!Milt Bearden - Czarny tulipan.pdf - Milt Bearden - Czarny tulipan - zck68

MILT BEARDEN

CZARNY TULIPAN

Nikt nie wie dokładnie, kiedy i gdzie narodziła »k legenda o czarnym tulipa-

nie. Jedna z bardziej wiarygodnych wersji wiąże jej początki z wczesną wiosną

tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego roku i śmiercią porucznika Siemiona Popo-

wa w okolicach miasta Mazar-i Szarif, który zginął trzymając w dłoni ten rzadki

kwiat rosnący w północnym Afganistanie. Podobni zachwycony jego pięknem,

zerwał tulipana zaledwie na kilka sekund przedtem, nim kula snajpera trafiła go

prosto w serce. Z niewiadomych powodów, jak głosi legenda, jeden z kolegów

wyjął kwiat z dłoni zabitego i wetknął go w dziurki od guzika munduru, zwłoki

zabrano więc do ojczyzny z niecodzienną ozdobą n a piersi.

Dlatego w późniejszym etapie wojny wielkie transporty zabitych wywożo-

nych z Afganistanu zyskały miano Czarnych Tulipanów, a sam kwiat stał się

w Związku Radzieckim symbolem śmierci.

Część

pierwsza

Rozdział I

Centrala CIA, Langley, Wirginia, 28 maja 1985 roku

leksander Fannin pchnął jaskrawożółtc wahadłowe drzwi z dużym czarnym

napisem: 7D70 - DYREKTOR AGENCJI. Ich żywy kolor zawsze wydawał

mu się niestosowny, całkowicie nie pasujący do tajemniczego, mrocznego świat*

rozciągającego się po drugiej stronie. Zdawał sobie jednak sprawę, że Bill Casey

w ogóle nie przywiązuje do tego wagi. Z uśmiechem pomyślał, że dzisiaj owe

żółte drzwi zdawały się kpić sobie z niego. Przyszedł bowiem, aby oddać dyrek-

torowi służbową legitymację, uścisnąć staremu dłoń i tym sposobem zakończyć

Swoją dziesięcioletnią służbę w agencji.

W przeszklonej wartowni siedzieli dwaj posępni młodzi ochroniarze, ubrani

w identyczne, pochodzące chyba z wyprzedaży, swetry. Sztywno skinął im głową,

a oni odprowadzili go zaciekawionymi spojrzeniami. Dobrze wiedział, że zanim

zdąży dojść do otwartych drzwi sekretariatu, w których czekała już asystentka

dyrektora, Dottie Manson, wbiją sobie w pamięć wszelkie szczegóły sylwetki

wysokiego gościa o śniadej cerze, ubranego w luźną sportową marynarkę, czarne

wełniane spodnie i granatowy golf.

- Cześć, Aleks - powitała go Dottie, gestem zapraszając do środka prze-

stronnego, obitego brzozową boazerią, sekretariatu. Za oknami siódmego piętra

rozciągała się malownicza panorama wirginijskiej równiny, chociaż gęste późno-

wiosenne listowie przesłaniało już widok szerokiej wstęgi Potomaku, wijącego

się zakolami wokół wywiadowczej centrali w Langley.

- Wcale nie wyglądasz na człowieka, który z żalem rozstaje się z firmą.

- On tak uważa? - zapytał Fannin, rozglądając się po niemal całkiem pustym

pokoju.

- Jest tam - podpowiedziała Manson i wskazała drzwi sali konferencyjnej dy-

rektora. - Poza tym przedstawiłam swoje zdanie, a nie jego. Polecił, żebyś tu zacze*

kał do końca zebrania. Zaproponował też, żebyś umilił sobie czas jakąś lekturą.

Gustownie urządzony gabinet Caseya sprawiał przytulne wrażenie, lecz pa-

nujący w nim nieład W pełni odzwierciedlał charakter urzędującego tu człowieka.

Aleksander szybko przebiegł wzrokiem tytuły książek, tworzących stos na skraju

biurka, zauważając, że dotyczą tak różnych zagadnień, jak historia Stanów Zjedno-

czonych, ekonomia czy związek polityki z przemysłem naftowym. Domyślił się, że

pod koniec tygodnia Dottie będzie musiała spakować te książki i na weekend wy-

słać je pocztą kurierską na Long Island, by od poniedziałku dyrektor mógł z pełnym

zaangażowaniem polecać niektóre z nich do czytania. A Casey uwielbiał dyktować

ludziom nie tylko, co mają czytać, lecz także jak interpretować treść.

Fannin rozsiadł się na wielkiej, miękkiej sofie i zamknął oczy. Nie żałował

swojej decyzji. Naprawdę uważał, że powinien się wycofać z tej roboty.

Od razu trafił do wydziału operacji tajnych. Jego ojciec był Rosjaninem, a mat-

ka Ukrainką, znaleźli się w gronie uchodźców z nękanego stalinowskimi repre-

sjami ZSRR. Nic więc dziwnego, że Aleksander płynnie mówił obydwoma tymi

językami, doskonale znał również polski i niemiecki. Został zwerbowany do pra-

cy w agencji po krótkiej służbie w lotnictwie, kiedy to w Wietnamie przyszło mu

parokrotnie pilotować helikopter w rozmaitych akcjach paramilitarnych organi-

zowanych przez CIA. Początkowo wkładał całe serce w pracę wywiadowczą, na-

wet pod koniec burzliwych lat siedemdziesiątych, kiedy to kolejne skandale i nie-

powodzenia rozmaitych misji zaciążyły nad przyszłością agencji, ani przez chwi-

lę nie miał wątpliwości, kim naprawdę jest i jakie znaczenie ma jego praca.

W roku tysiąc dziewięćset osiemdziesiątym pierwszym, po zaprzysiężeniu

Caseya na stanowisku dyrektora, wyraźnie odczuł przypływ świeżej energii w Lan-

gley. Od początku też zaczął układać swoje dobre stosunki z tym błyskotliwym

nowojorskim prawnikiem, którego głównym celem stało się dopasowanie zadań

agencji do politycznej linii nowego prezydenta, i pod koniec pierwszej czterolet-

niej kadencji Aleksander był już z szefem w przyjacielskich stosunkach. Wspól-

nie śledzili pęknięcia powstające w nieskazitelnym dotąd wizerunku „Imperium

Zła", poszerzające się zwłaszcza na linii Warszawa - Moskwa, wspólnie też do-

chodzili do wniosku, że nadeszła pora na podjęcie takich czy innych „kreatyw-

nych przedsięwzięć", jak zwykł mawiać Casey. Razem snuli skomplikowane,

ambitne plany tego, co dyrektor określał mianem końca gry. Właśnie w takiej

sytuacji pojawiły się pierwsze kłopoty Fannina.

Zaczęło się od spraw czysto osobistych. Rok wcześniej, podczas wykonywania

misji w Azji, Aleksander poznał nadzwyczaj uroczą Katerinę Martynową i szybko

zakochał się w niej bez pamięci. Jej rodzice, uciekinierzy z ogarniętej wojną Ukra-

iny, spotkali się w chińskim obozie przejściowym dla uchodźców rosyjskich i tam

też zastały ich burzliwe przemiany tysiąc dziewięćset czterdziestego piątego roku.

Lara Czumakowa i Michaił Martynow ostatecznie pobrali się w Szanghaju, gdzie

zamierzali od nowa zbudować sobie życie, ale wojna domowa i rewolucja z końca

roku czterdziestego dziewiątego zmusiły ich do dalszej ucieczki z maleńką córecz-

ką, tym razem przed wojskami Mao-Tse-Tunga. Znaleźli swoje miejsce wśród ro-

snącej szybko społeczności Rosjan i Europejczyków szukających schronienia przed

chińską zawieruchą na terenie Brytyjskiej Kolonii Koronnej - Hongkongu.

!Milt Bearden - Czarny tulipan.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: