Present Continuous
Wzór zdania
twierdzące
I am watching television.She is drinking coffee now.
pytające
Am I watching television? Yes, I am./No, I am not (I'm not).Is she drinking coffee now? Yes, she is./No, she is not (isn't).What am I watching...?
przeczące
I am not watching television.She is not (isn't) drinking coffee now.
Komentarz
czas Present Continuous jest czasem teraźniejszym ciągłym, opisuje bowiem sytuacje nieprzerwanie trwające w momencie, gdy o nich mówimy (inną nazwą jest Present Progressive).Można powiedzieć, że wszystkie czasy "continuous" mają po prostu końcówkę -ing. Czas Present Continuous nie jest czasem prostym jak Present Simple: aby go skonstruować, potrzebujemy aż dwóch czasowników.Ale po kolei: aby stworzyć zdanie w czasie Present Continuous po podmiocie (wykonawca danej czynności) musimy użyć odpowiedniej formy czasownika "być", a dopiero potem - czasownika właściwego. Przypomnijmy sobie formy "to be":
liczba pojedyncza
liczba mnoga
I am
we are
you are
he, she, it is
they are
Do czasownika właściwego doczepiamy wspomnianą wcześniej końcówkę -ing i... gotowe.
I am reading an article. Czytam artykuł.Kolejno: podmiot (I), czasownik być (w tym wypadku "am") + czasownik główny (read) z końcówką -ing (reading).
Dużo roboty, ale tak trzeba.Podobnie jak to było z operatorami w Present Simple, użyty przez nas czasownik "być" nie ma swojego znaczenia - jest "wydmuszką". Znaczenie ma tylko czasownik główny, a więc ten, do którego doczepiamy końcówkę -ing.
Pytania i przeczenia
Inaczej niż to było z Present Simple, nie będziemy mieć kłopotu z tworzeniem pytań. Wystarczy po prostu przestawić kolejność podmiotu i czasownika "być", np.
You are using the computer now. -> Are you using the computer now?
Aby utworzyć przeczenie, wystarczy użyć wyrazu "not", a zatem:
You are not (aren't) using the computer now.
Jak widzimy, nie potrzeba nam tym razem żadnych operatorów (duża ulga!).Czasami przy doczepianiu końcówki -ing mogą pojawić się wątpliwości ortograficzne, które łatwo rozwiązać. Jeżeli nasz czasownik kończył się na -e, tak jak "write" (pisać), "ride" (jeździć konno lub rowerem), to końcówka ta zanika. Np.:
write -> writingride -> riding
Czasami jakaś litera się podwaja, np.
scan (skanować, przeglądać) -> scanningswim (pływać) -> swimming
ale rządzi tym prosta do zapamiętania reguła. Otóż, podwaja się ta spółgłoska na końcu wyrazu, przed którą występuje jedna samogłoska. Dlatego nie podwaja się "t" w słowie "eat" (jeść), ponieważ przed "t" występują dwie samogłoski ("ea-").Jest jeszcze jeden "podstępny" czasownik - "lie" (kłamać lub leżeć/kłaść się). W czasie Present Continuous zmienia swój wygląd dość mocno:
Don't listen to him, he is lying. Nie słuchaj go, on kłamie.
I to wszystko - nie czekają na nas żadne inne niespodzianki.
Użycie
Czas Present Continuous nie jest specjalnie trudny.
· Opisuje czynności dziejące się w teraźniejszości, najczęściej w momencie mówienia, np.:
What are you doing? I'm looking for my car keys. Co robisz? Szukam kluczyków od samochodu. (właśnie w tym momencie)Don't talk, I'm working. Nie rozmawiajcie, ja pracuję.I'm sorry, but my boss is talking on the phone now. Przykro mi, ale szef rozmawia teraz przez telefon.She's writing a new novel at the moment. Ona pisze obecnie nową powieść.
Typowymi określeniami czasu są zwroty:
now - terazat the moment - w tym momencieat present - obecniethis week, this month etc. - w tym tygodniu, miesiącu etc.presently - obecnie
"Teraźniejszość" można nieraz dość mocno rozciągnąć:
This week we are working late. W tym tygodniu pracujemy do późna.Normally he goes to work by car, but this month he's walking on foot. Normalnie on jeździ do pracy samochodem, ale w tym miesiącu chodzi piechotą.The world is changing quickly. Świat się szybko zmienia. (szeroko pojęte "dzisiaj")
· Czas Present Continuous służy też do opisywania przyszłości, jeśli została dokładnie zaplanowana, np.:
Next week my boss is flying to Chicago. W przyszłym tygodniu mój szef leci do Chicago. (ma już rezerwację itd.)
· W przypadku czynności powtarzających się, gdzie normalnie powinniśmy użyć Present Simple, należy użyć Present Continuous, jeśli wyrażamy silne, także negatywne emocje. Często dotyczy to zdań z użyciem wyrazu always:
You are always talking rubbish! Ty zawsze gadasz głupoty!You are always complaining! Ciągle narzekasz! (mówi żona do męża lub na odwrót)
· Opisując obraz, zdjęcie, sytuację, użyjemy również Present Continuous:
There is a girl in the picture. She is wearing a long dress. She is smiling warmly.
· Uwaga: niektóre czasowniki nigdy nie pojawiają się w czasie Present Continuous (ani innym czasie ciągłym - a jest ich kilka), a zatem użyjemy ich wyłącznie w Present Simple. Najważniejsze z nich:
to be - byćto have, to own, to possess - wszystkie w znaczeniu "posiadać"to like, to hate, to adore - lubić, nienawidzić, uwielbiać (i wszystkie inne związane z uczuciami)to know, to recognize - znać, rozpoznawać (czasowniki oznaczające czynności umysłu)to see, to hear, to smell, to taste - widzieć, słyszeć, pachnieć, smakować (odczucia zmysłów)to think, to assume, to guess - myśleć, przyjmować, zgadywać (wszystkie użyte w sensie "mieć zdanie", np. I guess it's late)to need, to want - potrzebować, chcieć
Present Simple
I live in Warsaw.He drives to work every day.
Do you live in Warsaw? Yes, I do./No, I do not (don't)Does he drive to work? Yes, he does./No he does not (doesn't).Where do you live?When does he finish work?
I do not (don't) drink tea.She does not (doesn't) have a dog.
Czas nazywa się Present Simple, to znaczy teraźniejszy prosty. Teraźniejszy - oznacza to samo, co w języku polskim. Prosty - bo wymaga użycia tylko jednej formy czasownika, a niestety, nie zawsze tak jest w języku angielskim! A więc kiedy budujemy zdanie, wystarczy po podmiocie (czyli wykonawcy czynności, np. I, you, my parents) użyć takiej formy czasownika, jaką znajdziemy w słowniku. I w ten sposób otrzymujemy zdanie w czasie Present Simple, np. I work... Dotyczy to wszystkich osób - z wyjątkiem trzeciej osoby liczby pojedynczej (on, ona, ono - he, she, it). Nie da się ukryć, iż ta właśnie osoba potrafi sprawić nieco kłopotów... Ale - po kolei.W przypadku 3 os. l. pojedynczej do czasownika należy doczepić końcówkę -s, np. He works...Są też czasowniki, gdzie przed "s" dopisujemy jeszcze "e". Oto one: czasownik "do" (robić) -> does, "go" (chodzić) -> "goes". Te dwa przypadki warto zapamiętać, bo są wyjątkami.Inne sytuacje, gdy końcówka czasownika to "-es" są bardzo logiczne. Chodzi o takie wyrazy, które kończą się na głoski "szeleszczące", weźmy jako przykład "wash" (myć), "watch" (oglądać), "miss" (tęsknić), "mix" (mieszać). Gdyby dodać do nich jeszcze szeleszczące "s", nie dałoby się ich wymówić, prawda? Dlatego potrzebujemy tego dodatkowego "e". Zatem forma trzeciej osoby liczby pojedynczej tych wyrazów będzie wyglądała tak: washes, watches, misses, mixes.Mogą też być kłopotliwe czasowniki zakończone na -y. Jeśli przed tą końcówką znajduje się spółgłoska, w 3 osobie l.p. końcówka zmieni się na -ies.
study (studiować, uczyć się) -> studies.
Jeżeli przed końcówką -y jest samogłoska, nie nastąpią większe zmiany:
play (grać, bawić się) -> plays
Jest jeszcze jeden ważny wyjątek, o którym trzeba powiedzieć: czasownik "have" (mieć). W trzeciej osobie l. pojedynczej zmienia on formę na "has".
Do tworzenia pytań oraz przeczeń potrzebujemy wyrazu, który nie ma odpowiednika w j. polskim - jest to tzw. operator. W przypadku trzeciej osoby liczby pojedynczej jest do wyraz "does", w innych - "do". Te wyrazy nic nie znaczą, są puste jak wydmuszki. Ale musimy ich użyć, aby zdanie było poprawne!Co się dzieje, jeśli w zdaniu wystąpi operator "does"? Niespodzianka - czasownik użyty w tym zdaniu wraca do formy podstawowej, takiej, jaką znajdziemy w słowniku.:
He drives to work every day. -> Where does he drive every day? Does he drive to work every day?
Mimo że operator "does" wygląda identycznie jak forma czasownika "robić" ("does"), są to dwa różne wyrazy, podobnie jak polski "zamek" (królewski) i "zamek" (w drzwiach).Pamiętajmy też, że niektóre czasowniki nie lubią towarzystwa operatorów i nie potrzebują ich. I tak, czasowniki zwane modalnymi ("umieć"- "can", "musieć" - "must" itd.) oraz czasownik chyba najważniejszy, "być" ("to be") nie wymagają użycia żadnych operatorów. Zamiast tego, pytania tworzymy przestawiając kolejność dwóch wyrazów: podmiotu (wykonawca czynności) i orzeczenia (czasownik), np.
You are Mr. Kowalsky....
elfriede20