http://www.archiwum.literka.pl/modules.php?name=News&file=article&sid=1175
Autor:lido napisał "Scenariusz uroczystości nadania gimnazjum imienia Janusza Korczaka. Przygotowany w taki sposób, by można pokazać charakter pracy szkoły i jej dorobek.
Uroczystość nadania szkole imienia Janusza Korczaka scenariusz uroczystości
W uroczystości biorą udział: Król Maciuś Pierwszy, dwóch halabardników, damy dworu, recytatorzy, dwóch konferansjerów, szkolny zespół muzyczny, soliści – uczniowie lub nauczyciele. Stroje dla dworu królewskiego można wypożyczyć z teatru.
Przed wejściem na scenę króla i jego świty (halabardnicy, damy dworu) zapowiedź mistrza ceremonii:
- Narodzie Szkolny! Posłowie z Zaprzyjaźnionych Krain! Miłościwi Rodziciele!
Oto Król Maciuś ze swoją świtą! Wszyscy wstają, wchodzi dwór królewski w rytmie marsza.
1. Rozpoczęcie uroczystości przez dyrektora szkoły:
Szanowni Państwo! Drodzy Uczniowie!
Sięgając w przeszłość i analizując czasy najnowsze, można dostrzec, że wśród tysięcy ludzi pojawiają się od czasu do czasu jednostki, które nie godzą się z istniejącymi porządkami naruszającymi wolność i godność ludzką. Jednostki te czynią niezwykły wysiłek, by obrócić świat ku dobru. W tym celu podejmują działania trudne i ryzykowne, nie zważając na własne cierpienia i straty. Do takiej kategorii ludzi należał niewątpliwie Janusz Korczak. Człowiek czynu pedagogicznego, autor proroczej wizji zamykającej się w słowach: „Zreformować świat to znaczy zreformować wychowanie”. Jego głęboko ludzkie działanie nasycone „miłością dusz ludzkich” niejednych wprawia w zadumę. Innych natomiast wciąż inspiruje i zachwyca. Idea Janusza Korczaka to przesłanie wciąż żywe. Żywe dla nauczycieli i wychowawców, bo mają od kogo czerpać wzorce i doskonalić się, dla rodziców – bo też powinni stawać się sprawcami szczęśliwego dzieciństwa swoich pociech i wreszcie dla uczniów – bo to prawdziwy obrońca dzieci.
Wiele jest szkół i placówek wychowawczych w Polsce noszących imię tego wspaniałego człowieka. Wszystkim im przyświeca jeden cel – wychowanie jako ciągłe poszukiwanie możliwości doskonalenia warunków życia i samego człowieka. Aby łatwiej realizować wspólny cel, wszystkie szkoły korczakowskie, jako jedyne w kraju, utworzyły Stowarzyszenie im. J. Korczaka.
Jesteśmy dumni, że możemy być jedną z tych szkół. W szeregu „korczakowców” zajęliśmy już właściwe miejsce jako szkoła podstawowa. Nieobce są nam przesłania J. Korczaka. Wciąż żyjemy w ich kręgu, szukając coraz to nowych rozwiązań, by sprostać wyzwaniom. Bycie szkołą im. Janusza Korczaka to wielki zaszczyt, ale i ogromna odpowiedzialność. Nie boimy się jej przyjąć i zapewniamy, że zdamy z niej egzamin dla dobra obecnych i przyszłych pokoleń.
2. Dlaczego Korczak – wystąpienie ucznia :
A ja uczeń – dziecko po prostu rozumiem i czuję, że Janusz Korczak zwyczajnie nas kochał, rozumiał, że „mamy prawo błądzić i radośnie dążyć do poprawy”. Mówił, że „uporządkowanie świata trzeba rozpocząć od porządkowania spraw dzieci”, mówił, że „dziecko nie dopiero będzie, ale już jest człowiekiem, nie ma dzieci są ludzie”. Więc jak go nie kochać?
3. Konferansjer:
Szanowni Państwo! Drodzy Goście!
W historii naszej szkoły, wtedy jeszcze podstawowej, było wiele uroczystości i podniosłych chwil, które zapisały się w pamięci nie tylko uczniów, ale i nauczycieli oraz rodziców. Jedna z nich to przyjęcie imienia Janusza Korczaka. To zobowiązywało do ciągłego poznawania jego życia i spuścizny. Bliscy stali się nam bohaterowie utworów Starego Doktora. Szczególnie jednak ukochaliśmy Króla Maciusia. Niemało więc emocji wzbudziła propozycja Samorządu Uczniowskiego, by w naszej szkole też zaistniał król. I stało się. Od wielu lat na tronie zasiada Król Maciuś Pierwszy. Dziś kolejny uczeń kończy swoje panowanie. „Maciusiowa” sztafeta biegnie dalej. Za chwilę insygnia władzy królewskiej zostaną przekazane następcy. Prosimy.
4. Ślubowanie Króla Maciusia Pierwszego:
Król Maciuś (podchodzi do następcy):
Król: Miłościwy Maciusiu! Uklęknij i odpowiadaj zgodnie z odczuciem serca swego. Czy chcesz zachować wiarę w nasz naród szkolny i bronić go? Następca: Chcę.
K.: Chcesz nas bronić od nieprzyjaciół i wszelkiego zła?
N.: Chcę.
K. : Czy przyrzekasz, że nic sekretnie czynić nie będziesz, co by szkodziło królestwu naszemu?
N.: Przyrzekam.
K.: Czy uznajesz prawa ustanowione przez senatorów państwa naszego?
N.: Uznaję.
K.: Powtarzaj więc za mną:
Tak niech mi dopomoże mądrość wasza, dobre i miłujące serca narodu szkolnego! (Następca powtarza za królem. Wstaje.)
K.: Oto korona, znak, że jesteś naszym królem. (Wkłada koronę na głowę następcy). Oto berło, znak, że panować nam będziesz. Oto jabłko, znak, że od teraz rządzić będziesz.
Następca:
Ludu Żakowy i Bakalarski! Posłowie! Rodziciele!
Przyrzekam, że będę rządy sprawował najlepiej, jak umiem. Wszelkich starań dołożę, by nikomu krzywda się nie stała, by wszyscy pospołu ukontentowani byli, by królestwo nasze radosnym się zwało. Świadom bowiem jestem słów Wielkiego Doktora: „Bez pogodnego, pełnego dziecięctwa całe życie jest kalekie.” Jako że królestwo nasze imię Janusza Korczaka nosić będzie, słowa jego: „Jestem nie po to, aby mnie kochali i podziwiali, ale po to, abym ja działał i kochał” jako przyrzeczenie składam.
5. Recytacja wiersza:„Ojciec oszukanych” ( M. Buczkówna):
Kochał dzieci
Zamieszkał w ich świecie –
Wydziedziczonych z miłości.
Żebrzące zbierał z ulicy,
Głodne sprzed wystaw piekarni,
Z suteren gruźliczych.
Mył, ubierał i karmił,
Uczył trudnego uśmiechu.
I jak spać w pościeli,
Jak patrzeć w oczy,
Jak chlebem się dzielić.
Uczył A i B z elementarza praw człowieka;
Ojciec, nauczyciel, lekarz.
6. Głos Korczaka z taśmy magnetofonowej – I :
„Jestem nie po to, aby mnie kochali i pochwalali, ale po to, abym ja działał i kochał. Nie obowiązkiem otoczenia pomagać mnie, ale ja mam obowiązek troszczenia się o świat, o człowieka”.
7.Konferansjer:
Wielkich ludzi unieśmiertelnia sztuka, rzeźba, malarstwo, muzyka, poezja, film i teatr. Korczak wciąż żyje także dzięki temu, że ciągle o nim mówimy, rozmawiamy. Posłuchajmy.
8.Rozmowy o Januszu Korczaku:
Uczniowie siedzą przy stoliku i rozmawiają
1. Jak to się stało, że pamięci o Januszu Korczaku – wbrew prawom natury - nie zabija czas ? Dzięki jakim zasługom setną rocznicę urodzin wpisało UNESCO do kalendarza rocznic światowych i obchodzono ją uroczyście w wielu krajach świata?
2. Podobno według Korczaka bilans czyjegoś życia o tyle ma znaczenie dla świata, o ile życie to miało wartość społeczną i coś po nim dla ludzi zostało.
3. Wyobraź sobie, że dorobek pracowitego życia Korczaka był wielki i znacząca spuścizna, którą pozostawił, bo – rozdawał swe życie… Dziwne, co ?
4. Czy to prawda, że Korczak to swoisty fenomen ? W jego wszechstronnej osobowości zespoliło się kilka zawodów. Wszystkie ku człowiekowi zwrócone, ze znamionami posłannictwa. Z zawodu był lekarzem-pediatrą, z talentu-pisarzem, z powołania-niestrudzonym społecznikiem.
5. Nie do wiary, że domagał się dostrzeżenia w dziecku pełnoprawnego człowieka, poszanowania jego godności ludzkiej nie kiedyś tam, gdy dorośnie, nie jutro, lecz dziś.
6. Pytany o rodzinę, mawiał : „Za syna wybrałem ideę służeniu dziecku i jego sprawie”.
7. Mądry był – odwracał uwagę wychowanków od koszmaru rzeczywistości opowiadaniem baśni i bajek.
8. Twierdził, że winniśmy uczyć dziecko nie tylko cenić prawdę, ale i rozpoznawać kłamstwo, nie tylko godzić się, ale i oburzać, nie tylko ulegać, ale i buntować się.
9. I to jest niezwykle cenne, bo w dziedzinie negatywnych uczuć jesteśmy samoukami. A przecież trzeba umieć powiedzieć „nie” i wiedzieć dlaczego.
9.Recytacja wiersza: „Serce zagubione” ( M. Hanczulski):
Zgubiłeś kiedyś serce krwią żywą tętniące
Gdy szedłeś pustą drogą, zamyślony sam –
Mały tułacz znalazł je na łące,
Otarł z pyłu i rosy, i przyniósł je nam.
I odtąd było nasze, i Ty byłeś nasz.
Za swym sercem zgubionym wróciłeś śladami,
Pragnęliśmy Ci oddać – mówiliśmy: „masz” …
Zamyśliłeś się nagle – „Niech zostanie z wami” …
10.Ogłoszenie Króla Maciusia:
Radzi wielce jesteśmy, iż najwierniejszym Druhom naszym w dniu 14 czerwca Anno Domini 2002 miano „Przyjaciela Szkoły” nadać możem. Wiele dobrego dla nas uczynili, w biedzie wspomagali, najrozmaitsze przysługi ludowi szkolnemu oddawali. Na znak wdzięczności brać żakowska Szkoły Podstawowej nr 34 i Gimnazjum nr 6 w Gliwicach „sercem” ich obdarowuje.
Konferansjer czyta nazwiska wyróżnionych gości, którzy podchodzą do Króla Maciusia po odbiór pamiątek. Są to osoby współpracujące ze szkołą, wspierające jej działalność. Na końcu uczeń wypuszcza w górę balon w kształcie serca.
11.Piosenka M Grechuty „Ocalić od zapomnienia” w wykonaniu uczennic.
W tle para taneczna – walc.
12.Głos Korczaka z taśmy magnetofon. – II:
„ Obowiązkiem człowieka jest w swym zachowaniu się przestrzegać godności człowieka, nie tylko ze względu na samego siebie, ale także, ponieważ jest odpowiedzialny za drugich. Człowiek, który się poniża, degraduje nie tylko siebie samego, lecz całą ludzkość.”
13.Wiersz „Janusz Korczak-człowiek symbol” (A. Mac)
Jak wyrazić Twoje imię
Lekarzu, pisarzu, wychowawco sierot ?
Każde jest za małe :
„Gigant XX wieku ?”
„Człowiek – symbol?”
„Bohater – męczennik – przyjaciel dzieci”?
„Najlepszy ojciec sierot?”
„Najwierniejszy opiekun?”
który nie opuścił swoich podopiecznych
do śmierci
i to do śmierci gazowej
w obozie zagłady.
Postać bez precedensu
W literaturze świata –
Polak, najwspanialszy Syn Ojczyzny.
14.Uczeń gra na skrzypcach (utwór poważny, do wyboru)
15. Konferansjer:
My, młodzi mamy nieraz wiele zmartwień dlatego, że nie znamy prawd życiowych. Czasem dorośli coś wytłumaczą spokojnie, a często gniewają się. Aby nie błądzić, wybraliśmy „Prawidła życia” Janusza Korczaka, które są naszym drogowskazem.
16.Głos Korczaka z taśmy magnetofon. – III:
„Ukochani, drodzy! Smutno Wam. Bądźcie cierpliwi. Nie to szczęście
przynosi, co łatwo przychodzi. Nie każdy równą i bezpieczną drogą dąży
do swego celu”.
17. Refleksje uczniów zaczerpnięte z „Prawideł życia” J. Korczaka nawiązujące do
charakteru życia szkoły i jej dotychczasowych osiągnięć:
A.Wesoło-smutno (uczeń 1)
Każdy chce, żeby wszyscy w domu byli spokojni i uśmiechnięci, żeby nie było zmartwień. Ale trzeba się pogodzić, że nie wszystko i nie zawsze może być najlepiej. Jeden dzień wesoły, drugi smutny, jedno się uda, drugie nie. Raz słońce świeci, raz deszcz pada.
Recytacja wiersza A. Kamieńskiej „Śmieszne”:
Jak to jest być człowiekiem
Sama nie wiem
Być więźniem swojej skóry
A sięgać w nieskończoność Być jeńcem drobiny czasuA dotykać wiecznościByć beznadziejnie niepewnymI szaleńcem nadzieiByć igłą szronuI garścią upałuWdychać powietrzeDusić się bez słowaPłonąćI gniazdo mieć z popiołuJeść chleb Lecz głodem się nasycićUmierać bez miłościA kochać przez śmierćTo śmieszneB.Rozstania-powroty (uczeń 2)Czasem myśli człowiek, że chciałby inaczej niż jest. Niby zazdrości, że lepiej tamtemu. Ale naprawdę rzadko kto chce sam być inny. Nie chce, żeby było zupełnie inaczej. Pragnie trochę zmienić, poprawić. Zresztą różni są ludzie: jeden bardziej się przywiązuje, drugi mniej.
Konferansjer:Do tych, którzy się bardziej przywiązują należą z pewnością nasi nauczyciele-absolwenci tej szkoły, a takich u nas nie brakuje. Prosimy. Wychodzą nauczyciele, wspominają. Słowo wiążące nauczycieli:
- Nie zapomnę, gdy jako uczniowie szkoły... „patrzyliśmy na siebie przerażeni rozstaniem”. Po latach przyszła myśl. - „Całe to bogactwo mielibyśmy odrzucić, skazać na zapomnienie”? Wróciliśmy, bo magia tej szkoły zawładnęła nami.
- Teraz wiem, że „noszę sobą jakieś własne miejsce. Kiedy je stracę, to znaczy, że mnie nie ma.
- Ale jesteśmy i to jest piękne.
C.Przyroda-przyjaźń (uczeń 3)
Nie wolno deptać trawników, ale co zrobić, jeśli w gonitwie jedyny ratunek właśnie przez trawnik? Nie wolno łamać krzewów, bo zerwana gałązka wyrządzi roślinie szkodę. Złamać gałązkę w lecie, to skaleczyć boleśnie roślinę-przyjaciela.
Konferansjer:To przesłanie Korczaka jest nam szczególnie bliskie. Ciągle szukamy przyjaciół nie tylko wśród ludzi, ale także w przyrodzie. Stąd idea założenia Ogrodu Dendrologicznego, w którym zasadziliśmy wiele gatunków drzew, krzewów i bylin. Zabiegi pielęgnacyjne i systematyczna praca sprawiają, że czujemy się odpowiedzialni nie tylko za nasze otoczenie, ale całe środowisko przyrodnicze.
Piosenka J. Kofty „Pamiętajcie o ogrodach” w wyk. nauczycieli.
D.Łatwe-trudne (uczeń 4)
Jeżeli słyszy się, że szkoła trudna, nudna, surowa, niesprawiedliwa, to znaczy, że nic nie może być doskonałe.
Nie zawsze winien ojciec, że mało zarabia, nie zawsze winien uczeń, że nie ma dobrych stopni. Może i troski szkoły są ciekawe, a niepowodzenia i trudności budzą myśl. Cymbał, kto chce, żeby zawsze wszystko było łatwe.
Recytacja wiersza „Pokora” (T. Matoń):Myślałem, że posiadłemCnotę pokory –Niedawno zrozumiałem:Trzeba się jeszcze uczyćJak godzić swą osobowośćPoczucie własnej wartościZ umiejętnością przyjęciaCudzej, odrębnej woliCudzego autorytetuBez buntu.Dużo jeszczeMuszę się uczyć –Nie wiem czy życia starczy.E. Bogaty-biedny (uczeń 5)
Kiedy się długo żyje, widzi się wiele strasznych nieszczęść: człowiek aż oczy przymyka, żeby nie patrzeć, serce się ściśnie i chciałby uciec , i nie myśleć o tym. Doktor mówił: „Ja byłem bogaty, kiedy byłem mały, a potem już biedny, więc znam i to, i to. Wiem, że można być bogatym i bardzo nieszczęśliwym.
Głos Korczaka z taśmy magnetofonowej - IV„Nikomu nie życzę źle. Nie umiem. Nie wiem, jak to się robi.”Pedagog szkolny:Można więc i trzeba być dobrym. Życzymy sobie tego wszyscy wzajemnie. „Jesteśmy po to, by kochać i działać.” I taki jest właśnie cel Stowarzyszenia Pomocy Rodzinie, które powstało w naszej szkole. F.Cele-wyzwania (uczeń 6)
Bardzo dziwny jest świat. Dziwne są drzewa, które jakoś żyją. Jeśli patrzę na drzewo, widzę jakby dwa: jedno naprawdę drzewo, a drugie drzewo w moich oczach, w mojej głowie, w mojej myśli. Wszystko jest jakby dwa razy: raz samo dla siebie, a drugi raz – dla mnie. Ale nie każdy widzi dwa razy – trzeba się nauczyć być panem swoich myśli i uczuć własnych.
Konferansjer:My umiemy dostrzegać drzewa w swoich myślach, które później rodzą się naprawdę. W kwietniu tego roku zadrzewiliśmy w naszej dzielnicy teren, który był typowym nieużytkiem. Wartość tego przedsięwzięcia jest tym większa, że teren ten położony jest w malowniczej części naszej dzielnicy o walorach rekreacyjnych i w bezpośrednim sąsiedztwie ścieżki rowerowej.
G.Zdolności-sukcesy (uczeń 7)
Nie takie ważne, żeby człowiek dużo wiedział, ale żeby dobrze wiedział, nie żeby umiał na pamięć, a żeby rozumiał, nie żeby go wszystko troszkę obchodziło, a żeby go coś naprawdę zajmowało. Żeby miał zamiłowanie. Ale każdy człowiek powinien wiedzieć, co się na świecie dzieje i co robią inni ludzie.
Konferansjer:Być utalentowanym i mieć zamiłowanie to połowa sukcesu. Lecz drogę do zwycięstwa poprzedza jeszcze systematyczna praca w atmosferze życzliwości, mądrej motywacji i wsparcia. Nasza szkoła daje nam takie możliwości, toteż uczniów, których „naprawdę coś zajmuje” mamy wielu. Możemy się poszczycić osiągnięciami w wielu konkursach: matematycznych, polonistycznych czy przyrodniczych. Wielkim zainteresowaniem cieszą się także imprezy krajoznawcze, turystyczne, historyczne, plastyczne oraz sportowe, zresztą nie bez sukcesów. Wszystkich zainteresowanych odsyłamy do strony internetowej naszej szkoły.
H.Miły-niemiły (uczeń 8)
Każdy człowiek powinien cenić życzliwość, starać się na nią zasłużyć. Nie wolno mówić: „Co mnie to obchodzi!” Każdy powinien cenić przyjaciela. Dokuczanie ani wyśmiewanie nie są żartem. Żart wtedy jest dobry, jeśli wszyscy się śmieją, a nikt nie ma przykrości. Przez dobroć i rozum poznaje się, czego akurat komu potrzeba i chętnie służy pomocą.
Konferansjer:I my służymy pomocą. Wspieramy koszty leczenia chorych uczniów naszej szkoły, odwiedzamy domy dziecka, domy opieki społecznej, zbieramy pomoce szkolne i odzież dla dzieci potrzebujących. Nie zapominamy także o miejscowym schronisku dla psów.
I. Różni-tacy sami (uczeń 9)
Zauważyłem, że tylko głupcy chcą, żeby ludzie wszyscy byli podobni do siebie. Kto rozumny, tego cieszy, że są na świecie: dzień i noc, lato i zima, młody i stary, że jest i motyl, i ptak, że są różne kolory kwiatów i oczu ludzkich, że są dziewczęta i chłopcy. Kto nie lubi myśleć, tego niecierpliwi rozmaitość, która zmusza do myślenia.
Recytacja wiersza Jana Twardowskiego „Sprawiedliwość”:
Gdyby wszyscy mieli po cztery jabłkaGdyby wszyscy byli silni jak konieGdyby wszyscy byli jednakowo bezbronni w miłościGdyby każdy miał to samoNikt nikomu nie byłby potrzebnyDziękuję Ci że sprawiedliwość twoja jest nierównościąTo co mam i to czego nie mamNawet to czego nie mam komu daćZawsze jest komuś potrzebneJest noc żeby był dzieńCiemno żeby świeciła gwiazdaJest ostatnie spotkanie i rozłąka pierwszaModlimy się bo inni się modlą Wierzymy bo inni nie wierząUmieramy za tych co nie chcą umieraćKochamy bo innym serce wychłódłoList przybliża bo inny oddalaNierówni potrzebują siebieIm łatwiej zrozumieć że każdy jest dla wszystkich I odczytywać całośćJ.Przeszłość-przyszłość (uczeń 10)
Staram się poznać własne wady i zalety. Chcę mieć silną wolę. Kto tylko marzyć umie i czeka, aż samo przyjdzie i samo się zrobi – ten może dąsać się będzie, że jest inaczej i trudno. Kocham to, co trudne. Znam siebie. Jestem mężny i cierpliwy. Łagodny dla innych, surowy dla siebie. I wesół: nie gniewam się, nie oskarżam. Nie wstydzę się mej młodości ani moich myśli, ani uczuć.
Recytacja wiersza E. Stachury „Prefacja”:Zaprawdę godnym i sprawiedliwymSłusznym i zbawiennym jestŚmiać się głośnoPłakać cichoDeszcz ustajeSady kwitnąI tego trzymać się trzebaZaprawdę godnym i sprawiedliwymSłusznym i zbawiennym jestIść i padaćZ – padłych – wstawaćPrzeszła wojnaWstaje trawaI tego trzymać się trzebaZaprawdę godnym i sprawiedliwymSłusznym i zbawiennym jestŚledzić gwiazdy Grać na skrzypcachAstronomia I muzykaI tego trzymać się trzebaZaprawdę godnym i sprawiedliwymSłusznym i zbawiennym jestByć uważnymPełnym pasjiDobra waszaGwiżdżą ptakiI tego trzymać się trzebaZaprawdę godnym i sprawiedliwymSłusznym i zbawiennym jestŻeby człowiek W życiu onymSprawiedliwym Być i godnymŻeby człowiek Człowiekiem Lecą liścieSzumi w lesieWiatr z obłoków Warkocze plecieI tego trzymać się trzeba18. Piosenka „Odpowie ci wiatr” w wykonaniu grupy uczniów lub taniec w wykonaniu zaproszonej pary.19. Recytacja wiersza „Róże Dokto...
magoroma