UWAGI WSTĘPNE
Studiowanie dydaktyki ma na celu:
- poznanie i zrozumienie przez studentów uczenia się i nauczania jako upodmioto-
wionego procesu poznania,
- poznanie osobowych i rzeczowych uwarunkowań procesu kształcenia,
- zrozumienie źródeł celów kształcenia, zasad ich studiowania i form realizacji w pro-
cesie nauczania - uczenia się,
- poznanie istoty systemu dydaktycznego jako funkcjonalnej całości z jej elementami,
relacjami, procedurami, zasobami i zakłóceniami,
- zapoznanie z tradycją dydaktyczną, zarówno narodową, jak i zagraniczną,
- zapoznanie ze współczesnymi koncepcjami w rozwoju i modernizacji procesu kszta-
łcenia oraz systemowym ujęciem dydaktyki,
- poznanie i zrozumienie zadań nauczyciela w organizacji i realizacji kształcenia, kształtowanie postaw wobec zawodu nauczyciela i jego ról społecznych oraz wycho-wawczych,
- rozwijanie i wzbogacanie własnych umiejętności uczenia się, studiowania i samo-
kształcenia.
Zadaniem dydaktyki jest wyposażenie studentów w operatywną i innowacyjną wiedzę na temat takich zagadnień jak:
1. Epistemologiczne i psychofizjologiczne podstawy nauczania-uczenia się, ze szczególnym uwzględnieniem charakterystyki współczesnego systemu edukacyjnego.
2. Cele i treści kształcenia z wyeksponowaniem ich uwarunkowań i tendencji reform programowych.
3. Teoria procesu nauczania-uczenia się ze szczególnym uwzględnieniem nowo-czesnych metod, form organizacyjnych oraz środków dydaktycznych.
4. Osiągnięcia szkolne charakteryzowane poprzez pryzmat powodzeń i niepowodzeń uczniów.
Studiowanie dydaktyki służy zapewnieniu studentom następujących umiejętności:
1. Planowanie i organizacja pracy dydaktyczno-wychowawczej.
2. Badanie i ocena przebiegu oraz wyników kształcenia.
3. Posługiwanie się metodami badań dydaktycznych do analizy podstawowych komponentów rzeczywistości oświatowej.
4. Opracowanie wybranych zagadnień ogólnodydaktycznych na podstawie analizy materiałów źródłowych (artykułów i pozycji zwartych).
5. Docieranie do różnych treści, ich umiejętny wybór, selekcja, systematyzowanie, wartościowanie i recepcja.
TREŚCI PROGRAMOWE
I. Dydaktyka jako nauka
1. Etymologia, geneza i znaczenie nazwy „dydaktyka”.
2. Przemiany dydaktyki jako nauki.
3. Dydaktyka w systemie nauk.
4. Dydaktyka ogólna a dydaktyki szczegółowe.
5. Przedmiot, zadania i funkcje dydaktyki.
6. Twórcy polskiej dydaktyki i ich podstawowe dzieła.
7. Literatura przedmiotu.
II. Aparatura terminologiczna dydaktyki
1. Uczenie się - jako jedno z podstawowych pojęć dydaktycznych
- analiza definicji pojęcia „uczenie się”, jego cechy, współczesne teorie uczenia się,
prawidłowości procesu uczenia się.
2. Pojęcie nauczania
- wybrane interpretacje pojęcia, czynności w nauczaniu.
3. Pojęcie kształcenia
- analiza określenia, rodzaje i warianty kształcenia.
4. Relacje między pojęciami dydaktycznymi.
III. Aparatura metodologiczna dydaktyki *
1. Podstawowe pojęcia metodologiczne: badanie naukowe, metoda badawcza, technika i narzędzie badawcze.
2. Funkcje badań dydaktycznych.
3. Wybrane klasyfikacje metod badawczych (wg. W. Okonia, T. Pilcha, M. Łobockiego, Wł. Zaczyńskiego).
4. Charakterystyka wybranych metod badawczych:
- obserwacja
- eksperyment pedagogiczny
- test pedagogiczny
- analiza dokumentów i wytworów uczniów
IV. Cele kształcenia
1. Pojęcie i klasyfikacja celów kształcenia.
2. Konstytutywne cechy celów kształcenia.
3. Próby porządkowania celów .
4. Cele kształcenia ogólnego zawodowego.
5. Charakterystyczne właściwości szczegółowych celów dydaktycznych.
6. Próby operacjonalizacji celów.
7. Kategoryzacja celów kształcenia na przykładzie taksonomii Blooma, Okonia,
Niemierki.
V. Treści kształcenia
1. Treści kształcenia a podstawowe kierunki aktywmości człowieka.
2. Czynniki determinujące dobór treści.
3. Wymagania wobec treści kształcenia.
4. Pedagogiczne teorie doboru treści kształcenia - materializm dydaktyczny , formalizm dydaktyczny, utylitaryzm dydaktyczny, materializm funkcjonalny, teoria problemowo-kompleksowa, strukturalizm, egzemplaryzm.
5. Krytyka współczesnych treści kształcenia („dekalog”).
6. Tendencje reform programowych - próby przedmiotowo-komisyjne, modelowe, koncepcja przedmiotów zintegrowanych.
7. Treści kształcenia : „explicite” - „implicite” (program ukryty).
8. „Przykazania” dla oświaty przyszłości w kontekście treści kształcenia.
9. Dokumenty określające treść kształcenia:*
- plan nauczania: pojęcie, typy przedmiotów
- program nauczania: pojęcie, struktura, zasady konstruowania.
- podręczniki: rola i funkcje, typologia podręczników, nowe orientacje.
10. Kreatorzy treści kształcenia - dawniej i współcześnie.
11. Edukacyjny i pozaedukacyjny obszar treści kształcenia.
VI. Analiza procesu kształcenia
1. Pojęcie procesu nauczania-uczenia się.
2. Cechy nowoczesnego modelu procesu dydaktycznego.
3. Teoria ogniw procesu kształcenia . W. Okonia - charakterystyka ogniw (I - VII) wg
schematu:
- istota ogniwa,
- sposoby realizacji w teorii i praktyce (w świetle literatury, badań, autopsji),
- błędy nauczycieli popełniane w relizacji,
- trudności uczniów.
VII. Zasady kształcenia
1. Sposoby rozumienia pojęcia „zasada” w dydaktyce: twierdzenie, norma, teza.
2. Procedury konstruowania systemów zasad kształcenia.
3. Charakterystyka głównych zasad kształcenia.
4. Stosowanie zasad i reguł dydaktycznych w procesie kształcenia.
VIII. Metody kształcenia
1. Pojęcie i istota metod kształcenia.
2. Historyczny rozwój metod nauczania.
3. Wybrane klasyfikacje metod.
4. Charakterystyka klasycznych metod kształcenia:
- metody oglądowe
- metody słowne
- metody praktyczne
5. Nowoczesne metody kształcenia:
- metody asymilacji wiedzy
- metody samodzielnego dochodzenia do wiedzy
- metody waloryzacyjne
IX. Środki dydaktyczne i edukacja multimedialna
1. Pojęcie i funkcje środków dydaktycznych.
2. Podział środków dydaktycznych i ich charakterystyka:
- środki wzrokowe
- środki słuchowe
- środki wzrokowo-słuchowe
- środki częściowo automatyzujące proces kształcenia
3.Edukacja multimedialna.
4. Komputery w edukacji.
5. Kształcenie na odległość (na dystans).
X. Formy organizacyjne kształcenia
1. Podział form organizacyjnych - kryteria.
2. Charakterystyka form organizacyjnych:
- nauczanie jednostkowe
- nauczanie binarne
- nauczanie grupowe
- nauczanie zbiorowe
- nauczanie kontynentalne
3. Próby modernizacji systemu klasowo-lekcyjnego, m.in:
- dyferencjacja
- kształcenie wielopoziomowe
- flexischooling
4. Lekcja - jej typy i budowa
- próba ujednolicenia poglądów na budowę lekcji - 4 strategie kształcenia, 4 typy lekcji
- budowa lekcji poszczególnych typów
- przygotowanie do lekcji
5. Praca domowa uczniów*
- funkcje dydaktyczne pracy domowej
- rodzaje, tematyka i sposoby zadawania
- organizacja pracy domowej
- kontrowersje wokół pracy domowej uczniów.
XI. Systemy dydaktyczne
1. Pojęcie i struktura systemu dydaktycznego.
2. Podział nowożytnych systemów dydaktycznych
- system dydaktyki herbartowskiej jako podstawa tzw. szkoły tradycyjnej
- system dydaktyki Deweya jako podstawa szkoły progresywistycznej
- charakterystyka koncepcji dydaktycznych: Jana Barteckiego (nauczanie problemowo-grupowe), Konstantego Lecha (nauczanie przez łączenie teorii z praktyką) , Wincentego Okonia (koncepcja wielostronnego kształcenia).
3. Współczesny zintegrowany system dydaktyczny
- gnoseologiczne i psychologiczne podstawy dydaktyki współczesnej
- główne założenia dydaktyki współczesnej
4. Tendencje edukacyjne w dydaktyce.
XII. Osiągnięcia szkolne
1. Pojęcie efektywności kształcenia.
2. Rodzaje efektywności (makro, mezo i mikro-skale)
3. Pomiar osiągnięć szkolnych
4. Uwarunkowania osiągnięć uczniów i szkoły
XIII. Niepowodzenia szkolne
1. Podstawowa terminologia w obszarze niepowodzeń szkolnych .
2. Przyczyny niepowodzeń dydaktycznych.
3. Koncepcje zapobiegania niepowodzeniom szkolnym.
4. Drugoroczność - jako przejaw niepowodzeń szkolnych
- dyskusje i polemiki wokół szkoły bez drugoroczności.
XIV. Spór o szkołę i nauczyciela
1. Geneza i znaczenie nazwy „szkoła”
2. Krytyka szkoły.
3. Główne koncepcje przebudowy szkoły.
4. Postulaty dotyczące modernizacji systemu szkolnego.
5. Edukacja równoległa i permanentna.
6. Uczestnicy procesu dydaktycznego
- ogólna charakterystyka uczniów:
zainteresowania , aspiracje, motywacje do nauki,
- rola i funkcje nauczyciela w procesach edukacyjnych.
7. Współuczestnicy procesu kształcenia (rodzice, sponsorzy, filantropi, społeczność lokalna).
UWAGI O REALIZACJI PROGRAMU
Realizacji treści programu służą wykłady, ćwiczenia oraz samodzielna praca studentów z tekstem. Wymienione formy zajęć powinny tworzyć całość spójną pod względem merytorycznym i logicznym. Z uwagi na różny wymiar godzin dydaktyki ogólnej na studiach dwuletnich i trzyletnich, przedstawiony program wymaga elastycznej realizacji z uwzględnieniem specyfiki kierunku. Ma on charakter otwarty. Stwarza możliwość wprowadzenia innych, dodatkowych zagadnień przy eliminacji pewnych treści (zwłaszcza oznaczonych w programie gwiazdką), także z uwzglę-dnieniem sugestii i konkretnych propozycji ze strony studentów.
PODRĘCZNIKI
1. W. Okoń: Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. Wyd. „Żak”, Warszawa 1995.
2. W. Okoń: Zarys dydaktyki ogólnej. Wersja programowa. PZWS ,
Warszawa 1970.
3. Cz. Kupisiewicz: Podstawy dydaktyi ogólnej. PWN, Warszawa 1994.
4. K. Kruszewski (red.): Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela. PWN,
Warszawa 1991.
LITERATURA PODSTAWOWA I UZUPEŁNIAJĄCA
5. H. Aebli: Dydaktyka psychologiczna. PWN, Warszawa 1982.
6. R. I. Arends: Uczymy się nauczać. Tłum. K. Kruszewski. WSiP, Warszawa 1994.
7. Cz. Banach: Polska szkoła w systemie edukacji. Przemiany i perspektywy. Wyd. Adam Marszałek, Toruń 1995.
8. Bartecki: Aktywizacja procesu nauczania poprzez zespoły uczniowskie. PWN, Warszawa 1958.
9. J. Bartecki, E. Chabior: O nową organizację procesu nauczania. Nasza Księgarnia, Warszawa 1962.
10. R.H. Davis. i in: Konstruowanie systemu kształcenia. Jak doskonalić nauczanie?Tłum. J. Łaszcz. PWN, Warszawa 1984.
11. J. Delors: Learning: The Treasure Within. UNESCO 1996.
12. K. Denek: Wartości i cele edukacji szkolnej. Wyd. Nauk. UAM,Poznań-Toruń 1994.
13. K. Denek, P. Januszkiewicz, W. Strykowski (red.): Edukacja. Technologia kształ-cenia. Wyd. Nauk. UAM , Poznań 1993.
14. R. Dolata, B. Murawska, E. Pietkiewicz, M Żytko: Monitorowanie osiągnięć szkol-nych jako metoda doskonalenia edukacji. Wyd. „Żak”, Warszawa 1997.
15. R.M. Gange, L.Briggs, W. Wagner: Zasady projektowania dydaktycznego. Tłum. K. Kruszewski. WSiP , Warszawa 1992.
16. Ch. Galloway: Psychologia uczenia się i nauczania. PWN, Warszawa 1992.
17. H. Gardner: Multiple Intelligences. New York. Harper Collins. 1993.
18. H. Hammer: Klucz do efektywności nauczania. Wyd. Veda, Warszawa 1994.
19. R.L. Hopkins: Narrative Schooling. New York. Columbia Uniwersity . 1994.
20. I. Janiszowska, K. Kuligowska: Jak kontrolować osiągnięcia uczniów? PZWS, Warszawa 1965.
21. A. Karpińska: Minimalizacja drugoroczności - realia, warunki i szanse. Wyd. FUW, Białystok 1990.lub
22. A. Karpińska: Drugoroczność w opinii nauczycieli. Wyd. FUW, Białystok 1990.
23. A. Karpińska (red.): Wyznaczniki powodzeń edukacyjnych. Oficyna Wydawnicza MWN, Olecko 1994.
24. J. Konopnicki: Powodzenia i niepowodzenia szkolne. PZWS, Warszawa 19666.
25. K. Kruszewski: 45minut. Prawie cała historia pewnej lekcji. PWN, Warszawa 1993.
26. Cz. Kupisiewicz. Niepowodzenia dydaktyczne. Przyczyny oraz niektóre środki zaradcze. Wyd. 5. PWN, Warszawa 1972.
28. Z. Kwieciński: Dynamika funkcjonowania szkoły. PWN, Warszawa 1990.
29. Z. Kwieciński: Socjopatologia edukacji. Trans Humana, Olecko 1995.
30. K. Lech: System nauczania. PWN, Warszawa 1960.
31. T. Lewowicki: Indywiualizacja kształcenia. Dydaktyka różnicowa. PWN,
Warszawa 1977.
32. T. Lewowicki: Kształcenie uczniów zdolnych. WSiP, Warszawa 1980.
34. R. Meighan: Edukacja elastyczna. Wyd. Nowa Szkoła, Warszawa 1991.
35. T. Mróz: Struktury treści w studiowaniu dydaktyki. Wyd. WSP,
Zielona Góra 1994.
36. B. Nawroczyński: Zasady nauczania. wyd. 3. Ossolineum,
...
poncza