KSIĘGOWANIE ROZRACHUNKÓW Z ZAGRANICĄ.pdf

KSIĘGOWANIE ROZRACHUNKÓW Z ZAGRANICĄ

Ewidencja transakcji z zagranicznymi kontrahentami

Ewidencja transakcji z kontrahentami z zagranicy w księgach rachunkowych musi być prowadzona w walucie polskiej i wykazywana w dniu

ich przeprowadzenia. Do przewalutowania naleŜności lub zobowiązań stosuje się kurs kupna lub sprzedaŜy walut banku, z którego usług

korzysta jednostka.

Rozliczenia z zagranicą

Rozliczenia z zagranicą w księgach rachunkowych przedsiębiorcy krajowego będą ewidencjonowane za pośrednictwem konta zespołu 2.

MoŜe to być na przykład konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami”. Jednak w takim przypadku naleŜy pamiętać o szczegółowej

rozbudowie ewidencji analitycznej. Jest to niezbędne ze względu na fakt, Ŝe konto 200 słuŜy zarówno do rozrachunków z kontrahentami

zagranicznymi, krajowymi, jak i powiązanymi. MoŜna na nim ewidencjonować sprzedaŜ i zakup towarów, materiałów i usług, a takŜe

otrzymanie i przekazanie zaliczek, kaucji gwarancyjnych, róŜnego typu zobowiązań, równieŜ spornych, a takŜe kary, grzywny i

odszkodowania.

Większym jednostkom zaleca się rozbudowę ewidencji syntetycznej. W związku z rozliczeniami z partnerami zagranicznymi moŜna więc

wprowadzić na przykład dwa konta: 203 „Rozrachunki z odbiorcami zagranicznymi” i 201 „Rozrachunki z dostawcami zagranicznymi”.

Rozrachunki w walutach obcych

W związku z ewidencją transakcji z kontrahentami zagranicznymi, które zazwyczaj odbywają się w walucie obcej, naleŜy pamiętać, Ŝe

polskie prawo bilansowe nakłada na podmiot obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych w języku polskim i w walucie polskiej. W

konsekwencji tego kaŜda transakcja, która zostanie przeprowadzona w innej walucie, musi być ujęta w księgach rachunkowych w polskich

złotych.

Dlatego teŜ naleŜy zwrócić uwagę na problem róŜnic kursowych. Mogą one być dodatnie lub ujemne, w zaleŜności od ich pozytywnego bądź

negatywnego skutku finansowego. W przypadku wzrostu wartości naleŜności (aktywów) wyraŜonych w walutach obcych na skutek zmiany

kursu walut mamy do czynienia z róŜnicami dodatnimi. JeŜeli w takim przypadku wartość naleŜności spada, róŜnica jest ujemna. Odwrotnie

jest ze zobowiązaniami (pasywami). JeŜeli ich wartość wyraŜona w walutach obcych pod wpływem zmian kursów walut zmniejsza się,

powstające róŜnice kursowe są dodatnie, jeŜeli zaś zwiększa – róŜnice są ujemne.

NaleŜy teŜ pamiętać, Ŝe mogą one powstawać w róŜnych momentach. Ustalane w ciągu roku obrotowego mają charakter zrealizowanych,

natomiast ustalone na dzień bilansowy – niezrealizowanych róŜnic kursowych. W zaleŜności od sposobu aktywowania róŜnic, mogą mieć

odzwierciedlenie w bilansie albo w rachunku zysków i strat.

ZASTOSOWANIE KURSU WALUT

Transakcje w walutach obcych ujmuje się w ewidencji księgowej w dniu ich przeprowadzenia. Do przewalutowania operacji zapłaty

naleŜności lub zobowiązań stosuje się kurs kupna lub sprzedaŜy walut stosowany przez bank, z którego usług korzysta jednostka. W

przypadku pozostałych operacji stosuje się średni kurs ustalony dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski na ten dzień, chyba Ŝe w

zgłoszeniu celnym lub innym wiąŜącym jednostkę dokumencie ustalony został inny kurs.

WAśNE

Przepisy dotyczące róŜnic kursowych i ich rozliczenia w prawie podatkowym i bilansowym znacznie się od siebie róŜnią

Zapłata przy transakcjach

SprzedaŜ lub zakup towarów i usług od kontrahenta zagranicznego pociąga za sobą powstanie róŜnic kursowych, przewaŜnie w przypadku

gdy data przeprowadzenia transakcji i wpływu środków pienięŜnych jest inna. Zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o

rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2002 r. nr 76, poz. 694 z późn. zm.), transakcje w walutach obcych ujmuje się w ewidencji księgowej w dniu ich

przeprowadzenia. Ponadto naleŜy to zrobić po kursie:

• kupna lub sprzedaŜy walut stosowanym przez bank, z którego usług korzysta jednostka – w przypadku operacji sprzedaŜy lub kupna walut

oraz operacji zapłaty naleŜności lub zobowiązań,

• średnim ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski na ten dzień, chyba Ŝe w zgłoszeniu celnym lub innym wiąŜącym

jednostkę dokumencie ustalony został inny kurs – w przypadku pozostałych operacji.

Nie stosuje się średniego kursu NBP, do wyceny naleŜności lub zobowiązania, jeŜeli wiąŜący dokument, taki jak dowód odprawy celnej

SAD (lub inny np. faktura VAT), zawiera inny kurs eksportowy lub importowy.

W praktyce dopuszczalne jest równieŜ przyjęcie kursu przybliŜonego do rzeczywistego, np. kursu stosowanego przy odprawie celnej, pod

warunkiem Ŝe nie róŜni się on istotnie od ustalonego przez bank.

Zrealizowane róŜnice kursowe powstałe w związku z róŜną datą zawarcia transakcji i płatności w trakcie roku obrotowego naleŜy

ewidencjonować odpowiednio na kontach „Przychody finansowe” lub „Koszty finansowe”.

AKTYWA I PASYWA W PODATKU ODROCZONYM

Powstające róŜnice kursowe w związku z wyceną na dzień bilansowy determinują (w przypadku jednostek zobowiązanych do tego ustawą o

rachunkowości) konieczność tworzenia aktywów i pasywów z tytułu podatku odroczonego. Dodatnie róŜnice kursowe w wycenie naleŜności

będą przesłanką do utworzenia rezerw, natomiast ujemne róŜnice – aktywów z tytułu podatku odroczonego. Odwrotnie będzie w przypadku

naleŜności. Ustalenie dodatnich róŜnic kursowych z wyceny bilansowej będzie przyczyną utworzenia rezerwy, natomiast ujemnych aktywów

z tytułu podatku odroczonego.

Wycena na dzień bilansowy

Powstawanie róŜnic kursowych niezrealizowanych wiąŜe się z wyceną rozrachunków z kontrahentami zagranicznymi na dzień bilansowy.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 ustawy o rachunkowości, naleŜności i zobowiązania (aktywa i pasywa) wyraŜone w walutach obcych naleŜy wycenić

nie rzadziej niŜ na dzień bilansowy po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski.

Oznacza to, Ŝe jeŜeli dniem bilansowym jest 31 grudnia 2006 r., to naleŜy za podstawę wyceny przyjąć średni kurs NBP z tego dnia.

Powstałe róŜnice kursowe w wycenie naleŜności długo- i krótkoterminowych ujmowane są odpowiednio na kontach kosztów lub

przychodów finansowych. Natomiast róŜnice kursowe powstałe w wyniku wyceny bilansowej zobowiązań długo- i krótkoterminowych

mogą być ujmowane w zaleŜności od róŜnych czynników, między innymi:

• jako koszty lub przychody finansowe,

• jako element ceny nabycia środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych przed przekazaniem ich do uŜywania,

• jeŜeli wynika to z polityki bilansowej jednostki, jako korekta wartości początkowej środków trwałych, wartości niematerialnych i

prawnych w przypadku przekazania ich do uŜywania.

Istotną kwestią w tym przypadku jest fakt, Ŝe róŜnice kursowe powstające na dzień bilansowy nie są uznawane przez prawo podatkowe.

Uwzględniane są jedynie róŜnice zrealizowane, poniewaŜ wynikają z rzeczywistego przepływu pieniądza i mają wpływ na zmniejszenie lub

zwiększenie kosztów uzyskania przychodów.

RóŜnice kursowe w sprawozdaniu

RóŜnice kursowe rozliczane wynikowo, czyli odnoszone w cięŜar kosztów finansowych lub zaliczane do przychodów finansowych,

uwidacznia się w rachunku zysków i strat, co oznacza, Ŝe mają wpływ na wynik finansowy. RóŜnice kursowe rozliczane bilansowo, czyli

związane z korektą wartości aktywów i pasywów, mają wpływ na bilans.

Jak juŜ wcześniej zostało to wykazane, zarówno róŜnice zrealizowane, jak i niezrealizowane mogą mieć swoje odzwierciedlenie w wyniku

finansowym.

NaleŜy pamiętać, Ŝe róŜnice ujemne i dodatnie wykazuje się w rachunku zysków i strat per saldo, co wynika bezpośrednio z przepisów

ustawy o rachunkowości.

Oznacza to, Ŝe wartość nadwyŜki sumy ujemnych róŜnic kursowych nad sumą dodatnich róŜnic kursowych w rachunku zysków i strat będzie

wykazywana w kosztach finansowych. Natomiast nadwyŜka sumy dodatnich róŜnic kursowych nad sumą ujemnych róŜnic kursowych w

rachunku zysków i strat będzie wykazywana w przychodach finansowych.

Prezentacja róŜnic kursowych w rachunku przepływów pienięŜnych jest bardziej skomplikowana. Wymaga szczegółowo rozbudowanej

ewidencji analitycznej, co ma na celu wyodrębnienie potrzebnych informacji w podziale nie tylko na róŜnice kursowe zrealizowane i

niezrealizowane, ale dotyczące poszczególnych segmentów działalności jednostki (operacyjnej, finansowej i inwestycyjnej).

Transakcje z kontrahentami zagranicznymi

WaŜną kwestią dla sposobu ewidencji rozrachunków z kontrahentem zagranicznym jest fakt, Ŝe mogą się one wiązać z transakcjami

wewnątrzwspólnotowymi lub eksportem i importem. Dla celów rachunkowości ma to znaczenie ze względu na róŜną w zaleŜności od

rodzaju transakcji ewidencję VAT, cła i innych opłat. RóŜnić się będą równieŜ rodzaje wykorzystywanych do ewidencji dokumentów

księgowych. NaleŜy więc pamiętać, Ŝe zgodnie z obowiązującym prawem transakcje z partnerami z krajów wchodzących w skład Unii

Europejskiej stanowią wewnątrzwspólnotowe nabycie (WNT) lub wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT). Natomiast z

pozostałymi krajami (trzecimi) stanowią eksport lub import towarów i usług.

Zakup towarów z krajów trzecich

Zgodnie z ustawą o VAT przywóz towarów z terytorium państwa, które nie naleŜy do obszaru UE, stanowi import. NaleŜy pamiętać w tym

przypadku, Ŝe najbardziej istotne dla ewidencji są kwestie VAT i cła. Podstawą ujęcia jest zatem dokument odprawy celnej SAD zawierający

informacje dotyczące cła, podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a takŜe faktura informująca o wysokości zobowiązania

wobec kontrahenta zagranicznego.

Natomiast wprowadzenie do ksiąg rachunkowych importowanego towaru powinno odbyć się zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości

według cen nabycia. Oznacza to, Ŝe cena nabycia stanowi, zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy o rachunkowości, cenę zakupu importowanego

towaru, obejmującą kwotę naleŜną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego.

Powiększa się ją o obciąŜenia o charakterze publicznoprawnym oraz o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem

składnika aktywów do stanu zdatnego do uŜywania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak teŜ załadunku,

wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu. ObniŜa się taką cenę natomiast o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i

odzyski. Przeliczenie kursu waluty obcej w przypadku importu – udokumentowanego fakturą będzie dokonywane w przypadku zakupu

towarów według ustalonego kursu dla danej waluty w zgłoszeniu celnym (SAD) lub innym wiąŜącym jednostkę dokumencie (art. 30 ust. 2

pkt 2 ustawy o rachunkowości). Natomiast zapłatę zobowiązania wobec dostawcy przelicza się według kursu sprzedaŜy waluty stosowanej

przez bank, z którego usług korzysta jednostka (art. 30 ust. 2 pkt 1 ustawy o rachunkowości).

WAśNE

RóŜnice kursowe rozliczane wynikowo (przychody, koszty) są odzwierciedlane w rachunku zysków i strat, więc wpływają na wynik

finansowy

ZAPISY TYPOWE DLA IMPORTU TOWARÓW

1. Dane z faktury VAT otrzymanej od kontrahenta spoza Unii Europejskiej

Wn konto 300 „Rozliczenie zakupu”/ Ma konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami” (lub 201 „Rozrachunki z dostawcami

zagranicznymi”),

2. Dane z dokumentu SAD

a) Wartość cła

Wn konto 300 „Rozliczenie zakupu”/ Ma konto 220 „Rozrachunki publicznoprawne” (w analityce „Rozrachunki z urzędem celnym”)

b) Wartość VAT

Wn konto 221 „VAT naliczony i jego rozliczenie”/ Ma konto 220 „Rozrachunki publicznoprawne” (w analityce „Rozrachunki z urzędem

celnym”).

W przypadku wniesienia przedpłaty na poczet dostawy towarów z kraju trzeciego ewidencja wygląda następująco:

1. Ewidencja wypłaconej kontrahentowi przedpłaty – przelew potwierdzony przez bank

Wn konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami” (lub 201 „Rozrachunki z dostawcami zagranicznymi”)/ Ma konto 131 „Rachunek

bankowy”.

2. Dane z faktury VAT otrzymanej od kontrahenta spoza Unii Europejskiej

Wn konto 300 „Rozliczenie zakupu”/ Ma konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami” (lub 201 „Rozrachunki z dostawcami

zagranicznymi”),

3. Dane z dokumentu SAD

a) Wartość cła

Wn konto 300 „Rozliczenie zakupu”/ Ma konto 220 „Rozrachunki publicznoprawne” (w analityce „Rozrachunki z urzędem celnym”)

b) Wartość VAT

Wn konto 221 „VAT naliczony i jego rozliczenie”/ Ma konto 220 „Rozrachunki publicznoprawne” (w analityce „Rozrachunki z urzędem

celnym”)

4. Przyjęcie towarów do magazynu (w cenie zakupu)

Wn konto 330 „Towary” / Ma konto 300 „Rozliczenie zakupu”.

5. Wpłata pozostałej kwoty – przelew potwierdzony przez bank

Wn konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami” (lub 201 „Rozrachunki z dostawcami zagranicznymi”)/ Ma konto 131 „Rachunek

bankowy”.

SprzedaŜ towarów do krajów trzecich

Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług eksport towarów to potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz

towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty.

W przypadku gdy jednostka sprzeda towar kontrahentowi zagranicznemu, lecz ten nie opuści terytorium kraju, takiej transakcji nie moŜna

uznać za transakcję eksportową. Będzie to oznaczało, Ŝe podatnik nie moŜe zastosować 0-proc. stawki VAT. Kontrahenci mogą w umowie

regulującej szczegóły transakcji zgodzić się na wcześniejszą wpłatę części naleŜności w formie zaliczki.

Istotnym dokumentem będzie dokument odprawy celnej SAD.

Jest on o tyle waŜny, Ŝe jeŜeli podmiot sprzedający towar kontrahentowi zagranicznemu nie dysponuje tym dowodem, który jest

potwierdzeniem przez urząd celny, Ŝe towar opuścił terytorium kraju, takiej sprzedaŜy nie moŜna uznać za eksport.

WAśNE

Eksport towaru musi być potwierdzony dokumentem SAD, który stanowi potwierdzenie przez urząd celny, Ŝe towar opuścił terytorium

kraju. W przeciwnym razie jednostka nie moŜe zastosować stawki 0 proc.

EWIDENCJA OTRZYMANEJ ZALICZKI PRZY EKSPORCIE TOWARU

1. Otrzymana od kontrahenta zagranicznego zaliczka w wysokości np. 60 proc. naleŜności

Wn konto 131 „Rachunek bankowy”/ Ma konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami” (lub 203 „Rozrachunki z odbiorcami

zagranicznymi”),

2. Wystawienie faktury VAT na zaliczkę (np. w lutym) – ujęcie w rejestrze sprzedaŜy

Wn konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami” (lub 203 „Rozrachunki z odbiorcami zagranicznymi”)/Ma konto 842 „Otrzymane

środki na poczet przyszłych dostaw”,

3. Wystawienie faktury VAT na pozostałą kwotę (np. w maju)

Wn konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami” (lub 203 „Rozrachunki z odbiorcami zagranicznymi”)/Ma konto 730 „Przychody

ze sprzedaŜy towarów”,

4. Zarachowanie do przychodów bilansowych kwoty z rozliczeń międzyokresowych przychodów

Wn konto 842 „Otrzymane środki na poczet przyszłych dostaw”/ Ma konto 730 „Przychody ze sprzedaŜy towarów”,

5. Otrzymanie od kontrahenta zagranicznego pozostałej części naleŜności

Wn konto 131 „Rachunek bankowy”/ Ma konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami” (lub 203 „Rozrachunki z odbiorcami

zagranicznymi”).

Wewnątrzwspólnotowe nabycie

Wewnątrzwspólnotowym nabyciem towaru przez polską jednostkę według ustawy o VAT jest nabycie prawa do rozporządzania jak

właściciel towarami, które zostały wysyłane lub transportowane na terytorium Polski z innego państwa Unii Europejskiej.

NaleŜy pamiętać, Ŝe nabycie towarów wyłączone jest z wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru, kiedy nabywcą jest:

• rolnik ryczałtowy, a nabycie następuje dla prowadzonej przez niego działalności rolniczej, chyba Ŝe nabywa nowy środek transportu dla

celów prowadzonej działalności rolniczej,

• podatnik, który wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane VAT i nie przysługuje mu prawo do obniŜenia podatku naleŜnego o

naliczony,

• podatnik podmiotowo zwolniony od VAT.

Natomiast rozliczeniom jak WNT podlega równieŜ przemieszczenie przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz

naleŜących do niego towarów z innego kraju unijnego do Polski, jeŜeli towary te zostały przez niego na terytorium tego innego kraju

unijnego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym równieŜ w ramach WNT, albo

zaimportowane, i towary te mają słuŜyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika w Polsce.

Ponadto za takie nabycie uwaŜane jest równieŜ przemieszczenie towarów przez siły zbrojne państw-stron Traktatu Północnoatlantyckiego

lub przez towarzyszący im personel cywilny z terytorium pozostałych państw członkowskich na terytorium Polski, w przypadku gdy towary

nie zostały przez nich nabyte zgodnie ze szczególnymi zasadami regulującymi opodatkowanie podatkiem od wartości dodanej na krajowym

rynku jednego z państw członkowskich dla sił zbrojnych państw-stron Traktatu Północnoatlantyckiego, jeŜeli import tych towarów nie

mógłby korzystać ze zwolnienia.

Z punktu widzenia ewidencji istotny jest fakt, Ŝe VAT naliczany jest w państwie członkowskim, do którego towary są dostarczane i

wykazywany przez jednostkę równocześnie jako VAT naleŜny i naliczony (pod warunkiem Ŝe podatnik wykonuje czynności opodatkowane).

W art. 20 ustawy o VAT określa się termin powstania obowiązku podatkowego na 15 dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym

dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Informacja ta waŜna jest ze względu na prowadzenie

ewidencji analitycznej do konta 304 „Rozliczenie wewnątrzwspólnotowego nabycia”, która wymaga podania daty powstania obowiązku

podatkowego z tytułu podatku naleŜnego. Konto 304 słuŜy do zapisów rozliczenia nabycia wewnątrzwspólnotowego w kwotach

wykazywanych w deklaracji VAT-7.

ZAPISY TYPOWE DLA WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWEGO NABYCIA

1. Dane z faktury VAT otrzymanej od kontrahenta z kraju Unii Europejskiej

Wn konto 304 „Rozliczenie wewnątrzwspólnotowego nabycia”/ Ma konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami” (lub 201

„Rozrachunki z dostawcami zagranicznymi”),

2. Faktura wewnętrzna – rozliczenie VAT

Wn konto 221 „VAT naliczony i jego rozliczenie”/Ma konto 220 „Rozrachunki publicznoprawne” (w analityce „Rozrachunki z urzędem

skarbowym z tytułu VAT naleŜnego”),

3. Zapłata zobowiązania kontrahentowi z zagranicy

Wn konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami” (lub 201 „Rozrachunki z dostawcami zagranicznymi”) / Ma konto 131 „Rachunek

bankowy”.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów

Według przepisów ustawy o podatku towarów i usług z wewnątrzwspólnotową dostawą mamy do czynienia, gdy następuje wywóz towarów

z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego UE, jeŜeli temu wywozowi towarzyszy przeniesienie prawa do

rozporządzania towarami jak właściciel.

W związku z zawieraniem takich transakcji stawka VAT wynosi 0 proc. Jednak muszą w tym przypadku zostać spełnione warunki określone

w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, czyli:

• podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i waŜny numer identyfikacyjny dla transakcji

wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku

od wartości dodanej i podał ten numer oraz swój numer podatnika VAT UE na fakturze potwierdzającej dostawę towarów,

• podatnik przed złoŜeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy ma w swojej dokumentacji dowody, Ŝe towary będące

przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa

członkowskiego inne niŜ terytorium kraju.

ZAPISY TYPOWE DLA WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWEJ DOSTAWY

1. Dane z faktury VAT otrzymanej od kontrahenta z Unii Europejskiej

Wn konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami” (lub 203 „Rozrachunki z odbiorcami zagranicznymi”) / Ma konto 730 „Przychody

ze sprzedaŜy towarów”,

2. Otrzymanie od kontrahenta zagranicznego naleŜności

Wn konto 131 „Rachunek bankowy”/Ma konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami” (lub 203 „Rozrachunki z odbiorcami

zagranicznymi”),

3. Zarachowanie zrealizowanej dodatniej róŜnicy kursowej

Wn konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami” (lub 203 „Rozrachunki z odbiorcami zagranicznymi”) / Ma konto 750 „Przychody

finansowe”,

4. Zarachowanie zrealizowanej ujemnej róŜnicy kursowej

Wn konto 756 „Koszty finansowe” / Ma konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami” (lub 203 „Rozrachunki z odbiorcami

zagranicznymi”).

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: