Emma Goldrick - Panna Latimore.pdf

(709 KB) Pobierz

The Latimore bride

EMMA GOLDRICK

Panna Latimore

110378044.077.png

110378044.088.png

110378044.099.png

110378044.110.png

110378044.001.png

110378044.012.png

110378044.023.png

110378044.030.png

110378044.031.png

110378044.032.png

110378044.033.png

110378044.034.png

110378044.035.png

110378044.036.png

110378044.037.png

110378044.038.png

110378044.039.png

110378044.040.png

110378044.041.png

110378044.042.png

110378044.043.png

110378044.044.png

110378044.045.png

110378044.046.png

110378044.047.png

110378044.048.png

110378044.049.png

110378044.050.png

110378044.051.png

110378044.052.png

110378044.053.png

110378044.054.png

110378044.055.png

110378044.056.png

110378044.057.png

110378044.058.png

110378044.059.png

110378044.060.png

110378044.061.png

110378044.062.png

110378044.063.png

110378044.064.png

110378044.065.png

110378044.066.png

110378044.067.png

110378044.068.png

110378044.069.png

110378044.070.png

110378044.071.png

110378044.072.png

110378044.073.png

110378044.074.png

110378044.075.png

110378044.076.png

110378044.078.png

110378044.079.png

110378044.080.png

110378044.081.png

110378044.082.png

110378044.083.png

110378044.084.png

110378044.085.png

110378044.086.png

110378044.087.png

110378044.089.png

110378044.090.png

110378044.091.png

110378044.092.png

110378044.093.png

110378044.094.png

110378044.095.png

110378044.096.png

110378044.097.png

110378044.098.png

110378044.100.png

110378044.101.png

110378044.102.png

110378044.103.png

110378044.104.png

110378044.105.png

110378044.106.png

110378044.107.png

110378044.108.png

110378044.109.png

110378044.111.png

110378044.112.png

110378044.113.png

110378044.114.png

110378044.115.png

110378044.116.png

110378044.117.png

110378044.118.png

110378044.119.png

110378044.120.png

110378044.002.png

110378044.003.png

110378044.004.png

110378044.005.png

110378044.006.png

110378044.007.png

110378044.008.png

110378044.009.png

110378044.010.png

110378044.011.png

110378044.013.png

110378044.014.png

110378044.015.png

110378044.016.png

110378044.017.png

110378044.018.png

110378044.019.png

110378044.020.png

110378044.021.png

110378044.022.png

110378044.024.png

110378044.025.png

ROZDZIAŁ PIERWSZY

athilda Latimore niechętnie zeszła z chwiejnego,

drewnianego pomostu w Omdurmanie, żałując, iż

przybyła do tego miejsca. Gorące słońce oświetlało jej

smukłą sylwetkę i muskało kosmyki jasnych włosów wymykające

się spod tropikalnego hełmu. Zbliżał się koniec maja i temperatura

w południe dochodziła do trzydziestu ośmiu stopni Celsjusza. Lada

dzień oczekiwano nadejścia pory deszczowej.

W miejscu, gdzie Nil Biały łączy się z Nilem Błękitnym, widoczna

była kopuła meczetu, a nieco dalej na północ ciągnęła się

zadymiona dzielnica fabryczna północnego Chartumu.

Ze wszystkich stron osaczała Mathildę kakofonia dźwięków:

arabski pomieszany z dwudziestoma sześcioma nilockimi językami

Demokratycznej Republiki Sudanu. Parowiec, który zbliżał się do

doku, mógł zabrać pięćdziesięciu pasażerów, a czekało na niego już

ponad trzysta osób.

Dobrze mi tak, pomyślała gorzko Mathilda. Gdzież jest ten

człowiek? Nic nie przebiegało zgodnie z planem. A wszystko zaczęło

się w Bostonie, przy stole w starej posiadłości w miasteczku

East-boro.

- Straciliśmy panowanie nad sytuacją - oznajmił jej ojciec, Bruce

Latimore. - Ta linia kolejowa miała być naprawiona trzy miesiące

temu. A od trzydziestu dni nie dostajemy żadnych wiadomości od

Quinna. Ktoś musi pojechać.

- To nie będziesz ty, Bruce - wtrąciła się stanowczo jego żona. -

Jeszcze nie wyleczyłeś się z grypy. Na pewno nie pozwolę ci gnać do

Afryki dla jakiejś kolei! Mimo drobnej postury Mary-Kate Latimore

przemawiała władczym tonem matriarchini i mało kto z klanu

Latimore'ów był gotów stawiać jej opór.

Strona 1 z 143

M

110378044.026.png

- Mamy kilku innych inżynierów - nadzorców - sugerowała

Mathilda.

- Żaden nie mówi po arabsku, Mattie - odparł jej ojciec. -

Zresztą połowa z nich jest za stara na taki tryb życia. Potrzebujemy

młodego, energicznego inżyniera, który zna arabski i nie ma pilnych

zobowiązań.

- Nie patrzcie na mnie - powiedziała pośpiesznie Mathilda,

czując, że po grzbiecie przechodzą jej nieprzyjemne ciarki. - Jestem

z branży budowlanej. To znaczy wznoszę budynki. Nie mam

zielonego pojęcia o kolejach! - Ale ojciec patrzył na nią. Matka

również.

- Poza tym tylko studiowałam arabski, nie mogę powiedzieć, że

dobrze się nim posługuję - dodała wzburzona.

- To żadne zmartwienie - oznajmił ojciec. - Mamy w Chartumie

nowego człowieka, nazywa się Ryan Quinn. Jest jednym z

najlepszych. I zna arabski, a może i z pół tuzina innych języków.

- Dziwne, że jeszcze go nie poznałam - odrzekła Mathilda. -

Jestem wiceprezesem korporacji i nie znam jednego z kierowników?

- Ostatnim razem, gdy tu przyjechał, byłaś w Meksyku. Zawsze

tak się śpieszysz, że brakuje ci czasu na pojechanie gdzieś, na

zrobienie czegoś więcej, Mattie. Czasami żałuję, że... nieważne! On

mi się spodobał.

- To ma być cała rekomendacja? - zaśmiała się Mathilda.

- Czym się martwisz? - zapytał łagodnie Bruce. Byłaś ze mną na

wielu kontraktach za oceanem.

- Tak, w tym sęk - westchnęła. - Teraz chcesz, żebym była tam

sama, z jakimś facetem w kasku, który nawet mnie nie zna? Oboje

wiecie, jak ciężko jest dziewczynie zdobyć szacunek ludzi na

budowie. A może powiecie, że ten gość Quinn jest łagodny jak

baranek?

- Niezupełnie - odparła żywo jej matka. - Sądzę, że jest wręcz

przeciwnie. Sprawiał wrażenie bardzo...

- Przestań już, Mary-Kate - zachichotał Bruce. - Mattie

Strona 2 z 143

110378044.027.png

pojechałaby tam jako moja przedstawicielka. Wystarczy tylko, żeby

zachowywała spokój, skontrolowała wszystko i trochę porządziła, a

potem wróci do domu.

- Masz rację - zgodziła się żona z uśmiechem. Mattie dostrzegła

w nim coś więcej niż czułość. Po tylu latach małżeństwa nadal

kochają się do szaleństwa!

- W porządku, wyduś to z siebie! - zażądał. Jego drobna żona

wzruszyła ramionami.

- Ta podróż może się okazać dobra dla naszej Mattie -

powiedziała do nich. - Pozwoli jej dorosnąć. Ale jakoś nie mogę

zapomnieć, że tygrys niekiedy zjada świeże mięso, które wrzuca się

do jego klatki.

Ani Bruce, ani jego córka nie zrozumieli, o co jej chodziło.

Rodzina podjęła decyzję, wskutek której Mattie przebyła połowę

świata z torbami wypchanymi pigułkami przeciw malarii, z

tabletkami oczyszczającymi wodę i odpowiednią odzieżą, a także w

podłym nastroju, gdyż znalazła się w centrum jednego z najbardziej

niebezpiecznych miejsc na Ziemi. Gdzież, na Boga, był pan Ryan

Quinn?

- Ryan, podejrzewam, że po raz kolejny porywamy się z motyką

na słońce - mruknął Harry Crampton. Stojący obok niego wysoki,

krzepki mężczyzna zsunął lekki kask z czoła, otarł je z potu za

pomocą podniszczonej chusteczki i potrząsnął głową z niesmakiem.

- Tak mi się wydaje - wymamrotał w odpowiedzi. - Widzisz

cokolwiek?

- Po czym go poznać? - narzekał Harry. - Jak on wygląda?

- Nie mam najmniejszego pojęcia. Wysoki. Przypuszczam, że

tęgi, jak jego ojciec. Okrutny. Ten jego staruszek wyglądał na

kogoś, kto dla rozrywki mocuje się z czarnymi niedźwiedziami i

zjada podkowy. Może jest blondynem. Nie wiem, do diabła.

- Ale dlaczego tutaj, w Omdurmanie?

- Ponieważ przyleciał późno w nocy sześć dni ternu i, psiakrew,

zarejestrował się w tym zapchlonym urzędzie w centrum miasta.

Strona 3 z 143

110378044.028.png

Przez ostatnie sześć dni odwiedzał wszystkie agencje rządowe, jakie

istnieją, i próbował uzyskać pozwolenie na wyruszenie w głąb kraju,

a ja ciągle zostawałem za nim w tyle, o pół dnia! W ostatnim biurze,

w którym byłem, powiedziano mi, że Matt Latimore zarezerwował

rejs na pokładzie „Hurrija". Dlatego tu jesteśmy. Miej oczy otwarte,

do cholery, mam dość kłopotów i bez gubienia wielkorządcy

imperium Latimore'ów!

- Spokojnie, Ryan, spokojnie. Popatrz lepiej na tamtą małą

ślicznotkę! - Harry Crampton, zwalisty mężczyzna, którego łysą,

pięćdziesięcioletnią czaszkę okalała siwa grzywka, spędził w głębi

kraju dużo czasu, toteż rozkoszne blond włosy pod tropikalnym

hełmem wzbudzały jego podziw. Do smukłej figury dziewczyny

przylegała, a właściwie przyklejała się beżowa kurtka. Sięgająca do

kolan spódnica nadawała się do noszenia w Bostonie. Teraz

przywierała do pełnych pośladków w sposób, który wzbudzał u każ-

dego faceta choć odrobinę pożądania.

- Do diabła, nie mam na to czasu - warknął Ryan Quinn. - Nie

mam pojęcia, dlaczego ci ludzie w Bostonie myślą, że potrzebuję

niańki! Nie mam czasu na takie imprezy. Spędziłem na tym odludziu

już miesiąc bez dobrych rezultatów.

Jego towarzysz chciał okazać mu sympatię, ale mały parowiec

zawinął już do przystani i na brzeg spuszczono dwie kładki o

szerokości półtora metra. Tłum zbił się, a potem ruszył do przodu.

Czterej członkowie załogi z plemienia Masakin Tiwal, którzy

górowali nad resztą wzrostem, przeszli na bok łodzi, żeby utrzymać

względny porządek. Byli wysmukli, odziani w przepaski na biodrach.

Pasażerowie tłumnie weszli na pokład. Mniej więcej połowa z nich

nosiła europejską odzież: koszule z długimi rękawami i długie

bawełniane spodnie. Jedna czwarta miała na sobie arabskie ubiory:

abę przykrytą tradycyjną dżellabą przypominającą płaszcz, albo po

prostu białą gallabiję, czyli coś w rodzaju długiej, zwyczajnej koszuli

nocnej. Przeważały turbany, ale można było dostrzec kilku

niedobitków pustynnej arystokracji noszących chusty, które

Strona 4 z 143

110378044.029.png

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Copeland Lori - Slodki kłamca.pdf (497 KB)
Chastain Sandra - Srebrne bransoletki.pdf (665 KB)
Pickart Joan Elliott - Tecza marzeń.pdf (561 KB)
Bucheister Patt - Na tropie miłości.pdf (596 KB)
Chastain Sandra - Kochankowie z Dark River.pdf (662 KB)

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin