28. Interferencj.pdf
(
302 KB
)
Pobierz
Wyk³ad 28
Z. Kąkol-Notatki do Wykładu z Fizyki
Wykład 28
28. Interferencja
28.1 Doświadczenie Younga
Na wykładzie dotyczącym fal w ośrodkach sprężystych omawiane było
nakładanie
się fal
. Wykazanie, przez Thomasa Younga (w 1801 r.) istnienia takiej
interferencji dla
światła było pierwszym eksperymentem wskazującym na falowy charakter światła
.
Young oświetlił światłem słonecznym ekran, w którym był zrobiony mały otwór S
0
.
Przechodzące światło padało następnie na drugi ekran z dwoma otworami S
1
i S
2
i roz-
chodzą się dalej dwie, nakładające się fale kuliste tak jak na rysunku. Warunki stoso-
walności optyki geometrycznej nie są spełnione i na szczelinach następuje ugięcie fal.
Mamy do czynienia z optyką falową. Jeżeli umieścimy ekran w jakimkolwiek miejscu,
tak aby przecinał on nakładające się na siebie fale to możemy oczekiwać pojawienia się
na nim ciemnych i jasnych plam następujących po sobie kolejno.
S
1
S
0
S
2
Przeanalizujmy teraz doświadczenie Younga ilościowo.
Zakładamy, e światło padające zawiera tylko jedną długość fali (jest monochroma-
tyczne). Na rysunku poniżej punkt
P
jest dowolnym punktem na ekranie, odległym o
r
1
i
r
2
od wąskich szczelin S
1
i S
2
.
Linia
S
2
b
została poprowadzona tak, aby
PS
2
=
Pb
. Trzeba zwrócić uwagę, że stosunek
d
/
D
przedstawiony na rysunku jest dla większej jasności przesadnie duży. Naprawdę
d
<<
D
i wtedy kąt
S
1
S
2
b
jest równy θ z dużą dokładnością.
28-1
ż
Z. Kąkol-Notatki do Wykładu z Fizyki
P
r
2
r
1
θ
y
S
2
S
1
b
θ
d
O
D
Oba promienie wychodzące ze szczelin
S
1
i
S
2
są zgodne w fazie, gdyż pochodzą z tego
samego czoła fali płaskiej. Jednak drogi, po których docierają do punktu
P
są różne
więc i ich fazy mogą być różne. Odcinki
Pb
i
PS
2
są identyczne (tak to skonstruowali-
śmy) więc o różnicy faz decyduje różnica dróg optycznych tj. odcinek
S
1
b
. Aby w
punkcie
P
było
maksimum
to odcinek
S
1
b
musi zawierać całkowitą liczbę długości fal.
Jest tak dlatego, że po przebyciu odcinka równego λ faza fali powtarza się więc dla dro-
gi
m
λ fala ma fazę taką jak na początku tej drogi; odcinek
S
1
b
nie wpływa na różnicę
faz a ponieważ fale były zgodne w źródle (szczeliny
S
1
i
S
2
) więc będą zgodne w fazie
w punkcie
P
. Warunek ten możemy zapisać w postaci
S
1
b = m
λ,
m
= 0, 1, 2, ......,
lub
d
sinθ =
m
λ,
m
= 0, 1, 2, ......, (maksima)
(28.1)
Zauważmy, że każdemu maksimum powyżej punktu
O
odpowiada położone symetrycz-
nie maksimum poniżej punktu
O
. Istnieje też centralne maksimum opisywane przez
m
= 0.
Dla uzyskania
minimum
w punkcie
P
, odcinek
S
1
b
musi zawierać połówkową liczbę
długości fal, to jest:
S
1
b
= (
m
+1/2) λ,
m
= 0,1,2,....,
Lub
d
sinθ = (
m
+1/2) λ,
m
= 0, 1, 2, ......, (minima)
inaczej
d
sinθ = (2
m
+1)λ/2,
m
= 0, 1, 2, ......, (minima)
(28.2)
Przykład 1
28-2
Z. Kąkol-Notatki do Wykładu z Fizyki
Dwie szczeliny odległe od siebie o 1 mm oświetlono światłem zielonym (linia zielona
lampy rtęciowej) o długości λ = 546 nm. Jaka jest odległość między sąsiednimi prąż-
kami interferencyjnymi obserwowanymi na ekranie umieszczonym w odległości 1 m od
szczelin?
Najpierw sprawdźmy położenie kątowe np. pierwszego maksimum.
Dla
m
= 1 otrzymujemy:
d
sinθ = λ
skąd
sinθ = λ/
d
= (546·10
-9
m)/(10
-3
m) = 0.000546
co daje
θ ≅ 0.03°
Dla tak małych kątów dobrym jest przybliżenie
sinθ ≅ tgθ ≅ θ
Z rysunku widać, że tgθ =
y
/
D
. Podstawiając to wyrażenie zamiast sinθ w równaniu na
maksimum interferencyjne otrzymujemy dla
m
-tego prążka
y
m
λ
=
m
D
d
a dla następnego
y
m
=
(
m
+
1
λ
D
+
1
d
Odległość między nimi wynosi więc
λ
D
(
546
⋅
10
−
9
m
)
)
∆
y
=
y
−
y
=
=
=
0
546
mm
m
+
1
m
d
10
−
3
m
Uwaga: Jeżeli θ jest małe to odległość między prążkami nie zależy od
m
, czyli prążki są
rozmieszczone równomiernie. Jeżeli mamy więcej niż jedną λ to powstaną oddzielne
układy prążków (dla każdej z długości fal) o różnym odstępie między prążkami.
Równanie opisujące położenie kątowe maksimów może posłużyć do wyznaczenia dłu-
gości fali
λ
sin
=
d
θ
m
Z tej relacji T. Young wyznaczył długości fal światła widzialnego.
28-3
Z. Kąkol-Notatki do Wykładu z Fizyki
28.2 Koherencja
Podstawowym warunkiem powstania dobrze określonego obrazu interferencyjnego
jest, aby fale świetlne które przybywają z punktów
S
1
i
S
2
miały
dokładnie określoną
różnicę faz
ϕ
stałą w czasie
. (Przypomnienie: faza jako określony stan fali w danym
miejscu i czasie, patrz równanie opisujące falę
E
=
E
m
sin(
kx-
ω
t
)). Np. jest miejsce na
ekranie, dla którego różnica faz wynosi π co oznacza fizycznie, że fale docierające tam
wygaszają się (przy założeniu tej samej amplitudy); mamy ciemny prążek. I tak jest
zawsze o ile różnica faz się nie zmieni. Gdyby taka zmiana nastąpiła to w tym miejscu
natężenie światła nie będzie już równe zeru. Warunkiem stabilności obrazu jest więc
stałość w czasie różnicy faz fal wychodzących ze źródeł
S
1
i
S
2
. Mówimy, że te źródła
są
koherentne czyli spójne
.
Jeżeli szczeliny
S
1
i
S
2
zastąpimy przez dwa niezależne źródła fal (np. żarówki)
to nie
otrzymamy
prążków interferencyjnych, ekran będzie oświetlony prawie równomiernie.
Interpretujemy to w ten sposób, że różnica faz dla fal pochodzących z niezależnych źró-
deł zmienia się w czasie w sposób nieuporządkowany.
W krótkim czasie są spełnione warunki dla maksimum, a za chwile (b. krótką np. 10
-8
s)
dla minimum, a jeszcze za chwilę warunki pośrednie. I tak dla każdego punktu na ekra-
nie. Natężenie (w danym punkcie) jest więc sumą natężeń od poszczególnych źródeł.
Mówimy, że te źródła są
niespójne
,
niekoherentne
.
Podsumujmy więc podstawową różnicę w opisie,
podyktowaną oczywiście przez fakty
doświadczalne
:
• dla fal spójnych najpierw dodajemy amplitudy (uwzględniając stała różnicę faz),
a potem celem obliczenia natężenia podnosimy otrzymaną amplitudę wypadkową
do kwadratu (przypomnienie dla ruchu harmonicznego: Energia ∼
A
2
).
• dla fal niespójnych najpierw podnosimy do kwadratu amplitudy, żeby otrzymać na-
tężenia poszczególnych fal a potem dopiero sumujemy te natężenia.
Pozostaje jedynie pytanie jak wytworzyć światło spójne. Na tym etapie zapamiętajmy
tylko, że zwykłe źródła światła takie jak żarówki (żarzące się włókno) dają światło nie-
spójne dlatego, że emitujące atomy działają zupełnie niezależnie. Natomiast współcze-
śnie szeroko stosowanymi źródłami światła spójnego są
lasery
.
Szczegóły dotyczące emisji światła przez lasery jak i zasadę działania lasera poznamy
na dalszych wykładach.
28.3 Natężenie w doświadczeniu Younga
Załóżmy, że składowe pola elektrycznego obu fal w punkcie P zmieniają się następują-
co
E
1
=
E
0
sinω
t
E
2
=
E
0
sin(ω
t+
ϕ)
gdzie ω = 2π
v
jest częstością kołową fal, a ϕ różnicą faz między nimi.
• ϕ zależy od położenia punktu
P
a tym samym od kąta θ
• załóżmy natomiast, że
E
0
nie zależy od θ (szczeliny są dostatecznie wąskie, tak że
światło ugięte na każdej ze szczelin oświetla środkową część ekranu równomiernie)
28-4
Z. Kąkol-Notatki do Wykładu z Fizyki
Wynika stąd, że wypadkowe pole elektryczne w punkcie
P
jest równe
E
=
E
1
+
E
2
Uwaga: Mówimy o polu
E
, a nie polu
B
(fali EM) ponieważ działanie tego drugiego na
detektory światła (w tym oko ludzkie) jest znikome. Równanie powyższe powinno być
wektorowe ale w tych przypadkach wektory
E
są do siebie równoległe więc wystarczy
równanie algebraiczne.
Podstawiając równania dla obu fal obliczamy pole wypadkowe
E
=
E
0
sin(ω
t+
ϕ) +
E
0
sinω
t
= 2
E
0
cos(ϕ/2) sin(ω
t+
ϕ/2)
Lub
E
=
E
θ
sin(ω
t
+β)
gdzie β = ϕ/2 oraz
E
θ
= 2
E
0
cosβ
Teraz chcemy obliczyć natężenie fali wypadkowej
I
θ
∼
E
θ
2
Obliczmy stosunek natężeń dwu fal: fali wypadkowej i fali pojedynczej
I
E
2
θ
=
θ
I
E
0
0
czyli
I
=
4
I
cos
2
β
=
I
cos
2
β
(28.3)
θ
0
m
Natężenie zmienia się od zera (dla punktów, w których ϕ
=
2β
=
π) do maksymalnego
(dla punktów, w których ϕ = 2β = 0).
Różnica faz wiąże się z różnicą dróg S
1
b poprzez prostą relację
różnica faz/2π = różnica dróg/λ
(28.4)
czyli
ϕ sin
2
d
=
θ
π
λ
Stąd
π
ϕ
d
=
2
(
sin
θ
)
λ
lub
π
β sin
=
d
θ
λ
Poprzez to równanie mamy zależność natężenia od kąta θ.
Narysujmy teraz rozkład natężeń dla interferencji przy dwóch szczelinach (rysunek po-
niżej) porównując z wynikiem dla pojedynczego źródła jak i dla źródeł niespójnych.
28-5
Plik z chomika:
lukasz236
Inne pliki z tego folderu:
34. Fale i czastki.pdf
(321 KB)
06. Ciazenie powszechne (grawitacja).pdf
(307 KB)
05. Dynamika punktu materialnego II.pdf
(278 KB)
04. Dynamika punktu materialnego.pdf
(222 KB)
03. Ruch na plaszczyznie.pdf
(276 KB)
Inne foldery tego chomika:
۞SPRAWDZIANY I ODPOWIEDZI DO KLASY 2 i 3 GIMNAZJUM۞
Chemia
elektronika(1)
Geofrafia
Hackowanie Google
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin