papiestwo_i_masoneria.pdf

Papiestwo i żydomasoneria

K S . E RNEST J OUIN

Papiestwo i masoneria to dwie potęgi działające na świecie, a każda z nich

usiłuje nad nim zapanować. Rezultat toczącej się między nimi walki ma w

obecnej chwili najwyższą doniosłość, gdyż stajemy nie tylko na rozstajnych

drogach historii, lecz także wobec radykalnej transformacji samej ludzkości.

Albo rzymski katolicyzm wyniesie nas znowu do poziomu cywilizacji

chrześcijańskiej albo żydomasoneria ściągnie nas na ścieżkę barbarzyństwa i

dekadenckiego pogaństwa. Cały świat balansuje między chrześcijaństwem a

pogaństwem. 8 grudnia 1892 roku, papież Leon XIII napisał do włoskiej

hierarchii: "Konieczne jest zwalczanie masonerii tym orężem boskiej wiary,

którym w ubiegłych wiekach pokonano pogaństwo".

Ponadto, zarówno papiestwo jak i żydomasoneria będąc w pełni

świadome, że odgrywają tak diametralnie przeciwstawne role zakładają, iż musi

to mieć wpływ na polityczną, ekonomiczną, intelektualną i religijną przyszłość

poszczególnych osób jak również całych narodów. Jest to niezbitym faktem,

czego najlepszym dowodem jest ich niesłabnący wzajemny antagonizm.

Czymże jest tak naprawdę dzisiejsza żydomasoneria, jeśli nie

skumulowaniem i aktywizacją wszystkich sił zła? Ta sekta ze swym potrójnym

roszczeniem do bycia anty-kościołem (przeciw Kościołowi), anty-państwem

(przeciw państwu) i anty-moralnością (przeciw tradycyjnej moralności) chlubi

się tym, że nade wszystko i po wieczne czasy jest wrogiem katolickiego

Kościoła; jedno z jej bojowych wezwań wypowiedział w 1822 roku Tigrotto,

jeden z szefów Alta Vendita: "Katolicyzm musi zostać zniszczony na całym

świecie". Tigrotto także w następujący sposób wyraził antykatolicki plan:

"Spiskujmy tylko przeciw Rzymowi". Czyż nie wyraża tego w identyczny

sposób niemieckie " Los Von Rom " albo angielskie: " No Popery "?

Monseigneur Gay, któremu Sobór Watykański powierzył zadanie spisania

"Memorandum o Tajnych Stowarzyszeniach" podał następującą zdumiewającą

definicję masonerii: "Oczywiste jest, że generalnie rzecz biorąc, doktryna

masonerii jest nie tylko herezją, czy nawet całokształtem wszystkich herezji,

jakie znalazły w niej swoją przystań; jest faktem, że masoneria wykracza poza

granice tego, co powszechnie przypisywane jest słowu herezja, ponieważ

przyznaje sobie swobodę dopuszczania się wszelkiego rodzaju oburzających

aberracji. Masoneria to rzeczywiście otchłań wszystkich błędów, studnia

zatracenia".

Ta przepaść wszelkich błędów ( abyssus errorum ) słusznie jest

porównywana do "studni przepaścistej" wspomnianej w Apokalipsie św. Jana

( abyssus putei , IX, 1-3), której wyziewy zaćmiewają światło słońca i zatruwają

powietrze. Jest to ta przeklęta sekta, której perwersję napiętnował papież Pius

IX nazywając ją "synagogą szatana". Z powodu swego ogromnego

rozprzestrzenienia oraz wyraźnie już zauważalnych w obecnej dobie

konszachtach z międzynarodową żydowską finansjerą, masoneria rzeczywiście

stała się "synagogą szatana". To ona dostarczała funduszów dla wywołania w

Moskwie rosyjskiej rewolucji; eksportowała komunizm ze Wschodu na Zachód,

przejęła przywództwo państw od ich rządów, kierownictwo różnych

departamentów administracyjnych lub ministerstw, parlamentów i w

konsekwencji, jest takim światowym mocarstwem, że każdemu wnikliwemu

umysłowi wydaje się jak gdyby istniały dziś na ziemi tylko dwie wielkie potęgi,

a mianowicie: żydomasoneria na usługach Światowego Żydostwa oraz Kościół

w rękach następcy Piotra. Te dwie siły prowadzą wojnę, twarzą w twarz jak

gdyby toczyły niekończący się pojedynek, co wyraźnie wyraża wyryte w

kamieniu hasło masońskiego Wielkiego Wschodu i Najwyższej Rady Francji:

"Walka tocząca się między katolicyzmem a masonerią to walka na śmierć i

życie, nieustanna i bezlitosna" (Biuletyn Wielkiego Wschodu Francji, s. 183,

1892 oraz w memorandum Najwyższej Rady nr 85, strona 48).

Widząc tak bojową, stanowczą linię działania, można pozytywnie

stwierdzić, że żydomasoneria to jedyny w swoim rodzaju wróg Kościoła. Można

ją dostrzec we wszystkich antykatolickich atakach na duchowieństwo lub

świeckich prowadzonych albo przez masonów albo nawet przez katolików,

których wiara osłabła czy to z powodu bojaźni, namiętności czy też

interesowności.

W swej encyklice Humanum genus , papież Leon XIII napisał: "Istnieją na

świecie rozmaite sekty, które choć różnią się między sobą nazwą, obrzędami,

formą, pochodzeniem, podobne są do siebie i zgadzają się ze sobą co do

analogicznych celów i podstawowych zasad. W istocie zaś są one identyczne z

wolnomularstwem, które jest dla wszystkich innych jakby centralnym punktem,

z którego się wywodzą i do którego powracają...". Dalej, w liście z 8 grudnia

1892 roku skierowanym do Włochów, papież Leon XIII pisze: "Pamiętajmy, że

chrześcijaństwo i masoneria są absolutnie nie do pogodzenia, do tego stopnia, że

związanie się z jednym oznacza oddzielenie od drugiego. A zatem, demaskujmy

masonerię jako wroga Boga, Kościoła i naszej Ojczyzny".

W chwili obecnej (1930) faktem jest, że dwa państwa św. Augustyna,

Państwo Dobra i Państwo Zła są rozłączne, każde usiłuje zapanować nad

światem. Państwo Zła rządzone przez szatana nazywane jest żydomasonerią;

uporczywie głosi wszystkim ludziom: katolikom, protestantom, prawosławnym,

wolnomyślicielom, komunistom i poganom, praktycznie całemu światu, że:

"Zwalczanie papiestwa jest społeczną potrzebą i niezmiennym obowiązkiem

masonerii" (Międzynarodowy Kongres Masoński zorganizowany w 1904 roku

w Brukseli, str. 132 sprawozdania). Państwo Dobra i Jezusa Chrystusa to

katolicki Kościół; od ponad 19 wieków, zgodnie z nauczaniem rzymskiego

Papieża powtarza światu swoje niezmienne credo: Wierzę w święty, katolicki i

apostolski Kościół.

Taki jest przedmiot mojego wykładu. Z ogólnego punktu widzenia jego

rezultatem powinno być rzetelne docenienie wysiłków podejmowanych przez

wielu papieży zajmujących się tematem masońskiej sekty już od momentu jej

pierwszego pojawienia się w XVIII wieku. Ukazywali jej antyreligijną i

aspołeczną działalność, jak również nieobyczajność oraz cele, które od samego

początku zasługiwały na ekskomunikę. Ukazywali również jej niebywały

rozrost prowadzący do sytuacji, którą już naszkicowałem, a mianowicie,

dwoistość sił: sił zła skupiających się w żydomasonerii oraz sił dobra,

zgrupowanych w jednej owczarni pod pastorałem jednego pasterza

(przedstawiciela Jezusa Chrystusa), który od 1738 roku nieustannie ponawiał

wezwanie do obrony Kościoła przeciw Jego śmiertelnemu wrogowi – nawet,

jeśli w wielu przypadkach apel okazywał się nieskuteczny. Otoczeni przez getta

i masońskie loże w toku walki, która przybrała ogólnoświatowe rozmiary,

papieże stale powtarzali wezwania do obrony i wyraźnie wskazywali miejsce

oraz obowiązek katolików; aż nazbyt często miejsce bywało opuszczane a

obowiązek w haniebny sposób zdradzany. Jednakże nawet jeśli w naszych

czasach świadczymy o straszliwym potwierdzeniu tych prawd, to konieczne jest

by pamiętać, że były one ogłoszone przez wielu Papieży.

Papież Klemens XII 1730 – 1740

Założona w 1717 roku, współczesna masoneria spekulatywna przyjęła

swój obecny kształt po publikacji "Konstytucji" napisanych przez pastora

prezbiteriańskiego Andersona w 1723 roku. Piętnaście lat później, 28 kwietnia

1738 roku, papież Klemens XII w encyklice In eminenti potępił masonerię jako

organizację będącą przeciw Kościołowi i przeciw państwu. Taka była papieska

odpowiedź. Wydaje się nam, że nieusłuchanie tej przestrogi – czy to częściowo

czy też powszechnie, przez Kościół i państwa tamtych czasów – można uznać za

pierwotną przyczynę całego naszego dzisiejszego politycznego i religijnego

zamieszania.

Tak mówił papież Klemens XII:

"Zastanawiając się więc nad ogromem zła jakie wynika zazwyczaj z tego

rodzaju stowarzyszeń lub tajnych związków nie tylko dla spokoju państw, ale

też dla zbawienia dusz, i że z tego powodu nie można ich żadną miarą pogodzić

z prawem cywilnym i ekonomicznym państw".

"Aby zamknąć bardzo szeroką drogę, jaka przez to mogłaby się otworzyć

dla nieprawości popełnianych bezkarnie, i dla innych znanych Nam powodów

słusznych i rozsądnych... postanowiliśmy i zawyrokowaliśmy potępić i objąć

zakazem wymienione stowarzyszenia, zgromadzenia, zebrania kół i tajnych

związków zwanych masonerią lub znanych pod inną nazwą, tak jak potępiamy

je i zakazujemy ich Naszym niniejszym zarządzeniem obowiązującym na

zawsze".

Jednakże potępienie papieża Klemensa XII rozciąga się nie tylko na sekty

masońskie, lecz dotyczy również wszystkich świeckich, którzy chociaż nie są

członkami stowarzyszeń nazywanych masońskimi, sprzyjają im w jakikolwiek

sposób: "I nakazujemy im [wiernym] stanowczo powstrzymać się całkowicie od

wszelkiego udziału w tych stowarzyszeniach... a to pod karą ekskomuniki, którą

ściągnęliby na siebie wszyscy popełniający wyżej wymienione czyny... od której

to ekskomuniki nikt nie może dostąpić łaski rozgrzeszenia, jak tylko przez Nas

lub przez aktualnie sprawującego rządy Biskupa Rzymu, chyba że w

niebezpieczeństwie śmierci".

Konstytucja In eminenti została rozszerzona na całe państwo papieskie

edyktem kardynała Ferrao z 14 stycznia 1739 roku.

Papież Benedykt XIV 1740 – 1758

16 marca 1751 roku, papież Benedykt XIV ogłosił encyklikę Providas , w

której w całości zamieścił bullę In eminenti napisaną przez swojego poprzednika

Klemensa XII, by jasno dać do zrozumienia, że potępienie masonerii jest

nieodwołalne i ma być stosowane w przyszłości, jak również w czasach

obecnych.

W gruncie rzeczy Benedykt XIV zdążył już zdemaskować masonerię jako

anty-moralną organizację w związku z Zakonem Szczęścia z Awinionu, tajnym

stowarzyszeniem deprawatorów; członkowie tej organizacji porozumiewali się

między sobą wyłącznie pewnego rodzaju slangiem używanym zwykle przez

marynarzy. Papież dwukrotnie wspomina o tym w swojej korespondencji.

Przytoczę tu fragment jego listu z 25 marca 1744 roku, adresowanego do

kardynała de Tencin, papieskiego ambasadora na dworze króla Ludwika XV:

"Otrzymaliśmy z Awinionu wieści, że w Nimes jak również w Montpellier

masoni urządzili wielką zabawę dla pozyskania prozelitów. Przybyły tam

kobiety i mężczyźni ze Stowarzyszenia z Awinionu, bez wątpienia będą się

starali zorganizować lożę masońską jak już raz próbowali tego dokonać pod

nazwą Stowarzyszenia Szczęścia; mogłoby się im to udać gdyby nie gorliwość

arcybiskupa. Pragniemy byście w Naszym imieniu wystosowali protest do Jego

Wysokości, aby nie legalizował w swym kraju sekty masonów, którą inni

książęta wykorzenili ze swych posiadłości" (Z korespondencji papieża

Benedykta XIV opracowanej przez Emile de Heeckeren).

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: