Charakterystyka energetyczna budynku - krok po kroku_art.pdf - audyt i certyfikat energetyczne - hantajo

metodologia

Charakterystyka energetyczna

budynku – krok po kroku

Jerzy Żurawski

Obliczenia charakterystyki energetycznej odbywać się będą zazwyczaj przy wykorzystaniu

programów komputerowych. Jednak ze względu na dużą ilość danych konieczne jest ich wcześniejsze

przygotowanie. Jakie dane należy przygotować i do czego będą one służyć?

Wykonanie projektowej charakterystyki ener-

getycznej budynku jest częścią projektu bu-

dowlanego. Zgodnie z rozporządzeniem [3]

w sprawie zakresu i form projektu budowlane-

go (§11 ust. 2, pkt 9 a-d) należy spełnić wyma-

gania energooszczędności nie tylko dla izolacji

termicznej przegród, ale także dla rozwiązań

instalacyjnych. Zatem konieczne jest określenie

w projekcie wskaźnika nieodnawialnej energii

pierwotnej EP [kWh/m 2 rok] zgodnie z rozpo-

rządzeniem ws. metodologii [1] oraz warunka-

mi technicznymi [2].

Sporządzenie świadectwa i charakterystyki

opiera się na tej samej metodologii obliczenio-

wej. Przy sporządzaniu charakterystyki ener-

getycznej budynku należy określić wszystkie

straty ciepła przez przegrody budowlane

i wentylację. Do poprawnego wyznaczenia EP

konieczne jest też określenie zysków ciepła:

od słońca oraz zysków wewnętrznych, które

zależą od sposobu eksploatacji budynku. Inne

są dla budynków mieszkalnych, inne dla bu-

dynków użyteczności publicznej jeszcze inne

dla budynków produkcyjnych. Dla budynków

chłodzonych należy określić także zyski ciepła

w sezonie chłodniczym.

W przypadku sporządzania świadectwa ko-

nieczne jest uzyskanie oświadczenia kierownika

budowy, że budynek został wykonany zgodnie

z projektem lub uzupełnienie informacji o zmia-

nach jakie zostały wprowadzone w trakcie

realizacji. Oświadczenie takie należy przecho-

wywać wraz z wersją archiwalną świadectwa

przez 10 lat. Zmiany istotne z punktu widzenia

świadectwa charakterystyki energetycznej to:

zmiana wymiarów budynku, zmiana izolacji

termicznej przegród budowlanych, zmiana

urządzeń w instalacjach: c.o., c.w.u., wentylacji

i chłodzenia na rozwiązania o innej sprawności

w stosunku do założeń projektowych.

Dane klimatyczne

Strefa klimatyczna. Aby wykonać obliczenia nie-

zbędne jest posiadanie odpowiednich danych

klimatycznych. Metoda przyjęta do obliczeń w

[1] opiera się na danych klimatycznych zawiera-

jących następujące informacje: średnia miesięcz-

na temperatura termometru suchego, minimalna

miesięczna temperatura termometru suchego,

maksymalna miesięczna temperatura termome-

tru suchego, średnia miesięczna temperatura

nieboskłonu, suma całkowitego natężenia pro-

mieniowania słonecznego na powierzchnię po-

ziomą, suma bezpośredniego natężenia promie-

niowania słonecznego na powierzchnię poziomą,

suma rozproszonego natężenia promieniowania

słonecznego na powierzchnię poziomą, suma

całkowitego natężenia promieniowania słonecz-

nego na powierzchnię poziomą (kierunek N,

pochylenie 0˚). Należy sprawdzić w jakiej streie

klimatycznej i stacji meteorologicznej będzie lub

jest zlokalizowany budynek.

W Polsce występuje pięć stref klimatycz-

nych, którym odpowiadają zewnętrzne tempe-

ratury obliczeniowe (patrz: tabela 1 i ekran 1),

np. Wrocław leży w II streie klimatycznej – tem-

peratura obliczeniowa wynosi -18˚C

Zacienienie. Na wskaźnik energii końco-

wej EK oraz wskaźnik energii pierwotnej EP

oprócz temperatur zewnętrznych ma wpływ

także zacienienie. Budynek na otwartej

przestrzeni będzie przyjmował więcej ciepła

od promieniowania słonecznego, budynek

otoczony wokoło budynkami lub położony

w środku lasu – znacznie mniej. Korekta reali-

zowana jest za pomocą współczynnika zacie-

nienia – Z . W rozporządzeniu [1] są podane

proste przypadki zacienienia dla całego bu-

dynku, niestety uniemożliwiają one prawidło-

we uwzględnianie oddziaływania słońca na

budynek, lokal czy pomieszczenie (ekran 2).

Oczywiście można wykorzystać podpowie-

dzi zawarte w [1], jednak należy liczyć się,

że wyniki będą bardzo niedokładne, a dla

Dane podstawowe

Informacje adresowe. Przy sporządzaniu pro-

jektowanej charakterystyki energetycznej ko-

nieczne jest przygotowanie danych adreso-

wych dla budynku. Dla nowych obiektów może

nie być znany numer budynku, ale w tym miej-

scu można wprowadzić numer działki lub inne

dane precyzujące lokalizację.

Dane o przeznaczeniu i technologii wznosze-

nia. Przeznaczenie budynku ma wpływ na okre-

ślenie wartości granicznej EP zgodnie z roz-

porządzeniem [2]. Inny jest sposób określenia

dla budynków mieszkalnych bez chłodzenia

(EP H+W ), z chłodzeniem (EP H+W+C ), jeszcze

inna dla budynków użyteczności publicznej bez

i z chłodzeniem. Dodatkowo należy ustalić sys-

tem wznoszenia budynku ( patrz: formularz 1 ).

FORMULARZ 1 DANE PODSTAWOWE DO CHARAKTERYSTYKI

Adres budynku

miasto, kod

ulica, nr

Nazwa inwestycji

Typ konstrukcji

Liczba kondygnacji

Zdjęcie lub wizualizacja budynku

Rok zakończenia budowy

Rok budowy/rok modernizacji instalacji c.o.

Przeznaczenie

Rok budowy/rok modernizacji instalacji c.w.u.

Formularze 1-8 są propozycją szablonów do zestawiania danych potrzebnych do sporządzenia projektowanej charakterystyki energetycznej

lub świadectwa energetycznego. Jasnoniebieskie pola – wypełnia osoba sporządzająca dokumenty (np. za pomocą programu komputerowego)

zawód:architekt – dodatek specjalny

z:a _02_2009

metodologia

EKRAN 2. Współczynniki zacienienia wg rozporządzenia [1]

EKRAN 1. Mapa stref klimatycznych i szerokości geograicznych

EKRAN 3. Kąty do określania czynników korekcyjnych zacienienia wg PN-EN13370:2008

TABELA 1 STREFY KLIMATYCZNE

I TEMPERATURY OBLICZENIOWE

Szerokość geograiczna. Określenie sze-

rokości geograicznej jest konieczne do pre-

cyzyjnego określenia wpływu zacienienia na

energochłonność analizowanego budynku wg

PN-EN 13370:2008. Ma szczególne znaczenie

dla budynków lokali i pomieszczeń klimatyzo-

wanych. Polska zlokalizowana jest pomiędzy

49 a 54 stopniem szerokości geograicznej. Na-

leży wybrać szerokość położoną najbliżej miej-

sca lokalizacji budynku [49, 50, 51, 52, 53, 54]°,

a wartości podane w normie interpolować.

Stacja meteorologiczna. Do wykonania obli-

czeń konieczne jest wybranie stacji meteorolo-

gicznej dla której opracowane zostały średnie

miesięczne temperatury zewnętrzne oraz inne

dane pogodowe konieczne do sporządzenia

świadectwa.

Dane te są dostępne na stronach interne-

towych Ministerstwa Infrastruktury. Jeżeli ana-

lizowany budynek zlokalizowany jest w miej-

scowości, dla której zostały opracowane bazy

termiczne należy przyjąć dane odpowiadające

najbliżej położonej miejscowości lub miejsco-

wości o jak najbardziej zbliżonych parame-

trach termicznych.

Jeżeli w projekcie narzucona jest większa

szczelność budynku (mniejsza wartość n 50 ) niż

określona w warunkach technicznych, do obli-

czeń należy przyjąć taką wartość n 50 jak stano-

wią założenia projektu.

Dla budynków istniejących konieczne jest

określenie poziomu szczelności. W tym celu

można wykonać pomiar szczelności przy zada-

nym ciśnieniu 50 Pa. Zasady określenia warto-

ści n 50 zostały zawarte w normie PN-ISO 9972.

Niestety w większości przypadków polskiego

budownictwa nie jest znana krotność wymiany

przy ciśnieniu 50 Pa. Można ją oszacować za

pomocą podpowiedzi zawartej w rozporządze-

niu [1] lub np. w normach PN-EN 13790 i PN-

-EN 13465 (ekran 4).

Strefa

klimatyczna

Temperatura

obliczeniowa

Strefa I

-16˚C

Strefa II

-18˚C

Strefa III

-20˚C

Strefa IV

-22˚C

Strefa V

-24˚C

budynków chłodzonych – zdaniem eksper-

tów – zastosowanie takiego uproszczenia jest

niedopuszczalne.

W celu precyzyjnego określenia wpływu

promieniowania słonecznego na budynki,

pomieszczenia lub lokale – należy korzy-

stać z dokładnej metody określonej w normie

PN-EN13370:2008 (np. w programie Certo

dostępne są obie metody określenia wpływu

zacienienia na jakość energetyczną budynku).

Współczynnik zacienienia związany z zewnętrz-

nymi elementami zacieniającymi F sh,ob liczony

jest na podstawie normy PN-EN 13790:2008,

jako iloczyn trzech czynników zacienienia,

z uwzględnieniem odpowiednich kątów, orien-

tacji okna oraz szerokości geograicznej:

F sh, ob = F hor · F ov · F in

gdzie:

F hor – czynnik zacienienia od otoczenia, zależny

od kąta wzniesienia [0-40]° (patrz: ekran 3),

F ov – czynnik zacienienia od elementów piono-

wych, zależny od kąta dla elementu pio-

nowego [0-60]°,

F in – czynnik zacienienia od elementów pozio-

mych zależny od kąta dla elementu pozio-

mego [0-60]°.

Geometria

Przed rozpoczęciem obliczeń należy wprowa-

dzić geometrię podłogi na gruncie. Wartości

te są wykorzystywane do obliczenia strat do

gruntu w pomieszczeniach, w których nie ma

ścian zewnętrznych. Należy podać powierzch-

nię rzutu parteru, a dokładnie: powierzchnię

podłogi na gruncie oraz obwód całkowity

ścian zamykających powierzchnię podłogi

na gruncie. Można też podać całkowitą po-

wierzchnię użytkową ogrzewaną, czyli o regu-

lowanej temperaturze oraz całkowitą kubaturę

budynku. Wartości te zostaną potraktowane

jako priorytetowe do dalszych obliczeń.

Krotność wymiany powietrza n 50

Określenie krotności wymiany powietrza n 50

związane jest z podaniem wpływu szczelno-

ści na energochłonność budynku. Do roku

2009 szczelność była jedynie wymogiem

określonym w prawie budowlanym, bez po-

dania wartości granicznych, które powinien

spełniać budynek. Od stycznia 2009 roku

w warunkach technicznych zostały podane

wartości graniczne n 50 .

Dla nowych budynków projektowanych po

2008 roku, wartości n 50 należy przyjmować

w zależności od sposobu realizacji wentylacji.

Jeżeli nie wykonano badań, maksymalna war-

tość n 50 powinna wynosić wg [2]:

dla wentylacji naturalnej n 50 ≤ 3 wym/h,

dla wentylacji mechanicznej n 50 ≤ 1,5 wym/h.

Opisy budynku

oraz proponowane zmiany

Przy sporządzaniu charakterystyki energe-

tycznej w projekcie budowlanym nie jest to

konieczne, można jednak wprowadzić nastę-

pujące opisy: osłona budynku, instalacja c.o.

instalacja wentylacji, instalacja chłodzenia

(jeżeli występuje), instalacja c.w.u., oraz (jeżeli

wymaga tego typ budynku) również instalacja

oświetlenia wbudowanego. Instalacja oświe-

tleniowa występuje w budynkach niemiesz-

Czynniki korekcyjne od zacienienia wprowa-

dza się na poziomie lokalu odpowiednio dla

każdego okna, w zależności od usytuowania.

z:a _02_2009

zawód:architekt – dodatek specjalny

metodologia

EKRAN 5. Zyski ciepła wg rozporządzenia [1]

EKRAN 4. Zestawienie szacunkowych wartości n 50 w zależności

od szczelności budynku oraz typu budynku i roku wznoszenia

EKRAN 6. Zyski ciepła wg PN-B 02025

kalnych. W nowoprojektowanych budynkach

„proponowane zmiany” nie występują.

Uwaga: w przypadku sporządzania świadec-

twa charakterystyki energetycznej opisy budyn-

ku oraz proponowane zmiany są niezbędne!

ilu jest najemców. Oczywiście przy sporządzaniu

projektowanej charakterystyki nie jest to takie

ważne. Jedak biorąc pod uwagę, że jeżeli w cza-

sie realizacji nie nastąpią istotne zmiany, to dane

z charakterystyki mogą stać się świadectwem

– będziemy mieli gotowy podział na świadectwa

dla poszczególnych lokali i dla całego budynku.

Dla lokalu określa się wszystkie szcze-

gółowe dane, przy czym mogą być one

jednakowe dla całego budynku lub inne dla

każdego lokalu, np. dom wielorodzinny o in-

dywidualnym systemie grzewczym. Dla loka-

lu trzeba ponownie wprowadzić dane ogólne,

które mogą być różne (np. dla budynku wielo-

rodzinnego). Należy dodać dane dotyczące

właściciela, temperatury ogrzewania, tempe-

ratury chłodzenia oraz skorygować nr lokalu.

Do danych podstawowych należy wprowa-

dzić kubaturę lokalu V e pomniejszoną o podcie-

nia, balkony, loggie, galerie – liczoną po obrysie

zewnętrznym. Dla uproszczenia wartość V e dla

budynku jest sumą V ei poszczególnych lokali:

V e = Σ i ( V ei ). Można też podać wysokość kondy-

gnacji, która będzie automatycznie wprowadza-

na dla każdego pomieszczenia.

Podział na lokale

Ze względów obliczeniowych każdy budynek

można podzielić na lokale. Niektóre budynki np.

domki jednorodzinne, szkoły, budynki użyteczno-

ści publicznej mogą składać się z jednego lokalu.

Jeżeli w budynku są dwie funkcje np. mieszkalna

i biurowa, to budynek można podzielić na dwa

lokale. Jeżeli w budynku są lokale przeznaczone

do wynajmu to można go podzielić na tyle lokali

Podział na strefy termiczne

W rozporządzeniu [1] nie jest podane w jaki spo-

sób należy dzielić budynek lub lokal na strefy.

W najbliższym czasie obowiązywać będą zasa-

dy podziału na strefy określone w normie PN-EN

13790:2008, która jest dostępna na razie tylko

w języku angielskim, dlatego zasady te przed-

stawiamy poniżej. W streie nie może być dwóch

pomieszczeń:

a) o różnicy temperatur dla grzania powyżej 4 K,

b) z których jedno jest chłodzone, a drugie nie,

c) o różnicy temperatur dla chłodzenia większej

od 4 K (o ile obydwa są chłodzone),

d) ogrzewanych z różnych źródeł ciepła,

e) chłodzonych z różnych źródeł chłodu,

f) wentylowanych z różnych systemów wentyla-

cyjnych (zasada 80%),

g) o strumieniach powietrza wentylacyjnego

różniących się ponad 4-krotnie (zasada

80%), chyba że drzwi między tymi po-

mieszczeniami są często otwarte.

Ze względu na tak wiele czynników decydu-

jących o podziale na strefy – programy obli-

czeniowe powinny posiadać mechanizmy au-

tomatycznego podziału na strefy.

TABELA 3 WsPółcZyNNiKi do oBlicZENia ENErgii PiErWotNEj

Q P, H

roczne zapotrzebowanie energii pierwotnej przez system grzewczy i wentylacyjny do

ogrzewania i wentylacji

kWh/a

Q P, W roczne zapotrzebowanie energii pierwotnej przez system do podgrzania ciepłej wody kWh/a

Q P,C

roczne zapotrzebowanie energii pierwotnej przez system do chłodzenia

kWh/a

Q K,H

roczne zapotrzebowanie energii końcowej przez system grzewczy i wentylacyjny do

ogrzewania i wentylacji

kWh/a

Q K,W roczne zapotrzebowanie energii końcowej przez system do podgrzania ciepłej wody kWh/a

Q K,C roczne zapotrzebowanie energii końcowej przez system do chłodzenia

E el,pom,H roczne zapotrzebowanie energii elektrycznej końcowej do napędu urządzeń pomoc-

niczych systemu ogrzewania i wentylacji

kWh/a

E el,pom,W

roczne zapotrzebowanie energii elektrycznej końcowej do napędu urządzeń pomoc-

niczych systemu ciepłej wody

kWh/a

w i

współczynnik nakładu nieodnawialnej energii pierwotnej na wytworzenie i dostarczenie

nośnika energii (lub energii) końcowej do ocenianego budynku ( w el , w H , w W ), który okre-

śla dostawca energii lub nośnika energii; ( w el – dotyczy energii elektrycznej, w H – dotyczy

ciepła dla ogrzewania, w W – dotyczy ciepła do przygotowania ciepłej wody użytkowej)

–

zawód:architekt – dodatek specjalny

z:a _02_2009

metodologia

EKRAN 9. sprawność akumulacji ciepła (magazynowania) grzewczego – η H,s

EKraN 7. Średnioroczna sprawność wytwarzania, zgodnie z rozporządzeniem [1]

EKraN 8. sprawność przesyłania (transportu) ciepła – η H,d

EKraN 10. sprawność wykorzystania i regulacji ciepła przyjmowana – η H,e

Zyski ciepła

Wprowadzone zyski ciepła na poziomie całe-

go budynku mogą być takie same dla lokali,

jednak najczęściej tak nie jest. Czasami wy-

stępuje konieczność określania zysków cie-

pła na poziomie lokalu, a nawet na poziomie

pomieszczenia. Dzieje się tak, gdy mamy do

czynienia z budynkami o funkcji mieszanej.

Dlatego wewnętrzne zyski ciepła należy okre-

ślać dla lokalu, a w niektórych przypadkach

na poziomie pomieszczenia. Program oblicze-

niowy powinien działać tak, by każdy nowow-

prowadzany lokal miał automatycznie przyj-

mowane wartości z danych budynku, które

następnie będzie można skorygować (patrz:

ekrany 5 i 6).

Dla budynków mieszkalnych warto wyko-

rzystać metodę obliczeniową opisaną w nor-

mie PN-EN 02025, wg której można osza-

cować wewnętrzne zyski ciepła. Strumienie

cieplne można określić w zależności od liczby

mieszkańców, od c.w.u. na mieszkańca i na

mieszkanie, od gotowania, oświetlenia oraz

od urządzeń elektrycznych.

Trzeba jednak pamiętać, że dla dużych

lokali mieszkalnych powinna być możliwość

korekty ww. wartości na poziomie pomiesz-

czenia. Trudno przecież przyjąć np. zyski od

gotowania dla pokoi poddasza, na którym nie

ma kuchni. Dla lokali niemieszkalnych docho-

dzi jeszcze jedna możliwość kształtowania

strumieni zysków ciepła, które określa się na

poziomie pomieszczenia.

Następnie należy określić parametry insta-

lacji: c.o. chłodzenia, wentylacji, ciepłej wody

oraz oświetlenia na poziomie lokalu.

Ogrzewanie, wentylacja i chłodzenie

Przy określaniu wskaźnika nieodnawialnej

energii pierwotnej EP = Q P / A f należy obliczyć

energię pierwotną:

Q P = Q P,H + Q P,W + Q P,C [kWh/a]

gdzie:

Q P,H = w H · Q K,H + w el · E el,pom,H [kWh/a],

Q P,W = w W · Q K,W + w el · E el,pom,W [kWh/a],

Q P,W = w C · Q K,C + w el · E el,pom,C [kWh/a].

Sprawność znormalizowana jest zazwy-

czaj o około 10-15% wyższa od średnio-

rocznej sprawności wytwarzania jaką należy

wprowadzić do obliczeń. Jeżeli producent

podaje sprawność wytwarzania 109%, to

należy liczyć się z tym, że sprawność śred-

nioroczna będzie niższa o co najmniej 10%

i wyniesie 99%.

Opis użytych we wzorach współczynników po-

dano w tabeli 3. Współczynniki nakładu nieod-

nawialnej energii pierwotnej w i na w ytworzenie

i dostarczenie nośnika energii lub energii do

budynku – podano w tabeli 4.

Sprawność na c.o. i wentylację . Sprawność

systemu grzewczego składa się ze sprawno-

ści składowych:

η = η H,g · η H,d · η H,s · η H,e

gdzie:

η H,g – sprawność wytwarzania,

η H,d – sprawność przesyłania (transportu) ciepła,

η H,s – sprawność akumulacji ciepła (magazy-

nowania) grzewczego,

η H,e – sprawność wykorzystania i regulacji cie-

pła przyjmowana.

TABELA 4 WsPółcZyNNiKi NaKładu

NiEodNaWialNEj ENErgii PiErWotNEj

ZgodNiE Z roZPorZądZENiEM [1], Zał. 5

Źródło ciepła

w i w

(w H , w W , w el , w C )

kocioł na węgiel, kamienny,

brunatny, koks, itp.

1,1

kocioł na gaz ,olej opałowy,

gaz płynny

1,1

kocioł na biomasę: drewno,

słomę, pelet

0,2

energia elektryczna

3,0

CHP* – kogeneracja

z węgla, gazu, oleju

0,8

CHP* – kogeneracja

z biomasy

0,15

Sprawności te można przyjmować z tabel za-

wartych w rozporządzeniu [1] lub na podstawie

danych producentów urządzeń grzewczych.

Należy jednak pamiętać, że wartości podawa-

ne przez producentów w DTR-kach oznaczają

sprawność znormalizowaną, podawaną przy

optymalnym obciążeniu kotła. Sprawność ta

jest jednak zmienna w okresie grzewczym i za-

leży od wielu czynników (patrz rys. 1 i 2).

ciepłownia węglowa

1,3

ciepłownia gazowa, olejowa 1,2

kolektory słoneczne

0,0

kolektory PV

(fotowoltaiczne)

0,7

*CHP – produkcja energii cieplnej i elektrycznej

realizowana z jednego urządzenia

z:a _02_2009

zawód:architekt – dodatek specjalny

metodologia

EKRAN 12.

Średnia

sezonowa

sprawność

akumulacji

chłodu – η c,s

EKRAN 13. Średnia

sezonowa sprawność

transportu nośnika

chłodu – η c,d

EKRAN 11. Współczynnik EsEEr

EKRAN 14. Średnia sezonowa

sprawność regulacji

i wykorzystania chłodu – η c,e

FORMULARZ 2 ogrZEWaNiE – daNE

WyMagaNE do cHaraKtErystyKi

W celu określenia sprawności instalacji

grzewczej można wartość taką obliczyć we-

dług metodologii określonej w rozporządze-

niu ws. metodologii [1] lub przyjąć ją zgodnie

z tabelami zamieszczonymi w tym samym

rozporządzeniu (patrz ekrany 7-10 oraz pro-

ponowany do zestawiania potrzebnych da-

nych formularz 2 ).

Dla nowych budynków w większości przy-

padków można przyjąć, że składowe sprawno-

ści instalacji c.o. wynoszą:

sprawność przesyłania (transportu) ciepła

η H,d = 97%-98%,

sprawność akumulacji ciepła (magazynowa-

nia) grzewczego η H,s = 100%,

sprawność wykorzystania i regulacji ciepła

przyjmowana η H,e = 98%.

Sprawność chłodzenia . Jeżeli budynek jest chło-

dzony – w podobny sposób należy określić

parametry chłodzenia. Chłodzenie może wystę-

pować w wybranych pomieszczeniach, dlatego

najlepiej jest opisywać parametry chłodzenia na

poziomie pomieszczenia. Sprawność instalacji

chłodzenia oblicza się ze wzoru:

η C,tot = ESEER · η C,s · η C,d · η C,e

gdzie:

ESEER – średni europejski współczynnik efekty-

wności energetycznej wytworzenia chłodu,

η C,s – średnia sezonowa sprawność akumulacji

chłodu w budynku,

η C,d – średnia sezonowa sprawność transportu

nośnika chłodu w budynku,

η C,e – średnia sezonowa sprawność regulacji

i wykorzystania chłodu w budynku.

Rodzaj paliwa*

Współczynnik nieodnawialnej

energii pierwotnej

Udział procentowy paliwa

Typ kotła

Sprawność źródła ciepła

Sprawność wytwarzania – η H,g

Sprawność przesyłania – η H,d

Sprawność akumulacji – η H,s

Sprawność wykorzystania

i regulacji – η H,e

Rok budowy**

Stan techniczny źródła ciepła

110

Informacje o serwisowaniu kotła

Obciążenie kotła

* można wprowadzić dowolną liczbę źródeł ciepła

** kolor szary dotyczy budynków istniejących dla których

sporządzane jest świadectwo energetyczne

1,0

Q k – nominalna moc kotła

100

Kotły kondensacyjne

0,8

0,63

Q k · ϕ 1 ·t 1

0,6

0,48

Q k · ϕ i ·t i

Kotły niskotemperaturowe

0,39

0,4

η d1

0,30

η d2

Q k · ϕ 5 ·t 5

0,13

FORMULARZ 3 cHłodZENiE – daNE

WyMagaNE do cHaraKtErystyKi

0,2

η d3

Kotły

konwencjonalne

η d4 η d5

0,0

t 1

120 dni

Pomieszczenie

t 2

t 3

t 4

t 5

Liczba dni grzewczych t

Temperatura chłodzenia

Kotły stałotemperaturowe,

rok produkcji 1975

System

Q k · ϕ 1 ·t 1 = Q k · ϕ i ·t i = Q k · ϕ 5 ·t 5 = const

ESEER

Sprawność roczna znormalizowana

10 15 20 25 30 35 40 45 50

Stopień obciążania kotła [%]

Sprawność akumulacji

η dr

· 100%

Σ 5

i=1

η di

Sprawność transportu

Sprawność regulacji

i wykorzystania

RYS. 1. Obciążenie kotła w przykładowym

sezonie grzewczym

RYS. 2. Znormalizowana sprawność różnych

kotłów w zależności od obciążenia

zawód:architekt – dodatek specjalny

z:a _02_2009

Charakterystyka energetyczna budynku - krok po kroku_art.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: