Analiza pisma ręcznego - Grafologia
Psychologia pisma określana jest terminem „grafologia”. Termin ten oznacza w istocie naukę o pisaniu (grafo - w języku greckim - pisać, logos - słowo).Grafologia to jedna z najstarszych metod poznawania człowieka. Swoje odbicie w piśmie mogą znaleźć przeróżne aspekty osobowości, charakter, zdolności. Tradycja analizy pisma liczy sobie kilka tysięcy lat. Powstała prawdopodobnie w starożytnych Chinach. Związek pomiędzy charakterem pisma a osobowością człowieka badacze francuscy i niemieccy odkryli na przełomie XIX i XX wieku. Grafologia stała się nauką, której osiągnięcia wykorzystuje się m.in. w kryminalistyce i psychologii. Okazało się, że pismo, tak jak i układ linii na dłoni, jest rzeczą indywidualną. Może ono wskazywać nie tylko na cechy charakteru człowieka, ale także na emocje, które towarzyszyły piszącemu, na jego kondycję fizyczną, chorobę czy porę dnia. Nie wykryto jeszcze natomiast wpływu wieku i płci na pismo. Całościowy obraz charakteru piszącego daje każdy element litery, jej zakończenia, wielkość, grubość, nacisk, pętle, pochylenia, odległość, wygląd znaków diakrytycznych..
STREFY PISMA
Strefa górna - symbolizuje ambicje, dążenia, nadzieje piszącego. Jeśli jest więc większa od pozostałych, oznacza praktycyzm piszącego, jego przyziemne zainteresowania i towarzyską naturę.
Strefa środkowa - przedstawia stosunek do rodziny, życia, domu. Im jest ona większa, tym większe zainteresowanie człowieka tą dziedziną życia.
Strefa dolna - uosabia sferę uczuć, temperament, reakcje na bodźce fizyczne.
PĘTLE
Pętle w górnej części liter ukazują ideały i motywację religijną. Im większa pętla, tym bogatsze wnętrze, większa wrażliwość, bardziej wysublimowane ideały. Zaokrąglone pętle w kształcie brzuszka w dolnej części liter wskazują na naturę egoistyczną, przesadną, ale o bogatej wyobraźni, wrażliwą. Proste pętle ukazują możliwość koncentracji, rzeczowość i skrupulatność. Zawinięte i długie reprezentują osobowość romantyczną, ceniącą miłość, rodzinę i dom. Pętle w kształcie trójkąta z kolei wskazują raczej na despotyczną naturę, skłonność do sadyzmu, czasami niezadowolenie z kontaktów seksualnych czy stosunków partnerskich.
MARGINESY
Są świadectwem statusu, pochodzenia społecznego i wykształcenia osoby piszącej. Szeroki górny margines świadczy o powściągliwości i pedantyczności. Szeroki dolny margines wskazuje na lęk przed zbliżeniami seksualnymi. Wąski dolny margines świadczy o braku powściągliwości, otwartości, elastyczności, wskazuje na naturę skłonną do zabawy, towarzyską i dowcipną. Szeroki lewy margines jest znakiem wysokiej kultury osobistej, inteligencji, gustu, błyskotliwości, zamiłowania do piękna. Wąski lewy margines cechuje ludzi chciwych, przesadnie oszczędnych, ale tolerancyjnych i wyrozumiałych. Szeroki prawy margines wskazuje na lęk przed przyszłością, pesymizm, skłonność do zamykania w sobie, tchórzliwość, skromność, nieśmiałość czy częste chandry. Wąski prawy margines jest świadectwem powściągliwości, nieufności wobec świata, głodu wiedzy i świata. Charakteryzuje naturę podróżnika, obieżyświata, lubiącego otaczać się ludźmi szczególnymi, niezwykłymi.
NACHYLENIE PISMA
W prawą stronę charakteryzuje człowieka wrażliwego, otwartego, lubiącego zabawę, towarzystwo. Wskazuje na naturę wesołą, pogodną, skłonną do żarów. Pismo silnie pochylone w prawą stronę wyróżnia osobę potrzebującą wsparcia, ciągłego towarzystwa, rozmów. Pochylenie w lewą stronę wskazuje na inteligencję, rozsądek, racjonalizm, pomysłowość, takt, otwartość, szczerość, wyrozumiałość i wewnętrzne uporządkowanie. Pochylenie w lewo jest świadectwem izolowania się od świata w wyniku przykrych doświadczeń, cechuje natury pesymistycznie nastawione do życia, złośliwe, sceptyczne i cyniczne.
NACISK
Mocny-duży temperament, bujna wyobraźnia, spryt, ambicja, wyrozumiałość. Średni-przeciętność, niezdecydowanie, nieśmiałość, zalęknienie, niedojrzałość psychiczna. Słaby- wrażliwość, romantyczność, krytycyzm, nieśmiałość. Bardzo słaby-natury chorowite, znużone, flegmatyczne, niezdecydowane.
WIELKOŚĆ LITER
Bardzo duże litery są cechą samolubów, chcących dominować, są to zazwyczaj natury okrutne, sadystyczne, gwałtowne, nieobliczalne i drapieżne. Duże litery są świadectwem nieopanowania, agresji, egoizmu i apodyktyczności. Średnie litery cechują ludzi przyjaznych, miłych, rozsądnych, kulturalnych, łatwo nawiązujących kontakty, szukających nowych znajomości. Małe litery wskazują na pomysłowość i racjonalizm. Drobne litery w stylu wężykowatym wyróżniają ludzi z kompleksem niższości, pesymistów, którzy czują się odrzuceni, niechciani i pogardzani. Litery różnej wielkości charakteryzują osobowości zmienne, wrażliwe, nerwowe, gwałtowne, niezdecydowane i nieuporządkowane. Litery zmniejszające się są wyrazem inteligencji, dojrzałości psychicznej, praktyczności, wyrozumiałości, sumienności, racjonalizmu i logiki. Litery zwiększające się oznaczają niedojrzałość emocjonalną, nieumiejętność podejmowania decyzji, nerwowość, impulsywność i gwałtowność.
POCHYLENIE LINII Pismo proste jest znakiem samokontroli, zrównoważenia, cierpliwości, opanowania i spokoju. Lekkie wychylenie ku górze wskazuje na naturę pełną optymizmu, radości życia, i pogodę ducha. Wprost przeciwnie jest z pismem pochylającym się ku dołowi. Jest to znak zagubienia, wewnętrznych problemów z sobą, skłonności do depresji. Najgorzej, jeśli pismo raz idzie w górę raz w dół. Piszący na pewno nie jest osobą, z którą łatwo żyć, z jego zmiennymi nastrojami trudno wytrzymać, a kapryśna natura skutecznie utrudnia wszystkim życie. Poza tym gwałtowność i porywy złości mogą być irytujące i dokuczliwe. Nie bez znaczenia są też odległości między wyrazami i literami. Małe odległości wskazują na potrzebę bycia zauważanym i podziwianym. Ludzie tacy lubą błyszczeć w każdym towarzystwie. Duże odległości są oznaką natury chłodnej, ostrożnej i wybrednej. Człowiek taki zazwyczaj nie ufa ludziom, potrzebuje czasu do namysłu, ostrożnie dobiera przyjaciół. Małe odstępy między linijkami są cechą charakterystyczną dla złych organizatorów, ludzi, którzy nie potrafią planować przyszłości, nie umieją przewidywać konsekwencji swojego zachowania. Ważne są też kreski i inne przedłużenia liter.Jeśli się pojawiają, charakteryzują osoby stabilne i konserwatywne. Zamaszyste zakończenie z dodatkowym pociągnięciem za ostatnią literą jest cechą osób flegmatycznych, niezaradnych, niezdolnych do twórczego działania, duży kłopot sprawia im podejmowanie jakichkolwiek samodzielnych decyzji. Pismo bez ozdobników, przedłużeń charakteryzuje osoby rzeczowe i konkretne, pewne siebie i zdecydowane. Ważne dla grafologii jest też sposób łączenia liter. Szybkie łączenie znaków daje charakterystyczny wianuszek, który wskazuje na duże poczucie taktu, wrażliwość na krzywdę, elastyczność, łatwość szybkiego reagowania, ale także na zbyt dużą ufność, wręcz naiwność. Innym sposobem łączenia jest łuk. Jest to oznaka dobrego smaku, wrażliwość na sztukę. Osoby, które w ten sposób łączą litery, odznaczają się pedantyzmem, ale często też bywają sceptyczne, zachowują się prowokacyjnie, skłonne są do przesady. Łączenie liter w kształcie nici jest świadectwem wszechstronnych uzdolnień, inteligencji, intuicji i niezwykłego oddania, zdolności do poświęceń. Cechuje też osoby mściwe, okrutne, potrafiące ranić i krzywdzić. Znaki połączone ostro wskazują na niezwykłą dyscyplinę, opanowanie, wytrwałość w dążeniu do celu, zdecydowanie i energiczność, ale także na chęć dominacji, nawet egocentryzm, niestabilność wewnętrzną i nieufność. Osoby, które w ogóle nie łączą liter w wyrazach, są raczej uparte, niekonsekwentne, zmienne w nastrojach, bywają zarozumiałe i skąpe. Niechętnie obdarzają przyjaźnią, a nawet potrafią zdradzić powierzone im tajemnice. Są trudne we współżyciu, łatwo wpadają w gniew, irytują się przy byle okazji, są złośliwe.
WIELKOŚĆ LITER A CHARAKTER
Zamaszyste duże litery zdradzają naturę egoistyczną, o cechach przywódczych, a nawet apodyktycznych. Osoby te mogą być zarozumiałe, co nie dodaje im uroku. Ozdobniki przy dużych literach zdradzają naturę wulgarną i przyziemną. Brak pewności siebie, nieufność, nieśmiałość, niezdecydowanie to cechy tych, którzy duże litery piszą znacznie mniejsze jak pozostałe. Zdarzają się także osoby, które piszą bardzo oryginalnie, nie można dokładnie określić ich charakteru pisma, są to najczęściej jednostki przejawiające zdolności literackie czy plastyczne, potrafią doskonale i precyzyjnie planować. Litera M z wyższą pierwszą kreską cechuje osoby bez kompleksów, otwarte, pewne siebie, towarzyskie. Zakręcona pętla przy pierwszej kresce wskazuje na osobę zazdrosną. Zaokrąglana charakteryzuje osobę spokojną, zrównoważoną i raczej oschłą. Ludzi bardzo wesołych, ale czasami egoistycznych cechuje litera M z wyraźnymi kantami. Litera I znacznie górująca nad innymi litrami, jest znakiem natury samolubnej i egocentrycznej. I podobnie do koła, zamaszyste, cechuje osoby, które lubią błyszczeć, zwracać na siebie uwagę, często zachowują się hałaśliwie i ekstrawagancko. Małe i pisane jako kreseczka oznacza inteligencję, bardzo silną osobowość. Gdy natomiast człowiek ma skłonność do pisania tej litery drukowanej, oznacza to zdolności literackie, talenty organizacyjne. Osoba rozbita wewnętrznie pisze zazwyczaj i przez kilka stref, a zakompleksiona pochyla je w prawo. Duże znaczenie odgrywa sposób pisania a oraz o. Jeśli litery te są nieco otwarte, wskazują na człowieka, który lubi rozmawiać, nawet plotkować, natomiast zamknięte są świadectwem dyskrecji, skrytości i nieśmiałości. Jeśli kropka nad i ma kształt łuku, to znak spostrzegawczości i porywczości, wręcz nieopanowania i niepohamowanego temperamentu. Delikatna kropka w większej odległości od litery jest oznaką wrażliwości ,czułości i subtelności, a czasami wyrachowania. Kropka rozmazana jest symbolem czułości i skłonności do samokrytyki. Naturę choleryczną zdradza kropka gruba. Litera T z kreską przesuniętą lekko w prawą stronę cechuje ludzi pewnych siebie, bezwzględnych, szorstkich w zachowaniu. Brak pewności siebie, nieufność, podejrzliwość to cecha ludzi, którzy piszą przy t krótką kreseczkę. Ambicje natomiast, nawet arogancję cechuje kreska wyciągnięta poza wyraz. Kreska ostra reprezentuje człowieka o dużym polocie, energicznego, wyniosłego i lekceważącego kanony moralne, a pogrubiona charakteryzuje cichą naturę, zrównoważoną, skrupulatną i sumienną. Kreska delikatna, która znajduje się na czubku litery, jest znakiem natury marzycielskiej i roztargnionej. Nieco mocniejsza zaś ukazuje ludzi z wielką wyobraźnią. Duże znaczenie ma także kolor tuszu, jakiego się używa. Jeśli preferuje się kolor zielony, to znak, że człowiek ma oryginalną osobowość, lubi nie szablonowe rozwiązania, szaleństwa. Czarny tusz natomiast jest ulubionym kolorem konserwatystów, tradycjonalistów o twardych, surowych zasadach. Czerwony kolor jest symbolem ludzi zmysłowych, egocentrycznych zarazem, o skłonnościach narcystycznych. Natury spokojne, miłe, przyjazne wybierają kolor niebieski. Oczywiście nie bez znaczenia są też cyfry. Pisane wyraźnie oznaczają praktyczność, wyróżniają człowieka skrupulatnego, ale nie materialistę. Cyfry niewielkie, ale cienkie są symbolem praktyczności, wskazują na osoby, które zajmują się rachunkowością. Zdarza się też, że cyfry są pogrubiane wielokrotną linią, jest to oznaka niepewności, dwulicowości, niezdecydowania i ostrożności. Zdobienia, zakrętasy, podkreślenia przy cyfrach są znakiem chciwości i skąpstwa. Ludzie tacy zwracają tylko uwagę na finanse, nie bacząc na uczucia i wrażliwość partnerów. Mocno wyciśnięte na papierze litery są symbolem chciwości i materializmu. Osoby szczere, sumienne, uczciwe, sprawiedliwe i prostolinijne piszą cyfry czytelnie.
PODPISY
Czytelny podpis jest cechą charakterystyczną ludzi sumiennych, niezawodnych i rzetelnych. Podpis wąski, drobny i zbity ukazuje natomiast kompleks niższości. Zawijasy są znakiem bezguścia i egocentryzmu, a podkreślenie – natury porywczej, nerwowej często egoistycznej. Podpis sznurkowaty ukazuje przebiegłość, rutynę, inteligencję i pomysłowość, dyplomację w postępowaniu z ludźmi. Otok wokół podpisu charakteryzuje osobę z problemami wewnętrznymi, niezaradne, niepewne swoich decyzji, mało samodzielne. Podpis zawierający skośne kreski cechuje ludzi niedowartościowanych, zagubionych, potrzebujących wsparcia.
Wyżej wymieniona analiza pisma ręcznego jest jedną z wielu koncepcji.
Poniżej przedstawię schematyczne ujęcie interpretacji Maxa Pulvera (zgodnie z duchem koncepcji symbolizmu przestrzeni).
hantajo