San Marino.pdf

Bazylika Świętego (Basilica del Santo)

Na miejscu starego Kościoła Parafialnego wybudowana została neoklasyczna

Bazylika Świętego. Prawdopodobnie nigdy nie został popełniony błąd tak

ogromny w długiej historii Republiki, jako że stary Kościół Parafialny w stylu

preromantycznym był jednym z najwcześniejszych pomników chrześcijaństwa

(nawa główna pochodziła z V-VI wieku nasze ery). Budowa obecnego Kościoła

Parafialnego zaczęła się w 1826 roku a skończyła w 1838r. Konserwacja kościoła miała

miejsce w roku 1855 a w roku 1926 Papież Pius XI podniósł go do rangi Bazyliki

Mniejszej. Wnętrze Nawy głównej ozdobione jest kolumnami korynckimi. Ołtarz Główny

dzisiejszej Bazyliki ozdobiony jest marmurową statuą Świętego Założyciela dzieła

Tadoliniego. Pod Ołtarzem przechowywane są części relikwii św. Marino. Czaszka

przechowywana jest w Świętym Relikwiarzu znajdującym się po prawej stronie Ołtarza.

Po lewej stronie znajduje się Tron Regencji - cenne dzieło siedemnastowieczne.

Pałac Rządowy (Palazzo del Governo)

Jest on dziełem miejscowych kamieniarzy a został wybudowany według projektu

architekta rzymskiego Francesco Azzurii. Budowa została zaczęta w 1884 roku, trwała

10 lat i została uroczyście zakończona 30 września 1894 roku. Fasada budynku jest

bogato udekorowana herbami Zamków Republiki i składa się z portyku o trzech łukach

gotyckich, półpiętra wraz z pamiątkowym napisem, z piętra zdobionego trzema wielkimi i

pięknymi oknami o ostrych łukach, z drugiego piętra z małymi oknami oraz wystającego

krenelażu gwelfijskiego. Po lewej stroni wznosi się dzwonnica również zwieńczona

krenelażem, udekorowana figurką św. Marino znajdującą się pomiędzy figurami św.

Agaty i św. Leona, pod nimi to umiejscowiony jest zegar. Wnętrze jest przykładem

okazałej konstrukcji średniowiecznej. Zwiedzanie zaczyna się od przedsionka bogatego

w herby i płyty nagrobkowe. Pokonując okazałe schody dociera się na główne piętro

gdzie znajduje się Sala Zebrań i Audiencji ( Sala dei Congressi e delle Udienze) oraz

Sala Rady (Sala del Consiglio) wraz z 60 gotyckimi fotelami Doradców. Następnie

przechodzi się do Sali Głosowań (sala di Scrutinio) i krętymi schodami dociera się na

taras i wieżę skąd widać imponującą panoramę.

Plac Wolności (La Plazza della Liberta)

Od wieków była to główna rezydencja papieży, ale kiedy pod koniec XIV w. papiestwo

wróciło z Awinionu i zastało zrujnowane pałace laterańskie, przeniosło się do Watykanu.

Od IV wieku zawsze stał na tym miejscu jakiś kościół - pierwszy założył Konstantyn.

Obecny - przebudowany przez Borrominiego w XVII w. - świadczy o obfitującej w

wydarzenia historii Rzymu i zawiera elementy z najrozmaitszych okresów jego dziejów.

Do wnętrza bazyliki prowadzi pięcioro drzwi. Drzwi Święte (po lewej) są

otwierane, tak jak w Bazylice Św. Piotra, tylko w Lata Jubileuszowe. Środkowe

drzwi kościoła pochodzą z Curii, czyli Domu Senackiego przy Form Romanum.

Na pierwszym filarze z lewej strony, w prawej nawie bocznej, znajduje się

fragment fresku pędzla Giotta przedstawiający Bonifacego VIII proklamującego

rok 1300 Rokiem Świętym. Nieco dalej znajduje się pomnik papieża Sylwestra I. W

pomnik wkomponowano fragment oryginalnego grobowca Sylwestra, z którego dochodzi

ponoć klekot kości, gdy ma umrzeć kolejny zwierzchnik kościoła. Temu to papieżowi

zawdzięczamy zabawy i różne szaleństwa w ostatnim dniu roku. Za ołtarzem papieskim

przechowywane są głowy św. Piotra i św. Pawła - najważniejsze relikwie w kościele.

Natomiast w jednej z sal bocznych znajduje się tron papieski i rozmaite pamiątki (m.in.

szaty pontyfikacyjne Bonifacego VIII).

Wieża Pierwsza (La Rocca Guaita)

Nie można ustalić z całą pewnością, kiedy mieszkańcy San Marino zaczęli budowę swej

pierwszej wieży. Legenda mówi, że miało to miejsce około X wieku, ale nie jest to

potwierdzone. Wieża ta składa się z dwóch pasów murów, pas wewnętrzny zachowuje

cechy charakterystyczne dla małych twierdz z epoki feudalnej. Brama wejściowa

znajduje się na wysokości kilku metrów i wejść można było za pomocą mostu

zwodzonego dziś już nieistniejącego. Twierdza była restaurowana wiele razy między

innymi w: 1416, 1479, 1482, 1549 i 1615 roku. Wewnątrz zachowane są niektóre działa

artylerii, dary królów Włoch: Wiktora Emmanuela II i Wiktora Emmanuela III, aż po dziś

dzień sprawne używane do oddawania salw w czasie świąt narodowych. Aż do końca lat

60-tych twierdza przeznaczona była na więzienie; dzisiaj mieści w sobie stałą wystawę

poświęconą początkom i zmianom, jakim ulegały fortyfikacje.

Wieża Druga (La Rocca Cesta)

Cesta zwana także Frattą jest drugą małą twierdzą w San Marino. Zbudowana w I-szej

połowie XIII wieku, była wiele razy restaurowana na przestrzeni wieków. Ostatnie i

najważniejsze prace restauracyjne pochodzące z 1925 roku. Wróciły one całej budowli

jej dawne, pierwotne piękno. Cesta w równym stopniu jak i Guaita, została zbudowana

nad przepaścią, w najwyższym punkcie Wzgórza Tytana. Cesta mieści w sobie dzisiaj

interesujące Muzeum Starej Broni, które posiada eksponaty pochodzące z okresu

średniowiecza a także te, które datą sięgają początków XX wieku.

Wieża Trzecia (La Rocca Montale)

Rok budowy Montale nie jest znany. Chodzi tu o jedną pojedynczą wieżę o podstawie

pięciokątnej z bramą wejściową kilka metrów nad ziemią, odrestaurowaną w 1743 roku.

Prawdopodobnie według zamiarów mieszkańców San Marino miała ona zamienić się w

ważną twierdzę, której dokończenie nie było już uważane za konieczne jako, że czasy

się zmieniły. Prawie na pewno została przystosowana do funkcji wieży strażniczej, aby

chronić lewy bok Cesty przed nieoczekiwanymi atakami, które mogły nastąpić z nie

opodal położonego zamku Malatesty - Fiorentino.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: