Koty Burmskie
W roku 1930 Dr Joseph Thompson z San Francisco przywiózł ze swej podróży na Daleki Wschód brązową kotkę o imieniu Wong Mau. Ponieważ była ona jedynym egzemplarzem swej rasy w całym zachodnim świecie, postanowiono skrzyżować ją z kocurem o jak najbardziej zbliżonym wyglądzie. Wybór padł na kota syjamskiego. Taki był w dużym skrócie początek nowej rasy. Walka o jej uznanie nie była łatwa. Dopiero w 1936 roku w największym amerykańskim związku CFA (Cat Fanciers Association) założono księgę hodowlaną. W 11 lat później związek ten wycofał się jednak z rejestracji tej rasy aż do roku 1953. W 1957 roku całkowicie uznano rasę kotów burmskich.
Oczywiście na temat tej rasy istnieje wiele legend. O przodkach dzisiejszych kotów burmskich już w dawnych czasach pisano wiersze, a burmscy mnisi podobno czcili je w swoich świątyniach jak bóstwa.
Koty burmskie mają średniej wielkości muskularne ciało. Sprawiają jednak wrażenie delikatnych i kiedy się je podniesie, wydają się nadspodziewanie ciężkie. Tułów jest długi i wysmukły, nogi stosunkowo delikatne, z niewielkimi owalnymi stopami. Głowa ma kształt klina, a kości policzkowe są wyraźnie zarysowane. Średniej wielkości uszy są rozstawione daleko od siebie. Duże oczy również są rozstawione szeroko i mają zabarwienie od żółtego do bursztynowego. Futro kotów burmskich jest krótkie, delikatne i pięknie błyszczy. Istnieje około 10 odmian barwnych.
Koty burmskie są wierne, inteligentne i bardzo wrażliwe. Interesują się tym, co dzieje się dokoła i starają się być zawsze "pod ręką", gotowe pomagać swojemu właścicielowi w codziennych czynnościach. Oprócz zabawy, wymagają też sporej dozy pieszczot. Często "rozmawiają", a ich głos jest miękki i przyjemny dla ucha. Lubią towarzystwo człowieka i źle się czują pozostawione same sobie. Najlepiej jeżeli w domu jest jeszcze jeden kot o podobnym temperamencie, mogą również zaprzyjaźnić się z psem. Koty te są doskonałymi przyjaciółmi dzieci. Zachowują się w stosunku do nich bardzo wyrozumiale.
Koty burmskie nie powinny być wypuszczane na dwór, gdyż są zbyt ufne i mają bardzo ograniczony instynkt samozachowawczy.
Krótkie i lśniące futerko kotów burmskich wymaga niewiele czesania. Ze względu jednak na charakter tych zwierząt i ich silne przywiązanie do człowieka konieczna jest codzienna dawka pieszczot.
2
bibiariel