Narkotyki_-_Ustawa_z_dnia_24_kwietnia_1997r._o_przeciwdziałaniu_narkomanii.pdf

(146 KB) Pobierz
Office to PDF - soft Xpansion
Ustawa z dnia 24 kwietnia 1997r. o przeciwdziałaniu narkomanii
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa zasady przeciwdziałania narkomanii.
2. Przeciwdziałanie narkomanii obejmuje:
1) działalność wychowawczą i zapobiegawczą,
2) leczenie, rehabilitację i readaptację osób uzależnionych,
3) nadzór nad substancjami, których używanie może prowadzić do
narkomanii,
4) zwalczanie niedozwolonego obrotu, wytwarzania, przetwarzania,
przerobu i posiadania substancji, których używanie może prowadzić do
narkomanii,
5) nadzór nad uprawami roślin zawierających substancje, których
używanie może prowadzić do narkomanii.
Art. 2. Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio do:
1) środków farmaceutycznych, które są środkami odurzającymi lub
substancjami psychotropowymi, w zakresie nie uregulowanym w przepisach
o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach,
hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym,
2) trucizn i środków szkodliwych, które są prekursorami, w zakresie nie
uregulowanym w przepisach o substancjach trujących.
Art. 3. 1. Zadania w zakresie przeciwdziałania narkomanii są realizowane
przez organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego.
2. Zadania dotyczące przeciwdziałania narkomanii są realizowane, w zakresie
określonym w ustawie, również przez:
1) szkoły i placówki objęte systemem oświaty oraz szkoły wyższe,
2) zakłady opieki zdrowotnej i inne jednostki organizacyjne działające
w dziedzinie ochrony zdrowia,
3) jednostki wojskowe i Policji,
4) kluby sportowe,
5) zakłady poprawcze, areszty śledcze i zakłady karne.
3. W realizacji zadań z zakresu przeciwdziałania narkomanii mogą uczestniczyć
w szczególności stowarzyszenia, organizacje społeczne, fundacje, kościoły i
inne związki wyznaniowe, medyczne samorządy zawodowe, rodziny osób
uzależnionych oraz grupy samopomocy osób uzależnionych i ich rodzin.
Art. 4. 1. Podstawę do działań w zakresie przeciwdziałania narkomanii stanowi
Krajowy Program Przeciwdziałania Narkomanii.
2. Krajowy Program Przeciwdziałania Narkomanii uchwala Rada Ministrów na
wniosek Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej.
3. Rada Ministrów składa corocznie Sejmowi w terminie do dnia 30 czerwca,
sprawozdanie z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Narkomanii.
Art. 5. 1. Tworzy się Radę do Spraw Przeciwdziałania Narkomanii, zwaną dalej
"Radą".
2. Rada działa przy Prezesie Rady Ministrów.
3. Rada jest organem opiniodawczo-doradczym w sprawach z zakresu
przeciwdziałania narkomanii.
4. W skład Rady wchodzą przedstawiciele naczelnych i centralnych organów
administracji rządowej zajmujących się problematyką przeciwdziałania
narkomanii.
5. W skład Rady mogą wchodzić również przedstawiciele stowarzyszeń, fundacji,
kościołów i innych związków wyznaniowych, samorządów zawodowych i innych
jednostek działających w zakresie przeciwdziałania narkomanii, skierowani
przez te podmioty.
6. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, skład i zadania
Rady oraz szczegółowe warunki i tryb jej działania.
Art. 6. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) prekursor - każdą substancję pochodzenia naturalnego lub
syntetycznego, która może być przetworzona na środek odurzający lub
(Dz. U. Nr 75, poz. 468)
Rozdział 1
substancję psychotropową albo może służyć do ich wytworzenia, określoną
w wykazie prekursorów stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy,
2) środek odurzający - każdą substancję pochodzenia naturalnego lub
syntetycznego działającą na ośrodkowy układ nerwowy, określoną w
wykazie środków odurzających stanowiącym załącznik nr 2 do ustawy,
3) substancja psychotropowa - każdą substancję pochodzenia naturalnego
lub syntetycznego działającą na ośrodkowy układ nerwowy, określoną w
wykazie substancji psychotropowych stanowiącym załącznik nr 3 do
ustawy,
4) środek zastępczy - substancję w każdym stanie fizycznym, która jest
trucizną lub środkiem szkodliwym, używaną zamiast lub w takich samych
celach niemedycznych jak środek odurzający lub substancja
psychotropowa,
5) narkomania - stałe lub okresowe używanie w celach niemedycznych
środków odurzających lub substancji psychotropowych albo środków
zastępczych, w wyniku czego może powstać lub powstało uzależnienie od
nich,
6) uzależnienie od środków odurzających lub substancji psychotropowych
- zespół zjawisk psychicznych lub fizycznych wynikających z działania
tych środków lub substancji na organizm ludzki, charakteryzujący się
zmianą zachowania lub innymi reakcjami psychofizycznymi i koniecznością
używania stale lub okresowo tych środków lub substancji w celu doznania
ich wpływu na psychikę lub dla uniknięcia następstw wywołanych ich
brakiem,
7) osoba zagrożona uzależnieniem - osobę, u której zespół zjawisk
psychicznych i oddziaływań środowiskowych stwarza wysokie
prawdopodobieństwo powstania zależności od środków odurzających lub
substancji psychotropowych, albo osobę sporadycznie używającą środki
odurzające lub substancje psychotropowe albo środki zastępcze,
8) osoba uzależniona - osobę, która, w wyniku nadużywania środków
odurzających, substancji psychotropowych lub środków zastępczych albo
używania ich w celach medycznych, znajduje się w stanie uzależnienia od
tych środków lub substancji,
9) używanie - wprowadzanie do organizmu człowieka środka odurzającego,
substancji psychotropowej lub środka zastępczego, niezależnie od drogi
podania,
10) leczenie substytucyjne - stosowanie, w ramach programu leczenia
uzależnienia, środka odurzającego lub substancji psychotropowej,
11) rehabilitacja - działania w celu przywrócenia sprawności fizycznej
lub psychicznej, obniżonej lub utraconej z powodu narkomanii,
12) readaptacja - działania w celu przystosowania do warunków
zewnętrznego środowiska społecznego lub zawodowego osoby, która w
wyniku narkomanii wykazuje zaburzenia adaptacji do środowiska,
13) mak - roślinę z gatunku mak lekarski (Papaver somniferum L.), zwaną
również makiem ogrodowym albo uprawnym,
14) mak niskomorfinowy - roślinę z gatunku mak lekarski należącą do
odmiany, w której zawartość morfiny w torebce (makówce) bez nasion,
wraz z przylegającą do niej łodygą o długości do 7 cm, wynosi poniżej
0,06% w przeliczeniu na zasadę morfiny i na suchą masę wymienionych
części rośliny,
15) mleczko makowe - sok mleczny torebki (makówki) maku,
16) opium - stężały sok mleczny torebki (makówki) maku,
17) słoma makowa - torebkę (makówkę) maku bez nasion, wraz z łodygą,
lub poszczególne ich części,
18) konopie - rośliny z rodzaju konopi (Cannabis L.),
19) konopie włókniste - rośliny z gatunku konopie siewne (Cannabis
sativa L.) o zawartości delta-9-tetrahydrokannabinolu poniżej 0,30% w
suchej masie ziela,
20) ziele konopi - kwiatowe lub owocujące wierzchołki konopi, z których
nie usunięto żywicy,
21) żywica konopi - żywicę i inne produkty konopi zawierające delta-9-
tetrahydrokannabinol lub inne aktywne biologicznie kannabinole,
Działalność wychowawcza i zapobiegawcza
Art. 7. 1. Działalność wychowawcza i zapobiegawcza obejmuje:
1) promocję zdrowia psychicznego,
2) promocję zdrowego stylu życia,
3) informowanie o szkodliwości środków i substancji, których używanie
może prowadzić do narkomanii, oraz o narkomanii i jej skutkach.
2. Zadania, o których mowa w ust. 1, są realizowane w szczególności przez:
1) wprowadzenie problematyki zapobiegania narkomanii do programów szkół
i innych placówek systemu oświaty,
2) wprowadzenie problematyki zapobiegania narkomanii do programów
przygotowania zawodowego osób zajmujących się wychowaniem w szkołach i
innych placówkach systemu oświaty,
3) tworzenie placówek prowadzących działalność zapobiegawczą, zwłaszcza
w środowiskach zagrożonych uzależnieniem,
4) wspieranie działań ogólnokrajowych i lokalnych organizacji, o
których mowa w art. 3 ust. 3, oraz innych inicjatyw społecznych,
5) uwzględnienie problematyki zapobiegania narkomanii w działalności
telewizji publicznej oraz innych środków masowego przekazu,
6) prowadzenie badań naukowych nad problematyką narkomanii.
3. Szczegółowe zadania z zakresu działalności wychowawczej i zapobiegawczej
określi Krajowy Program Przeciwdziałania Narkomanii.
Art. 8. 1. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i
Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, zakres problematyki
promocji zdrowia psychicznego i zdrowego stylu życia, ze szczególnym
uwzględnieniem zagadnień dotyczących zapobiegania narkomanii, w podstawach
programowych i programach wychowania realizowanych w szkołach i innych
placówkach systemu oświaty.
2. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki
Społecznej podejmie działania na rzecz uwzględnienia problematyki promocji
zdrowia psychicznego i zdrowego stylu życia, ze szczególnym uwzględnieniem
zagadnień dotyczących zapobiegania narkomanii, w programach przygotowania
zawodowego nauczycieli i osób zajmujących się wychowaniem i nauczaniem dzieci
i młodzieży w szkołach i innych placówkach systemu oświaty.
Art. 9. 1. Ministrowie Edukacji Narodowej, Zdrowia i Opieki Społecznej,
Kultury i Sztuki, Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Obrony Narodowej,
Spraw Wewnętrznych i Administracji, Sprawiedliwości, Transportu i Gospodarki
Morskiej oraz Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, każdy w zakresie
swojego działania, są obowiązani rozwijać i popierać działalność informacyjną
i kulturalną podejmowaną w celu informowania społeczeństwa o szkodliwości
narkomanii.
2. Zadania, o których mowa w ust. 1, mogą być wykonywane przez gminę jako
zadania zlecone z zakresu administracji rządowej.
22) uprawa maku lub konopi - plantację tych roślin bez względu na
powierzchnię uprawy,
23) wytwarzanie - czynności, za pomocą których mogą być otrzymywane
środki odurzające lub substancje psychotropowe albo ich prekursory, ich
oczyszczanie, ekstrakcję surowców i półproduktów oraz otrzymywanie soli
tych środków lub substancji,
24) przetwarzanie - czynności prowadzące do przemiany środków
odurzających, substancji psychotropowych lub prekursorów na inne środki
odurzające, substancje psychotropowe lub prekursory albo na substancje
nie będące środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi lub
prekursorami,
25) przerób - otrzymywanie stałych lub ciekłych mieszanin środków
odurzających, substancji psychotropowych lub prekursorów oraz nadawanie
tym środkom lub substancjom postaci stosowanej w lecznictwie,
26) preparat - roztwór lub mieszaninę w każdym stanie fizycznym,
zawierające jeden lub więcej środków odurzających lub substancji
psychotropowych albo ich prekursorów, stosowane w lecznictwie jako leki
w postaci dawkowanej albo nie podzielonej.
Rozdział 2
Art. 10. 1. Ministrowie Edukacji Narodowej, Zdrowia i Opieki Społecznej,
Kultury i Sztuki, Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Obrony Narodowej,
Spraw Wewnętrznych i Administracji, Sprawiedliwości, Transportu i Gospodarki
Morskiej, Pracy i Polityki Socjalnej oraz Prezes Urzędu Kultury Fizycznej i
Turystyki, każdy w zakresie swojego działania, są obowiązani prowadzić
działalność wychowawczą i zapobiegawczą polegającą na:
1) promocji zdrowego stylu życia,
2) tworzeniu placówek prowadzących działalność zapobiegawczą w
środowiskach zagrożonych uzależnieniem,
3) wspieraniu działań ogólnokrajowych i lokalnych jednostek, o których
mowa w art. 3 ust. 3, oraz innych inicjatyw społecznych.
2. Zadania, o których mowa w ust. 1, mogą być wykonywane przez gminę jako
zadania zlecone z zakresu administracji rządowej.
3. Minister Edukacji Narodowej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki
Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe formy działalności
wychowawczej i zapobiegawczej wśród dzieci i młodzieży zagrożonych
uzależnieniem.
Art. 11. Ministrowie Zdrowia i Opieki Społecznej, Edukacji Narodowej, Spraw
Wewnętrznych i Administracji, Sprawiedliwości, Transportu i Gospodarki
Morskiej, Pracy i Polityki Socjalnej oraz Przewodniczący Komitetu Badań
Naukowych, każdy w zakresie swojego działania, zapewnią prowadzenie badań
naukowych nad problematyką narkomanii, w tym badań statystycznych i
epidemiologicznych.
Art. 12. Ministrowie Zdrowia i Opieki Społecznej, Edukacji Narodowej, Obrony
Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Administracji, Sprawiedliwości, Transportu i
Gospodarki Morskiej oraz Pracy i Polityki Socjalnej, każdy w zakresie swojego
działania, zapewnią niezbędną liczbę osób przygotowanych do realizacji zadań,
o których mowa w art. 1, oraz ich szkolenie i doskonalenie.
Rozdział 3
Postępowanie z osobami uzależnionymi
Art. 13. Poddanie się leczeniu, rehabilitacji lub readaptacji jest
dobrowolne, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
Art. 14. 1. Leczenie i rehabilitację osoby uzależnionej prowadzi zakład
opieki zdrowotnej lub lekarz wykonujący indywidualną specjalistyczną praktykę
lekarską.
2. Rehabilitację osoby uzależnionej może prowadzić również podmiot nie
wymieniony w ust. 1, po uzyskaniu zezwolenia wojewody.
3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2:
1) może otrzymać podmiot, który spełnia warunki zapewniające realizację
programu rehabilitacji osób uzależnionych,
2) cofa się w wypadku, gdy podmiot przestał spełniać warunki stanowiące
podstawę wydania zezwolenia.
4. Nadzór nad działalnością podmiotu, o którym mowa w ust. 2, sprawuje
wojewoda.
5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia,
warunki, które powinien spełniać podmiot ubiegający się o zezwolenie na
prowadzenie rehabilitacji osób uzależnionych, oraz sposób sprawowania
nadzoru, o którym mowa w ust. 4.
6. Readaptację osób uzależnionych mogą prowadzić zakłady opieki zdrowotnej
oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3.
7. Świadczenia, o których mowa w ust. 1 i 6, są udzielane bezpłatnie przez
publiczny zakład opieki zdrowotnej osobie uzależnionej, niezależnie od jej
stałego miejsca zamieszkania w kraju.
Art. 15. 1. Osoba uzależniona może być leczona zgodnie z programem
przewidującym stosowanie leczenia substytucyjnego.
2. Leczenie substytucyjne może prowadzić wyłącznie publiczny zakład opieki
zdrowotnej po uzyskaniu zezwolenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej.
3. Zezwolenie na leczenie substytucyjne może otrzymać publiczny zakład opieki
zdrowotnej, który posiada odpowiednie warunki lokalowe i kadrowe zapewniające
realizację programu leczenia stacjonarnego albo prowadzenia leczenia systemem
ambulatoryjnym.
4. Zezwolenie na leczenie substytucyjne ulega cofnięciu, gdy zakład przestał
spełniać warunki stanowiące podstawę wydania zezwolenia.
5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy tryb postępowania przy leczeniu substytucyjnym oraz warunki,
które powinien spełniać zakład prowadzący leczenie substytucyjne.
Art. 16. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki
Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb
postępowania leczniczego, rehabilitacyjnego i readaptacyjnego w stosunku do
osób uzależnionych, umieszczonych w:
1) zakładach poprawczych,
2) zakładach karnych i aresztach śledczych.
Art. 17. 1. Na wniosek przedstawiciela ustawowego, krewnych w linii prostej,
rodzeństwa lub faktycznego opiekuna albo z urzędu, sąd rodzinny może
skierować osobę uzależnioną, która nie ukończyła 18 lat, na przymusowe
leczenie i rehabilitację.
2. Czasu przymusowego leczenia i rehabilitacji nie określa się z góry, nie
może on być jednak dłuższy niż 2 lata.
3. Jeżeli osoba uzależniona ukończy 18 lat przed zakończeniem leczenia lub
rehabilitacji, sąd rodzinny może je przedłużyć na czas niezbędny do
osiągnięcia celu leczenia i rehabilitacji, łącznie nie dłuższy jednak niż
określony w ust. 2.
4. Postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 1, toczy się według
przepisów o postępowaniu w sprawach nieletnich.
Rozdział 4
Prekursory, środki odurzające i substancje psychotropowe
Art. 18. 1. Prekursory dzieli się na grupy w zależności od możliwości ich
zastosowania do wytwarzania środków odurzających, substancji psychotropowych
lub innych prekursorów.
2. Podział prekursorów na grupy I-R, IIA-R i IIB-R określa załącznik nr 1 do
ustawy.
Art. 19. 1. Środki odurzające dzieli się na grupy w zależności od stopnia
ryzyka powstania uzależnienia w wypadku używania ich w celach niemedycznych
oraz zakresu ich stosowania w celach medycznych.
2. Podział środków odurzających na grupy I-N, II-N, III-N i IV-N określa
załącznik nr 2 do ustawy.
Art. 20. 1. Substancje psychotropowe dzieli się na grupy w zależności od
stopnia ryzyka powstania uzależnienia w wypadku używania ich w celach
niemedycznych oraz zakresu ich stosowania w celach medycznych.
2. Podział substancji psychotropowych na grupy I-P, II-P, III-P i IV-P
określa załącznik nr 3 do ustawy.
Art. 21. 1. Środki odurzające grup I-N i II-N oraz substancje psychotropowe
grup II-P, III-P i IV-P mogą być używane wyłącznie w celach medycznych,
przemysłowych lub prowadzenia badań naukowych.
2. Substancje psychotropowe grupy I-P mogą być używane wyłącznie w celu
prowadzenia badań naukowych, a środki odurzające grupy IV-N wyłącznie w celu
prowadzenia badań naukowych oraz w lecznictwie zwierząt - w zakresie
wskazanym w załączniku nr 2 do ustawy.
Art. 22. 1. Środki odurzające, substancje psychotropowe lub ich preparaty
oraz prekursory grupy I-R może posiadać wyłącznie podmiot gospodarczy,
jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna uprawniona na podstawie przepisów
ustawy.
2. Posiadane bez uprawnienia środki odurzające, substancje psychotropowe lub
ich preparaty oraz prekursory grupy I-R podlegają zabezpieczeniu przez organy
ścigania lub organy celne w trybie określonym w przepisach o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.
3. O przepadku na rzecz Skarbu Państwa środków, substancji, preparatów lub
prekursorów, o których mowa w ust. 2, orzeka sąd w postępowaniu karnym.
4. W wypadku gdy nie zostało wszczęte postępowanie karne, o przepadku na
rzecz Skarbu Państwa środków, substancji, preparatów lub prekursorów, o
których mowa w ust. 2, orzeka wojewódzki inspektor farmaceutyczny w trybie
przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin