Technologia i organizacja robót budowlanych.pdf

Technologia i organizacja robót budowlanych

Definicje w budownictwie

Definicja Społeczeństwa:

“ogół ludzi pozostających we wzajemnych stosunkach wynikających z ich udziału w pracach

produkcyjnych”

lub jako:

“ogół obywateli danego kraju, okręgu, miasta itp.”

Podmioty działania i ich zasoby, i działanie muszą podlegać zasadzie ekonomiczności, która głosi, że w procesie

działania nabytki powinny być większe od ubytków.

Termin gospodarka zwykle bywa uzupełniony przymiotnikiem określającym jaki zakres obejmuje. Może być

więc gospodarka:

rodzinna,

gospodarka określonej instytucji, lub

gospodarka narodowa - dotycząca działań w całym kraju lub narodzie.

Użyty termin “zasoby” określa elementy stosowane do osiągnięcia celu, są to zwykle materiały, narzędzia,

energia w różnej postaci i ludzie.

Tradycyjnie gospodarkę narodową dzieli się umownie na dwie strefy, tj.:

strefę produkcji materialnej,

strefę obejmującą działalność pozamaterialną.

Stosowany w Polsce podział gospodarki jest czterostopniowy i obejmuje kolejno:

działy,

gałęzie,

branże,

przedsiębiorstwa.

W strefie produkcji materialnej wyróżnia się następujące działy:

przemysł,

rolnictwo,

budownictwo,

leśnictwo,

transport i łączność,

handel.

W strefie produkcji niematerialnej wyróżnia się natomiast:

gospodarkę mieszkaniową i komunalną,

oświatę i wychowanie,

kulturę i sztukę,

ochronę zdrowia, opiekę społeczną i kulturę fizyczną,

finanse i ubezpieczenia.

Budownictwo jako część gospodarki narodowej dzieli się na gałęzie:

budownictwo ogólne,

budownictwo produkcyjno-usługowe,

budownictwo specjalistyczne,

jednostki geologiczne,

jednostki geodezyjno-kartograficzne,

jednostki projektowania budowlanego,

technologicznego i urbanistycznego,

jednostki pomocnicze budownictwa

Poza definicją budownictwa - jako części gospodarki narodowej, można napotkać następujące definicje:

techniczną, która mówi że: “budownictwo jest to technika, technologia i organizacja

wznoszenia, odbudowy, rekonstrukcji, przebudowy, rozbudowy, konserwacji,

Technologia i organizacja robót budowlanych

remontu oraz rozbiórki budowli”; społeczną, która mówi: “budownictwo jest wynikiem pracy

społecznej nad przystosowaniem przyrody do potrzeb człowieka przez tworzenie

budowlanych składników sztucznego środowiska człowieka”;

ekonomiczną, która mówi: “budownictwo jest to dziedzina produkcji materialnej, której

celem jest zaspokajanie potrzeb produkcji i spożycia przez wytwarzanie budowlanych

składników majątku trwałego i ich utrzymywanie w stanie używalności”.

Wspólną cechą tych definicji jest ukazanie roli budownictwa w zaspokajaniu potrzeb człowieka.

Potrzeba - bywa zwykle określana jako: okoliczność zniewalająca do postępowania tak a nie inaczej,

konieczność, mus lub niezbędność.

Psychologia i socjologia wyróżniają dwa rodzaje potrzeb tj.:

potrzeby niższego rzędu (zwane potrzebami biologicznymi lub wywołanymi popędami

pierwotnymi np. głodem),

potrzeby wyższego rzędu, występujące po zaspokojeniu potrzeb rzędu niższego.

Jedne i drugie potrzeby są częściowo zaspokajane przez budownictwo.

Wytworem budownictwa będzie więc zarówno kurna chata, jak i nowoczesny budynek mieszkalny, budynek

teatru operowego, pomnik itp.

Możliwość zaspokajania przez budownictwo potrzeb szczególnie wyższego rzędu wiąże się ściśle z dziedziną

działalności człowieka zwaną architekturą.

Architektura jest gałęzią sztuki, której tworzywem materialnym są budowle. Twórczość architektoniczna polega

na dążeniu do zaspokajania potrzeb artystycznych człowieka za pomocą dzieła budowlanego oraz innych

elementów środowiska materialnego (np. architektura ogrodów itp.).

Dość często stosowanym podziałem jest podział na budownictwo inwestycyjne i nieinwestycyjne.

Przez budownictwo inwestycyjne rozumie się tą część budownictwa, która tworzy nowe składniki majątku

trwałego społeczeństwa, czyli nowe budowle.

Nietrudno domyślić się, że budownictwo nieinwestycyjne to prowadzenie robót na budowlach istniejących (o

ile te działania nie powodują zasadniczej zmiany wielkości, wartości lub charakteru budowli).

W budownictwie nieinwestycyjnym wyróżnia się:

roboty naprawcze (naprawy główne, bieżące i konserwacje),

adaptacje,

modernizacje,

odbudowy itp.

Z kolei budownictwo inwestycyjne dzieli się wg różnych kryteriów, z których jednym z podstawowych jest

kryterium ekonomiczne w którym funkcje wznoszonej budowli umieszczają je bądź w sferze produkcyjnej bądź

nieprodukcyjnej.

Kontynuując dalej ten podział można wznoszone obiekty przypisać do działów, a następnie gałęzi gospodarki

narodowej.

Budynkiem nazywamy obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za

pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Budowlą nazywamy obiekt budowlany nie będącym budynkiem lub obiektem małej architektury, jak lotniska,

drogi, linie kolejowe, mosty, estakady, tunele, sieci techniczne, wolnostojące maszty antenowe, budowle

ziemne, fortyfikacje, instalacje przemysłowe, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane

urządzeń technicznych (kotłów pieców przemysłowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i

urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Obiektem małej architektury nazywamy niewielkie obiekty budowlane a w szczególności:

Technologia i organizacja robót budowlanych

obiekty kultu religijnego jak: kapliczki, krzyże przydrożne i figury,

posągi, wodotryski i inne elementy architektury ogrodowej,

obiekty użytkowe służące codziennej rekreacji i utrzymaniu porządku jak: piaskownice,

huśtawki, drabinki, śmietniki, itp.

Określenia budynków wynikające z ich podstawowych parametrów.

Wg wysokości budynki dzieli się na:

wysokie - powyżej 12 kondygnacji,

średniowysokie - 6÷12 kondygnacji,

niskie - do 5 kondygnacji.

Wg długości dzieli się je na:

punktowe - zawierające jeden węzeł komunikacyjny,

krótkie - o długości wymagającej umieszczenia w nich do 4 węzłów komunikacyjnych,

średniodługie - o długości wymagającej umieszczenia w nich od 5 do 10 węzłów

komunikacyjnych.

Wg szerokości budynki dzieli się na:

płytkie o szerokości do 12.0 m,

średniopłytkie o szerokości 12.0 do 18.0 m,

głębokie o szerokości ponad 18.0 m.

Wznoszenie i użytkowanie obiektów budowlanych jest uporządkowane i na to uporządkowanie składają się

dwa elementy, zresztą również na siebie oddziaływujące: przepisy i tradycja.

Tradycja wywodzi się z różnych uwarunkowań historycznych, geograficznych i społecznych.

Przepisy są elementem systemu prawnego obowiązującego w danym okresie i na danym terytorium. Dotyczą

one:

działań człowieka w społeczeństwie,

obiektu budowlanego,

działań ściśle związanych z realizacją budownictwa.

Jednym z nieuwzględnionych wymiarów na schemacie jest niewątpliwie element czasu.

Przy realizacji obiektu budowlanego można wyróżnić następujące stany:

stan uświadomienia i formułowania się potrzeb,

stan przewidywania materialnego sposobu zaspokajania potrzeb,

stan zmian materialnych (realizacji obiektu),

stan zaspakajania przez obiekt budowlany potrzeb społecznych,

stan likwidacji obiektu.

Należy odpowiedzieć sobie na następujące pytania:

1. Co mamy budować?

2. Jak to zrobić?

3. Czym to zrobić?

Technologia i organizacja

Technologia i organizacja robót budowlanych

4. Kto to ma zrobić i w ja

5. Kto po kim pracuje i w jakim czasie?

6. Ile to ma kosztować i kto pokrywa wydatki?

7. Jakimi narzędziami posłużyć się by można

decyzje?

Poziomy zainteresowania jednostek aktywnych

I. jednostki zajmujące się tworzeniem obiektów budowlanych “jako całości”,

II. jednostki zainteresowane tworzeniem

budowlanego),

III. jednostki zainteresowane właściwościami

Kto to ma zrobić i w jakich warunkach?

Kto po kim pracuje i w jakim czasie?

Ile to ma kosztować i kto pokrywa wydatki?

Jakimi narzędziami posłużyć się by można było w każdym momencie podejmować optymalne

było w każdym momencie podejmować optymalne

Poziomy zainteresowania jednostek aktywnych w budownictwie:

dnostki zajmujące się tworzeniem obiektów budowlanych “jako całości”,

jednostki zainteresowane tworzeniem elementu budowlanego (jako określonej części obiektu

elementu budowlanego (jako określonej części obiektu

jednostki zainteresowane właściwościami i tworzeniem elementów budowlanych.

i tworzeniem elementów budowlanych.

przemiany materiałowe jako systemy

procesy robocze jako systemy działań

działania produkcyjne jako systemy

przemiany materiałowe jako systemy przemian materiałowych,

procesy robocze jako systemy działań technicznych,

działania produkcyjne jako systemy przedsiębiorstw.

Proces inwestycyjny

Ogólny model struktury budownictwa (wg prof. Kazimierza

proces inwestycyjno-budowlany

materializację obiektu budowlanego zaspakającego tę potrzebę,

proces produkcyjny, czyli część procesu

projektów określonych w procesie inwestycyjnym,

Ogólny model struktury budownictwa (wg prof. Kazimierza Cieszyńskiego

budowlany, czyli zespół elementów umożliwiający, po sprecyzowaniu potrzeby,

materializację obiektu budowlanego zaspakającego tę potrzebę,

, czyli część procesu inwestycyjno-budowlanego przeznaczoną do ma

projektów określonych w procesie inwestycyjnym,

umożliwiający, po sprecyzowaniu potrzeby,

budowlanego przeznaczoną do materializacji

Technologia i organizacja robót budowlanych

proces wznoszenia (realizacji budowy), czyli część procesu produkcyjnego realizowanego na

wznoszonym obiekcie lub bezpośrednio przy nim.

Charakterystyka elementów struktury budownictwa

SYSTEM - zbiór elementów wraz z relacjami zachodzącymi pomiędzy nimi

System techniczny to obiekt budowlany lub inżynierski, charakteryzujący się:

określonym zespołem cech i właściwości (geometrycznych, fizykochemicznych,

mechanicznych, użytkowych, estetycznych i innych),

spełnieniem określonych wymagań ergonomicznych, ekologicznych, historyczno-kulturowych

i innych jego użytkowników,

zapewnieniem odpowiednich warunków bezpieczeństwa i trwałości jego struktury

technicznej,

stworzeniem warunków do właściwego użytkowania, utrzymania i remontów oraz organizacji

administrowania obiektem, zgodnie z życzeniami właściciela.

System produkcyjny to zespół ujmujący działalność wszelkiego rodzaju podmiotów gospodarczych,

świadczących usługi produkcyjne (realizacyjne i pomocnicze), niezbędne do powstania i eksploatacji systemów

technicznych.

Proces produkcyjny to zespół działań, realizowanych w ramach systemu produkcyjnego, obejmujących między

innymi działania techniczne (przetwarzania transportu, kontroli magazynowania i utrzymania), mających na

celu wytworzenie określonego asortymentu materiałów innych elementów budowlanych, potrzebnych do

wznoszenia (realizacji) systemów technicznych.

Działania te muszą uwzględnić:

przyjęte procedury technologiczne,

założony model organizacji,

ustalone kryteria ekonomiczne.

Proces inwestycyjno-budowlany to zespół różnorodnych procesów realizowanych przez systemy produkcyjne,

mający na celu przygotowanie systemu technicznego do eksploatacji przez inwestora, czyli podmiotu

gospodarczego. Proces inwestycyjno-budowlany mieści w sobie procesy badawczo studialne, decyzyjne

projektowania negocjacji, produkcji, wznoszenia, nadzoru itp., realizowanych przez podmioty gospodarcze na

zlecenie inwestora.

Działania zachodzące w procesie inwestycyjno-budowlanym są kierowane przez służby inwestycyjne inwestora

(lub upoważnionych przez niego podmiotów) i na ogół muszą zapewnić:

wykorzystanie określonych zasobów materialno-finansowych,

uwzględnienie warunków wyznaczonej nieruchomości,

zgodność z podjętymi uprzednio decyzjami o rodzaju i sposobie inwestowania,

spełnienie założeń organizacji i współdziałania uczestników zamierzenia.

Proces wznoszenia (realizacji budowy) to wydzielona część procesu inwestycyjno-budowlanego obejmująca

zespół działań technicznych (realizacyjno montażowych, transportowych, kontrolnych, magazynowania i

utrzymania), wykonywanych na realizowanym obiekcie, przez kwalifikowaną siłę roboczą z wykorzystaniem

dysponowanych środków technicznych.

Działania te muszą być zgodne z:

przyjętymi procedurami technologicznymi,

ustalonym modelem organizacji budowy,

określonymi kryteriami ekonomicznymi.

Specyficzne właściwości produkcji budowlanej to:

zmienność miejsca wytwarzania produktu i konieczność trwałego łączenia budowli z

gruntem; Produkcja odbywa się przeto na prowizorycznie urządzonym placu budowy.

Stacjonarny charakter budownictwa wynika również z jego wymiarów i masy. Powoduje to, że

front robót jest ruchomy. Brygady robocze i sprzęt przemieszczają się kolejno po częściach

(działkach roboczych) wznoszonego obiektu,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: