Hymn o miłości! Sztuka o tym, jak być powinno, a jak nie jest!
ROZPOCZĘCIE
Muzyka (Muzyka z filmu pt. „Zaginiona autostrada”, utwór 5)
Całkowita ciemność. Z różnych miejsc wychodzą ubrane na czarno postacie (6 osób) w białych rękawiczkach z zapalonymi świeczkami w dłoniach i siadają w kręgu na środku sceny. Świeczki stawiają wokół umieszczonej uprzednio na scenie róży tak, aby ją oświetlić. Sami zaś przyjmują postawę zwiniętych i skamieniałych kwiatów. Po pewnym czasie zaczynają budzić się wypowiadając coraz głośniej swoje kwestie:
1. Miłość sama w sobie jest szczęściem.
2. Miłość rozbija okowy samotności.
3. Miłość to jakby zatrzymanie czasu.
4. Miłość to nie ptak, który odlatuje.
5. W miłości milczenie jest więcej warte niż słowa.
6. Miłość szuka róży zazdrość kolców.
7. Miłość należy ofiarować jak kwiat, a nie wieszać jak kamień u szyi.
Muzyka (Muzyka z filmu pt. „Zaginiona autostrada”, utwór 7)
Po powstaniu (pełnym rozwinięciu) mimy biorą świeczki i odchodzą na miejsca, w których były na początku. W chwili gdy kończy się muzyka jednocześnie gaszą świeczki.
Muzyka (Vangelis, Voices, utwór 3)
Po krótkiej chwili ciszy z ciemności wychodzi starzec i zapalając świece na siedmioramiennym świeczniku wypowiada kwestie: „Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał”. Starzec gasi świeczkę i odchodzi. Po jego odejściu muzyka milknie.
SCENA I – Wprowadzenie
Podczas ciemności wynoszona jest ławka i siada na niej dziewczyna.
Muzyka (Vangelis, Themes, utwór 6)
Po pojawieniu się muzyki reflektor oświetla dziewczynę, która siedząc na ławce jest zamyślona. Na scenę wchodzi Czarny i rozrzuca ideały to znaczy wzorce kobiet z pierwszych stron gazet. Następnie wchodzi chłopak, który nie zauważa dziewczyny. Czarny podaje mu fotosy, które on ogląda i stara się porównać do dziewczyny. Czarny podaje mu następne fotosy, ale chłopak widzi, że dziewczyna siedząca na ławce jest piękniejsza. Chłopak wydaje się być oczarowany dziewczyną. W tej chwili na scenę wchodzi Biały, przygląda się całej sytuacji i podaje chłopakowi różę. Chłopak porównuje różę z fotosami, odrzuca fotosy i zwraca się ku dziewczynie. Ich spojrzenia się spotykają. W tej chwili następuje chwilowe zatrzymanie akcji (dziewczyna i chłopak pozostają w bezruchu). Następuje zmiana muzyki.
Czarny i biały cofają się w stronę publiczności i przyglądają się zastygłej figurze. W tym momencie wchodzi starzec i zapala świece na świeczniku wygłaszając następującą kwestie:
Chucha dmucha pielęgnuje miłość się w nią wlewa
Lecz gdy ma się 1000 róż, cóż tam jedna róża
Można łatwo zdeptać ją strata to nie duża
Tak więc idźcie ogrodnicy pielęgnujcie swoje róże
Idźcie do ogrodów pielęgnujcie te nieduże”.
Starzec gasi świece i odchodzi. Natomiast chłopak daje dziewczynie róże i odchodzą razem.
SCENA II – Nie szuka poklasku.
Muzyka (Muzyka z filmu pt. „Romero i Julia” , utwór 1)
Na scenę wchodzi 7 mimów i ustawia się na niej w różnych miejscach. Chłopak przywozi dziewczyną na wózku owinięta w kokardki jak prezent. Stawiając dziewczynę na piedestale zaczyna ją odpakowywać. Wskazuje innym jaka jest ona piękna i chce, aby mimy i widzowie podziwiali go za tak wspaniały wybór. Czarny wnosi na scenę butelkę szampana i kieliszki. Daje je mimom i nalewa do nich szampana. Wszyscy wypijają toast i zaczynają robić zdjęcia dziewczynie i chłopakowi, który pyszni się z tego, że posiada taką dziewczynę. Czarny wyciąga zdjęcia dziewczyny i dając je chłopakowi zachęca go do ich rozdawania widowni. Chłopak rozdaje zdjęcia i chwali się swoją miłością. Następuje chwilowe zatrzymanie akcji (dziewczyna i chłopak pozostają w bezruchu). Zmiana muzyki.
Pojawiający się na scenie starzec zapala świece i wypowiada kwestie: „miłość nie szuka poklasku”. Po wypowiedzianej kwestii gasi świece i odchodzi. Muzyka cichnie mimy odchodzą, a chłopak podchodzi do dziewczyny i zawiesza jej na szyi tabliczkę z napisem „sprzedane”.
SCENA III – Bezwstyd.
Muzyka (Love songs, utwór 10)
Dziewczyna i chłopak z przyczepionymi do ubrania liśćmi figowymi tańczą walca. Po chwili na scenę wchodzi czarny i wprowadza luźno ubraną kobietę i także zaczynają tańczyć. Dziewczyna tańcząca z Czarnym zaczyna prowokować chłopaka ściągając jego wzrok na siebie tak, że zostawia on swoją partnerkę. Dziewczyna tańcząca z chłopakiem z przerażeniem w oczach patrzy na to, co się dzieje i zakrywając twarz dłońmi siada na ławce. Natomiast kobieta z chłopakiem, zachęcani przez Czarnego jeszcze przez chwilę tańczą, a następnie schodzą ze sceny.
Muzyka (Love songs, utwór 2)
W tym czasie Biały podchodzi do dziewczyny i pocieszą ja, a potem wychodzą zostawiając na ławce złamaną różę. Po chwili chłopak wychodzi zza sceny bez liścia figowego i zauważa złamaną różę. Do chłopaka podchodzi starzec i zaczyna mu coś tłumaczyć. Chłopak ze spuszczoną głową wychodzi , starzec zapalając świece wygłasza kwestie: „Nigdy nie zrywaj nici miłości bo miłość może nie wrócić”. Starzec gasi świece i wychodzi.
SCENA IV – Niecierpliwość
Muzyka (Muzyka z filmu pt. „Romeo i Julia”, utwór 2)
Na scenie stoi duży zegar. Biały wchodzi i ustawia na nim czas 11.50. Następnie na scenie pojawia się chłopak, który zniecierpliwiony czekaniem na dziewczynę odrywa płatki róży. Na scenę wchodzi i podszeptuje mu myśli (na głos), że dziewczyna nie przyjdzie ponieważ właśnie w tej chwili go zdradza. Potem Czarny podchodzi do zegara i przestawia jego wskazówki na godzinę 12.00. Chłopak spoglądając na zegar nie wytrzymuje napięcia i pisze list do dziewczyny, wkłada go do koperty i pozostawia przy oberwanej z płatków róży. Potem wychodzi.
Po chwili wchodzi dziewczyna spostrzega zostawiony przez chłopaka list, czyta go, po przeczytaniu zegarek kładzie tarczą do ziemi i wychodzi.
Po chwili na scenę wchodzi starzec i ustawia wskazówki zegara na godz. 11.50.
SCENA V - Zazdrość
Muzyka (Era, utwór 5)
Na stole leży czerwona róża. Wchodzi czarny i zamienia czerwoną różę na żółtą oraz kładzie na stole dwa nakrycia (fliżanki i talerzyki) i listy. Chłopak wchodzi i czyta listy. Potem na scenę wchodzi dziewczyna i próbuje nawiązać kontakt z chłopakiem, ale ten odpycha ją, pokazuje listy i rzuca jej owe listy pod nogi.
Na scenę wchodzi starzec zapala świece, podnosi list i odpalając go od świecy wypowiada kwestię: „Miłość nie zazdrości”. Potem gasi świece.
SCENA VI – Gniew
Muzyka (Era , utwór 4)
Na scenę wchodzi dziewczyna trzymając róże w ręku. Wpatruje się w zdjęcie chłopaka i wzdychając przypomina sobie sceny z ich życia. Wchodzi chłopak i niszczy wszystko. Wyrywa jej zdjęcie z rąk rozrywa je i wychodzi.
Starzec wchodzi na scenę przypatruje się zapłakanej dziewczynie, i nic nie mówiąc wychodzi.
SCENA VII – Łaskawość
Muzyka (Lacrimosa, utwór 3)
Na scenie pojawia się kat, który wprowadzając dziewczynę rzuca ją na kolana przed publicznością, związuje jej ręce i zakłada pętle na szyję. Następnie słychać uderzenia młota i słowa: „Proszę wstać sąd idzie” (słowa te powtarzane są tyle razy aż publiczność wstanie. Chłopak jako sędzia zajmuje swoje miejsce za stołem. Kat podnosi dziewczynę i rzuca na kolana przed chłopakiem (dziewczyna musi mieć długie włosy). Rozpoczyna się proces. Czarny oskarża, a Biały broni. W pewnym momencie słychać gong, który zatrzymuję akcje. Biały zaczyna dialogować z Czarnym (chodzi o to, czy dziewczyna zdradziła czy nie). Po ostrej wymianie zdań. Scena toczy się dalej. Chłopak wstaje i kciukiem wskazuje w dół. Dziewczyna rzuca mu się pod stopy, a on ją odrzuca i wychodzi.
Wtedy wchodzi starzec i mówi: „Miłość jest przebaczeniem, a nie ranieniem”.
ZAKOŃCZENIE
Muzyka (Metalica, Orion)
Kat postawia na środku stołek, na którym stawia dziewczynę, zakłada jej pętle na szyję i dopiero zaczyna się ciężka muzyka. Na scenę wbiegają Mimy, które tańczą. Po chwili Mimy się zatrzymują, a na scenę wchodzi chłopak i zaczyna sobie uświadamiać, że kocha dziewczynę, a skazując ją popełnił wielki błąd. Biały i Czarny dialogują na ten temat (rozmowa improwizowana). Chłopak zaczyna walczyć z mimami, które chcą zabrać dziewczynę i sam zostaje przez nie wchłonięty.
Na scenie pojawia się starzec, który zapalając świece wypowiada kwestie: „teraz trwają te trzy z nich zaś największa jest miłość. Na scenie pojawiają się dziewczyna i chłopak trzymający się za ręce i zaczyna się piosenka: „Bo jak śmierć potężna jest miłość” (Lednica).
Światła gasną.
Postacie: dziewczyna, chłopak, starzec, czarny, biały, kobieta uwodzicielka, kat, 6 mimów.
Rafał Szymkowiak OFM Cap
Ecce_Ego