Bardzo lubił kwiaty.pdf

www.radiomaryja.pl/artykuly.php?id=99237

2009-04-23

Bardzo lubił kwiaty

23 kwietnia 1984 roku na imieniny ksiêdza Jerzego Popiełuszki do ko¶cioła ¶w. Stanisława Kostki na

warszawskim ¯oliborzu przyszły rzesze ludzi. Po Mszy ¦wiêtej odprawionej przez ksiêdza, solenizant zszedł

wraz z innymi do dolnego ko¶cioła, gdzie ustawiła siê do niego długa kolejka. Ka¿dy chciał zło¿yæ mu

¿yczenia i wrêczyæ kwiaty. Nikt nie przypuszczał, ¿e bierze udział w ostatnich imieninach kapelana

"Solidarni¶ci".

- Msza ¦wiêta z okazji imienin była odprawiona o godz. 10.00. Oczywi¶cie były podczas niej oficjalno¶ci,

aczkolwiek te celebry nie miały charakteru pompatycznego, dostojnego. Natomiast cała ta czê¶æ składania

¿yczeñ odbywała siê w mieszkaniu ksiêdza Jerzego. Wcze¶niej w ko¶ciele składały mu ¿yczenia delegacje

młodzie¿y, ministrantów, którymi siê opiekowałem, oraz ró¿nych wspólnot, grup parafialnych - wspomina ks.

prałat Marcin Wójtowicz, który wspólnie z ks. Jerzym Popiełuszk± pełnił posługê kapłañsk± w parafii ¶w.

Stanisława Kostki na ¯oliborzu. - Uczestniczyłam w ostatnich imieninach ksiêdza Jerzego - dodaje Katarzyna

Soborak, kierownik Ko¶cielnej Słu¿by Informacyjnej przy ko¶ciele ¶w. Stanisława Kostki na ¯oliborzu,

notariusz w procesie beatyfikacyjnym ksiêdza Jerzego Popiełuszki. - Po Mszy ¦wiêtej ludzie zeszli do

dolnego ko¶cioła, gdzie czekał ju¿ ks. Jerzy. Był tam ustawiony mikrofon, do którego podchodziły ró¿ne

osoby i składały ksiêdzu Jerzemu ¿yczenia. Było bardzo du¿o ludzi i bardzo du¿o kwiatów, padło bardzo du¿o

¿yczliwych słów. Ksi±dz Jerzy rozdawał ludziom ksi±¿eczkê z Ewangeli± według ¶w. Łukasza ze swoim

autografem: "Z podziêkowaniem i modlitw± ks. Jerzy Popiełuszko. 23 kwietnia 1984 r.". Dolny ko¶ciół był

pełen ludzi, czê¶æ z nich poszła pó¼niej do mieszkania ks. Jerzego - mówi Katarzyna Soborak.

Upominki rêcznie wykonane

Przyjaciele ksiêdza Jerzego wiedzieli, ¿e kapłan bardzo lubił dostawaæ kwiaty, a tak¿e cenił upominki

wykonywane przez nich rêcznie. Ze wszystkich prezentów cieszył siê jak dziecko. - Przedstawiciele zakładów

pracy, tj. FSO, Ursusa czy Huty "Warszawa", przygotowywali dla ks. Jerzego własne upominki. Mój wydział

mechaniczny W-02 zrobił dla niego ró¿ê ze stali nierdzewnej umieszczon± na czarnym pode¶cie. Komplet

podobnych otrzymał równie¿ od hutników Ojciec ¦wiêty Jan Paweł II. Wraz z kolegami z wydziału

mechanicznego wrêczyłem ten upominek ksiêdzu Jerzemu. Cieszył siê najbardziej wła¶nie z takich prezentów,

które zostały wykonane przez ludzi rêcznie, jak np. z ciepłych skarpet, które zrobiła wcze¶niej dla niego moja

www.radiomaryja.pl

Strona 1/4

¿ona. Oczywi¶cie bardzo lubił dostawaæ kwiaty, szczególnie te proste, polne jak stokrotki czy kaczeñce -

mówi Jerzy Szóstko, hutnik sprawuj±cy nocne dy¿ury w mieszkaniu ksiêdza Jerzego na ¯oliborzu. Kwiatów,

które ks. Jerzy otrzymywał podczas swoich imienin, było tak du¿o, ¿e nie było gdzie ich trzymaæ, brakowało

na nie flakonów w mieszkaniu kapłana. - Pamiêtam, wykonałem wówczas zdjêcie ksiêdzu Jerzemu na tle

kwiatów. On po prostu w nich ton±ł. Bardzo siê cieszył, był wzruszony atmosfer±, która wówczas panowała -

wspomina Jerzy Szóstko.

Szczególny epizod utkwił w pamiêci ksiêdza Wójtowicza. - Z ksiêdzem Jerzym mieszkali¶my po s±siedzku,

drzwi w drzwi na jednej plebanii. Podczas imienin otrzymał bardzo du¿o kwiatów. Pod wieczór przyniósł mi

ich całe narêcze, mówi±c: "We¼ je, dostałem ich bardzo du¿o, niech i u ciebie bêdzie wesoło, kwieci¶cie, bo

co ja z tym wszystkim zrobiê". Niby taki drobny gest, ale jak¿e wymownie ¶wiadcz±cy o jego potrzebie

dzielenia siê z innymi. Ten epizod ilustruje jego wspaniałomy¶lno¶æ i hojno¶æ. Mieli¶my wtedy czas, by wypiæ

razem kawê, porozmawiaæ - wspomina ksi±dz prałat. Zauwa¿a, ¿e przez cały dzieñ do pó¼nych godzin

wieczornych do ksiêdza Jerzego przychodzili nieustannie ludzie, którzy chcieli zło¿yæ mu ¿yczenia. - Cały

dzieñ przyjmował ¿yczenia, podejmował go¶ci ciastem, cukierkami, herbat±. Było bardzo ludnie - zaznacza

kapłan. Katarzyna Soborak wspomina, ¿e ksi±dz Jerzy dawał zawsze odczuæ innym, i¿ bardzo cieszy go ich

obecno¶æ i kwiaty. - Były to czasy, gdy ludzie nastawieni byli patriotycznie, na ogół obdarowywali go wiêc

kwiatami biało-czerwonymi, z czego ksi±dz Jerzy bardzo siê cieszył - podkre¶la Katarzyna Soborak.

Moment wytchnienia

Ci, którzy uczestniczyli w ostatnich imieninach ksiêdza Jerzego, zgodnie podkre¶laj±, ¿e w tym dniu był

wyj±tkowo radosny i promieniował szczê¶ciem. Choæ wszyscy wiedzieli, ¿e w tamtym czasie był szczególnie

prze¶ladowany przez SB, nie ul±kł siê gró¼b i jak szaniec stał na stra¿y polsko¶ci. - Có¿ mam do stracenia -

pytał. - Przecie¿ tylu ludzi nara¿a siê, chc±c utrzymaæ swoj± katolick± to¿samo¶æ, i opowiada siê za Polsk±

nieskrêpowan± przez komunizm, czy¿ zatem ja - ksi±dz, mam staæ na uboczu? - mówił, po czym dodawał: -

Jestem gotowy na wszystko.

Ksi±dz prałat Teofil Bogucki, proboszcz parafii ¶wiêtego Stanisława Kostki na ¯oliborzu, wspominał ksiêdza

Jerzego jako człowieka niezwykle dzielnego i odwa¿nego. "Nie powstrzymały go od pracy dla dobra drugiego

człowieka, dla 'Solidarno¶ci', dla Ojczyzny ¿adne pogró¿ki, listy ostrzegaj±ce, szanta¿e, ¶cigania i wtr±canie

do wiêzienia, liczne przesłuchania, napady w czasie podró¿y, nic go nie odstraszało, szedł odwa¿nie do celu.

Wyzbył siê lêku i strachu. Mimo pró¶b swoich przyjaciół i gró¼b nieprzyjaciół nie uciekał i sam szedł

naprzeciw niebezpieczeñstwu. Ostatni etap jego ¿ycia był tego dowodem" - podkre¶lał ks. Bogucki. Dzieñ

ostatnich imienin, 23 kwietnia 1984 roku, był dla kapelana "Solidarno¶ci" wytchnieniem. - W tym dniu ksi±dz

Jerzy był pogodny, radosny, przynajmniej był taki na zewn±trz. Ludzie sprawiali mu wielk± przyjemno¶æ

www.radiomaryja.pl

Strona 2/4

swoj± obecno¶ci± i słowami, to go na pewno podnosiło na duchu. A całe zaplecze, ¿e tak powiem, rozmaitych

problemów było w nim wyciszone, skryte gdzie¶ głêbiej. Starał siê nie zara¿aæ innych ludzi tym, czego

do¶wiadczył. To był moment wytchnienia dla niego, czego¶ lepszego, pogodniejszego w tym marazmie

problemów, które ju¿ nosił w sobie i z którymi siê borykał. Na pewno musiał je analizowaæ i prze¿ywaæ po

swojemu - zwraca uwagê ks. Wójtowicz.

Równie¿ Jerzy Szóstko, który w tym dniu pełnił dy¿ur w mieszkaniu ksiêdza Jerzego, zapamiêtał, ¿e był

wyj±tkowo szczê¶liwy, jak gdyby ¿adne troski nie były jego udziałem. - Jego zdjêcie imieninowe z kwiatkiem

mówi wszystko. To był jedyny dzieñ, kiedy on był autentycznie od ucha do ucha roze¶miany. Ka¿dego chciał

pogłaskaæ, ka¿demu u¶cisn±æ rêkê, promieniował szczê¶ciem. Zwykle jego u¶miech był trochê taki smutny,

zmêczony, czasem tylko roze¶miał siê szeroko, tu za¶ cały dzieñ był autentycznie szczê¶liwy jak dziecko -

podkre¶la Jerzy Szóstko. Podobnego zdania jest Leon Łochowski, aktor przygotowuj±cy oprawê Mszy ¶w. za

Ojczyznê w ko¶ciele ¶w. Stanisława na ¯oliborzu. - Na twarzy ksiêdza Jerzego nie było ani cienia smutku czy

zmêczenia. Widzieli¶my, ¿e jest szczê¶liwy, a ludzie wokół niego jeszcze bardziej. W ostatnim roku czuło siê,

¿e d¼wiga brzemiê, jaki¶ lêk siê zakradał, ale w dniu swoich imienin emanowała z niego absolutna

promienno¶æ, jakby poza słoñcem i kwiatami nic na ¶wiecie dla niego nie istniało. Wszystko, co złe, wtedy

znikało. To było uczucie jednego szczê¶cia i rado¶ci - wspomina ze wzruszeniem Leon Łochowski.

Ostatnie chwile razem

Uroczysto¶ci imieninowe trwały do pó¼nych godzin wieczornych. Ksi±dz Jerzy, choæ na pewno zmêczony, nie

dał tego poznaæ po sobie, przyjmował ka¿dego z gor±cym sercem i rado¶ci±. Gdy ostatni go¶cie odeszli, został

sam z morzem kwiatów. - Akurat wówczas miałem dy¿ur i byłem u ksiêdza. Pamiêtam taki moment ju¿ po

tych uroczysto¶ciach, które trwały do pó¼nych godzin wieczornych, bo były i delegacje z Warszawy, z

ró¿nych zakładów pracy, du¿o było te¿ przyjezdnych, ¿e był bardzo zmêczony. Zobaczyłem jednak, ¿e ksi±dz

Jerzy patrzy na mnie, u¶miecha siê i mówi: "Jerzy, przecie¿ dzisiaj s± te¿ twoje imieniny, bardzo ciê

przepraszam, całkowicie zapomniałem". Serdecznie mnie przytulił, jeszcze raz zło¿yli¶my sobie nawzajem

¿yczenia. Dostałem od niego "Przewodnik po Ziemi ¦wiêtej" z dedykacj± "Przyjacielowi Jurkowi z modlitw±

i podziêkowaniem. Ksi±dz Jerzy Popiełuszko". Ta ksi±¿ka dzi¶ mi go przypomina. Sk±d mogłem wiedzieæ, ¿e

s± to jego ostatnie imieniny... - podkre¶la Jerzy Szóstko.

Pó¼nym wieczorem 19 pa¼dziernika 1984 roku, w czasie drogi powrotnej z Bydgoszczy po odprawionej

Eucharystii w ko¶ciele ¦wiêtych Polskich Braci Mêczenników, ksi±dz Jerzy został uprowadzony i bestialsko

zamordowany przez trzech funkcjonariuszy MSW: Grzegorza Piotrowskiego, Waldemara Chmielewskiego i

Leszka Pêkalê. Przez dziesiêæ dni i nocy ko¶ciół ¶wiêtego Stanisława Kostki na ¯oliborzu był miejscem

spotkañ tysiêcy do głêbi poruszonych tym wydarzeniem Polaków. Kiedy 30 pa¼dziernika 1984 roku

www.radiomaryja.pl

Strona 3/4

znaleziono zmaltretowane ciało ksiêdza Jerzego, cała Polska wybuchła gło¶nym płaczem. Tragedia jednego z

najbardziej umiłowanych polskich kapłanów wstrz±snêła Ojczyzn±. Pan Bóg wybrał go bowiem z rzeszy

kapłanów do misji poruszenia serc i umysłów Polaków. Jego Msze ¦wiête za Ojczyznê były wielkim

wołaniem o powrót do normalno¶ci naszego ¿ycia, to znaczy do poszanowania zasad religijnych i

patriotycznych, które w nie tak przecie¿ odległej przeszło¶ci były norm±. Wielu z nas ten Nauczyciel Narodu

przekonał. Wielu ludzi, niestety, potem o tym przekonaniu zapomniało. Wszyscy, którzy siê z nim zetknêli,

wspominaj± bezkompromisowo¶æ postêpowania i czysto¶æ intencji. Bo nie wystarczy mieæ racjê, trzeba trwaæ

przy prawdzie mimo wszelkich przeciwno¶ci - i tego wła¶nie ksi±dz Jerzy jest przykładem.

- Nie wiem, jak to siê działo. Ludzie trwali na Mszach ¦wiêtych za Ojczyznê w ka¿dych warunkach

pogodowych. Jak ksi±dz Jerzy udzielał Komunii ¦wiêtej, istniała niezwykła jedno¶æ kapłana, jego rêki, jego

serca, Eucharystii i człowieka, który tê Komuniê przyjmuje. Bo to przenosiło siê jednocze¶nie na ludzi. Poza

tym tyle dokonywało siê nawróceñ. Widaæ było, ¿e kontakt z tym kapłanem jest dla nich wielkim prze¿yciem.

Wielu z nich pó¼niej mówiło, ¿e gdyby nie spotkali w swoim ¿yciu ksiêdza Jerzego, chyba by nigdy nie

wrócili do Ko¶cioła albo przychodziliby na Msze ¦wiête, ale nadal nie przystêpowaliby do spowiedzi.

Pamiêtam, ¿e jaki¶ człowiek wyznał mi, ¿e odnalazł rado¶æ z sakramentu pokuty. Atmosfera Mszy ¦wiêtych

za Ojczyznê była bardzo podniosła. Przypominam sobie, jak na jednej z nich ¶piewali¶my wszyscy pie¶ñ "Nie

rzucim Chryste ¶wi±tyñ Twych". Ksi±dz Jerzy stał z podniesionym du¿ym krzy¿em, a cały ko¶ciół ludzi z

podniesionymi małymi krzy¿ami. Tego prze¿ycia nie da siê opisaæ. Było w nim co¶ tak promieniuj±cego, co¶

tak zniewalaj±cego, a jednocze¶nie tak prostego, tak serdecznego, tak naturalnego - wspomina Leon

Łochowski.

Piotr Czartoryski-Sziler

www.radiomaryja.pl

Strona 4/4

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: