LUT252012

Kalwin i Żydzi

Aangirfan, tłumaczenie Radtrap

Jan Kalwin (1509–1564) był przykładem klasycznego fundamentalisty.

Jerome Bolsec napisał biografię Kalwina ‘Vie de Calvin’ w roku 1577. Według niego Kalwin był homoseksualistą. Kalwin miał zrezygnować ze swojej posługi kościelnej w Noyon we Francji ze względu na publiczne zdemaskowanie go jako geja.

Kalwin został religijnym zarządcą Genewy w Szwajcarii.

“Za jego rządów Genewa, wcześniej tak radosna, zmieniła się w istne miasto umarłych gdzie wszyscy zachowywali się jak podczas żałoby.” (Progress of Calvinism – In Switzerland.)

Zwolennicy Kalwina spalili 58 osób za herezję.

Miguel Servet był błyskotliwym lekarzem interesującym się religią. Znany był ze swojego odrzucania idei Trójcy Świętej [był też od dawna skłócony z Kalwinem]. Gdy Servet przybył do Genewy w 1533, Kalwin kazał go aresztować.

Biednego Serveta spalono na stosie.

Christopher Hitchens (Christopher Hitchens – God Is Not Great: How Religion Poisons …) pisał że “Genewa Kalwina była prototypowym państwem totalitarnym, a sam Kalwin sadystą i mordercą który spalił żywcem Serveta (jednego z większych myślicieli tamtego okresu).

Żydowscy spiskowcy mieli wprowadzić kalwinizm do Anglii w celu “podzielenia Kościoła, państwa i obywateli.”

Archibald Ramsay napisał książke ‘How the Jews stole Britain’ (Jak Żydzi Ukradli Brytanię). Według artykułu opartego na książce Ramsaya (Zródło):

Kalwinizm został stworzony przez Żydów.

Prawdziwe nazwisko Kalwina brzmiało Cohen.

Gdy przybył z Genewy do Francji znany był jako Cauin.

Pózniej, już w Anglii, jako Kalwin.

W czasie zebrania loży B’nai B’rith w Paryżu (1936) z radością ogłoszono żydowskie pochodzenie Kalwina.

(…)