Norton Andre - Magiczna Seria 4 - Smocza magia.pdf - MAGICZNA SERIA (Sylwunia0212) - robsz79

Andre Norton

Smocza magia

Przekład: Karolina Bober

Tytuł oryginału: Dragon Magic

1. Ukryty skarb

Sig Dortmund zepchnął nogą kupkę liści do rynsztoka i spojrzał na tłumek

oczekujący na przystanku szkolnego autobusu. Z nowego osiedla jeździł tylko jeden

autobus, który zabierał maluchy i kilku chłopaków w jego wieku. Tak, tylko trzech.

Autobus jechał do dwóch szkół, podstawowej i średniej - rano trzeba było wychodzić

z domu o wiele wcześniej, a wracało się za późno, Ŝeby robić cokolwiek na dworze.

AleŜ to będzie piękny rok! Kopnął liście z całej siły.

Próbował obejrzeć tych trzech chłopaków tak, by nie zauwaŜyli, Ŝe im się

przygląda. Tego małego właściwie znał. W zeszłym roku chodził z nim na nauki

społeczne. Jak on się nazywa? Artie. Artie Jones. Powiedzieć: “Cześć Artie”?

Artie Jones zagryzł dolną wargę. Ale zgiełk. Dzieciaki popychały się i

wrzeszczały. Zanim wysiądą przed podstawówką, wszyscy w autobusie ogłuchną. I z

kim będzie musiał siedzieć! Taki wielki chłopak - widział go w poprzednim

semestrze, ale nie był to “wielki człowiek”, co to, to nie. I mały Chińczyk pod ścianą.

Mama wszystko o nim słyszała. Wczoraj opowiadała przy kolacji. Pan Stevens był w

Wietnamie i pojechał na urlop do Hongkongu. Tam natknął się na tego Kima w

sierocińcu i chciał go adoptować. Stevensowie bardzo długo czekali, Ŝeby go zabrać,

zaangaŜowali nawet w sprawę jakiegoś kongresmana. Chłopiec nie wygląda na

takiego, który byłby tego wszystkiego wart, prawda? Powiedzieli, Ŝe się dobrze uczy.

Ale Stevensowie oczywiście by się nie skarŜyli, po tych wszystkich trudach z

jego sprowadzeniem. Wielkie mi co - zadawać się z takimi pajacami.

Kim Stevens mocno ściskał tornister. Co za hałas i zamieszanie! Odkąd

pamiętał, Ŝył w ciągłym hałasie i tłoku - w Hongkongu było tyle ludzi, Ŝe mieszkali

jedni na drugich. Ale to co innego. Pochodził stamtąd, więc wiedział, jacy są. Zeszły

rok był dla niego bardzo trudny. Ojciec woził go do szkoły. Tak, na początku czuł się

dziwnie, ale potem poznał Jamesa Fonga i Sama Lewisa. Spojrzał na wysokiego,

czarnego chłopca opierającego się o ścianę. Ale ten zachowywał się, jakby był sam,

nie zauwaŜał dzieciaków niemal depczących mu po palcach.

Ras nie słuchał hałasu. Musiał się skoncentrować tak, jak kazał Shaka -

zapamiętać i robić, co trzeba. Kiedy zapytają go o imię, ma odpowiadać nie “George

Brown”, lecz “Ras”. Jego brat, dawniej Lloyd, nazwał się “Shaka” po królu Zulusów

w Afryce, jedynym, który w dawnych, dobrych czasach odgryzał się białasom. Ras

oznacza “ksiąŜę”; Shaka kazał mu wybrać imię z listy. Shaka był na dobrej drodze, na

głowie nosił afro i tak dalej.

Tata i mama nie rozumieli. Byli staroświeccy, brali wszystko, co dawały im

białasy i trzymali buzie na kłódkę. Shaka wytłumaczył, jak jest teraz. Nikt nie

przekona Rasa, Ŝeby postępował inaczej, niŜ kaŜe Shaka.

Na ulicy było coraz więcej liści i Sig szedł po nich, specjalnie szeleszcząc.

Tam dalej był stary dom, przeznaczony do rozbiórki. Chciałby tam iść i popatrzeć,

wszystko byłoby lepsze niŜ samotność przez cały dzień albo kręcenie się przy bandzie

chłopaków, którzy nawet na niego nie spojrzą. Ale właśnie nadjechał autobus.

Dzień zaczął się kiepsko i był kiepski aŜ do końca. Czasami tak bywa. O

czwartej Ras opadł niedbale na siedzenie w autobusie, wiozącym ich z powrotem.

Wywrotowiec, co? Słyszał gadanie starego Keefera. Tak czy inaczej, nie podał im

prawdziwego nazwiska, tylko “Ras”. Nie jego wina, Ŝe Ben Crane to powiedział. Ben

był z tych zbyt łagodnych dla białasów, których Shaka nazywał “Wujami Tomami”.

MoŜe Shaka wyciągnie Rasa z tej głupiej szkoły i wkręci go na jakieś studia

afrykańskie. Tu nie ma się z kim powłóczyć. Skrzywił się w kierunku siedzenia przed

sobą.

Kim siedział nieruchomo, z tornistrem na kolanach. Dlaczego ten chłopiec nie

chciał podać nauczycielowi swojego nazwiska? I co to za imię, “Ras”? Niczego nie

rozumiał z tej nowej szkoły. Była za duŜa, cały czas ktoś ich poganiał. Bolała go

głowa. To nie jest miejsce dla niego, ale jeŜeli ośmieli się powiedzieć o tym tacie,

moŜe będzie musiał wrócić tam, skąd przyjechał?

Artie kopał nogą w podłogę autobusu. Dziś dobrze uŜywał oczu i uszu, oj, tak.

Ten Greg Ross to geniusz gry w nogę, pewniak w wyborach do rady uczniowskiej, o

których tyle się gadało w pokoju nauczycielskim. Tylko się dostać do bandy Grega i

załatwione. Szkoda, Ŝe Artie był za mały i za lekki do gry w piłkę. Ale wymyśli jakiś

sposób, Ŝeby pokazać Gregowi, Ŝe istnieje. WaŜne rzeczy działy się tylko w gangu.

Kto do niego nie naleŜał - był nikim.

Sig zastanawiał się, o czym myśli siedzący obok Artie. Właśnie ci trzej

mieszkali w jego okolicy. Artie z pewnością nie był przyjacielski - co do tamtych

dwóch, nie wiadomo. Szkoła jest za duŜa. MoŜna się zgubić. Artie chodził na nauki

społeczne i matematykę. Cały czas starał się siedzieć koło Grega Rossa, jakby chciał,

Ŝeby Ross go zauwaŜył. Do tego ten Ras - nie podawał prawdziwego imienia. Pokazać

się z takim i kłopoty gotowe. A ten drugi? Skąd wziął nazwisko Stevens? Był

Chińczykiem, a moŜe Wietnamczykiem. Nie odezwał się ani słowem podczas dwóch

lekcji, na których widział go Sig. Zachowywał się, jakby się bał własnego cienia. Ale

kanał, jeździć z tą bandą przez cały rok.

Kiedy autobus zawrócił, Ŝeby wysadzić ich na rogu, Sig zauwaŜył zmianę.

Brama strzegąca starego domu zniknęła, Ŝywopłot został zgnieciony, jakby jeździły

po nim cięŜarówki. Słyszał, Ŝe dom był przeznaczony do rozbiórki, mieli tam zrobić

jakiś parking.

Sig zaczekał, aŜ pierwsza fala dzieci przebiegnie przez ulicę. Opuszczona

posesja wyglądała ponuro. Podobno naleŜała do jakiegoś starego człowieka, który nie

chciał jej sprzedać, chociaŜ proponowano mu duŜo pieniędzy. Jakiś głupek. W

dodatku podróŜował po obcych krajach i wykopywał z ziemi kości ludzkie i róŜne

stare przedmioty.

W zeszłym roku, kiedy byli z klasą na wycieczce w muzeum, panna Collins

pokazywała im w sali egipskiej i chińskiej eksponaty, które ten stary człowiek dał

miastu. Kiedy zmarł, ukazał się o nim długi artykuł w gazecie. Mama odczytała go

głośno i z wyraźnym zainteresowaniem, bo znała panią Chandler, która kiedyś

sprzątała stary dom. Niektóre pokoje były tam zamknięte na klucz, więc nie wiadomo,

co się w nich znajdowało.

Co takiego ukrywał ten człowiek? MoŜe skarb - takie rzeczy znajduje się w

starych grobach i tego typu miejscach. Kiedy zmarł, co stało się z jego rzeczami? Czy

zabrali je wszystkie do muzeum?

Sig stanął na zachwaszczonym, zarośniętym podjeździe. Nie chciałby tu wejść

po zmroku. Ale co z tymi zamkniętymi pokojami? MoŜe nikt ich jeszcze nie

otworzył? MoŜe dałoby się wejść do środka i znaleźć…

Po plecach chłopca przebiegł dreszcz. MoŜna znaleźć skarb! A potem kupić

rower, albo prawdziwą piłeczkę do baseballu i kij… Miał całą listę rzeczy, o których

marzył. Gdyby zdobył choć jedną z nich, chłopaki wreszcie by go zauwaŜyli, nawet ci

waŜniacy ze szkoły imienia Anthony’ego Wayne’a. Znaleźć skarb!

Tylko Ŝe to bardzo duŜy, ciemny dom. Sig nie chciał się tam kręcić sam. O tej

porze roku szybko zapada zmrok, a autobus przywozi ich bardzo późno. Będzie

potrzebował kogoś jeszcze, ale jedynym, którego mógł wziąć ze sobą, był Artie.

Gdyby Sig powiedział mu o zamkniętych pokojach i skarbie moŜe obudziłby się

wreszcie, i zobaczył, Ŝe na świecie oprócz Grega Rossa są teŜ inni ludzie. Tak, Artie

na pewno wysłuchałby tego z zainteresowaniem. Poczekajmy do jutra.

Trudno było dopaść Artiego samego - Sig stwierdził to następnego dnia.

Najpierw Artie spóźnił się na przystanek i wskoczył do autobusu tuŜ przed odjazdem,

więc siedział z przodu. Potem wysiadł i pobiegł, zanim Sig zdąŜył go złapać. Ale

podczas przerwy Sig chwycił go za ramię.

- Słuchaj… - powiedział szybko, bo Artie się wyrywał, patrząc Sigowi przez

ramię, Ŝeby znaleźć w tłumie Rossa i jego kumpli. Słuchaj, Artie, muszę ci

powiedzieć coś waŜnego.

Ross poszedł porozmawiać z panem Evansem, więc Artie, odpręŜony, spojrzał

na Siga, jakby dopiero go zobaczył.

- Co? - powiedział ze zniecierpliwieniem.

- Widziałeś ten duŜy, stary dom, który mają zburzyć? Ten na rogu.

- Jasne. Co w tym waŜnego?

Artie znów próbował spojrzeć ponad Sigiem. Ale ten zdecydowanie zasłonił

mu sobą pole widzenia, chcąc załatwić swoją sprawę.

- Moja mama zna panią, która tam kiedyś pracowała. Powiedziała, Ŝe

staruszek, właściciel domu, trzymał niektóre pokoje zamknięte na klucz, nie pozwalał

jej nawet zajrzeć. Pamiętasz, jak w zeszłym roku byliśmy w muzeum i oglądaliśmy

starocie, które podarował miastu - rzeczy z grobów, które wykopywał w róŜnych

miejscach? MoŜe nie oddał ich wszystkich, moŜe niektóre są jeszcze w tych

zamkniętych pokojach? Skarb, Artie!

- Oszalałeś. Na pewno nic juŜ nie zostało, przecieŜ dom jest do rozbiórki. -

Ale Artie patrzył teraz na Siga, słuchał go. - Powinieneś to wiedzieć.

- Rano zapytałem mamę. Mówiła, Ŝe nikt nie był w środku od śmierci

staruszka. Adwokat powiedział, Ŝe wszystkie rzeczy pójdą do Pomocy Społecznej, ale

jeszcze nikt po nie nie przyjechał. Pani Chandler ma klucze do domu, dotąd nikt o nie

nie prosił. To znaczy, Ŝe coś jeszcze moŜe tam być.

- Skoro jest zamknięte, jak chcesz się dostać do środka? Sig wyszczerzył zęby

w uśmiechu.

- Są na to sposoby. - Nie był do końca pewien, jakie, nie zamierzał się jednak

Norton Andre - Magiczna Seria 4 - Smocza magia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: