jak on sam dowiedział
się, Ŝe porywaczem był Zandramas, przed którym ostrzegał potęŜny Klejnot Aldura.
- z „śywotów Belgariona Wielkiego” (Wstęp, tom IV)
Na Początku Dni Bogowie stworzyli świat i zapełnili go wszelkimi bestiami, ptactwem
skrzydlatym i roślinami. Uczynili równieŜ człowieka, a kaŜdy z Bogów wybrał spośród ras
ludzkich tę, którą będzie prowadził i którą będzie władał. Lecz Bóg Aldur nie wybrał Ŝadnego
ludu, albowiem zdecydował prowadzić samotne Ŝycie w swej wieŜy i badać stworzenie, które
oni uczynili.
Lecz nadszedł czas, gdy zjawiło się w wieŜy Aldura głodne dziecko, a Aldur wziął je do
siebie i nauczył je Woli i Słowa, dzięki którym moŜna uŜywać wszelkiej mocy zwanej przez
ludzi czarami. PoniewaŜ chłopiec dobrze się zapowiadał, Aldur nadał mu imię Belgarath i
uczynił go swym uczniem. Potem przyszli inni; ich teŜ Aldur przygarnął i uczynił ich swymi
uczniami. Był pośród nich chłopiec o zdeformowanym ciele, którego Aldur nazwał Beldin.
Nadszedł dzień, w którym Aldur podniósł kamień, nadał mu kształt i nazwał go
Klejnotem, poniewaŜ kamień ten spadł spoza gwiazd i był źródłem wielkiej mocy, siedzibą
jednego z dwóch Przeznaczeń, które od Początku Dni walczyły o władzę nad całym
stworzeniem.
Lecz Bóg Torak poŜądał kamienia i skradł go, gdyŜ Ciemne Przeznaczenie pragnęło, by
dusza Klejnotu mu słuŜyła. Wtedy ludzie z Alorii, zwani Alornami, spotkali się z Belgarathem,
który poprowadził Chereka o Niedźwiedzich Barach i jego trzech synów na daleki Wschód,
gdzie Torak zbudował Cthol Mishrak, Miasto Nocy. Tam ukradkiem wykradli Klejnot i
powrócili z nim.
Idąc za radą Bogów, Belgarath podzielił Alorię na królestwa: Chereku, Drasnię, Algarię
i Rivę, a kaŜda nazwa pochodziła od imienia króla, który miał nią władać. Rivie o śelaznej
Dłoni, który miał objąć władze nad Wyspą Wiatrów, powierzył piecze nad Klejnotem. On
umieścił Klejnot w głowicy wielkiego miecza, który wisiał na ścianie sali tronowej w Cytadeli
Rivańskiego Króla, za jego tronem.
Belgarath udał się wówczas na poszukiwanie swego domu, lecz zamiast niego znalazł
rozpacz. Jego ukochana Ŝona Poledra odeszła z tego świata, dając Ŝycie dwóm bliźniaczym
siostrom. W swoim czasie czarodziej wysłał Beldaran Jasnowłosą, aby została małŜonką Rivy
o śelaznej Dłoni i załoŜyła dynastię Rivańskich Królów. Swą drugą córkę, Polgarę, zatrzymał
przy sobie, gdyŜ wśród jej ciemnych włosów był jeden jasny kosmyk, co oznaczało, Ŝe jest
czarodziejką.
Moc Klejnotu strzegła Zachodu, Ŝycie w nim płynęło spokojnie i pomyślnie przez
tysiące lat. Potem, w dniu zła, Rivański Król Gorek, jego synowie i synowie jego synów zostali
zamordowani przez plugawych zdrajców. JednakŜe jedno dziecko przeŜyło i odtąd Belgarath i
Polgara strzegli chłopca, trzymając go w ukryciu. Na Wyspie pogrąŜony w smutku StraŜnik
Rivy, Brand, przejął władzę po swoim zamordowanym panu, a jego synowie strzegli Klejnotu
przez wiele lat; wszyscy oni znani byli pod imieniem Brand.
Lecz nadszedł czas, gdy Zedar zwany Odstępcą znalazł dziecko tak niewinne, Ŝe mogło
dotknąć Klejnotu i nie zginąć od jego płomieni. Dzięki temu Zedar ukradł Klejnot i uciekł z nim
ku miejscu, w którym ukrywał się jego uśpiony Mistrz, Torak.
Kiedy Belgarath dowiedział się o tym, udał się na małą, spokojną farmę w Sendarii,
gdzie Polgara wychowywała chłopca o imieniu Garion, który był ostatnim potomkiem dynastii
rivańskiej. Wzięli dziecko ze sobą i wyruszyli na poszukiwanie Klejnotu. Po wielu mroŜących
krew w Ŝyłach przygodach znaleźli chłopca, którego nazwali Podarkiem, a który był
powiernikiem Klejnotu. Następnie powrócili, aby umieścić Klejnot na powrót w głowicy
miecza.
Wtedy Garion, zwany Belgarionem odkąd wykazał się swoją siłą magiczną, poznał
Proroctwo, które objawiło, Ŝe nadchodził czas, gdy on, jako Dziecię Światła, będzie musiał
stawić czoło przeklętemu Bogowi Torakowi i zabić go lub samemu zginąć. Przepełniony
lękiem młodzieniec wyruszył na wschód ku Miastu Nocy, aby wypełniło się jego przeznacze-
nie. Lecz dzięki pomocy wielkiego miecza z Klejnotem Aldura odniósł zwycięstwo i uśmiercił
Boga.
W ten sposób Belgarion, potomek Rivy śelaznopalcego, został Królem Rivy i Władcą
Zachodu. Wziął sobie za Ŝonę tolnedrańską księŜniczkę Ce’Nedrę, natomiast Polgara wyszła za
wiernego kowala Durnika, gdyŜ bogowie wskrzesili go z martwych i obdarzyli mocą
czarodziejską, aby był jej równy. Belgarath, Polgara i Durnik udali się do Doliny Aldura w
Algarii, aby tam zająć się wychowaniem dziwnego, delikatnego chłopca Podarka.
Mijały lata, a Belgarion nauczył się być męŜem swojej młodej Ŝony, zaczął doskonalić
swoje zdolności magiczne oraz dbać o swój tron. Na Zachodzie panował spokój, ale niepokój
nękał Południe, gdzie Kal Zakath, imperator Mallorei, prowadził wojnę przeciwko królowi
Murgów. Powracający z Mallorei Belgarath potwierdził prawdziwość wieści o kamieniu
zwanym Sardion. Ale czym mógł on być, oprócz tego, Ŝe był obiektem budzącym strach, tego
czarodziej nie mógł powiedzieć.
Pewnej nocy, kiedy Podarek bawił z gościną w Cytadeli w Rivie, jego i Belgariona
obudził głos Proroctwa, który odezwał się w ich umysłach i wezwał ich do sali tronowej. Tam
błękitny Klejnot nagle poczerwieniał z gniewu i odezwał się tymi słowami: „ZagraŜa wam
Zandramas!”. Ale w Ŝaden sposób nie mogli dowiedzieć się, kim lub czym był ten Zandramas.
Po latach oczekiwania Ce’Nedra urodziła dziecko. Lecz fanatyczni wyznawcy kultu
Niedźwiedzia ponownie dali o sobie znać. Krzyczeli, Ŝe Ŝadna Tolnedranka nie moŜe zostać
Królową i Ŝe Król powinien ją oddalić i pojąć za Ŝonę prawdziwą Alornkę.
Kiedy do rozwiązania pozostało juŜ niewiele czasu, Królowa została napadnięta w
kąpieli, a niedoszła zabójczyni prawie ją utopiła, po czym zbiegła na wieŜę Cytadeli i rzuciła
się stamtąd na skały. KsiąŜę Kheldar, Drasanin uwielbiający przygody, znany równieŜ jako
Silk, stwierdził na podstawie ubrania kobiety, Ŝe mogła być wyznawczynią kultu. Belgarion
zapałał gniewem, lecz jeszcze nie rozpoczął wojny.
Minął pewien czas i Królowa Ce’Nedra urodziła pięknego, zdrowego następcę Tronu
Rivy. Radość na ziemiach Alornów i poza nimi nie miała granic, w Rivie zebrali się dostojnicy,
by świętować i cieszyć się tymi szczęśliwymi narodzinami.
Kiedy wszyscy juŜ odjechali i spokój znowu zapanował w Cytadeli, Belgarion
dokończył swych studiów nad staroŜytnym Proroctwem, które ludzie nazywali Kodeksem
Mrin. Długo niepokoiła go dziwna plama, aŜ zrozumiał, Ŝe w świetle Klejnotu moŜe odczytać
ukryte pod nią słowa. Dzięki temu dowiedział się, Ŝe Ciemne Proroctwo i jego, Belgariona,
zobowiązania jako Dziecięcia Światła nie skończyły się wraz ze śmiercią Toraka. Dziecięciem
Ciemności był teraz Zandramas, z którym musi się spotkać „w miejscu, którego juŜ nie ma”.
Z ogromnym cięŜarem na duszy udał się pospiesznie do Doliny Aldura, aby omówić tę
sprawę ze swoim dziadkiem Belgarathem. Lecz wtedy, gdy rozmawiał ze starcem, posłaniec
przyniósł mu kolejne złe wiadomości. Mordercy wdarli się nocą do Cytadeli i zabili wiernego
StraŜnika Rivy, Branda.
Wraz z Belgarathem i Polgarą Belgarion pospieszył do Rivy. Jeden z zabójców Ŝył
jeszcze. Przybył takŜe ksiąŜę Kheldar i stwierdził, Ŝe leŜący teraz bez przytomności morderca
był członkiem kultu Niedźwiedzia. Dzięki nowym poszlakom odkryto, Ŝe kult gromadził armię
w Rheonie w Drasni i budował flotę w Jarviksholmie na wybrzeŜu Chereku.
Wówczas Król Belgarion wypowiedział wojnę kultowi Niedźwiedzia. Idąc za radą
pozostałych monarchów Alornów, uderzył najpierw na stocznie w Jarvikshohmie, aby
uniemoŜliwić wrogiej flocie wpłynięcie na Morze Wiatrów. Atak był niespodziewany i
okrutny. Jarviksholm został starty na proch, a na wpół gotowa flota została spalona, zanim
jeden kil dotknął wody.
Lecz zwycięstwo obróciło się wniwecz, kiedy dotarły do nich wieści z Rivy. Mały syn
króla został porwany.
Belgarion, Belgarath i Polgara za pomocą czarów zamienili się w ptaki i dolecieli do
Rivy w jeden dzień. Miasto zostało juŜ przeszukane dom po domu. Dzięki pomocy Klejnotu
Belgarion udał się tropem porywaczy na zachodni brzeg Wyspy. Tam on i jego przyjaciele
napotkali bandę Chereków, wyznawców kultu i napadli na nich. Jeden z wrogów przeŜył i
Polgara zmusiła go do mówienia. Powiedział im, Ŝe dziecko zostało porwane na rozkaz
Ulfgara, przywódcy kultu Niedźwiedzia, którego siedziba znajdowała się w Rheonie we
wschodniej Drasni. Lecz zanim Polgara zdołała wydusić z niego więcej informacji, fanatyk
rzucił się z urwiska, na którym stali i zginał na skałach leŜących poniŜej.
Wojna przeniosła się do Rheonu. Belgarion zdał sobie sprawę, Ŝe przeciwnicy mają nad
nim liczebną przewagę. Gdy zbliŜał się do miasta, wpadł w zasadzkę. Groziła mu klęska, kiedy
zjawił się KsiąŜę Kheldar z najemnymi Nadrakami i odmienił losy bitwy. Wzmocnieni przez
Nadraków Rivańczycy rozpoczęli oblęŜenie miasta Rheon.
Belgarion i Durnik połączyli swoją Wolę, aby osłabić podstawy murów, dzięki czemu
katapulty barona Mandorallena mogły szybciej je zburzyć. Prowadzeni przez Belgariona
Ri-vańczycy i Nadrakowie wdarli się do miasta. Walka była zacięta, ale fanatycy musieli się
cofnąć; w końcu większość z nich zginęła. Wówczas Belgarion i Durnik pochwycili przywódcę
kultu, Ulfgara.
Choć Belgarion wiedział juŜ, Ŝe jego syna nie ma w mieście, miał nadzieję, Ŝe dzięki
dokładnemu przesłuchaniu uda mu się wyciągnąć z Ulfgara wiadomości o miejscu pobytu
dziecka. JednakŜe fanatyk uparcie odmawiał udzielenia odpowiedzi; wtedy nieoczekiwanie
Podarek wydostał informacje bezpośrednio z jego umysłu.
Stało się jasne, Ŝe to Ulfgar był odpowiedzialny za próbę pozbawienia Ŝycia Ce’Nedry,
ale nie brał udziału w porwaniu dziecka. W rzeczy samej, jego głównym celem było pozbawie-
nie syna Belgariona Ŝycia, najlepiej jeszcze przed narodzinami chłopca. Najwyraźniej nic nie
wiedział o porwaniu, które krzyŜowało jego plany.
Wtedy przyszedł do nich czarodziej Beldin. Od razu poznał, Ŝe Ulfgar to Harakan,
podwładny ostatniego ucznia Toraka, Urvona. Nagle Harakan zniknął, a Beldin udał się za nim
w pościg.
Wówczas przybyli posłańcy z Rivy. Śledztwo, rozpoczęte po wyjeździe Belgariona,
doprowadziło do wykrycia pasterza ze wzgórz, który widział postać niosącą coś, co mogło być
dzieckiem, która wsiadła na nyissański statek i popłynęła na południe.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin