Flow-pack poziomy.pdf

jak to dzia ł a

wymagaj¹, ¿eby wszystko, co jest „do jedzenia”,

obowi¹zkowo by³o zapakowane. S¹ to produkty

produkowane w milionach sztuk i one te¿ musz¹ byæ

wszystkie, co do jednej sztuki, zapakowane. Dawniej

za³atwia³a to armia pracowników, najczêœciej kobiet,

które wykonywa³y tê automatyczn¹, monotonn¹ i nud-

n¹ pracê za marne grosze.

Z punktu widzenia pakowania maszynowego

najlepiej by³oby, ¿eby wszystkie produkty mia³y takie

same wymiary, by³y odporne na manipulacje maszyno-

we, nie sypa³y siê i nie kruszy³y, jednym s³owem – naj-

lepiej pakowa³oby siê drewniane klocki!

Oczywiœcie to ¿art, ale specyfika towarów jest

tak dalece ró¿norodna, ¿e konstruktorzy tych maszyn

rzeczywiœcie czasami marz¹ o klockach jako towarze

idealnym.

Jak wygl¹da takie maszynowe pakowanie?

Rzecz jasna, jest to inne pakowanie ni¿ takie zwyk³e,

rêczne. Ogóln¹ zasad¹ projektowania automatów opa-

kowaniowych jest d¹¿enie do dopasowania towaru do

wymogów pakowania maszynowego i oczywiœcie do-

pasowanie parametrów maszyny do w³aœciwoœci towa-

ru. Warunkiem uzyskania du¿ej wydajnoœci pakowania

jest wprowadzenie procesów ci¹g³ych w miejsce prze-

rywanych. Oznacza to, ¿e np. papier lub folia opakowa-

niowa musi mieæ postaæ bêbna, zawieraj¹cego 25–35

kg materia³u opakowaniowego, zapewniaj¹cego co naj-

mniej 40–50 min pracy. St¹d w³aœnie nazwa najpopular-

niejszej chyba pakowaczki: flow-pack, co oznacza do-

s³ownie: „p³ynne pakowanie”.

Flow−pack poziomy

Kazimierz Topr

Sześciokrotne zgrzewadło przy

wydajności 900 szt/min obraca się

w ciągu godziny:

a) 150 razy

b) 9000 razy

c) 900 razy

P rzepisy sanitarne wspó³czesnej produkcji i handlu

Ogólny widok mechanizmów flow-packa pozio-

mego (najpopularniejszego) przedstawia rys. .

Przedmioty do zapakowania – 1 (batoniki, wafel-

ki, a tak¿e elementy elektroniki na p³ytkach itp.) s¹ po-

dawane rêcznie lub z automatycznego podajnika na

transporter, którego popychacze posuwaj¹ je do przo-

du. Jednoczeœnie z bêbna 2 odwija siê folia. Folia bie-

gnie doœæ skomplikowanym torem, z uwagi na to, ¿e

konstruuj¹c flow-pack, trzeba zapewniæ mo¿liwoœæ dru-

kowania np. daty produkcji, nr. serii itp., a tak¿e mo¿li-

woœæ ustawienia tzw. „markera”, czyli znaczka, wyko-

nywanego najczêœciej w postaci niewielkiego, czarne-

go prostok¹cika, widocznego na wiêkszoœci opakowañ,

a s³u¿¹cego do tego, ¿eby nadruk informacyjno-rekla-

mowy znalaz³ siê we w³aœciwym miejscu w stosunku

do d³ugoœci pakowanego obiektu. Po³o¿enie tego znacz-

ka-markera odczytuje czujnik fotoelektryczny i podaje

sygna³ na uk³ad steruj¹cy prac¹ zgrzewade³ poprzecz-

nych, zamykaj¹cych szew poprzeczny i odcinaj¹cych

pojedyncze sztuki towaru. Skracaj¹c lub wyd³u¿aj¹c

pêtlê, utworzon¹ na wa³ku 3, powodujemy w³aœnie

przemieszczanie siê markera do takiej pozycji, ¿eby

ostatni marker, znajduj¹cy siê pod zgrzewad³ami po-

przecznymi, wypada³ dok³adnie na œrodku zgrzewu.

Widoczne poni¿ej bêbna ramiê z podzia³k¹ k¹to-

w¹ s³u¿y do ustawienia w³aœciwego k¹ta nabiegania

folii na p³ozy 5 aparatu formuj¹cego tunel. P³ozy musz¹

byæ tak ustawione, aby folia obejmowa³a przedmioty

od góry i z boków, tworz¹c jednoczeœnie dwa margine-

sy do wykonania zgrzewu wzd³u¿nego (przekrój A–A).

Te dwa marginesy wchodz¹ w szczelinê pomiê-

dzy p³ytami sto³u, pod którymi znajduje siê zespó³ ob-

rotowych zgrzewade³ wzd³u¿nych. Trzecia para rolek

w zestawie zgrzewade³ wzd³u¿nych (zimna) s³u¿y do

uk³adania szwu zgrzewu wzd³u¿nego na bok, przed

wejœciem w strefê dzia³ania zgrzewade³ poprzecznych.

W rezultacie otrzymujemy charakterystyczny dla flow-

-packa wygl¹d zapakowanego towaru – rys. – szew

wzd³u¿ny i dwa szwy poprzeczne, z widocznymi ka-

wa³kami markerów. D³ugoœæ pakowania „L” jest nieco

wiêksza od d³ugoœci przedmiotu z uwagi na koniecz-

noœæ zostawienia miejsca na pracê zgrzewade³ po-

przecznych (niepokazanych na rysunku). Ciêcie po-

przeczne opakowania wykonuje siê zwykle „w z¹bki”,

poniewa¿ u³atwia to rozdarcie folii, niekiedy bardzo

wytrzyma³ej.

Wspomniane wy¿ej ustawienie p³óz aparatu for-

muj¹cego tunel jest niekiedy jedn¹ z najtrudniejszych

operacji ustawczo-regulacyjnych. Materia³ opakowanio-

wy – najczêœciej folia, posiada na ogó³ spor¹ wytrzyma-

³oœæ i elastycznoœæ, która „daruje grzechy” ustawiacza,

ale bywa, ¿e pakujemy towar w papier – najczêœciej po-

wlekany jednostronnie foli¹, dla umo¿liwienia wykona-

nia zgrzewu, a papier nie jest oczywiœcie tak elastyczny

i wytrzyma³y jak folia. Praca aparatu formuj¹cego tunel

musi to uwzglêdniaæ i papier nie mo¿e byæ rozci¹gany

w ¿adnym momencie. Mo¿e byæ jedynie przewijany i za-

ginany. Stanowi to niekiedy trudny problem i zajmuje

sporo czasu i nerwów ekipie ustawiaczy.

Za to, gdy flow-pack ruszy, to natychmiast wi-

dzimy, ¿e w pe³ni zas³uguje na swoj¹ nazwê. Wydaj-

noœæ tych maszyn w zale¿noœci od rodzaju towaru,

a zw³aszcza jego d³ugoœci, waha siê od 80–100, nawet

do 900–1000 sztuk na minutê! To ju¿ szybciej ni¿ strzela

s³ynne „uzi”. Te rekordy dotycz¹ obiektów krótkich

i odpornych na maszynowe manipulacje, takie jak np.

kawowe cukierki tzw. „kopiki”. Tak¹ wydajnoœæ uzy-

skuje siê m.in. przez zastosowanie zgrzewade³ po-

przecznych wielokrotnych .

Przy szeœciokrotnych zgrzewad³ach oznacza to,

¿e przy wydajnoœci 900 szt/min obracaj¹ siê one z prêd-

koœci¹ 150 obr/min, a to ju¿ nie wygl¹da tak groŸnie!

jak to dzia ł a

Tak mniej wiêcej przedstawiaj¹ siê podstawowe

mechanizmy typowego flow-packa. Zdajemy sobie

sprawê, ¿e w zak³adzie produkuj¹cym urozmaicony

asortyment towarów, zachodzi koniecznoœæ przesta-

wiania flow-packa. Jednoczeœnie wymaga siê, ¿eby

czynnoœæ przestawiania maszyny na inne parametry

zajmowa³a jak najmniej czasu. Przestój takiej maszyny,

trwaj¹cy 10 minut, mo¿e oznaczaæ 9000 niezapakowa-

nych sztuk towaru!

Spowodowa³o to intensywn¹ komputeryzacjê pa-

kowaczek. Wszystkie cz³ony napêdu zasilane s¹ za po-

moc¹ falowników, a ca³oœæ sterowana za pomoc¹ progra-

mowanych sterowników, tak ¿e do przestawiania pozo-

staj¹ wy³¹cznie drugorzêdne elementy, jak: prowadnice

towaru, p³ozy aparatu, wielkoœæ i rodzaj folii opakowa-

niowej, chocia¿... Japoñczycy produkuj¹ ju¿ flow-packi

„zapinane na guziki” tzn. w ca³oœci przesterowywalne

za pomoc¹ tzw. aktywnego, dotykowego ekranu. Oczy-

wiœcie w œlad za tymi udogodnieniami idzie cena!

Ka¿da maszyna, zw³aszcza dzisiaj, w dobie

ostrej walki konkurencyjnej, powinna byæ nie tylko sku-

teczna, ale tak¿e efektowna, po prostu ³adna!

Do procesu projektowania coraz czêœciej w³¹cza-

j¹ siê projektanci form przemys³owych. W ten sposób

powsta³ jeden z naj³adniejszych projektów flow-packa

w wersji „mini”, którego forma ergonomiczno-plastycz-

na powsta³a w Wydziale Form Przemys³owych Krakow-

skiej Akademii Sztuk Piêknych .

Autork¹ opracowania by³a mgr Anna Szwaja,

która wykona³a ca³oœæ projektu w ramach swojej pracy

dyplomowej.

Flow-pack wg jej projektu do dziœ nie zosta³ zre-

alizowany, a szkoda, bo to piêkny projekt, przy którym

bledn¹ zagraniczne „cuda techniki”.

Rodzina flow-packów jest doœæ liczna: s¹ flow-

-packi o odwróconej kinematyce, gdzie folia podawana

jest z do³u, dziêki czemu np. mo¿na pakowaæ pêki s³o-

nych paluszków, s¹ flow-packi pionowe, na których pa-

kuje siê towary sypkie i p³ynne, s¹ wreszcie bardzo

specjalizowane maszyny do szczególnych celów, np.

pakowanie towaru z „wrzutkami” reklamowymi itp.

Konstrukcja tych maszyn to jeden z najciekawszych

dzia³ów wspó³czesnej techniki, bardzo wymagaj¹cy, ale

daj¹cy te¿ du¿¹ satysfakcjê, gdy dzie³o wielu miesiêcy

pracy ruszy i pakuje te swoje 200–300 szt./min.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: