marciniuk_pamieci masowe.pdf

(331 KB) Pobierz
195805967 UNPDF
6. Pamięci masowe
Pamięć masowa (ang. mass memory, mass storage) jest pamięcią trwałą, przezna­
czoną do długotrwałego przechowywania dużej liczby danych w przeciwieństwie do
pamięci RAM i ROM. Pamięć masowa jest zapisywana na zewnętrznych nośnikach
informacji. Nośniki informacji są zapisywane i odczytywane w urządzeniach zwa­
nych napędami.
Rodzaje pamięci masowych:
nośniki magnetyczne:
dyski stałe - pamięć o dostępie bezpośrednim; nośniki danych zainstalowane
w macierzach dyskowych;
o taśmy magnetyczne - pamięć o dostępie sekwencyjnym zapisywana i odczy­
tywana w napędzie taśmowym;
napędy optyczne:
płyty CD-ROM;
płyty DVD;
płyty Blu-ray Disc (BD);
płyty HD DVD;
pamięci półprzewodnikowe (pozbawione części mechanicznych), współpracują­
ce z różnymi złączami komunikacyjnymi:
o pamięci USB;
o karty pamięci.
6.1. Dyski twarde
Dysk twardy jest jednym z typów urządzeń pamięci masowej, wykorzystujących
nośnik magnetyczny do przechowywania danych. Nazwa dysk twardy (ang. hard
disk) powstała w celu odróżnienia tego typu urządzeń od tzw. dysków miękkich, czy­
li dyskietek (ang. floppy disk), w których nośnik magnetyczny naniesiono na podłoże
elastyczne, a nie jak w dysku twardym na podłoże sztywne.
Dysk twardy składa się z zamkniętego w obudowie wirującego talerza lub zespołu
talerzy, wykonanych zwykle ze stopów aluminium o wypolerowanej powierzchni
pokrytej nośnikiem magnetycznym (grubości kilku mikrometrów) oraz z głowic elek­
tromagnetycznych umożliwiających zapis i odczyt danych. Na każdą powierzchnię
talerza dysku przypada po jednej głowicy odczytu i zapisu. Głowice są umieszczone
na elastycznych ramionach i w stanie spoczynku stykają się z talerzem blisko osi,
w czasie pracy unoszą się, a ich odległość nad talerzem jest stabilizowana dzięki sile
aerodynamicznej powstałej w wyniku szybkich obrotów talerza.
Zasada działania dysku twardego
Ramię głowicy dysku ustawia głowice w odpowiedniej odległości od osi obrotu ta­
lerza, w celu odczytu lub zapisu danych na odpowiednim cylindrze. Umieszczona
w silnym polu magnetycznym cewka porusza się i zajmuje położenie zgodnie z prze­
pływającym przez nią prądem, ustawiając ramię w odpowiedniej pozycji. Dzięki
temu czas przejścia między kolejnymi ścieżkami jest nawet krótszy niż 1 ms, a przy
większych odległościach nie przekracza kilkudziesięciu milisekund. Układ regula­
cyjny prądu zmienia natężenie prądu, tak by głowica ustabilizowała jak najszybciej
swe położenia w zadanej odległości od środka talerza.
1
3
4
6
Rys. 6.1. Budowa dysku twardego
/ - silnik liniowy, 2 - mechanizm pozycjonu­
jący, 3 - ramię głowicy, 4 - sektor, 5 - głowica
zapisu/odczytu unoszona na „poduszce" po­
wietrznej nad powierzchnią dysku, 6 - ścieżki
tworzące cylinder, 7 - dyski wirujące z pręd­
kością 7200 obr/min
Parametry dysku twardego;
pojemność, np. 80 GB;
wielkość bufora cache, np. 8 MB;
szybkość transferu danych, np. UDMA 133 - interfejs dysku twardego o przepu­
stowości 133 MB/s;
prędkość obrotowa talerzy, np. 7200 obr/min;
system monitorowania i powiadamiania o błędach działania S.M.A.R.T. (ang.
Self-Monitoring, Analysis and Reporting Technology);
kontroler, np. S-ATA;
średni czas dostępu (średni czas wyszukiwania + opóźnienie rotacyjne), np. 4 ms.
195805967.001.png
Kontrolery dysków twardych:
EIDE (2 urządzenia o przepustowości do 133 MB/s);
S-ATA (1 urządzenie o przepustowości do 300 MB/s);
SCSII (do 8 urządzeń o przepustowości do 640 MB/s).
EIDE (ang. Enhanced Integrated Device Eąuipment; czyli Enhanced IDE; zamien­
nie nazwa ATA/ATAPI lub w skrócie ATA) to najczęściej stosowany w komputerach
klasy PC kontroler napędów. To rozszerzony i ulepszony typ interfejsu IDE (ATA),
oferujący m.in. większą szybkość transferu danych oraz pozwalający na dołączanie
dysków twardych o większej pojemności.
Gdy w 2003 r. wprowadzono magistralę szeregową S-ATA (Serial ATA) standard ten
jest określany jako PATA (Parallel ATA).
Rys. 6.2. Złącze EIDE w dysku twardym
Rys. 6.3.40-pinowa taśma kontrolera EIDE
S-ATA (ang. Serial Advanced Technology Attachment; czyli Serial ATA) jest szere­
gową magistralą, następcą równoległej magistrali ATA. Do transferu danych są prze­
widziane cieńsze i bardziej elastyczne kable z mniejszą liczbą styków, co pozwala
na stosowanie mniejszych złączy na płycie głównej w porównaniu do równoległej
magistrali ATA. Wąskie kable ułatwiają instalację i prowadzenie ich w obudowie,
co poprawia warunki chłodzenia wewnątrz obudowy. Interfejs przeznaczony do ko­
munikacji umożliwia szeregową transmisję danych między kontrolerem a dyskiem
komputera z maksymalną przepustowością do 300 MB/s.
Rys. 6.4. Złącza S-ATA w dysku
Rys. 6.5.7-żyłowy przewód
Rys. 6.6. Kontroler S-ATA
twardym
S-ATA
na płycie
195805967.002.png
SCSI (ang. Smali Computer Systems Interface) jest równoległą magistralą przezna­
czoną do przesyłania danych między urządzeniami. System SCSI jest obecnie wy­
korzystywany głównie w wysokiej klasy serwerach i stacjach roboczych. Wszystkie
urządzenia podłączone do magistrali SCSI są równorzędne.
Każde z tych urządzeń ma unikalny w obrębie magistrali adres - identyfikator. Do
adresowania urządzeń są wykorzystywane trzy bity magistrali, co pozwala na połą­
czenie ze sobą maksymalnie 8 urządzeń. Identyfikator pełni również rolę priorytetu,
przy rozstrzyganiu próby jednoczesnego dostępu więcej niż jednego urządzenia do
magistrali.
W większości konfiguracji, do magistrali poprzez kontroler jest podłączony jeden
komputer oraz urządzenia pamięci masowej (dyski twarde oraz napędy taśmowe).
Podłączane są też inne urządzenia, np. skanery, drukarki, nagrywarki.
Magistrala SCSI pozwala na podłączenie dysku do więcej niż jednego kompute­
ra. Jest również możliwe przesyłanie danych bezpośrednio pomiędzy urządzenia­
mi, bez ingerencji komputera (np. wykonanie kopii macierzy dyskowej na taśmie
magnetycznej).
Magistralę 5C5I można podzielić ze względu na:
sposób transferu danych: asynchroniczny, synchroniczny;
szybkość transferu danych: 5 MB/s, 10 MB/s, 20 MB/s, 80 MB/s, 160 MB/s,
320 MB/s, 640 MB/s;
szerokość magistrali: 8 bitów, 16 bitów.
Odmiany magistrali SCSI:
SCSI-1: pierwsza wersja standardu, pozwalała na transfer z szybkością 5 MB/s
na odległość 6 m;
SCSI-2: składa się z dwóch wariantów, zwiększających transfer z szybkością do
10 lub 20 MB/s (odpowiednio Fast SCSI i Wide SCSI); maksymalna odległość
to około 3 metry;
SCS1-3: znany jako Ultra SCSI, szybkość transferu 20-40 MB/s, teoretycznie
maksymalna odległość to nadal 3 metry;
Ultra2 SCSI: wprowadzono technologię Low Voltage Differential, pozwala­
jącą na zwiększenia maksymalnej odległości do ok. 12 m; szybkość transferu
40-80 MB/s;
UItra3 SCSI (UltralóO SCSI): maksymalny transfer danych 160 MB/s;
Ultra4 SCSI (Ultra320 SCSI): maksymalny transfer danych 320 MB/s;
Ultra 640 SCSI: maksymalny transfer danych 640 MB/s.
Rys. 6.7.68-stykowe złącze
zewnętrzne SCSI:
a) gniazdo, b) wtyczki
Rys. 6.8.50-stykowe złącze
wewnętrzne SCSI: a) gniazdo,
b) taś-ma z wtyczkami
6.2. Napędy dysków magnetycznych
Zasada działania napędów dysków magnetycznych
Wszystkie typy pamięci na warstwach magnetycznych działają na tej samej zasa­
dzie. Na poruszającej się warstwie magnetycznej jest dokonywany zapis informacji,
polegający na odpowiednim przemagnesowaniu pól nośnika informacji. Zapis i od­
czyt jest dokonywany za pomocą głowicy. Głowicą nazywa się rdzeń z nawiniętą
na nią cewką i niewielką szczelinę miedzy biegunami. Zapis informacji sprowadza
się do namagnesowania poruszającego się nośnika. Pole magnetyczne wytworzone
w szczelinie magnesuje nośnik tak długo, jak długo płynie prąd w cewce głowicy.
Namagnesowany odcinek nośnika zachowuje się jak zwykły magnes, wytwarzając
własne pole magnetyczne.
Obecnie zewnętrzne pamięci magnetyczne zostają zastępowane przez wydajniejsze
pamięci optyczne, np. CD, DVD, czy pamięci typu flash (np. PenDrive).
6.2.1. Napęd FDD
Dyskietka (ang. floppy <afc&) jest to krążek wykonany z elastycznego tworzywa sztucz­
nego, pokryty warstwą materiału magnetycznego. Grubość krążka jest mniejsza niż
1/10 mm, a grubość warstwy magnetycznej wynosi tylko 0,0025 mm. Zapis danych
odbywa się na koncentrycznych ścieżkach, których liczba może być równa 35, 40
lub 80. Zwykle średnice dyskietek to 5,25 lub 3,5 cala. W komputerach osobistych
195805967.003.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin