28. Interferencj.pdf

(302 KB) Pobierz
Wyk³ad 28
Z. Kąkol-Notatki do Wykładu z Fizyki
Wykład 28
28. Interferencja
28.1 Doświadczenie Younga
Na wykładzie dotyczącym fal w ośrodkach sprężystych omawiane było nakładanie
się fal . Wykazanie, przez Thomasa Younga (w 1801 r.) istnienia takiej interferencji dla
światła było pierwszym eksperymentem wskazującym na falowy charakter światła .
Young oświetlił światłem słonecznym ekran, w którym był zrobiony mały otwór S 0 .
Przechodzące światło padało następnie na drugi ekran z dwoma otworami S 1 i S 2 i roz-
chodzą się dalej dwie, nakładające się fale kuliste tak jak na rysunku. Warunki stoso-
walności optyki geometrycznej nie są spełnione i na szczelinach następuje ugięcie fal.
Mamy do czynienia z optyką falową. Jeżeli umieścimy ekran w jakimkolwiek miejscu,
tak aby przecinał on nakładające się na siebie fale to możemy oczekiwać pojawienia się
na nim ciemnych i jasnych plam następujących po sobie kolejno.
S 1
S 0
S 2
Przeanalizujmy teraz doświadczenie Younga ilościowo.
Zakładamy, e światło padające zawiera tylko jedną długość fali (jest monochroma-
tyczne). Na rysunku poniżej punkt P jest dowolnym punktem na ekranie, odległym o r 1
i r 2 od wąskich szczelin S 1 i S 2 .
Linia S 2 b została poprowadzona tak, aby PS 2 = Pb . Trzeba zwrócić uwagę, że stosunek
d / D przedstawiony na rysunku jest dla większej jasności przesadnie duży. Naprawdę
d << D i wtedy kąt S 1 S 2 b jest równy θ z dużą dokładnością.
28-1
ż
4224876.003.png
Z. Kąkol-Notatki do Wykładu z Fizyki
P
r 2
r 1
θ
y
S 2
S 1
b
θ
d
O
D
Oba promienie wychodzące ze szczelin S 1 i S 2 są zgodne w fazie, gdyż pochodzą z tego
samego czoła fali płaskiej. Jednak drogi, po których docierają do punktu P są różne
więc i ich fazy mogą być różne. Odcinki Pb i PS 2 są identyczne (tak to skonstruowali-
śmy) więc o różnicy faz decyduje różnica dróg optycznych tj. odcinek S 1 b . Aby w
punkcie P było maksimum to odcinek S 1 b musi zawierać całkowitą liczbę długości fal.
Jest tak dlatego, że po przebyciu odcinka równego λ faza fali powtarza się więc dla dro-
gi m λ fala ma fazę taką jak na początku tej drogi; odcinek S 1 b nie wpływa na różnicę
faz a ponieważ fale były zgodne w źródle (szczeliny S 1 i S 2 ) więc będą zgodne w fazie
w punkcie P . Warunek ten możemy zapisać w postaci
S 1 b = m λ, m = 0, 1, 2, ......,
lub
d sinθ = m λ, m = 0, 1, 2, ......, (maksima)
(28.1)
Zauważmy, że każdemu maksimum powyżej punktu O odpowiada położone symetrycz-
nie maksimum poniżej punktu O . Istnieje też centralne maksimum opisywane przez
m = 0.
Dla uzyskania minimum w punkcie P , odcinek S 1 b musi zawierać połówkową liczbę
długości fal, to jest:
S 1 b = ( m +1/2) λ, m = 0,1,2,....,
Lub
d sinθ = ( m +1/2) λ, m = 0, 1, 2, ......, (minima)
inaczej
d sinθ = (2 m +1)λ/2, m = 0, 1, 2, ......, (minima)
(28.2)
Przykład 1
28-2
4224876.004.png
Z. Kąkol-Notatki do Wykładu z Fizyki
Dwie szczeliny odległe od siebie o 1 mm oświetlono światłem zielonym (linia zielona
lampy rtęciowej) o długości λ = 546 nm. Jaka jest odległość między sąsiednimi prąż-
kami interferencyjnymi obserwowanymi na ekranie umieszczonym w odległości 1 m od
szczelin?
Najpierw sprawdźmy położenie kątowe np. pierwszego maksimum.
Dla m = 1 otrzymujemy: d sinθ = λ
skąd
sinθ = λ/ d = (546·10 -9 m)/(10 -3 m) = 0.000546
co daje
θ ≅ 0.03°
Dla tak małych kątów dobrym jest przybliżenie
sinθ ≅ tgθ ≅ θ
Z rysunku widać, że tgθ = y / D . Podstawiając to wyrażenie zamiast sinθ w równaniu na
maksimum interferencyjne otrzymujemy dla m -tego prążka
y m
λ
=
m
D
d
a dla następnego
y m
=
(
m
+
1
λ
D
+
1
d
Odległość między nimi wynosi więc
λ
D
(
546
10
9
m
)
)
y
=
y
y
=
=
=
0
546
mm
m
+
1
m
d
10
3
m
Uwaga: Jeżeli θ jest małe to odległość między prążkami nie zależy od m , czyli prążki są
rozmieszczone równomiernie. Jeżeli mamy więcej niż jedną λ to powstaną oddzielne
układy prążków (dla każdej z długości fal) o różnym odstępie między prążkami.
Równanie opisujące położenie kątowe maksimów może posłużyć do wyznaczenia dłu-
gości fali
λ
sin
=
d θ
m
Z tej relacji T. Young wyznaczył długości fal światła widzialnego.
28-3
4224876.005.png
Z. Kąkol-Notatki do Wykładu z Fizyki
28.2 Koherencja
Podstawowym warunkiem powstania dobrze określonego obrazu interferencyjnego
jest, aby fale świetlne które przybywają z punktów S 1 i S 2 miały dokładnie określoną
różnicę faz ϕ stałą w czasie . (Przypomnienie: faza jako określony stan fali w danym
miejscu i czasie, patrz równanie opisujące falę E = E m sin( kx- ω t )). Np. jest miejsce na
ekranie, dla którego różnica faz wynosi π co oznacza fizycznie, że fale docierające tam
wygaszają się (przy założeniu tej samej amplitudy); mamy ciemny prążek. I tak jest
zawsze o ile różnica faz się nie zmieni. Gdyby taka zmiana nastąpiła to w tym miejscu
natężenie światła nie będzie już równe zeru. Warunkiem stabilności obrazu jest więc
stałość w czasie różnicy faz fal wychodzących ze źródeł S 1 i S 2 . Mówimy, że te źródła
koherentne czyli spójne .
Jeżeli szczeliny S 1 i S 2 zastąpimy przez dwa niezależne źródła fal (np. żarówki) to nie
otrzymamy prążków interferencyjnych, ekran będzie oświetlony prawie równomiernie.
Interpretujemy to w ten sposób, że różnica faz dla fal pochodzących z niezależnych źró-
deł zmienia się w czasie w sposób nieuporządkowany.
W krótkim czasie są spełnione warunki dla maksimum, a za chwile (b. krótką np. 10 -8 s)
dla minimum, a jeszcze za chwilę warunki pośrednie. I tak dla każdego punktu na ekra-
nie. Natężenie (w danym punkcie) jest więc sumą natężeń od poszczególnych źródeł.
Mówimy, że te źródła są niespójne , niekoherentne .
Podsumujmy więc podstawową różnicę w opisie, podyktowaną oczywiście przez fakty
doświadczalne :
• dla fal spójnych najpierw dodajemy amplitudy (uwzględniając stała różnicę faz),
a potem celem obliczenia natężenia podnosimy otrzymaną amplitudę wypadkową
do kwadratu (przypomnienie dla ruchu harmonicznego: Energia ∼ A 2 ).
• dla fal niespójnych najpierw podnosimy do kwadratu amplitudy, żeby otrzymać na-
tężenia poszczególnych fal a potem dopiero sumujemy te natężenia.
Pozostaje jedynie pytanie jak wytworzyć światło spójne. Na tym etapie zapamiętajmy
tylko, że zwykłe źródła światła takie jak żarówki (żarzące się włókno) dają światło nie-
spójne dlatego, że emitujące atomy działają zupełnie niezależnie. Natomiast współcze-
śnie szeroko stosowanymi źródłami światła spójnego są lasery .
Szczegóły dotyczące emisji światła przez lasery jak i zasadę działania lasera poznamy
na dalszych wykładach.
28.3 Natężenie w doświadczeniu Younga
Załóżmy, że składowe pola elektrycznego obu fal w punkcie P zmieniają się następują-
co
E 1 = E 0 sinω t
E 2 = E 0 sin(ω t+ ϕ)
gdzie ω = 2π v jest częstością kołową fal, a ϕ różnicą faz między nimi.
• ϕ zależy od położenia punktu P a tym samym od kąta θ
• załóżmy natomiast, że E 0 nie zależy od θ (szczeliny są dostatecznie wąskie, tak że
światło ugięte na każdej ze szczelin oświetla środkową część ekranu równomiernie)
28-4
4224876.006.png
Z. Kąkol-Notatki do Wykładu z Fizyki
Wynika stąd, że wypadkowe pole elektryczne w punkcie P jest równe
E = E 1 + E 2
Uwaga: Mówimy o polu E , a nie polu B (fali EM) ponieważ działanie tego drugiego na
detektory światła (w tym oko ludzkie) jest znikome. Równanie powyższe powinno być
wektorowe ale w tych przypadkach wektory E są do siebie równoległe więc wystarczy
równanie algebraiczne.
Podstawiając równania dla obu fal obliczamy pole wypadkowe
E = E 0 sin(ω t+ ϕ) + E 0 sinω t = 2 E 0 cos(ϕ/2) sin(ω t+ ϕ/2)
Lub
E = E θ sin(ω t +β)
gdzie β = ϕ/2 oraz E θ = 2 E 0 cosβ
Teraz chcemy obliczyć natężenie fali wypadkowej
I θ E θ 2
Obliczmy stosunek natężeń dwu fal: fali wypadkowej i fali pojedynczej
I
E
2
θ
=
θ
I
E
0
0
czyli
I
=
4
I
cos
2
β
=
I
cos
2
β
(28.3)
θ
0
m
Natężenie zmienia się od zera (dla punktów, w których ϕ = = π) do maksymalnego
(dla punktów, w których ϕ = 2β = 0).
Różnica faz wiąże się z różnicą dróg S 1 b poprzez prostą relację
różnica faz/2π = różnica dróg/λ
(28.4)
czyli
ϕ sin
2
d
=
θ
π
λ
Stąd
π
ϕ d
=
2
(
sin
θ
)
λ
lub
π
β sin
=
d
θ
λ
Poprzez to równanie mamy zależność natężenia od kąta θ.
Narysujmy teraz rozkład natężeń dla interferencji przy dwóch szczelinach (rysunek po-
niżej) porównując z wynikiem dla pojedynczego źródła jak i dla źródeł niespójnych.
28-5
4224876.001.png 4224876.002.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin