James Ellen - Zaręczyny.pdf - James Ellen - franekM

ELLEN JAMES

Zaręczyny

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Mam cię!

Kristin Mabry schwyciła Watsona za gardło, a na

stępnie przystąpiła do pozornie niewykonalnego za

dania odwinięcia go z nogi od krzesła. Watson był

liczącym sobie niemal dwa metry długości wężem boa

i stanowił część pokaźnej menażerii syna Kristin,

Randy'ego. Do kolekcji należały jeszcze dwie brązowe

myszy o imionach Agatha oraz Christie, papuga

zwana Hercule Poirot, owczarek Sherlock oraz kot

Holmes. Jak widać, Randy był zapalonym czytel

nikiem powieści kryminalnych.

Odwinięty z nogi od krzesła, Watson odpłacił

Kristin niezbyt przyjaznym syknięciem.

- Dość tego - orzekła. - Jazda do klatki.

Umieściwszy węża w terrarium, Kristin umościła

się wygodnie na kanapie. Holmes, puchaty kocur,

przycupnął na krześle obok. Miał ogromną zaletę:

umiał uważnie słuchać, a ktoś taki był właśnie bardzo

potrzebny jego pani.

- Dzisiaj jest jeden z tych dni, Holmesie. Po prostu

nic nie idzie tak jak trzeba.

Holmes wpatrywał się w nią swymi pełnymi wyrazu

złocistozielonymi ślepiami. Syn Kristin przygarnął

go, gdy był zabiedzonym, małym kociakiem, żało

snym strzępkiem sierści porzuconym u drzwi kliniki

weterynaryjnej, którą prowadzili w Denver Kristin

i jej mąż.

Teraz, oczywiście, już jej były mąż.

- Zastanawiam się - kontynuowała Kristin - czy

zrobiłam dobrze, przenosząc się tutaj, do Danfield

w Oklahomie, odrywając Randy'ego od kolegów

i szkoły. Ostatnio jest zbyt spokojny, żeby wszystko

było w porządku. Dziś na przykład z trudem namó

wiłam go, by poszedł na basen.

Holmes zamrugał z powagą. Kristin westchnęła.

-Czasem ci zazdroszczę, że jesteś tylko kotem

i twoje jedyne problemy, to jak zwiać przed Sherlo-

ckiem. Bez prawdziwych zmartwień. Bez zdrady ze

strony jedynej osoby, której ufało się bez zastrzeżeń...

Usłyszała leciutki szmer i podniosła oczy. Ujrzała

mężczyznę, który stojąc na ganku patrzył na nią przez

siatkę w drzwiach. Zdrętwiała. Jak długo tam już był,

wysłuchując, jak wyżalą się kotu ze swych najbardziej

osobistych problemów? Zmobilizowała resztki god

ności i podeszła do drzwi.

- Czym mogę służyć? - spytała oficjalnie.

- To zależy. - Nieznajomy miał głęboki głos i sym

patyczny uśmiech. -Przepraszam, że przerwałem sesję

terapeutyczną z kotem.

Kristin zaczerwieniła się. Rzeczywiście, cóż za ob

razek musieli przedstawiać. Ona, rozciągnięta na ka

napie, i Holmes, zasiadający na krześle obok. Sytua

cja typowa dla pacjentki i psychoterapeuty!

Uważniej przyjrzała się przybyszowi. Z całą pew

nością nigdy jeszcze go nie widziała. Ale przecież była

w Danfield dopiero od dwóch tygodni.

- Głośne sformułowanie własnych problemów jest

bardzo użyteczne - rzekła. - Wydają się wtedy

łatwiejsze do rozwiązania. Poza tym Holmes jest

o wiele tańszy od terapeuty. I nigdy nie udziela

niewłaściwych rad.

To chyba dało nieznajomemu do myślenia.

-To bardzo ważne - odparł poważnie. - Nie

ma nic gorszego niż zwierzak, który daje nieprze

myślane rady.

Kristin nie wytrzymała i parsknęła śmiechem.

- A więc, co mogę dla pana zrobić?

Mężczyzna popatrzył na nią pytająco przez siatkę.

- Szukam pani doktor Kristin Mabry.

Wiedziała, że w tym momencie nie wygląda na

poważnego weterynarza: w wystrzępionych szortach,

z oklapniętymi od upału jasnymi włosami i boso.

Otworzyła jednak drzwi i wyszła na ganek, starając

się zachowywać w pełni profesjonalnie.

- To ja - oznajmiła.

- Andrew 0'Donnell - mocno uścisnął jej rękę.

Ponownie obrzuciła go wzrokiem. Regularne rysy,

szare oczy, kruczoczarne włosy, słowem - bardzo

atrakcyjny mężczyzna. Od chwili rozwodu Kristin

starała się nie zwracać uwagi na wygląd mężczyzn.

Czemu zrobiła to teraz?

Przybysz ubrany był nieobowiązująco w dżinsową

koszulę, z kieszonki wystawało kilka piór i ołówków.

Krawat sygnalizował pewną nonszalancję właściciela:

luźno zawiązany i w śmiałe wzory. Do tego wąskie,

czarne dżinsy i kowbojskie buty. Składało się to na

całość bardzo sexy...

- A więc, panie 0'Donnell?

- Jestem ochotnikiem.

- Ochotnikiem? Nie rozumiem.

- Z całą pewnością chodzi o panią.

Wydobył z kieszeni koszuli plik kart wizytowych

i szybko je przerzucił.

- Proszę bardzo. Czarno na białym. Ochotnik dla

doktor Kristin Mabry - spojrzał na nią z lekkim

uśmieszkiem. - To ja, nowy tatuś dla pani synka.

Kristin sceptycznie potrząsnęła głową. W ubiegłym

tygodniu rzeczywiście dowiedziała się, że Centrum

Społeczne w Danfield mobilizuje miejscowych biznes

menów, aby spędzali nieco czasu z dziećmi, które

wychowują się bez ojców. Program nazywał się „Za

stępczy tata". Kristin natychmiast wpisała się na listę

zainteresowanych. Randy potrzebował kontaktu

z kimś, kto mógłby pełnić dlań rolę męskiego wzorca.

Jako że Kristin nie miała najmniejszego zamiaru

spotykać się z nikim przez dłuższy czas - na przykład

przez najbliższe sto lat - uważała, że powinna po

starać się o kogoś, kto wypełni lukę w życiu jej syna.

- Panie 0'Donnell, mojemu synkowi rzeczywiście

jest potrzebny zastępczy ojciec. Ale powiedziano mi,

że będę mogła przejrzeć kartotekę, przeprowadzić

wstępne rozmowy...

Andrew wetknął wizytówki z powrotem do kie

szeni.

- Być może nie wyjaśniłem do końca całej sytuacji,

doktor Mabry. Nie ma mowy o dokonywaniu wybo

ru. Zostałem do tej funkcji wyznaczony przez sąd.

- Teraz to już naprawdę nic nie rozumiem!

- Przecież to bardzo wygodne -rzekł sardonicznie.

- System prawny w Danfield wszystko za panią

załatwił. Zastępczy tata dla pani synka. Podpisano,

zapieczętowano, doręczono.

- Bzdura - rzekła twardo Kristin. - Przecież po

wiedziano mi, że będę mogła wybrać...

-Tym niemniej Wysoki Sąd w osobie Loraine

Thaxter wcisnął mnie to zadanie. Mam przepracować

społecznie czterdzieści godzin z pani chłopcem.

-Nie, panie 0'Donnell, zacznijmy od początku.

Proszę wytłumaczyć mi dokładnie, o co tu chodzi.

- Naprawdę, nie ma sensu wchodzić w szczegóły.

Proszę mi wierzyć, że nie da się tego uniknąć. Już

próbowałem.

-Fascynujące - stwierdziła Kristin. - Ochotnik,

który usiłuje się wykręcić ze swego zadania.

Spojrzał na nią stropiony.

- Kiedy ja nawet lubię dzieci. Tylko że to akurat

dla mnie nie najlepszy moment. Usiłuję przeprowa

dzić bardzo ważną transakcję.

- Transakcję, rozumiem. - Andrew 0'Donnell nie

sprawiał wrażenia typowego biznesmena. - A czym

pan się zajmuje?

- Jestem właścicielem firmy produkującej zegarki

wysokiej klasy. Produkuje sieje ręcznie, jak za czasów

mojego prapradziadka.

James Ellen - Zaręczyny.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: