Świadectwa cudów i łask doznanych przed obrazem.pdf

Przedstawione poniŜej teksty pochodzą ze szczegółowego protokółu badań

przeprowadzonego w Charłupi Małej w 1785 roku przez specjalnie delegowaną komisję

biskupią. Własnąręczne urzędowe akta działających w tej sprawie osób są dotąd

zachowane. Pisownia i składnia tekstu zachowana.

Pierwszy świadek. Szlachetna Franciszka Starzecka panna z dóbr Ostrów 26 lat.

Spowiadała sie w świętko Niepokalanego Poczęcia Matki boŜej. Zasady wiary zna,

przysięgę wykonała i zeznaje w ten sposób: Oczy mię cięŜko i nieznośnie tak zbolały, iŜ

na jedno łuszczka się przyrzuciła i ten ból zaczął się w Maju po święcie Św. Stanisława

Bpa czwartego dnia i ten ból trwał do dnia Św. Tekli, w tym bólu ofiarowałam się do

Najśw. Maryi Panny w kościele mniejszej Charłupi, w Wielkim Ołtarzu w Obrazie

zostającej, pieszo, i zaraz bólu zmniejszenie uznałam; przyszedłszy więc do kościoła

wyraŜonego pieszo dałam na Mszę Św., aby się przed Obrazem Najśw. Maryi Panny

odprawiła, i zaraz uznałam zdrowe oczy, i zdrowam po Mszy Św. wysłuchanej do domu

powróciła, i dotychczas z łaski Najśw. Maryi Panny na teŜ oczy od tego czasu zdrowa

zostaję.

Drugi świadek. Szlachetna Pani ElŜbieta Suchorska, wdowa po Józefie Suchorskim, lat

60, spowiadała się w Matkę Boską Gromniczną, zasady wiary zna, złoŜyła przysięgę,

zeznaje w ten sposób: Córka moja własna małŜonka Imci Pana Zieleniewskiego w

Grądach mieszkająca w parafii Kamionackiej, będąc przez rok cały na febrę, i z córką

swą Teklą pięć lat mającą ustawicznie chorowitą, do której to wymówiła słowa: Córko

moja kochana, cięŜko mię choroba dręczy, ale słyszysz, jak wielkich dobrodziejstw

ludzie udający sie do Najśw. Maryi Panny w kościele mniejszej Charłupi wyraŜonym

doznają, więc pójdźmy pieszą i z tą maleńką dzieciną do Charłupskiego kościoła tej

Najśw. Maryi Panny; i tak poszedłszy za córką i wnuczką swoją pieszo, prosiliśmy o

Mszę Św. Imci X. Proboszcza, podczas której odprawowania się córka krzyŜem leŜała,

której i Teklusia tej pobozności dopomagała, a ja rzewliwie płacząc prosiłam o zdrowie,

zaraz doznałam cudów Najśw. Maryi Panny, bo córka moja i z Teklusią wnuczką moją

zaraz uzdrowiona i tak przykra febra ustała i od tego czasu nie napastowała.

TeŜ Jejmość Pani ElŜbieta Suchorska widziała oczyma swemi, jak podczas powodzi

rzeki Warty Imci Pan stanisław Dziubałtowski jadąc czółnem do domu swego,

bystrością wody z czółna wyrzucony, którego natychmiast czółno przykrywszy nam od

oczu zakryło, zaczęliśmy wszyscy na brzegu rzeki stojąc z płaczem wołać do Najśw.

Maryi Panny w obrazie w kościele Małej Charłupi zostającej o ratunek, a tegoŜ p. St.

Dziubałowskiego woda pędem swoim niosła, któremu tylko gębę z wody widać było,

wezwał jednak tenŜe Pan Stanisław Najśw. Maryi Panny Charłupskiej na ratunek, i tak

cudownym sposobem do brzegu wyprowadzony, - Imci Pan Jan Chmieliński właściciel

części dóbr Grądów, 24 lat, wyspowiadany w Ś-to MBGromnicznej widział nieszczęście

Imci Pana Dziubałowskiego, podczas powodzi rzeki Warty tonącego i tak zeznaje:

wołałem do Najśw. Maryi Panny Charłupskiej z nieszczęścia o ratunek pana

Dziubałowskiego i ten z głębokiej wody wybijając się zawołał Najśw. Maryo Panno

Charłupska raruj mię, i tak cudownym sposobem dostał się do brzegu.

Trzeci Świadek pracowity Walenty Górny lat 35, spowiadany na Wielkanoc, znający

zasady wiary, zaprzysięŜony, zeznaje tak. Miewałem wielką chorobę : w tej opuchłem,

ofiarowałem się z wielką ufnością io Najśw. Maryi Panny Charłupskiej i zaraz zaczęła

ustawać choroba, przywieziono mię do kościoła parafialnego mniejszej Charłupi i Mszę

Sw. zakupiwszy zacząłem krzyŜem leŜeć, lecz dla cięŜkiej choroby długo leŜeć nie

mogłem, alem klęczący Mszy Sw. dosłuchał, natychmiast puchlizna spadła i do

zdrowiam pierwszego przyszedł, tak, Ŝe i teraz wielkiej choroby nie miewam. Ja

wyraŜony wyŜej Jan Chmieiński byłem przy tym wszystkim Walentego Górnego, Ŝe był

opuchły tak, Ŝe się skóra tak świeciła jak bania i jak się udał do Najśw. Mar. Panny

Charłupskiej, tak zaraz puchlizna maleć poczęła i tu w kościele podczas Mszy Św.

znacznie zmalała, zdrowszy io domu powrócił i w tygodniu do pierwszego zdrowia

przyszedł.

Czwarty Świadek Alexander Muszeński Kościoła parafialnego w Wąkłczewie organista,

lat 29, w wigilię Sw. Tomasza Apost. wyspowiadany, zaprzysięŜony, zeznaje w ten

sposób. Ja cięŜko zachorowawszy prawie bez Ŝadnej przytomności leŜałem przez

półtory niedzieli, nawet i apetyt utraciłem do jadła, zmysły mię odchodziły. śona moja

stojąc smutna nademną przy łóŜku temi napomniała mię słowami. 'Alexander wiesz, Ŝe

obraz Najśw. Mar, Panny w kościele mniejszej Charłupi jest cudowny, bo ludzie doznają

wielkich cudów, więc ofiaruj się, a ta Matka Najświętsza pocieszy cię; na te słowa

jakoby ze snu zbudzony wezwawszy westchnąłem do Matki Najśw. mówiąc tak: Matko

Najśw. pociesz mię w tej chorobie mojej, a ja ofiaruję się pieszo drogę do kościoła

Charłupskiego. Gdym to uczynił propositum, zaraz czułem dostatecznie, jakoby upał

przez skórę ze mnie całego wychodził i w kwadrans siadłem swoją mocą w łóŜku, a

potem w pół kwadransa wstałem z łóŜka i o swojej mocy chodziłem, alem apetytu do

jadła Ŝadnego niemiał, a Ŝe to się przed świętami BoŜ. Narodź, działo w roku 1783, więc

w słuŜbie zostając kościelnej, nie mogłem obiecanej drogi zaraz wykonać, nazajutrz i

przez Święta insze chodziłem i grałem w kościele na chórze, dopiero w ostatnie święto

po odprawionych nieszporach z Ŝoną moją cięŜarną wyszliśmy pieszo, ale natenczas

śliska droga była, więc Ŝona moja kilka razy na wznak upadła i tym zostaliśmy mocno

zatrwoŜeni oboje, jednak przedsięwziętej drogi nie odstąpiliśmy pokładając mocną

ufność w tej Najśw. Maryi Pannie i tu szczęśliwie do Kościoła mniejszej Charłupi

przyszedłszy spowiedź świętą odprawiliśmy i Najśw. Komunją przyjęliśmy, jam grał

Mszą Św. a Ŝona moja słuchała klęczący którą W-ny ks. Kłossowski Kanonik odprawiał

przed Obrazem Najśw. Mar. Panny w wielk. ołtarzu zostającej, po tym naboŜeństwie z

kościoła zdrowym wyszedł i dopiero apetyt do jadła przystąpił i Ŝona na tak cięŜkie

upadnienie nie chorowała, zdrowośmy powrócili do domu. Będąc ja z tak wielkiej łaski

uradowany, w domu obiecałem jeszcze nawiedzić tenŜe Obraz Najśw, Mar, Panny aŜem

obietnicę odwłóczył więcej jak pół roku zacząłem teŜ zapadać często w chorobę tak,

Ŝem się zaledwie z Warty miasteczka do domu powrócił. Znowu Ŝona moja

przypomniała mi uczynioną do Najśw, Mar. Panny obietnicę, więc w samą Najśw. P.

ŚnieŜną do Kościoła Charłupskiego przybywszy z Ŝoną odprawiwszy spowiedź i po

wysłuchaniu Mszy Św. szczęśliwie do domu wrócili.

Piąty Świadek Marjanna Stangretówna panna z miasta Sieradza 25 lat dziś spowiadana,

prawdy wiary zna, zaprzysięŜona zeznaje. Rodzice mię odumarli młodoletnią, po

których z tego świata zejściu zapadłszy na ręce i nogi ustawicznie przez wszystkie lata

w chorobie zostawałam tak, Ŝe i robić Ŝadnej roboty nie mogłam bo częstokroć i

chodzić nie mogłam, na ostatku ostatnim kalictwem ślepotą na oko jedno zapadłam, bo

drugie w młodości wybite; dręczyła mię choroba, a ślepota najwięcej martwiła, bo bez

wodza ani do Kościoła wynijść nie mogłam. W nocy roku 1780 przed Świętem

Wszystkich Świętych przez sen widziałam Obraz Najśw. Mar. Panny, obudziwszy się ze

snu zaczęłam mieć pragnienie iść do tutejszego Kościoła mniejszej Charłupi i rzewliwie

płakałam na to, iŜ ani chodzić dostatecznie ani widzieć świata nie mogłam, prosiłam

niejednego o poprowadzenie, ale się Ŝaden podjąć nie chciał, bo kaŜdy mówił i sądził

mówiąc, iŜ niepodobna zaprowadzić; w tem moim pragnieniu przyszedł nieznajomy

ubogi, któremu dawszy trochę kaszy prosząc aby mię do tego kościoła zaprowadził,

ten wziąwszy mię za rękę prowadził mię, a ja jako tylko mogłam szłam w upragnioną

podróŜ i kilka razy upadałam na ziemię w tej podróŜy, przyprowadziwszy mię

niewidomą uproszony przewodnik na cmentarz tutejszego Kościoła, przejrzałam i

obaczyłam drzwi kościelne, przewodnik tu odemnie odstąpiwszy więcej go nie

widziałam, weszłam sama do Kościoła podczas kazania i z pociechą oglądałam Obraz

Najśw. Mar. Panny, Spowiedź odprawiwszy i Pana Jezusa przyjąwszy zdrowam

powróciła do domu tak, Ŝe juŜ od tych czas pracuję sobie na wyŜywienie i

przyodziewek, Ŝadnej nie cierpię choroby odtąd.

Szósty Świadek Katarzyna pracowitego półkmiecia z dóbr Małków parafji Warckiej

Ŝona, lat 30, spowiadana w Święto Narodzenia Najśw. Maryi Panny, początki wiary zna,

zaprzysięgła zeznaje. CięŜką i prawie nieznośną miewałam febrę co trzeci dzień i

natenczas Ŝadnegom w sobie nie mogła wstrzymać napoju ani jadła, cierpiałam ból

nieznośny w wnętrznościach, strzykanie w głowie. Widząc się w tem nieszczęściu, bo

mi Ŝadne leki nie pomogły, prosiłam męŜa, aby mię zawiózł do Najśw. Mar. Panny do

Kościoła mniejszej Charłupi, przyjechawszy i spowiedź Sakramentalną uczyniwszy

wysłuchałam Mszy Św,, podczas której przyjęłam P, Jezusa, po której W-y

ks.Proboszcz tutejszy uczynił benedykcyę nademną, po którym to naboŜeństwie

zajechawszy do siebie tyli mię raz ta febra nazajutrz mordowała i od tego czasu zdrowa

z łaski Najśw. Mar, Panny zostaję.

7-my Pracowity Jan Kaźmierczak z dóbr Duszniki parafji Warckiej 26 lat spowiadany

przed Adwentem, zna zasady wiary, po przysiędze, opowiada tym sposobem. Gardło

potęŜnie mi spuchło i po prawej stronie połowa gęby, wszyscy ludzie nie tusze mi

zdrowia, ale te mówili słowa zapewne umrze jako i Józef Janiak na takąŜ chorobę

zachorowawszy i trzeciego dnia bez świętej spowiedzi umarł. Rodzice moi widząc mię

w oczywistym niebezpieczeństwie, bom i jeść nie mógł kazali mi się tu ofiarowc do

Najśw, Mar. Panny do kościoła mniejszej Charłupi, co uczyniwszy w domu

rodzicielskim, którzy z. przągłszy do wozu, na który ledwie mię wsadzono i tu

przyjechawszy do kościoła wprowadzono, uczyniłem spowiedź sakramentalną, ale

Pana Jezusa w tym bólu zaledwiem przyjął bo i gębę zaledwie mógł otworzyć, po Mszy

Sw. W-y ks. Proboszcz tutejszy uczynił nademną benedykcyę przy Obrazie Najśv Mar.

Panny, po odebranym błogosławieństwie wyszedłem z kościoła z większą siłą i na wóz

wsiadłem zasielewszy się napojem, i zaraz trzeciego dnia zdrowy poszedłem z kosą w

pole do roboty.

8-my Karol Jaworski młynarz z młyna Kowa par. Charłupia Mała 49 lat, wyspowiadany

w święto Matki Boskiej, zasady wiary chrześcijańskiej zna, oświadcza. Ja ubogi

człowiek mając tylko parę koni, jeden mi z nich zachorowawszy przez cztery dni ani

jadł ani pieł, którego widząc juŜ zdychającej zawoławszy młynarczyków dlatego

wypchnęliśmy ze stajni, aŜeby przynajmniej stajni nie zawalił, ten wypchnięty upadł

przed stajnią a ja wielkim smutkiem zdjęty zawołałem na Ŝonę, Ŝono moja kochana

klęknijmy i prośmy tej Matki Najśw. Charłupskiej, aby nas raczyła pocieszyć i

obiecaliśmy iść do kościoła tutejszego i dać .na Mszę Św,, po uczynionym tako wym

naszym ślubie począł parzchać koń, a ja poniosłem na Mszę Św, tej przed obrazem

Najśw. Maryi Pnny wysłuchawszy przychodzę do domu, aŜ mi Ŝona moja powiada, Ŝe

koń sam wstał do stajni wszedł i Ŝyje, przeszedłszy się do stajni zastałem konia

jedzącego, który dotychczas Ŝyje i zdrów z łaski Najśw, Maryi Panny.

9-ty Szlachetny Mikołaj Ostrowski z Sieradza 26 lat, spowiadany w Niepokal. Poczęcie

MB, pod przysięgą zeznaje. śona moja Antonina z Brzezickich przez niedziel pięć

cięŜko chorując tak, Ŝe ani spowiadać się przed wezwanym kapłanem nie mogła, bo jej

nawet nikt zrozumieć nie mógł, więc ja zrozpaczony mąŜ ofiarowałem Ŝonę moją do

Najśw. Maryi Pnny Charłupskiej, którą na wóz jak nieŜywą włoŜywszy przywiozłem do

kościoła w Charłupi małej, którą z tutejszym organistą z wozu złoŜywszy wprowadziłem

do kościoła, tu spowiedź uczyniła Komunją Św. przyjęła, na mszą Św. dała, po której

zdrowszą z łaski Najśw. Mar, Panny do domu pojechała teraz zdrową zostaje.

10-ty Pracowity Kazimierz Zimny z dóbr Dzierlin tutejszej parafji 32 lat dziś

wyspowiadany, przysięgał i zeznaje. W sam dzień Św. Jana Chrzciciela zaniewidziałem,

w tym kalistwie z rady Ŝony mojej i sąsiadów woŜono mię do Turska, do śegocina i do

Lenartowicz na święte miejsca, radzili aby mi krew puszczono od głowy, ale i to po

upuszczeniu krwi nie pomogło, więc z rady Wy-mości Pani Eleonory z Nowowiejskich

Jaraczewskiej Pani mojej udałem się do kościoła naszego w Małej Charłupi do obrazu

Najśw. Panny Maryi pieszo, której podróŜy teŜ moja Pani pieszo i z córkami

dopomagała, a mnie Ŝona niewidomego za rękę ująwszy prowadziła. Mszę Św,

zakupiłem spowiedź Św. odprawiwszy Najśw. komunję przyjąłem i po wysłuchaniu

Mszy Sw. zdrowy na oczy moje zostałem i odtąd z łaski Najśw. Maryi Panny zdrowy

zostaję.

11-ty Pracowity Józef Karczmarz z dóbr Dzierlina parafji Charłupskiej, 25 lat

spowiadany w Nowy Rok, zaprzysięŜony, w tych słowach zeznaje, W cięŜką chorobę

zapadłszy tak Ŝe, ani nogą, ani Ŝadną ręką władnąć nie mogłem i juŜ na śmierć przez

naszego Pasterza byłem dysponowany, wszyscy ludzie zdesperowali o moim Ŝyciu, ja

mając jeszcze cokolwiek zmysłów ofiarowałem się do Najśw. Mar. Panny z doskonałą

ufnością i w tym punkcie uczułem ulŜenie, Ŝem zmówił litanję do Najśw. Mar. Panny,

nazajutrz byłem zdrowszy, trzeciego zaś dnia przyszedłem do kościoła, Mszy Sw.

wysłuchałem i onę zakupił, spowiedź zaś w inny dzień odprawił, bo natenczas dla

mnogości ludu na naboŜeństwo zgromadzonego docisnąć się nie mogłem i odtąd z

łaski Najśw. Mar. Panny zdrowy zostaję.

12-ty Pracowity Karol Pawlaczek z dóbr Witów, lat 25, przysięgał, zeznaje, Franciszka

półrolnika z Witowa synek, dwa lata mający chorując przez tydzień tego ścisnąwszy

choroba złoŜyli go na prostą słomę, zbiegliśmy się na chorą dziecinę wszyscy, do

Najśw, Mar, Panny do Kościoła tut. Małej Charłupi, natychmiast do zdrowia dziecię

zaczęło przychodzić, z którym to dziecięciem nawiedzali Najśw. Mar, Pannę dziękując

za uczynioną łaskę, i to dziecię Ŝyje.

13-ty Szlachetny Pan Wincenty DłuŜewski z dóbr Kustrzyce posesor 32 lat, spowiadany

w ś-to MBoskiej Gromnicznej, zaprzysięŜony. śonie mojej zginął pierścień dyamentowy

nie małego szacunku w Kustrzycach, po pilnym szukaniu i nie wynalezieniu onego

udałem się do Najśw. Mar, Panny Charłupskiej i umyśle z wielką ufnością posłałem na

Mszę Św. potym pokradziono mi więcej rzeczy, jadąc ja na szukanie rzeczy moich za

złodziejem do Warty i w podróŜy obaczyłem zdaleka kościół Małej Charłupi więc

westchnąwszy serdecznie do Najśw, Mar. Panny prosiłem z ufnością o zaginiony

pierścionek, w tym moim pragnieniu zdawało mi się zaraz jakobym juŜ odzyskany w

ręku swoim widział, o rzeczy zaś pokradzione anim prosił, bom za pewnym złodziejem

jechał, więc przyjechawszy do miasta Warty prawie cudownym sposobem u Ŝyda

zastawszy pierścionek znalazłem i ten odebrałem, a rzeczy Ŝadnych nie odzyskałem.

14-ty Szlachetny Pan Józef Sobolewski dóbr Pstrykonie z przyległościami Zarządca z

parafji Strońsko, 44 lat, spowiadany 8 Grudnia, po przysiędze zeznaje. Józefa córeczka

moja lat dwa dochodząca, cięŜko zachorowała tak, Ŝe i władzy Ŝadnej w sobie nie miała,

oczy zamknęła, to przewracano trzeźwiono i róŜnymi sposobami ratowano, ale te

sposoby nic a nic nie pomagały. śona moja więc wezwała Najśw. Maryi Panny

Charłupskiej i te córkę jej ofiarowała, czyniąc ślub nawiedzenia kościoła Małej Charłupi,

spowiedź uczynić i dać na Mszę Św. do Majśw. Panny. Po uczynionym ślubie zaraz w

kilka godzin poczęło się odzywać dziecię, które było bez nadziei Ŝycia, więc z Ŝoną

wziąwszy sobie córeczkę naszą nawiedziliśmy Obraz Najśw. Mar. Panny w kościele

Małej Charłupi, tu po uczynionej spowiedzi Sakramentalnej i po wysłuchaniu Mszy Św.

powróciliśmy do domu z zdrową córeczką, która z łaski Najśw. Mar. Panny zdrowa Ŝyje.

15-ty Franciszek Janiszewski, 40 lat, z Charłupi Małej, spowiadany na Św. Franciszka,

po przysiędze w tych słowach zeznaje. Zostawałem u JWPana Andrzeja Walewskiego

Sędzica ziemskiego Sieradzkiego, dóbr tutejszych małej Charłupi dziedzica w słuŜbie w

roku 1782, w którym powróciwszy z naboŜeństwa od Najśw. Mar. Panny z Turska

zapadłem cięŜko na nogi, czułem nieznośne łupanie, darcie, chodzić nie mogłem a

działo się podczas Ŝniw, w tym bólu wołałem na Ŝonę moją, aby nogi moje odjęła

odemnie, nie mogłem sypiać przez trzy niedziele, a w ostatnim trzecim tygodniu w nocy

nie śpiąc, przychodzi mi na myśl, abym ofiarował się i udał do Najśw. Mar. Panny w tym

kościele Charłupi Małej zostającym, uczułem się zdrowszym, więc kazawszy sobie kule

po suchy wannie nazajutrz zrobić, bom bez nich wcale chodzić nie mógł, wziąwszy pod

ręce kule zapomniałem o uczynionym naboŜeństwie, alem poszedł do inspektora do

ogrodu, natychmiast opuchłem, widząc się więc jeszcze w większym

niebezpieczeństwie, rozkazałem Ŝonie, aby zaniosła nae Msze Św. która zaniosła

podług rozkazu mego, zaraz ja obaczyłem się sposobnym iść do kościoła o lasce

porzuciwszy kule, po Mszy Św. wysłuchanej wyszedłem z kościoła zdrowym i do tego

czasu jestem zdrów z łaski Najśw. Mar, Panny.

16-ty Znakomity i Szlachetny Pan Józef Zaremba Jaraczewski części dóbr Dzierlina

właściciel, 72 lat wyspowiadany w MBGromniczną, po przysiędze zeznaje w te słowa, W

roku przeszłym przed świętami Wielkanocnymi cięŜko zachorowawszy w tej chorobie

zaŜywałem lekarstw od doktorów, ale te Ŝadnego skutku dla zdrowia mojego nie

przynosiły, więc Ŝona moja zachęciła mnie, abym się udał do protekcji Najśw, Mar.

Panny, jam z ufnością kazałem dać na Msze Św. do tutejszego kościoła do Najśw. Mar

Panny. Zaszedłszy pieszo na Mszę, dzieci moje z Ŝoną Mszy wysłuchali, a jam wzmagać

zaczął, więc zda mi się trzeciego dnia powstawszy po tym naboŜeństwie poszedłem

pieszo z Ŝoną i dziećmi do kościoła, tam po odprawionej sakramentalnej Spowiedzi i po

wysłuchanej Mszy Św. powróciłem do domu juŜ zdrowszym i dotychczas z łaski Najśw.

Mar Panny zdrowy jestem.

17-sty Ten sam, co wyŜej pan Zaremba Jaraczewski zeznaje: Imć Pan Jan Ruszkowski

1781 r przyjechawszy do mnie trzeciego dnia po przyjeździe zachorował koń 15 zł.

kosztujący, widziałem oczyma memi, Ŝe leŜał juŜ zdychający, ten Pan szkody swojej tak

wielkiej Ŝałując zapłakał, a sługa nieustannie swój Ŝal wyraŜał, w tem Ŝona moja te

powiedziała słowa; poślij na Mszę św., do Najśw. Marii Panny i wszyscy pójdziemy

słuchać jej, co się i stało, po wysłuchaniu Mszy św, począł koń ruszać uszami, sługa

daje wiadomość, Ŝe koń wstał i szuka jeść, wszyscyśmy dziękowali Bogu i Najśw. M.

Pannie za łaski i dobrodziejstwa.

18-ty Ten sam, co wyŜej Pan Zaremba Jaraczewski zeznaje, iŜ W.J,Pan Marcin Orłowski

z ziemi Wieluńskiej przy przytomności mojej i wielu Ich-mościów i ludzi w kościele

tutejszym w dzień robotny przed świętami BoŜego Narodzenia w roku 1784

zgromadzonymi po skończonej sakramentalnej spowiedzi i wysłuchaniu Mszy św.

wyznał publicznie mówiąc tak: Chorując ja cięŜko i przez trzy lata z łóŜka nie wstając

przyszedł jakiś do mnie nieznany wieśniak, temu po uczynionej wiadomości słabości

mojej, bo mi Ŝadne lekarstwa nie pomagały, zachęcił mię, abym sią udał do Charłupi

Małej do Najśw. Mar. Panny i tam na Mszę św, dał i spowiedź sakramentalną wypełnił.

Potem zachęceniu, gdym się do Najśw. Mar, Panny z wielką ufnością ofiarował, zaraz

nazajutrz z łóŜka powstałem i podług ślubu uczynionego o zebranym chlebie tu do

Najśw. Mar. Panny przybywszy wykonałem spowiedź i PJezusa przyjąłem, Mszy św.

wysłuchałem i teraz zdrowy do domu z łaski Najśw. Mar. Panny odchodzę, o co proszę,

aby było zeznano, więc ja wyŜej wyraŜony potwierdzam.

19-sty Pracowita Agata Bednarzówna panna z Bugaja Pparafii Glinno lat 20,

spowiadana w św. Teklę pod przysięgą zeznaje. W młodym wieku ośpice prawe oko

moje zepsowały i na nie nic a nic niewidziałam, w roku zaś przeszłym podczas Ŝniw na

drugie oko zaniewidziałam i prawie przez dwa miesiące lub więcej niewidząc w tym

kalictwie ciemną będąc z porady niektórych ludzi zaprowadził mię Tomasz brat mój

rodzony do Bartochowa par, Warta do Ŝegnarki kobiety, zostawiając mię u tej kobiety

odszedł, a jam u niej przez trzy dni zostając Ŝadnego uleczenia nie doznawszy z

tęsknotą od tej lekarki płacząc i na moje kalictwo narzekając, mąŜ jej ująwszy mię za

rękę, któremu dałam dwa grosze wyprowadził mię ku Baszkowskiemu młynowi i

odszedłszy mię, w tym nadeszła mię młynarka ze wzmiankowanego młyna, która

powiadając mi drogę, szlam prawie na pamięć macając drogi, przyszedłszy szczęściem

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: