R02A.PDF

Rozdział 2.

Hakowanie systemu

Najczęściej hakerzy zyskują nieupoważniony dostęp do danych znajdujących się na

dyskach twardych komputerów pracujących pod kontrolą systemu operacyjnego

Unix. Przyczyna takiego stanu rzeczy jest prosta — system ten (lub jego odmiany)

jest zainstalowany na większości „głównych komputerów”, serwerów odległych

sieci lokalnych, które są dostępne przez modem lub sieć. Fakt, że Unix jest tak roz-

powszechniony stał się zarazem powodem rozlicznych problemów związanych

z bezpieczeństwem (czy też jego brakiem) systemu. Z Uniksa korzysta wielu użyt-

kowników komputerów, stąd wiedza na jego temat jest bardzo rozpowszechniona.

Przejęcie kontroli nad systemem nie stanowi już trudności dla hakerów. Z dnia na

dzień odkrywają oni coraz to nowsze metody i sposoby umożliwiające włamanie się

do systemu. Równolegle z tym wzrasta wiedza o funkcjonowaniu systemu i ujaw-

niane są luki tkwiące w jego systemie zabezpieczeń.

Rodzaje hakerskich ataków

Wiedza na temat luk w zabezpieczeniach systemów, którą posiadają hakerzy, daje

im możliwość penetrowania odległych systemów i jedyną barierę stanowi dla nich

wyłączony komputer. Zatem każda osoba wędrująca po Sieci powinna się liczyć

z tym, że jej dysk zostanie splądrowany. Specjaliści-włamywacze w ciągu sekundy

mogą zniszczyć wszystkie dokumenty. Zdają sobie z tego sprawę internauci, ale i tak

nie podejrzewają nawet, jak wielkie szkody mogą ponieść. Beztroska i niewiedza

użytkowników ułatwiają 99% włamań.

Biorąc pod uwagę wcześniejsze rozróżnienia, śmiało można stwierdzić, że znisz-

czeń tych nie dokonują prawdziwi hakerzy, ale raczej nazywający siebie tak ich

„gorsi bracia”, zdegenerowani naśladowcy — cyberanarchiści, młodzi ludzie mający

za dużo wolnego czasu. Niektórym z nich się wydaje, że mogą się stać dzięki temu

sławni. Intruzi dołączają na przykład do e-maili wirusy (w rodzaju „I love you”)

„oczyszczające” dysk twardy z wszelkich znajdujących się na nim danych. W ten

sam sposób — za pomocą poczty elektronicznej — podrzucają oni konie trojańskie,

czyli zainfekowane pliki. Można temu łatwo zapobiec — wystarczy trzymać się zasady

C:\WINDOWS\Pulpit\Szymon\hakerzy\r02a.doc

Hakerzy....

nieotwierania podejrzanych załączników z rozszerzeniami typu .exe, .doc lub .xls czy

też wcześniejszego ich przetestowania programem antywirusowym. Często sami

użytkownicy ułatwiają zadanie włamywaczom komputerowym nieumiejętnie wybie-

rając hasło umożliwiające korzystanie z konta poczty elektronicznej. Wyrazy krótkie,

proste i znajdujące się w słowniku są zazwyczaj łatwe do odgadnięcia.

Najtrudniejsze do złamania są hasła składające się z liter i cyfr. O wirusa prosimy

się sami, ściągając oprogramowanie, gry czy wygaszacze ekranu z nieznanych stron

lub na przykład witryn pornograficznych. Internauci korzystający z systemu Win-

dows w chwili, gdy pobierają pliki z tego serwisu, muszą się liczyć z tym, ze mogą

one zmienić konfigurację modemu. W efekcie zamiast z TPS-a zaczniemy się łączyć

na przykład z Filipinami. Bywa, że ktoś sugeruje zainstalowanie określonego pro-

gramu, by dzięki temu zyskać kontrolę nad naszym dyskiem twardym. Trzeba bo-

wiem mieć na uwadze fakt, że taki program może na przykład infiltrować nasze

prywatne życie. Anonimowość Internetu usypia przecież czujność. Tymczasem wiele

firm wywiadowczych zbiera informacje o preferencjach i zainteresowaniach bywal-

ców przestrzeni wirtualnej. Dane te następnie sprzedawane są producentom i dys-

trybutorom. Zabawne oprogramowanie firmy Comet Systems, które podczas buszo-

wania w Internecie zmieniało kursor w postacie z kreskówek, przesyłało jednocześnie

producentowi informacje o stronach odwiedzanych przez daną osobę. W krótkim

czasie przedsiębiorstwo uzyskało dane prawie siedemnastu milionów osób. Trzeba

zatem bronić się przed takimi atakami i jeśli nawet kupimy odpowiednie oprogra-

mowanie zabezpieczające, nie możemy spoczywać na laurach.

Jedynym z podstawowych błędów jest zapominanie o aktualizacji programu. Aby

uniknąć ataków intruzów, trzeba niemal zbudować twierdzę. Ochrona danych po-

winna polegać przede wszystkim na profilaktyce, stosowaniu oprogramowania za-

porowego (typu firewall ) i haseł kontroli dostępu do sprzętu, szyfrowaniu ważnych

plików oraz przechowywaniu ich kopii na zewnętrznych nośnikach. Bardzo ciężko

jest w sposób jednoznaczny i skończony sklasyfikować metody, którymi posługują

się komputerowi włamywacze w celu przejęcia kontroli nad innymi systemami.

Niektóre z nich powtarzają się dla poszczególnych systemów operacyjnych, inne są

ściśle uzależnione od tego, z jakim systemem haker ma do czynienia.

Ogólnie metody włamań możemy podzielić na:

♦ ataki z zewnątrz sieci lokalnej;

♦ ataki z wnętrza sieci lokalnej;

♦ ataki pośrednie.

Ataki z zewnątrz — to ataki, których najczęstszą formą są zakłócenia stabilnej pra-

cy. Przejmowanie kontroli nad systemami odbywa się z zewnątrz sieci lokalnej —

na przykład z Internetu. Można w tym celu wykorzystać lukę w systemie zabezpie-

czeń, błąd serwisu sieciowego lub po prostu słaby poziom zabezpieczeń firmy. Do

najczęstszych tego typu ataków należą :

C:\WINDOWS\Pulpit\Szymon\hakerzy\r02a.doc

Rozdział 2. ♦ Hakowanie systemu

Ataki na poszczególne komputery bądź serwer główny (DoS,wirusy) — to jeden

z najczęstszych typów ataków. Konsekwencjami są zwykle przerwy w pracy sieci

lokalnej, uszkodzenie poszczególnych (bądź wszystkich) końcówek serwera, a co za

tym idzie — całej sieci, co powoduje wielogodzinne przerwy w pracy. Skutki mogą

być niewinne i skończyć się na zawieszeniu poszczególnych komputerów czy na-

wet całej sieci, ale może to także prowadzić do fizycznego uszkodzenia sprzętu,

wymazania BIOS-u na płycie głównej lub uszkodzenia twardych dysków.

Ataki na serwer http — to ataki, których efektem jest utrata danych witryny inter-

netowej lub uzupełnienie jej treściami kompromitującymi firmę.

Do ataków z zewnątrz sieci hakerzy często wykorzystują metodę zwaną DoS.

DoS (Denial of Service — blokowanie serwisów) — jest to atak mający na celu

zablokowanie konkretnego serwisu sieciowego (na przykład strony WWW) lub za-

wieszenie komputera. Możliwe jest przesterowanie ataków DoS do bardziej skompli-

kowanych metod, co może doprowadzić nawet do awarii całej sieci. Niejednokrotnie

hakerzy, którzy włamują się do systemów za pomocą tzw. techniki spoofingu lub

redyrekcji, ukrywają swój prawdziwy adres internetowy, więc ich zlokalizowanie

często staje się niemożliwe. Anonimowość ułatwia więc zdecydowanie atakowanie

systemów metodą Denial of Service , co powoduje uniemożliwienie wykonania

przez serwer jakiejkolwiek usługi. Jednak obecnie ataki te są już rzadko stosowane,

gdyż większość administratorów odpowiednio się przed nią zabezpieczyła, co

wcale nie było trudne, ale konieczne, gdyż programy umożliwiające ten typ hako-

wania (jest ich co najmniej kilkanaście) powodują zapchanie serwera, spowolnienie

jego pracy aż do konieczności uruchomienia restartu. W przeszłości znane były

przypadki zablokowania kilku tysięcy serwerów jednocześnie. Teraz oczywiście

jest to niemożliwe!

Ataki typu DoS można wymierzyć przeciwko wszystkim platformom systemowym,

gdyż wykorzystują one właściwości protokołu IP, czyli protokołu używanego mię-

dzy innymi w Internecie. Programów takich jest bardzo dużo, gdyż kod jest poka-

zywany publicznie, jak to w prawdziwym światku hakerskim bywa. Tak wiec co 2-3

tygodnie opracowywany jest nowy sposób ataku. Przeważnie programy tego typu

przeznaczone są do uruchomienia na jednej platformie (np. Linuksie), a ich celem

również jest jedna platforma systemowa (np. Windows NT). Istnieją jednak pro-

gramy, których cel stanowi atak na kilka systemów jednocześnie.

Dobrym przykładem jest tu LAND. Programy tego typu są dość proste w użyciu i bar-

dzo łatwo dostępne w Internecie. Wystarczy wpisać Denial of Service i hak w wyszu-

kiwarce i się wszystko stanie się jasne. Warto jeszcze dodać, że, programy te udo-

stępniane są w postaci kodów źródłowych, co wydaje się zrozumiałe.

Poniżej zamieszczona została tabelka grupująca niektóre tylko nazwy popularnych

programów umożliwiających ataki typu DOS:

C:\WINDOWS\Pulpit\Szymon\hakerzy\r02a.doc

Hakerzy....

Nazwa

System, na którym

haker uruchamia

program

System,

który podlega atakowi

Efekty

bonk, boink

Unix

Windows NT

i Windows 95

Program powoduje

zawieszenie dowolnego

komputera systemem

Windows NT lub Window 95

hanson

Unix

Windows

z klientem mirc

Powoduje odłączenie

mirc’a od sieci

Jolt

Unix

Windows 95

Wywoływanie zbyt dużych

pakietów powoduje

zawieszenie systemu

operacyjnego Windows 95

Land

Unix

Dużo systemów

sieciowych

Wysyłane pakiety powodują

zablokowanie systemu

docelowego

Pong

Linux

Window 95

Cel ataku zasypywany jest

pakietami ICMP, czyli ping,

co powoduje jego

zawieszenie

Do bardziej znanych należą natomiast programy zgrupowane poniżej:

Nazwa

System, na którym

haker uruchamia

program

System,

który podlega atakowi

Efekty

Teardrop

Unix

Windows NT i Windows 95

Zablokowanie systemu

Windows NT i Windows 95

Winnuke

Linux

Windows NT i Windows 95

Powoduje wyświetlenie

niebieskiego ekranu

Podsumowując warto jeszcze raz zaznaczyć, że ataki typu DoS są dość łatwe do

przeprowadzenia. Ostatnie ataki na serwery najpoważniejszych firm internetowych

przeprowadzone były za pomocą stosunkowo nowej metody opracowanej przez ha-

kerów w celu zablokowania transferu jakichkolwiek danych drogą elektroniczną.

Polegało to na wysłaniu do serwera internetowego bardzo dużej liczby zapytań lub

poleceń rozpoczęcia transmisji. Było ich tak dużo, że po chwili serwer zostawał

przeciążony i przestawał obsługiwać użytkowników. Sposób ten znany jest już od

dawna pod nazwą „Denial of Service Attack” i doczekał się „mutacji” w postaci

„SYN Flood Attack” czy „Smurf Attack” — działających na bardzo zbliżonych do

siebie zasadach.

Hakerzy, którzy zaatakowali między innymi Yahoo3 i CNN twórczo rozwinęli

wcześniejszy pomysł. Zamiast wysyłać sygnały ze swojego komputera, wykorzy-

stali do tego całą armię „przejętych” maszyn, znajdujących się na przykład w sie-

ciach uniwersyteckich. Taka „armia” komputerów jest kierowana z jednego miejsca

C:\WINDOWS\Pulpit\Szymon\hakerzy\r02a.doc

Rozdział 2. ♦ Hakowanie systemu

i jej celem jest wykonanie jednego tylko zadania, którym jest „zasypanie” wybra-

nego obiektu jak największą liczbą połączeń. Wykorzystywany jest do tego pro-

gram Tribal Flood Network oraz inne, które są do niego podobne — Stacheldraht

i Trinoo. Bardzo często hakerzy wykorzystują do ataków z Internetu metodę zwaną

spoofingiem.

Spoofing (maskarada) — metoda ta stosowana jest zwykle przez doświadczonych

i wyrafinowanych włamywaczy. Polega na podszyciu się włamywacza pod jednego

użytkowników systemu, który posiada własny numer IP (numer identyfikujący

użytkownika). Technika ta ma na celu omijanie wszelkich zabezpieczeń, jakie za-

stosował administrator w sieci wewnętrznej. Jest bardzo skuteczna nawet, gdy bywa

wykorzystywana przeciwko markowym firewallom , switchom i ruterom. Dzięki niej

możliwe jest „udawanie” dowolnego użytkownika, a co za tym idzie — „podszy-

wanie” się i wysyłanie sfałszowanych informacji.

Ze swego komputera haker może dokonać przekierowania źródłowego adresu IP

i „podszyć się” pod komputer sieciowy. Robi to po to, by określić jego bezpośrednią

drogę do miejsca przeznaczenia oraz trasę powrotną. W ten sposób może prze-

chwytywać lub modyfikować transmisje bez zliczania pakietów przeznaczonych dla

komputera głównego. W przeciwieństwie do ataków polegających na rozsynchroni-

zowaniu, „podszywanie się” pod adresy IP jest trudne do wykrycia. Jeśli serwer in-

ternetowy ma możliwość monitorowania ruchu w Sieci w zewnętrznym ruterze inter-

netowym, to należy kontrolować przechodzące przez niego dane. Do Sieci nie

powinny być włączane pakiety zawierające adresy komputera źródłowego i docelo-

wego, które mieszczą się w obrębie lokalnej domeny. Najlepszą obroną przed pod-

szywaniem się jest filtrowanie pakietów wchodzących przez ruter z Internetu i blo-

kowanie tych, których dane wskazują na to, że powstały w obrębie lokalnej domeny.

Wirusy — to bardzo przydatne do ataków z zewnątrz Sieci programy. Mogą one

zostać podrzucone zwykłą drogą, np. jako program ściągnięty z Internetu, dyskietka

z najnowszym upgradem do jakiegoś programu lub też mogą być dołączone do pli-

ku tekstowego czy e-maila. Niekonsekwencja w przypadku takiego postępowania

może wiele kosztować. Wirus przenika bowiem do komputera i może być przeno-

szony w sieci wewnętrznej wraz z nowszymi wersjami programów. Może on tkwić

uśpiony długie miesiące, a po okresie uśpienia — zaatakować.

Atak na serwer poczty — to kolejny rodzaj hakerskiej działalności. Jego konse-

kwencją jest utrata kontroli nad przepływającą korespondencją (e-maile kierowane

do konkretnej osoby mogą zostać odczytane i dostać się w posiadanie niepowoła-

nych osób, możliwe jest także fałszowanie korespondencji i wprowadzenie w firmie

dezorganizacji pracy). Ulubionymi przez hakerów sposobami atakowania są ataki na

serwer główny , które prowadzą do utraty kontroli nad całą siecią, wiążą się z utratą

wszystkich danych, z zakłóceniami pracy dowolnych usług sieciowych w całej firmie.

Po przejęciu kontroli nad głównym serwerem możliwe jest przechwytywanie danych

wędrujących wewnątrz sieci, a co za tym idzie — poznanie struktury wewnętrznej

firmy. Możliwe jest fałszowanie danych przesyłanych siecią, blokowanie wiadomości

przesyłanych między szefem a współpracownikami.

C:\WINDOWS\Pulpit\Szymon\hakerzy\r02a.doc

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: