KOMUNIAKCJA SPOŁECZNA
Etymologia pojęcia ‘komunikowanie’
‘communicare’
‘communio’
Propozycje definiowania ‘komunikowania’:
• komunikowanie jako transmisja
• komunikowanie jako rozumienie
• komunikowanie jako oddziaływanie
• komunikowanie jako łączenie (wspólnota)
• komunikowanie jako wymiana
Komunikowanie wg J.A.F. Stonerato proces, w którym ludzie dążą do dzielenia się znaczeniami za pośrednictwem symbolicznych komunikatów.Komunikowanie wg A. Wiszniewskiegoto wzajemne przekazywanie informacji, umiejętności, pojęć, idei, uczuć, itp.. Za pomocą symboli tworzonych przez słowa, dźwięki, obrazy czy dotyk.
Komunikowanie społeczne jest proces wytwarzania, przekształcania i przekazywania informacji pomiędzy jednostkami, grupami i organizacjami społecznymi. Celem komunikowania jest stałe i dynamiczne kształtowanie, modyfikacja bądź zmiana wiedzy, postaw i zachowań w kierunku zgodnym z wartościami i interesami oddziałujących na siebie podmiotów. Leksykon politologii, red. A. Antoszewski, R. Herburt, Alta 2, Wrocław 1995.
W świetle powyższych definicji komunikowanie:
• jest procesem symbolicznym
• jest procesem społecznym
• jest relacją wzajemną
• opiera się na indywidualnej interpretacji przekazu
• przebiega w określonym kontekście
• jest działaniem świadomym i celowym
• polega na ciągłych i przemiennych oddziaływaniach werbalnych i niewerbalnych.
Paradygmat naukowy jest zbiorem zasadniczych i najważniejszych koncepcji oraz założeń, obowiązujących w określonym czasie w nauce, dotyczących istoty świata, natury i przedmiotu badań danej dziedziny.
Najważniejsze paradygmaty w nauce o komunikowaniu:
• dominujący
• instytucjonalny
• krytyczny
• techniczny
• behawioralny
• funkcjonalny
• interpretacyjny
Funkcje komunikowania:- informacyjna- motywacyjna- kontrolna
Środki komunikowania:
• Język, w sensie j. naturalnego
• Znaki językowe lub wszelkie systemy znaków
• Kody, które są oparte na konwencjach i pozwalają konstruować przekazy
• Nośniki sygnałów
• Instrumenty pozwalające na powielanie, transmisję lub odbiór przekazu
• Instytucje, które tworzą przekaz
Środki komunikowania A. Kłoskowska dzieli na:
• nietrwałe bezpośrednie (jak mowa)
• nietrwałe pośrednie (radio i telewizja)
• trwałe pośrednie (pismo i druk)
• trwałe bezpośrednich (rysunek tworzony w obecności widzów)
Formy komunikowania:
• werbalne i niewerbalne,
• ustne i pisemne,
• bezpośrednie i pośrednie
• jednokierunkowe i dwukierunkowe,
• symetryczne i niesymetryczne,
• formalne i nieformalne,
• obronne i podtrzymujące
Różnice między komunikowaniem jedno- a dwukierunkowym:
– jednokierunkowe zabiera mniej czasu niż dwukierunkowe.
– dwukierunkowe komunikowanie jest dokładniejsze niż jednokierunkowe. Odpowiedź pozwala nadawcy na udoskonalenie komunikatu tak, że staje się bardziej precyzyjny i zrozumiały.
– odbiorcy są pewniejsi siebie i swoich sądów przy komunikowaniu dwukierunkowym. Mogą zadawać pytania i wyjaśniać ewentualnie wątpliwości.
– przy komunikowaniu dwustronnym nadawca może łatwo uznać, że jest atakowany, gdyż odbiorcy zwracają uwagę na niejednoznaczności i błędy nadawcy.
– jednokierunkowe komunikowanie mimo, że mniej dokładne, wydaje się bardziej uporządkowane niż dwukierunkowe, które często sprawia wrażenie hałaśliwego i chaotycznego.
Poziomy komunikowania wg McQuaila
MODELE KOMUNIKOWANIA
Model transmisji danych Shannona
Model aktu perswazyjnego Lasswella
Model dwustopniowego przepływu informacji Katza i Lazarsfelda
Model komunikowania wg Stona
Percepcja – postrzeganie rzeczywistości. Stanowi ramy naszego funkcjonowania w świecie. Od tego jak widzimy i wyobrażamy świat zależy to, jak będziemy się w nim orientować
Wykonaj następujące polecenia w nie więcej niż 3 minuty
1. Przeczytaj wszystkie polecenia zanim zaczniesz robić cokolwiek.
2. Napisz swoje imię i nazwisko w prawym górnym rogu kartki.
3. Narysuj cztery kwadraty w górnym lewym rogu.
4. W każdy narysowany kwadrat wpisz X.
5. Narysuj kółko wokół każdego narysowanego przed chwilą kwadratu.
6. Podkreśl polecenie nr 1.
7. Na odwrocie tej kartki podziel 50 przez 12,50, a wynik wpisz w to miejsce ……
8. Jeśli zastosowałeś się do wszystkich poleceń krzyknij „Zrobiłem to!”.
9. Narysuj na odwrocie kartki rower.
10. Popatrz uważnie na swój rysunek i oceń go od 1 do 6.
11. Sprawdź na swoim zegarku godzinę i wpisz ją w lewym dolnym rogu kartki.
12. Jeśli dotarłeś do tego punktu powiedz głośno: „Jestem najlepszy!”.
13. Napisz na odwrocie 16 literę alfabetu.
14. Napisz dzisiejszą datę w prawym górnym rogu.
15. Krzyknij „Finiszuję!”.
16. Kiedy już skończyłeś uważnie czytać wszystkie polecenia, wykonaj tylko polecenie pierwsze i drugie.
Ocenianie powinno odbywać się w kolejności:- na podstawie tego, co mówi- jak mówi- jak wygląda podczas swej wypowiedzi
Słuchacze oceniają paradoksalnie odwrotnie:
• 90% odbierane bodźce to wrażenia wzrokowe
• 70% sygnały akustyczne
• 3% to bodźce dotykowe
To na co zwracamy uwagę i czy w ogóle zwrócimy uwagę na coś zależy od kilku czynników:
• potrzeby i interesy obserwatora
• pełniona rola społeczna i zawodowa
• doraźny stan emocjonalny
• struktura poznawcza przedmiotu
• tło na jakim pojawia się dana rzecz
• częstotliwości pojawiania się danej rzeczy
• atrakcyjność fizyczna
KOMUNIKACJA NIEWERBALNAczęść 1
Komunikowanie niewerbalne – jest to posługiwanie się przez komunikatorów rodzajem wizualnych, wokalnych i innych niewidzialnych systemów komunikowania.
Reguły komunikowania niewerbalnego
n zachowania niewerbalne są bardziej nielingwistyczne niż lingwistyczne
n zachowania niewerbalne są bardziej niestrukturalne niż posiadające swoją strukturę
n sygnały werbalne maja charakter analogowy
n sygnały niewerbalne są ciągł
n sygnały niewerbalne są bardziej nieintencjonalne niż intencjonalne
n sygnały niewerbalne są bardziej wiarygodne, bardziej wrodzone niż wyuczone
n podejście neurofizjologiczne
Funkcje sygnałów niewerbalnych
1. Funkcja informacyjna
2. Funkcja definiowania i wspierania przekazów werbalnych:
potwierdzanie
zaprzeczanie
uzupełnianie
zastępowanie
akcentowanie
regulowanie
3. Funkcja wyrażania postaw i emocji
4. Funkcja definiowania relacji
komunikowanie wzajemnej atrakcyjności
komunikowanie bliskości i bezpośredniości
pobudzanie emocjonalne, brak opanowania i formalność
dominacja i status
5. Funkcja kształtowania i kierowania wrażeniami
Komunikacja niewerbalnacz. 2
Typy, kształty i wymiary ciała1. atrakcyjność2. wyobrażenie ciała3. zadowolenie z ciała4. przekaz prezentowany przez ciało
Postrzeganie atrakcyjności fizycznej i jej wpływ na zachowanie
Gesty, ruchy, pozycje ciała
Rodzaje gestów:
• emblematory
• afektatory
• ilustratory
• regulatory
• adaptatory
Ruchy, pozycje ciała
Różnice międzypłciowe w postawach i zachowaniach kinezycznych
ZACHOWANIA KOBIET
ZACHOWANIA MĘŻCZYZN
kobiety skłaniają się do trzymania nóg złączonych
kobiety trzymają ręce i ramiona bliżej ciała (w sposób bardziej zwarty)
kobiety prezentują ogólnie bardziej zwarta postawę ciała (bardziej zamkniętą)
kobiety skłaniają się do rzadszego prezentowania i mniej intensywnego wychylenia ciała
kobiety chodzą kołysząc biodrami nieznacznie wychylając je do przodu
kobiece ciało podczas chodzenia, od karku aż do kostek zachowuje się jak jedna, zharmonizowana całość
mężczyźni skłaniają się do trzymania bardziej rozwartych nóg rozchylonych od 10 do 15 stopni
mężczyźni trzymają ramiona odchylone od ciała od 5 do 10 stopni
mężczyźni prezentują bardziej otwarty układ i postawę ciała
mężczyźni skłaniają się do częstszego i bardziej intensywnego pochylenia ciała do przodu
mężczyźni chodzą trzymając biodra bardziej nieruchomo i cofając je nieznacznie do tyłu
mężczyzna wykonuje niezależny od reszty ciała ruch ramion, a idąc nieznacznie kołysze klatka piersiową (górną częścią tułowia)
...
zarabiasz