Kane Stacia - Dolna Dzielnica 03 - Miasto Duchów.pdf - Romanse paranormalne(1) - wolverine890

Polecamy również

Stada Kane

Nieświęle duchy Nieś wie ta magia

Jocelynn Drakę

cykl DNI MROKU Nocny wędrowiec Łowca ciemności Posłaniec świlu

MIASTO DUCHÓW

STAC IA

KANE

Przekład AGNIESZKA KABAŁA

Rozdział 1

Nie wszystkie nasze obowiązki będą przyjemne. Ale to poświęcenie, o którym jako pracownicy

Kościoła musicie zawsze pamiętać, sprawia, iż jesteście uprzywilejowani ponad innych, !esleí

przykładem. Przewodnik dla pracowników Kościoła

Gilotyna już na nich czekała; poczerniałe drewno, ciemne i złowrogie, odcinało się od

cementowych ścian Sali Egzekucji.

Chess przekuśtykała obok gilotyny, starając się na nią nie patrzeć. Starając się nic pamiętać, że

sama zasługuje na lo. by pulużyi szyję na wyglad/unym przez czas łożu i czekać, aż opadnie ostrze.

Zabila Psychopompa. Do diabła, zabila ludzi.

Tylko zamordowanie jastrzębia oznaczało natychmiastową egzekucję.

Ale o tym nikt nie wiedział. A przynajmniej nikt, kto miałby prawo skazać ją na śmierć. Chwilowo

nic jej nie groziło.

Wielka szkoda, że jednak nie czuła się bezpieczna. Nie tak powinno być. Tępy ból w udzie przy

każdym kroku, jaki stawiała w płaskich pantoflach, przypominał jej o niezagojonej ranie

postrzałowej; jej utykanie ściągało uwagę innych i to teraz, kiedy starała się pozostać nie-

Starszy Griffin położył jej na ramieniu ciepłą dłoń.

- Możesz siedzieć podczas odczytywania i wykonywania wyroku, Cesario.

- Och, nie, naprawdę, nic mi...

Pokręcił głową, patrząc na nią z powagą. Co to miało znaczyć? jasne, żc egzekucja to niezbyt

radosna impreza, jak zresztą większość kościelnych ceremonii. Ale mężczyzna wydawał się

bardziej poważny niż zwykle, bardziej zatroskany.

Przecież nie wiedział, prawda? Czyżby Oliver Fletcher powiedział mu o Psychopompie, o tym, co

zrobiła? Jeśli ten drań... Nie. Nie, takie myślenie to głupota, paranoja. Oliver by się nie wygadał.

Zresztą kiedy miałby to zrobić'1 O ile się orientowała, ci dwaj rozmawiali ze sobą tylko raz od

tamtej nocy. kiedy zabita Psycho-pompa - od tamtej nocy, kiedy Terrible o malo...

Oddech zarzęził jej w płucach. No właśnie. To nie czas ani miejsce. To jest egzekucja, ona ma

złożyć zeznanie, a żeby tego dokonać, musi się uspokoić, do cholery

Więc usiadła na twardym, drewnianym krześle o prostym oparciu, wdychając ciężki zapach

środków dezynfekcyjnych wypełniający salę, i patrzyła, jak pozostali wchodzą za nią do środka

Starszy Murray z kolami wymalowanymi wokół oc/u lak czarnymi jak jego włosy, które byty

niemal niewidoczne na tle jego ciemnobrązowej skóry Dana Wright z jasnymi puklami wijącymi się

wokół twarzy - druga Demaskaturka. ona również brata udział w pojmaniu madame l.upity

Ze strony Lupity nie przyszedł nikt. Wszyscy, którzy się o nią troszczyli lub mogli chcieć być przy

niej w ostatnich chwilach jej życia albo zostali zgładzeni, albo siedzieli zamknięci w więzieniu.

Na koniec wszedł kat z twarzą osłoniętą grubym, czarnym kapturem. Na jego otwartej prawej dłoni

leżała psia czaszka - Psychopomp, który gotów byi za-

brać madame Lupitę do więzienia dla duchów; W dru 11, dłoni oprawca ściskał łańcuch ciągnąc

oskarżoną Nieszczęsna kobieta miata kostki i nadgarstki skute ze laznymi kajdanami

Drzwi zamknęły się za nimi z hukiem, zamek zasko czyi. otworzy się dopiero za pół godziny To

dość •u na wykonanie egzekucji i zabranie ducha do Miasta Wieczności Zamki czasowe

zainstalowano już na po Giąlku funkc|onowania Kościoła, po seni wypadków, Ucdy lo duchom

udało się otworzyć drzwi i uciec jak wtzystko, co robił Kościół, i to zabezpieczenie miało Mns. ale

Chess nie potrafiła opanować lekkiego dresz-cru paniki, który przebiegi jej po plecach, kiedy

usłyszała len dźwięk. Pułapka. Oto miejsce, w którym nigdy nie chciała się znaleźć.

Kat przypiął koniec łańcucha do gilotyny i położył czaszkę u stóp ołtarza w rogu. Dym buchnął z

kadzielnicy i pochłonął zapach wybielacza i amoniaku. Gęsty, gryzący aromat melidii, która miała

odesłać duszę Lupity do więzienia dla duchów, imbiru i asafetydy i płonących wiórków cisowych.

To wszystko zakręciło Chess w no-le. Energia w pomieszczeniu się zmieniła. Moc prześliznęła się

wzdłuż jej nóg do góry i zjeżyła włosy na karku. Lubiła ten stan, sprawiał, że miała ochotę się

uśmiech-

Ale nie zrobiła tego. Nie dzisiaj. Zacisnęła tylko zęby I spojrzała na skazaną.

Lupita zmieniła się, od kiedy Chess widziała ją ostatni raz w tej żałosnej dusznej piwniczce

cuchnącej strachem, palonymi ziołami i trucizną. Wielkie ciało kobiety jakby się skurczyło. Zamiast

idiotycznego srebrnego turbanu, który zapamiętała Chess, Lupita miała na głowie krotko ścięte

włosy; zamiast głupiej, jarmarcznej tuniki jej ciało okrywała prosta czarna suknia skazanych na

I te straszne oczy. Czarownica rozejrzała się i odnalazła Chess. |ej wzrok zapłonął: buchnął żarem

nienawiści, aż dziewczyna poczuta niemal, ze prawie przypieka jej skore.

Zmusiła się. żeby nie odwrócić spojrzenia Ta kobieta o mato jej nie zabita, dodając do jej napoju

trucizny Omal nie zgładziła wielu niewinnych ludzi, kiedy przyzwala rozszalałego, wściekłego

ducha Pieprzyć ją Teraz miała umrzeć, a Chess będzie na to patrzeć

Coś mignęło w oczach Lupity

Chess zaparto dech w piersi Czy naprawdę to widziała'' len srebrzysty błysk'' Ten btysk. który

oznaczał, że oskarżona jest gospodarzem ducha?

Dziewczyna otworzyła szerzej oczy i wpatrywała się w skazaną. Czekała. To niemożliwe. Lupila

nie była gospodarzem, kiedy ją aresztowano - natychmiast by to wykryto - i nie mogła związać się z

duchem w więzieniu Kościoła To po prostu było niemożliwe

Błysk już się nie pojawi) Nie Musiało jej się wydawać Cały ten stres, napięcie w życiu osobistym -

o Ue cokolwiek z mego zostało - oraz przytłaczające współczucie Starszych i innych

Demaskatorów Ich troskliwość i dobre intencje wręcz ją przytłaczały. Dodać do tego jeszcze parę

nadprogramowych ceptów. pandę i pot nipa. żeby nie zasnąć nic dziwnego, ze miała przywidzenia.

Co będzie następne - różowe słonie?

Starszy Griffin stanął przed gilotyną i odchrząknął.

- Irenę Lowe alias madame Lupita. zostałaś uznana przez Kościół za winną przestępstwa

przyzywania duchów na ziemię Zostałaś tez uznana za winną usiłowania morderstwa na kościelnej

Demaskatorce Cesarii Pulnam Cesario, czy ta kobieta jest odpowiedzialna za le przestępstwa?

Chess wstała mimo bólu w prawym udzie i lekko zmarszczonych brwi Starszego Griffina.

- Tak, Starszy.

- Na jakiej podstawie tak twierdzisz? Widziałam, jak ta kobieta popełnia te zbrodnie.

- 1 przysięgasz, że twoje stówa są faktem i prawdą?

- Tak, Starszy Przysięgam.

Starszy Griffin kiwnął jej głową i zwrócił się do Dany Wright. Chess klapnęła z powrotem na

krzesło. Kobieta miata za chwilę przez nią umrzeć. Co było warte jej stówo - stówo ćpunki i

kłamczuchy, która zdradziła jedynego przyjaciela, jakiego miata? Nic nie było warte.

Nigdy się do niej nie odezwie. Przestała do niego dzwonić tydzień temu. Przestała mieć nadzieję, że

zobaczy go w Tricksterze czy U Chucka. przestała plątać się po targowisku, czekając, czy się nie

pojawi. Oczywiście on tam ciągle bywał. Ludzie go widywali.

Wszyscy, tylko nie ona. Nie miała pojęcia, że można unikać kogoś tak skutecznie. Zupełnie jakby

wyczuwał jej nadejście.

Kuch wśród ludzi stojących w sali przyciągnął jej uwagę do ceremonii. Za chwilę miata nastąpić

egzekucja.

Wokół unosiła się moc. która pulsowała stałym rytmem. Nie było potrzeby tworzyć kręgu; samo

pomieszczenie było kręgiem, fortecą okoloną żelazem wtopionym w betonowe ściany.

Starszy Griffin zaczął bić w bęben. Pomiędzy uderzeniami jego dłoń zawisała w powietrzu. Trwało

to tak długo, że Chess nie była w stanie się ruszyć czy głęboko odetchnąć, zanim ręka znowu nie

opadła. Magia wypełniała dziewczynę, sprawiając, że czuta się kimś lepszym. To byto przyjemne

uczucie. Tak przyjemne, że Chess miała ochotę zamknąć oczy i całkowicie mu się poddać,

zapomnieć o wszystkim i wszystkich i nie robić nic, tylko nizkoszować się tą energią.

Oczywiście nie mogła Wiedziała, że nie może Więc zamiast tego patrzyła, jak tworzy się

Psychopomp kata,

jak pies powstaje z czaszki, wypływa niczym rzeka z górskiego szczytu. Pojawiają się łapy, ogon,

czarna błyszcząca sierść wyrastająca na skórze.

Bęben bił szybciej. Tamtej nocy. na seansie Lupity też były bębny, na których grał duet

naszprycowanych dziwaków z oczami jak piłki golfowe. Teraz monotonny, powolny rytm bębnów

akompaniował słowom Starszego Murraya.

- Irenę Lowe. zostałaś uznana za winną i skazana na śmierć przez trybunał Starszych Kościoła. Ten

wyrok zostanie teraz wykonany. Jeśli chcesz coś powiedzieć, zrób to.

Lupita pokręciła głową ze wzrokiem wbitym w podłogę. Chess sięgnęła mocą, chciała wybadać

intencje kobiety. Znaleźć choć trochę strachu, gniewu. Cokolwiek Lupita była zbyt cicha. Zbyt

spokojna. Coś było nie tak.

Kat pomógł jej uklęknąć, położył jej szyję na bloki darni. Bęben bit mocniej, głośniej od krwi

tętniącej w żyłach Chess i od powietrza gęstego od słodkiej magii, które grało w jej płucach.

Głośniej od jej własnych myśli.

Sięgnęła głębiej, pozwalając mocy głaskać skórę Lupity, próbując znaleźć coś...

Kurwa!

Noga ugięła się pod nią, kiedy zerwała się z krzesła. Omal się nie przewróciła.

- Nie! Nie za...

Za późno. Ostrze opadło, jego metaliczny dźwięk przeciął powietrze równie gładko, jak szyję Irenę,

i osiadło z głuchym łoskotem jak zatrzaskujące się drzwi wię-

Głowa skazanej potoczyła się do kosza. Krew trysnę-ta z przeciętej szyi na szarą cementową

podłogę.

Jej duch uniósł się - duch madame Lupity. Pies skoczył ku niemu, gotów zawlec go pod ziemię, do

więzienia poza murami Miasta Wieczności.

Uniósł się też drugi duch. Ten, którego Lupila była gospodarzem. Dla niego nie było Psychopompa.

Nie mogli spacyfikować go cmentarną ziemią, bo jej nie mieli. Wszyscy kościelni pracownicy

uwięzieni w jednej sali 0 żelaznych ścianach, za zamkniętymi drzwiami.

Krzyk wyrwał się z gardła Chess, wystrzelił w powietrze. Zmieszał się z wrzaskami innych -

zaskoczenia

Starszy Griffin upuścił bęben. Pies chwycił ducha Lupity - miała na ramieniu paszport - i dał nura w

plamę drgającego powietrza pod ścianą. W ostatniej chwili Chess zobaczyła usta czarownicy

rozciągnięte w straszliwym uśmiechu, kiedy zostawiała ich wszystkich na śmierć.

Drugi duch wisiał w powietrzu przed gilotyną. Mężczyzna z włosami gładka zaczesanymi do tyłu. z

pustymi oczami, z twarzą wykrzywioną okrutną radością Starszy Murray coś krzyknął. Chess nie

bardzo wiedziała co. Skóra ją mrowiła i swędziała, jakby chciała zejść i. ciała. Ten duch był

potężny, zbyt potężny. Czym byt, do cholery, jakim cudem ona...

- Rozkazuję ci pozostać na miejscu! - dźwięczny glos Starszego Griffina odbił się echem od ścian,

przeszył ciało dziewczyny. - Nakazuję ci to moją mocą!

Wiedziała, że to nie zadziała. Nie musiała nawet patrzeć, żeby to wiedzieć. Czy kat... mia! drugą

czaszkę? Trochę cmentarnej ziemi?

Dana wrzasnęła. Chess spojrzała w tę stronę i zobaczyła, że duch walczy ze Starszym Murrayem.

Widmo w koszmarnym uśmiechu, mrużąc oczy z wysiłku, trzymało w dłoni rytualny nóż, którego

kat używał do przyzywania Psychopompa.

Nie byto czasu na myślenie. Ani przyglądanie się walce. Zresztą nic by to nie dało. Salę wypełniały

hałas, energia i żar, dezorientująca plątanina obrazów, których

jej mózg nie byt w stanie przetworzyć. Skupiła się na dymiącej kadzielnicy, na ołtarzu w kącie i na

czarnej torbie leżącej obok niego. Kat grzebał w niej gorączkowo, wyciągał różne rzeczy..,

Ktoś wpadł na nią, przewracając ją na podłogę.

Coraz więcej wrzasków, hałasu. Coś poleciało z klekotem na posadzkę. Energia buzowała. Nie

czuto się ju; podniecenia ani haju. To była inwazja, która rzucała nią po pomieszczeniu, mąciła jej

myśli i wzrok, zarażała powszechną paniką.

Chess musiata się uspokoić. Ręce nie chciały jej słu chać Tatuaże szczypały i paliły - bu tez po to

zostały stworzone. Uaktywniała je obecność ducha, były systemem wczesnego ostrzegania, za klóry

zwykle byłi wdzięczna, ale teraz chętnie by go wyłączyła W sali eg zekucyjnej królował chaos,

porywał ją za sobą

Okej Głęboki oddech Pauza Zamknęła oczy. za nurzyla się głęboko we własnej duszy. W miejscu,

gdzie powinny się znajdować miłość, szczęście i ciepło, w miejscu, które dla niej było niemal puste.

Mogła myśleć tylko o dwóch osobach, a jedna z nich jej nienawidziła.

Ale to wystarczyło, by uzyskać trochę ciszy, wygtu-szyć grozę i hałas wokót niej i odnaleźć silę.

Otworzyła oczy. Ciato znów jej słuchało. Zerwała się na nogi, ignorując ból, i omal nie straciła

spokoju uzyskanego z takim trudem.

Starszy Murray nie żył. Leżał rozciągnięty na podłodze, jakby czekał na kremację. W jego szyi ziała

wielka krwawa dziura.

Za ciałem Starszego kat osunął się pod ścianą; jego szata była przesiąknięta krwią. Ledwie go

mogła dostrzec, bo duch błyszczał białym blaskiem, napompowany energią, którą ukradł. Chess

jęknęła. Duch obdarzony taką mocą był jak recydywista - niepowstrzymany, bez

uczuć, bez logiki. Maszyna do zabijania, która nie zatrzyma się dopóty, dopóki ktoś jej nie zmusi. A

uni byli tu z nim zamknięci.

Cholera - byli łu zamknięci z NIMI. Żelazne ściany więziły duchy Starszego Murraya i kata równie

skutecznie, jak ich wszystkich; Chess widziała je kątem oka: niewyraźne cienie usiłujące nabrać

kształtu.

Może ci dwaj nie będą głodni i nie opanuje ich żądza mordu. Ale szansa na to była równie duża, jak

na to, że ona zaśnie dzisiaj wieczorem bez garści swoich pigułek. Innymi słowy, bardzo niewielka.

Za jakąś minutę duchy odnajdą swoje kształty, swoją moc i sytuacja z fatalnej zmieni się w

charakterystyczną.

Krew pokrywała ściany, ciekła z ostrza gilotyny i płynęła gęstymi strumieniami po cemencie.

Kapała z sufitu w miejscu, gdzie wytrysnęła fontanną z szyi Starszego Murraya. tworząc błyszczącą

kałużę przy jego ciele Wokół pełno było krwawych siadów- stóp na podłodze, potrzaskane resztki

psiej czaszki Szlag Nic ma Psychopompa Czy kat miał drugiego?

Starszy Gnłfin byt pokryty krwią Dana też - oczy miała wielkie jak spodki. Ale Chess nie była

jedyną, która wzięła się w garść. Wzrok Dany byl mroczny, płonęła w nim determinacja; oczy

Starszego Griffina wręcz pałały mocą i siłą.

Chess uchwyciła spojrzenie Dany i ruchem głowy wskazała jej torbę. Kobieta skinęła i zrobiła krok

naprzód.

- Moją mocą rozkazuję ci się uspokoić. - Wypowiadała głośno i wyraźnie każde słowo. - Rozkazuję

ci wrócić do twojego miejsca spoczynku.

Duch odwrócił się i spojrzał na nią. Dana zaczęła się powoli cofać, odciągając go. Chess pomalutku

ruszyła w lewo, starając się nie ściągać na siebie jego uwagi. Musiała się dostać do lej torby. Inaczej

wszyscy zginą.

Może i tak umrą, ale musiała przynajmniej spróbować ich uratować. Może życie to sadzawka z

gównem, ale Miasto było gorsze - przynajmniej dla niej - i nie miała zamiaru tam iść. Nie dzisiaj.

Poślizgnęły się na gęstej krwi; jej zapach wypełniał powietrze, miedziany smród, przebijający

zapach ziół. )ak długo jeszcze będą się palić? 1 czy jest ich więcej?

Duch ruszył na Danę, która nie przestawała mówić, z jej ust wciąż płynęły słowa mocy. Ściskał nóż

w pól-cielesnej dłoni; krew płynęła po ostrzu, pokrywała jego widmową skórę. Jego postać była

czarna jak atrament.

Chess znów spojrzała na duchy Murraya i kata. Były już prawie całkowicie uformowane, wiły się

powoli, nabierając życia, jak larwy poruszające się na kawałku gnijącego mięsa. Nie miała wiele

czasu.

Dana krzyknęła. Duch skoczył na nią. Starszy Griffin rzucił się na niego i przyłączył do

szamotaniny. Zaatakował widmo, które usiłowało poderżnąć kobiecie gardło.

Chess rzuciła się do torby. Najpierw zioła - złapała dwa małe woreczki i wytrząsnęła je do

gasnącego ognia w kadzielnicy. Dym zgęstniał. A teraz Psychopomp - błagam, niech się okaże, że

jest. Wyrzucała rzeczy z torby, nie patrząc, gdzie lądują. Włosy jeżyły się na jej głowie. Niewiele

słyszała: co się tam dzieje? Czy Dana i Starszy Griffin nic żyją? Cholera...

jej dłoń trafiła na coś solidnego, dziewczyna poczuła ulgę, Jeszcze jedna czaszka. Dzięki wam.

nieistniejący bogowie - kat miał zapas. Wyszarpnęła czaszkę z torby, rozdarła jedwab, który ją

okrywał, i ledwie zerknąwszy, ułożyła ją na podłodze.

Za jej plecami rozległ się ryk. Duch ją zauważył. Dana i Starszy Griffin próbowali go przytrzymać,

ale zrobił się przezroczysty i skoczył na nią. przenikając przez gilotynę. Usunęła mu się z drogi.

- Wzywam eskortę Miasta Umarłych - zdołała wydusić, jąkając się. Usiłowała pozostać w pobliżu

czaszki, ale poza zasięgiem drapieżnej łapy ducha. - Wzywam was moją mocą!

Czaszka zagrzechotała Chess wykrzesała z siebie więcej mocy Nie było to łatwe zadanie, kiedy

człowiek próbuje nie stać się energetyczną przekąską rozszalałego truposza.

Musiała rozwiązać jeszcze jeden problem. On nie miał paszportu. Ten duch nie był przewidziany,

nie mial znaku na ciele; istniała możliwość, że pies, kiedy się już zjawi, nie będzie wiedział,

którego ducha ma zabrać. To |uż się jej kiedyś przydarzyło, parę miesięcy temu - pies rzucił się na

nią. Wiedziała, że nigdy nie zapomni tego Hraszliwego uczucia, gdy jej dusza była silą wyciągana

Nie wspominając już o dodatkowych duchach, formujących się ledwie półtora metra od niej - kata i

Starszego Murraya.

- Nie ma paszportu - sapnęła bez tchu. Oczy Dany rozszerzyły się ze strachu. Spojrzała na nóż w

swojej dłoni, uniosła brwi, a Chess kiwnęła głową, bo nie miała wyjścia.

Dana rzuciła nóż. Duch odwrócił się, kiedy ostrze zaklekotało na podłodze. Skoczył po niego.

Chess chwyciła ektoplazmarker kata, zdjęła zatyczkę, przyczaiła się i krzyknęła.

Tak jak myślała, duch odwrócił się na pięcie i rzucił nic na nią z nożem. Dana i Starszy Griffin

gdzieś odbiegli, Chess nie wiedziała, gdzie. Była zbyt zajęta obserwowaniem ducha, jego ręki

wznoszącej się nad głową. Chwyciła jego nadgarstek lewą dłonią, a prawą dziabnęła w górę

markerem.

Nie miał paszportu - nie spodziewali się go, nie zaprojektowali dla niego znaku. Trudno, uhaha.

Kiedy

ostrze zatrzymało się tuż przed jej oczami, z czubkiem oblepionym zasychającą krwią, nakreśliła

serię iksów na widmowej skórze. Twarz ducha wykrzywiła się z wściekłości.

A teraz najgorsze. Mobilizując całą siłę, jaka jej pozostała, odskoczyła na bok w stronę czaszki,

odrzucając marker, zahaczyła prawą dłonią o koniec noża.

Nie spodziewała się, że natychmiast zaboli. Zabolało, cholera, jeszcze jak, więc kiedy krew kapała

na czaszkę, caiy ból i całą moc tchnęła w następne słowa:

- Ofiaruję eskorcie dar pokoju w zamian za pomoc! Eskorto, wzywam cię! Zabierz tego ducha do

miejsca spoczynku, nakazuję to moją mocą i moją krwią!

Pies z rykiem obudził się do życia, wielki i skudlony, z obnażonymi kłami. To nie był zwykły pies -

to był wilk. skąd. do cholery, kat miał nieautoryzowanego Psychopompa...

Duch wybałuszył oczy. Rozdziawił usta w niemym krzyku, kiedy próbował uskoczyć. Mordowanie

natychmiast wywietrzało mu z głowy. Wilk rzucił się za nim błyskawicznie, pędząc nisko.

Duchy kata i Starszego Murraya, już całkowicie uformowane, kuliły się w kącie. Chess widziała,

jak ostatnie przebłyski świadomości tego. kim byli za życia, znikają; widziała, jak obaj pragną

zachować resztki przytomno-

Kane Stacia - Dolna Dzielnica 03 - Miasto Duchów.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: