Dawson Smith Barbara - Rosebuds 03 - Tajemnica.pdf - CYKL - ROSEBUDS - b.menzel

Barbara Dawson Smith

TAJEMNICA

ROZDZIAŁ 1

Mężczyzna w czerni

Brighton, Anglia, wrzesień 1815

Kapitan Joshua Kenyon był gotów na śmierć. Pogodził się z tą

myślą już w nocy i teraz spokojnie wziął z rąk Harringtona pistolet

do pojedynku.

- Będą kłopoty, kapitanie - stwierdził ponuro Harrington. Ze-

rknął na przeciwnika swojego pana, pogrążonego w rozmowie z

tęgim sekundantem. Pasma porannej mgły unosiły się wokół

majaczących w mroku sylwetek. - Ci dwaj są jacyś dziwni - za-

uważył służący, ściągnąwszy siwe, krzaczaste brwi w jedną linię. -

Jak na nich patrzę, przechodzi mnie zimny dreszcz.

- To tylko chłodny wiatr od morza - uspokoił go Josh.

- Wcale nie. Ten pan Pankhurst nie odezwał się do mnie ani

słowem. A wczoraj wieczorem miał nam tyle do powiedzenia.

- Może rano bywa nietowarzyski, tak samo jak ty.

- A może żałuje, że wyzwał pana na pojedynek - odparł

Harrin-gton. - Jak by pan podszedł i porozmawiał z nim...

- Daj spokój, Harry. Słowa nic nie zmienią.

Nie tracąc zimnej krwi, Josh uważnie spojrzał na pistolet

dostarczony przez przeciwnika. Mahoniowa kolba doskonale leżała

w dłoni. Świetnie wyważona, lekka broń wydawała się przedłuże-

niem ręki. Była lżejsza niż pistolet, którego używał w wojsku.

- Wspaniała sztuka - pochwalił Josh, zastanawiając się, skąd

Pankhurst zdobył to cacko. - Zdobienia wskazują, że wykonano go

we Francji, przed rewolucją.

- Nawet jeśli pistolet należał do samego Bonapartego, to co

mnie to obchodzi?- Harrington z niezadowoloną miną wziął się

pod boki. - Ten pojedynek to kiepski pomysł. Pan jest doskonałym

strzelcem i na pewno pan go trafi, a wtedy będziemy mieli kłopoty

z prawem.

- Będę tak strzelał, żeby go nie zabić. - Josh postanowił nie

zdradzać swojego prawdziwego planu. Harrington na pewno

starałby się go do niego zniechęcić. - Wypełnij swój obowiązek. To

rozkaz.

- Nie muszę słuchać pana rozkazów. Nie jesteśmy już w kawa-

lerii.

- Ale nadal u mnie pracujesz. Harrington zaklął pod nosem i

zasalutował, niechętnie ulegając swojemu panu. Musiał jednak mieć

ostatnie słowo.

- Będzie, jak pan chce. Ale jeśli skażą pana na wygnanie, ja z

panem nie pojadę na kontynent. Dość mam tych przeklętych

żabojadów. - Odwrócił się na pięcie i gniewnie odmaszerował,

lekko utykając. Po czerwcowej bitwie pod Waterloo odezwała się

dawna kontuzja nogi.

Ta bitwa sprawiła również, że Josh miał dość widoku krwi.

Kiedy wojna się skończyła, a Napoleon został zesłany na odległą

wyspę Świętej Heleny, Josh sprzedał swój patent oficera kawalerii i

wrócił do Anglii.

Dopiero teraz sobie uświadomił, jak bardzo się cieszy z

powrotu do kraju. Tydzień temu zszedł z pokładu statku

transportowego, załatwił w Portsmouth formalności związane z

wystąpieniem z armii i wyruszył do położonego wśród zielonych

wzgórz i pięknych lasów Stokeford Abbey. Choć bardzo śpieszyło

mu się do domu, postanowił zatrzymać się w Brighton, żeby

dopełnić obowiązku i odwiedzić Davida Pankhursta oraz jego ojca,

barona Timberlake. A teraz stał w tym odludnym miejscu,

niedaleko morza i narażał się na śmierć z rąk rozwścieczonego

człowieka, który bardzo długo czekał, żeby się zemścić.

Josh zacisnął dłoń na kolbie pistoletu i nakazał sobie spokój. Na

środku zamglonej polany Harrington rozmawiał z sekundantem

Pankhursta. Po chwili obaj mężczyźni stanęli plecami do siebie i

odliczyli po dziesięć kroków. Stukot ich butów zabrzmiał ponuro

na tle szumu fal.

Josh był czujny i skupiony niczym drapieżne zwierzę. Już

nieraz tak się czuł, zwłaszcza przed bitwą. Miał wtedy wrażenie, że

stoi na skraju przepaści, i wiedział, że może nie dożyć do zachodu

słońca.

Niebo na wschodzie stawało się różowoszare, zwiastując nad-

chodzący dzień. Wśród niskich drzew unosiły się smugi mgły. W

powietrzu można było wyczuć słony smak morza. Josh zauważył

beznamiętnie, że piaszczysta gleba pod jego stopami bardzo szybko

wchłonęłaby rozlaną krew.

Jego krew.

W czarnym powozie, który kilka chwil wcześniej przywiózł

Pankhursta wraz z sekundantem, nie było lekarza. Dziwne. Josh

wiedział, że David Pankhurst dba o zdrowie z typową dla arysto-

kraty i cywila przesadą. Zapewne robił wielkie zamieszanie wokół

rozciętego palca, a z pola bitwy uciekłby w przerażeniu. Mimo to

na miejsce pojedynku przybył jedynie w towarzystwie sekundanta.

Pankhurst wprawnie sprawdził pistolet i na próbę złożył się do

strzału. Josh nie przypominał sobie, żeby młody arystokrata kiedy-

kolwiek wykazywał zainteresowanie bronią. Jednak od siedmiu lat

chował urazę do Josha i przez ten czas mógł się podszkolić w strze-

laniu.

Dawson Smith Barbara - Rosebuds 03 - Tajemnica.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: