Rambaud Alfred - Pierścień Cezara.pdf - Ksiazki, Opowiadania znanych Autorow - Duzo - sashakiev500

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk ,

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

Alfred Rambaud

PIERŚCIEŃ CEZARA

Powieść

Tytuł oryginału:

LÀNNEAU DE CÉZAR

Wydawnictwo „Tower Press”

Gdańsk 2001

Tower Press 2000

Część pierwsza

PARYZOWIE LUTECJI

WSTĘP

Znużony długoletnimi trudami wojennymi, osłabiony wiekiem i ranami, osiadłem wreszcie

na stałe w Szarej Skale, mojej wsi rodzinnej, leżącej nad Rzeką Bobrów, dopływem Sekwany,

niedaleko miasta Lutecji. Wspomnienia te zapisuje dla mych dzieci i wnuków, by wiedziały,

że ich ojciec i dziad nie szczędził krwi i zdrowia w wielkiej wojnie o niepodległość Galii.

Będę opisywał wszystko może zbyt szeroko, bo starzy lubią opowiadać o swej młodości, a

żołnierze – o swych czynach wojennych. Sądzę jednak, że ta szczegółowość mych wspo-

mnień nie będzie zbyteczna, moje bowiem wnuki i prawnuki, ba! nawet moje dzieci nie mogą

sobie po prostu wyobrazić, do jakiego stopnia zmienił się cały świat i nawet ten mały nasz

zakątek rodzinny, odkąd na wybrzeżach Sekwany ukazały się po raz pierwszy złote orły le-

gionów rzymskich.

Gdy wspominam swoje lata dzieciństwa i pierwszej młodości, a później przenoszę się my-

ślą i wzrokiem do ludzi i rzeczy współczesnych, to zdaje mi się, żem się przesiedlił z jednej

gwiazdy na drugą lub żem przeżył z dziesięć pokoleń ludzkich. A mam wszak dopiero lat

osiemdziesiąt i czuję się zupełnie zdrów na ciele i duszy. Włosy moje, jakkolwiek pokryte już

szronem starości, pozostały dotąd obfite, zębami mogę jeszcze gryźć orzechy, a na wspo-

mnienie dawnych bojów czują, iż miecz drży mi u boku, i zdaje mi się, że i teraz jeszcze dzi-

da nie zaciążyłaby mej starej dłoni.

Wspomnienia swoje układam i piszę w języku Rzymian, mimo że walczyłem ze wszyst-

kich sił z nimi i jakkolwiek – wbrew zdaniu wielu innych naczelników galijskich – nie uwa-

żam, by panowanie ich nad nami było nieodwołalne. Ale nie umiem pisać w żadnym ze zna-

nych mi narzeczy Celtów lub Bolgów. Sądzę nawet, że nikt spomiędzy nas, Galów, mimo

wysokiego chociażby wykształcenia w szkołach druidów, nie zdołałby pisać w żadnym z tych

narzeczy, które są dobre tylko do mówienia. A przy tym język Rzymian znany jest powszech-

nie teraz we wszystkich krajach Celtyki – jak i po całym świecie zresztą. I pisząc jak Rzy-

mianie mogę mieć nadzieję, że gdyby moje dzieci lub wnuki chciały kiedy pokazać te zwoje

papirusu jakiemu znakomitemu gościowi z dalszych stron, aby i on mógł poznać dzieje naszej

wielkiej wojny o niepodległość Galii – zawsze zostanę zrozumiany.

Rambaud Alfred - Pierścień Cezara.pdf