Psalmy-Mikołaj Sęp Szarzyński.pdf

PIEŚŃ I NA PSALM DAWIDÓW XIX

Coeli enarrant gloriam Dei

Narodzie głupią mądrością chłubliwy

I błędom zmyślnym wierzyć uporczywy,

Mnóstwem gwiazd ślicznych niebo ozdobione

Obacz, a zmysły wżdy oświeć zaćmione!

Poznasz, że mądrym, że jest wiekuistym

Pan, co ma pałac na sklepie ognistym,

W którym zawiesił i wietrzne próżności,

I możną wodę zniósł z ziemnej ciężkości.

W pewne godziny dzień nocy cieniowi,

W pewne godziny noc zstępując dniowi

Świadczą swym biegiem, tak porządnie zgodnyn

Że nie trafunkiem świat stanął przygodnym.

Nieba machina, tak zgodnie sprawiona,

Że mądrość Pańska, że moc nieskończona

Wiecznie ją rządzi, woła, a po wielkim

Świecie jest słyszny głos i uszom wszelkim.

Bo w żadnym kącie świata mieszkanego

Niemasz narodu tak sprośnie grubego,

By wżdy nie baczył, iże prawo rządzi

Niezmylne niebem, bo nigdy nie błądzi.

Kto się, gdy nieba chmura nie zakrywa,

Patrząc na jasnych gwiazd blask, nie zdumiwa?

Abo gdy światłem uderzy go w oczy

Słońce, ognistym gdy się kołem toczy?

Które, gdy z łoża powstawa swojego,

Jak oblubieniec obleczon z szczyrego

Złota ubiorem, a wieniec z kamieni

Kosztownych sprawion głowę mu promieni,

Do kresu swego nic nie zmordowany

Gwałtem się wali; dobrze przyrównany

Kształtem i siłą, i pędem onemu

Jest obrzymowi sto rąk mającemu.

Od wschodu bieżąc aż tam, gdzie powstawa

Noc ciemna, gwiazdom światłości dodawa

I, co jest kolwiek tu, na niskiej ziemi,

Wspładza i żywi płomieńmi swojemi.

Ale porządek na wysokim niebie

Nie tak patrzących myśl ciągnie do siebie,

Jak zakon, Panie, twój ku przystojności

Nakłania zmysły i psuje chciwości.

Twe obietnice odmiany nie znają

I światłem prawdy serca utwierdzają;

A tak nas karzesz, gdyć który przewini,

Że w nim pożytek twa święta kaźń czyni.

Twe przykazanie oczy nam zabawia

Wdzięczną radością i szczyrą ustawia,

Panie, twą chwałę, której nie naruszy

Starość, co zębem stalnym wszytko kruszy.

Przy twych dekretach prawda z pobożnością

Zawsze przebywa, strzegąc ich z pilnością,

Które są słodsze nad miód i nad złoty

Kruszec ważniejsze i rzadkie klejnoty.

Przeto ich w sercu swym sługa twój, Panie,

Słusznie pilnować nigdy nie ustanie,

Wiedząc nagrodę, którąś ty zgotował

Każdemu, stale kto ich będzie chował.

Lecz błędy wszytkie kto swe wiedzieć może?

Ty mię sam oczyść, wiekuisty Boże,

I wniwecz obróć moje wszytkie złości,

Któremi-m zmazan prócz mej wiadomości,

A daj, by pychy tobie brzydkiej siła

Do serca mego nigdy nie wchodziła;

Tak mię na wieki, prócz trudności wszelkiej,

Oków pozbawisz bezbożności wielkiej.

Słowa ust moich, myśl serca mojego

Pokorną przyjąć racz uniżonego,

Proszę, o Panie! Bo tyś jest zbawieniem,

Bogiem, nadzieją i mym wspomożeniem

PIEŚŃ II NA PSALM DAWIDÓW LII

Quid gloriaris in malitia, qui potens es in iniquitate

Czemu się chlubisz, Tyrannie,

Z twoich praktyk złością możnych?

Pańska dobroć nie ustanie

Pilnować ludzi pobożnych.

Ostrzejszy nad naostrzoną

Brzytwę język twój pilnuje

Nieprawdę zmyślać szaloną

I na dobre potwarz knuje.

Milszać złość niż cnoty święte,

Milszyć kłamca niż prawdziwy,

Rado oko twe przeklęte

Patrzą zdrady zaraźliwej.

Przetoż cię Pan Bóg wyrzuci

Z pośrodka ludu swojego,

Starwszy cię na proch, wywróci

I dom twój z gruntu samego.

Na to patrząc ukrzywdzony

Zlęknie się Pańskiej możności,

A iż nagle zły skażony,

Rozśmieje się w przezpieczności.

Rzecze: "Onoż on, co w złocie

Ufał, w mocy, w chytrej sprawie,

Z płaczliwych się śmiał w kłopocie,

Zapomniawszy Boga prawie".

A ja, drzewo jak oliwy,

W ogrodzie Pańskim wszczepiony,

Kwitnąć będę, nielękliwy,

W nadzieję z nieba obrony.

A ciebie przed wszemi, Panie,

Wyznam skaźcą nieprawości

I mając w tobie ufanie

Zniosę wszelkie doległości.

PIEŚŃ III. PSALMU LVI PARAPHRASIS

Lament Kościoła Powszechnego

Miserere mei, Deus, quoniam conculcavit me homo

Racz się nade mną zmiłować, mój Panie,

Bo mię przeciwnik depce i staranie

Ma o tym pilne, abym na odmiany

Wszelkim kłopotem był umordowany.

Depce mię srodze, pyszniąc się wielością

Ludzi, i zbytnią tłumi mię srogością;

W żaden dzień wolnym nie jestem od niego

I noc nie próżna strachu okrutnego.

Wszakże, choć we dnie, choć strach obciążliwy

Mnie w nocy ciśnie, Ojcze dobrotliwy,

Tyś jest nadzieją moją, mój obrońca,

I będziesz w kożdej potrzebie do końca.

Twemi ja, Panie, będąc upewniony

Obietnicami, ani zaślepionej

Ludzkiej chytrości, ani groźby srogiej

Bać się nie będę, ni wojennej trwogi.

Cóżkolwiek mówię, to źle wykładają,

Każdej przyganę mojej sprawie dają;

Na to swą pilność wszytkę obrócili

Bezbożni ludzie, aby mię hydzili.

I w zborach radzą, aby głowę moję

Lub skrytą zdradą, lub przez jawną zbroję

Stracili; przeto ścieżek mych pilnują,

Mnie przezpieczeństwa nic nie zostawują.

A więc to zcierpisz, Panie sprawiedliwy?

Będąż się cieszyć z swoich spraw złośliwi?

Będziesz odwłaczał zborowi zdradnemu

Przyść k upadkowi niepodźwignionemu?

Wiem, o wiem pewnie, wiekuisty Panie,

Że liczysz moje kożde uciekanie

I chowasz kropię łez oczu płaczliwych,

I wiesz przyczynę kłopotów straszliwych.

Staranie złośnych niczym czynisz prawie,

A mnie twe ucho nakładasz łaskawie

I znaki jasne twojej życzliwości

Mnie okazujesz i stałej miłości.

Twemi ja, Panie, będąc upewniony

Obietnicami, ani zaślepionej

Ludzkiej chytrości, ani groźby srogiej

Bać się nie będę, ni wojennej trwogi.

A zawsze ciebie, o stróżu mojego

Żywota, chwalić będę, ojczystego,

Rytmem zwyczajnym i, oswobodzony,

Dać nie omieszkam ofiary ślubionej,

Twą łaską wolny. Pomocą twą nogi

Moje nie zstąpią z twojej świętej drogi,

Dokąd duchowi mojemu mieszkanie

W tym wątłym ciele będzie, o mój Panie!

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: