Tybetański eliksir młodości
Oparty na hatha jodze zestaw ćwiczeń tybetańskich przywraca zdrowie, odmładza ciało, wpływa korzystnie na samopoczucie fizyczne i psychiczne. Mechanizm działania rytuałów polega na harmonizowaniu pracy głównych czakr, co z kolei normalizuje funkcjonowanie odpowiednich gruczołów dokrewnych. Regularne praktykowanie "pięciu tybetańskich kroków do wiecznej młodości":
· wzmacnia kondycję fizyczną
· poprawia funkcjonowanie układu pokarmowego, oddechowego i krwionośnego
· łagodzi napięcie mięśniowe i nerwowe
· pomaga w osiągnięciu głębokiej relaksacji i dobrego samopoczucia
· zwiększa jasność umysłu i powoduje przyrost energii witalnej
Rytuały tybetańskie w wersji oryginalnej
Rytuały tybetańskie dotarły na Zachód w pierwszej połowie XX wieku dzięki emerytowanemu pułkownikowi armii brytyjskiej. Człowiek ów zaintrygowany tajemniczymi opowieściami o starych, schorowanych ludziach odzyskujących zdrowie i witalność w tajemniczym klasztorze tybetańskim zorganizował wyprawę w celu odnalezienia tego eliksiru młodości. Po długich poszukiwaniach dotarł do klasztoru w odległych partiach Himalajów i pod okiem lamów nauczył się dokładnego wykonywania rytuałów. Ćwiczenia tybetańskie rozpowszechnione zostały przez Petera Kedlera, autora książki " Źródło wiecznej młodości".
OPIS ĆWICZEŃ
Rytuał 1. Stań prosto z rękami uniesionymi równolegle do podłogi. Palce złączone razem, dłonie otwarte, skierowane ku dołowi. Zacznij obracać się wokół własnej osi zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Wirowanie zacznij i zakończ powoli zwiększając i zmniejszając prędkość stopniowo. Stopy mają podążać za rękami, a nie odwrotnie. Wzrok skup na dowolnym punkcie na wyskości oczu. Aby uniknąć zawrotów głowy, po zakończeniu obrotów stań na lekko rozstawionych nogach, złóż dłonie przed sobą na wysokości mostka i skup wzrok na zetknietych kciukach.
Rytuał 2. Połóż się na plecach. Wyprostuj nogi i złącz kostki. Ręce z dłońmi ułożonymi płasko na podłodze wyciągnij po obu stronach ciała. Wdychając powietrze przez nos unieś nogi o nieco ponad 90 stopni w górę i jednocześnie podnieś głowę przyciągając podbródek do piersi. Ćwiczenie powinno się wykonywać jednym płynnym ruchem. Następnie robiąc wydech, powróć do pozycji wyjściowej opuszczając powoli na podłogę zarówno głowę, jak i wyprostowane nogi. Palce u nóg powinny być wyprostowane, a niższe partie pleców oparte o podłogę. Aby ułatwić sobie doprowadzenie nóg do pionu, wyprowadzaj ruch od pięt, możesz również podłożyć dłonie pod pośladki.
Rytuał 3. Uklęknij opierając zagięte palce stóp o podłogę. Nogi rozstaw na szerokość bioder. Dłonie ułóż z tyłu ud tuż pod pośladkami.Wyprostuj kręgosłup, przyciągnij podbródek do klatki piersiowej. Następnie robiąc wdech odchyl głowę do tyłu najdalej jak potrafisz. Robiąc wydech powróć do pozycji wyjściowej. Pamiętaj o tym, aby przed skłonem głowy do przodu naprężyć kark, dopiero potem skłoń prowadzoną przez podbródek głowę do piersi, a następnie ostrożnie odchyl ją do tyłu (podbródek nadal prowadzi głowę). Napinaj mięśnie pośladków i unikaj wygięcia kręgosłupa w części krzyżowej.
Rytuał 4. Usiądź na podłodze z wyprostowanymi i lekko rozstawionymi nogami, tak aby stopy były oddalone od siebie o około 25 cm. Wyprostuj kręgosłup, dłonie oprzyj płasko na ziemii, tuż przy biodrach. Przyciągnij podbródek do klatki piersiowej. Robiąc wdech unieś biodra i jednocześnie zegnij nogi w kolanach (podeszwy stóp oparte o podłoże), odchylając jednocześnie głowę do tyłu.Tułów powinien znajdować się w linii prostej z udami, równolegle do podłogi, natomiast ramiona i łydki prostopadle do ziemii. Wydychając powietrze powróć do pozycji początkowej. Przed skłonem głowy, napręż szyję, z tej pozycji - za brodą ostrożnie przechyl głowę do tyłu. Wyprowadzaj ruch ciała z miednicy i dolnej części pleców, wypychaj miednicę w kierunku stóp.
Rytuał 5. Połóz sie twarzą do ziemi, z wyprostowanymi nogami i podwiniętymi palcami stóp. Opieraj się na rękach, trzymaj dłonie skierowane wnętrzem do dołu. Ramiona i nogi powinny być odsunięte od siebie o około 60 cm. Unieś ciało, całkowicie wyprostuj ręce. Kręgosłup wygnij w łuk, tak aby uwypukliła się klatka piersiowa, a dolna częśc pleców była zapadnięta. Głowę trzymaj wysoko, odchyloną do tyłu. Następnie wykonaj wdech i jednocześnie zegnij ciało na wysokości bioder i doprowadź je do pozycji przypominającej kształtem odwróconą literę "V", równocześnie przyciągnij brodę do piersi. Zrób wydech powracając do pozycji wyjściowej. Ćwiczenie wykonuj na nieślizgającym się podłożu, najlepiej na boso. Aby uniknąć osłabienia lędźwiowej części kręgosłupa, napinaj mięśnie pośladków. Do pozycji wyjściowej (leżenie na ziemii) powróć dopiero po zakończeniu pełnego cyklu powtórzeń.
Po zakończeniu każdej serii jednego pełnego ćwiczenia stań ze złączonymi stopami i rękami opartymi na biodrach. Weź głęboki oddech, wdychając powietrze przez nos. Następnie wykonaj wydech przez otwarte usta ułożone w kszytałcie litery "o". Po każdym pełnym ćwiczeniu zrób 2 takie oddechy. Kiedy wykonasz już wszystkie rytuały, połóż się na plecach i rozluźnij przez kilka minut. Oddychaj powoli i spokojnie wczuwając się we własne ciało.
Rytuały tybetańskie w wersji zmodyfikowanej
Wersja ta została opracowana przez Inkę Jochum - kierowniczkę Ośrodka Zdrowia w Schwabing. Autorka postanowiła połączyć swoje wieloletnie doświadczenia z zakresu jogi i gimnastyki z doświadczeniami lekarzy oraz swoich przyjaciół z Tybetu. Powstała w ten sposób wersja rytuałów oparta na kryteriach ortopedii i gimnastyki leczniczej, a jednocześnie nadal posiadająca korzystne działanie lecznicze i odmładzające.
Ćwiczenie 1. Stań prosto, stopy rozstaw równolegle na szerokość bioder. Kolana lekko ugnij. Skup uwagę na punkcie hara (strefa energetyczna) znajdującym się mniej więcej na wysokości trzech do czterech palców poniżej pępka. Postawę masz rozluźnioną, ale wyprostowaną w pionie. Teraz wyobraź sobie, że zapuszczasz korzenie na dziewięć metrów w głąb ziemi. Z wdechem rozpościerasz ręce szeroko na boki, jak dwa skrzydła. Zaczynasz powoli kręcić się wokół własnej osi, pszyspieszając krążenie według własnego uznania. Wzrok kieruj na wybrany punkt na wysokości oczu.
Na koniec złóż razem obie dłonie na wysokości piersi i przy lekko ugiętych kolanach skup wzrok na jednym punkcie ściany na wysokości oczu. Wracaj powoli do równowagi, koncentrując się na oddechu i punkcie energetycznym poniżej pępka. W czasie wirowania mogą wystąpić nudności i zawroty głowy. Jest to zamierzony efekt, gdyż tylko poprzez to skrajne doświadczenie możesz nabrać pewności, że jesteś w stanie sam wrócić do równowagi dzięki oddechowi i skupieniu na centrum swojego ciała.
Ćwiczenie 2. Połóż się na plecach, skieruj uwagę ponownie na oddech i na punkt energii leżący w środku ciała, trzy do czterech palców poniżej pępka.
Przy wdechu podnieś równocześnie głowę i zgięte kolana w kierunku brzucha (spowoduje to naprężenie mięśni w obrębie kręgów lędźwiowych). Przy następnym wdechu wyprostuj obie nogi - rozstawione na szerokość bioder - w kierunku sufitu. Stopy ułóż pod kątem prostym w stosunku do nóg, a kolana i pięty mocno wypręż. W tej pozycji staraj się wytrwać przez trzy do czterech oddechów. Wraz z wydechem opuść najpierw powoli nogi ugięte w kolanach, a następnie - znowu powoli - opuść na podłoże równocześnie głowę i uda.
W czasie przerwy zrób trzy do czterech oddechów. Potem wraz z wdechem możesz przystąpić do ponownego wykonywania ćwiczenia.
Ćwiczenie 3. Uklęknij z obiema nogami ułożonymi na szerokość bioder.
Palce nóg zagnij i oprzyj o podłogę, nogi ugnij pod kątem prostym do podłoża. Dłonie ułóż na podbrzuszu.
Przyjmij całkiem pionową postawę, podbródek oprzyj na piersi tak, aby mięśnie szyi były naprężone.
Pozostań w tej pozycji przez trzy do czterech oddechów. Przy kolejnym wdechu przenieś ręce ruchem kolistym ponad głową do tyłu i oprzyj je na udach poniżej pośladków, wychyl się łukiem do tyłu.
Natępnie wykonaj ćwiczenie wyrównawcze. W tym celu oprzyj pośladki o piety, czoło o podłogę, ręce i barki spoczywają rozluźnione obok nóg. Dłonie skierowane ku górze. U początkujących czas odpoczynku w tej pozycji powinien być równy czasowi wykonywanego uprzednio ćwiczenia.
Ćwiczenie 4. Usiądź, wyprostowane ręce oprzyj na dłoniach koło pośladków. Rozluźnij palce i dłonie, przy czym palce powinny być nieco rozwarte. Skłoń głowę tak, aby broda była oparta o klatkę piersiową i naprężyła mięśnie szyi. Podciągnij nogi ku górze, stopy rozstaw na szerokość bioder, równolegle do siebie. Wyobraź sobie ponownie, że zakorzeniasz się na głębokość dziewięciu metrów.
Przy kolejnym wdechu podnieś powoli miednicę, rozluźnij klatkę piersiową, barki i pachwiny. Głowę opuść powoli ku tylowi. Rozluźnij i rozchyl dolną szczękę. Pozostań w tej pozycji przez trzy do czterech oddechów.
Następnie wróć do pozycji wyjściowej. Dla odprężenia mięśni kręgów lędźwiowych, oprzyj tułów i głowę na podciągniętych kolanach i nogach.
Ćwiczenie 5. Połóż się na brzuchu. Dłonie ułóż płasko na podłodze na wysokości piersi. Przyciągnij brodę do klatki piersiowej, przez co napniesz mięśnie szyi. Twoje czoło opiera się na podłodze, powodując naprężenie mięśnie kręgów szyjnych. Ułóż nogi w lekkim rozkroku, a podgięte palce stóp oprzyj tak, aby znajdowały się one pod katem prostym w stosunku do nóg.
Teraz powoli podnieś cały tułów, opierając się na wyprostowanych rękach i przyjmij postawę "kobry". Głowę odchyl ku tyłowi, dolną szczękę rozluźnij, lekko rozchyl usta. Utrzymaj tą postawę przez trzy do czterech oddechów.
Teraz podnieś środek korpusu i przejdź do pozycji odwrotnego "V", bez zmiany położenia rąk i nóg. Przyciągnij pięty mocno do podłogi, zaś brodę do piersi. Wytrzymaj tak przez trzy do czterech oddechów.
Następnie powróć do pozycji "kobry". Po zakończeniu serii powtórzeń, wykonaj ćwiczenie wyrównawcze. W tym celu pozostań w pozycji na brzuchu i przyciągnij jedną zgiętą nogę do barków. Głowę ułóż na boku z twarzą zwróconą w kierunku ugiętej nogi, zaś ramię z tej samej strony spoczywa obok, luźno zgięte w łokciu. Drugą rękę pozostaw w położeniu równoległym do ciała. Po kilku oddechach zmień pozycję na drugą stronę. To ćwiczenie wyrównawcze powoduje odprężenie mięsni kręgów lędźwiowych i umożliwia intensywne wczucie się w cały organizm.
Szósty rytuał
Istnieje również szósty rytuał będący uzupełnieniem pozostałych. Ma on na celu zapobiec utracie energii związanej z aktem seksualnym. Osoby żyjące w celibacie mogą dzieki niemu uwolnić sie od napięcia i efektywniej wykorzystać zgromadzoną energię seksualną. Część ćwiczących twierdzi, że poprzez ten rytuał odczucia seksualne stają się subtelniejsze i bardziej uduchowione. Wykonywanie tego ćwiczenia powinno się rozpocząć dopiero po regularnym praktykowaniu przez szereg tygodni, a nawet miesięcy pięciu rytuałów, tak aby organizm został odpowiednio oczyszczony i zharmonizowany, a tym samym przygotowany na wykorzystanie energii uwalnianej podczas szóstego ćwiczenia. Aktywność seksualna oraz szósty rytuał nie wykluczają się wzajemnie, jednak należy pamiętać, aby przez kilka godzin po wykonywaniu tego ćwiczenia nie odbywać stosunków seksualnych. Niektórzy twierdzą, że praktykowanie tego rytuału przez osoby w wieku 18-19 lat może zaburzyć naturalny rozwój ośrodków energetycznych na które on oddziałuje.
OPIS ĆWICZENIA
Stań prosto z rękoma opartymi na biodrach i stopami rozstawionymi na około 10 cm. Weź głęboki wdech, a następnie wydech przez usta ułożone w kształcie litery "o". Podczas wydechu pochyl się do przodu opierając ręce o kolana. Pochylony, całkowicie opróżnij płuca z powietrza, wciągając jednocześnie mięśnie brzucha. Wstrzymując oddech i wciągając brzuch, powróć do pozycji początkowej (ciało wyprostowane, ręce na biodrach). Wstrzymaj oddech przez kilka sekund. Następnie weź długi, powolny, głęboki wdech i rozluźnij się. Ćwiczenie powtórz maksymalnie do 3 razy. Na koniec weź 2 głębokie oddechy (wdech przez nos, wydech przez usta ułożone w kształcie litery "o").
Praktyczne wskazówki
Rytuały tybetańskie mogą poprawić nasze samopoczucie psycho-fizyczne jeżeli będziemy pamiętać o kilku ważnych zasadach podczas ich wykonywania. Oto one:
· według literatury, ćwiczenia najlepiej wykonywać w serii po 21 każde, przekroczenie tej liczby powtórzeń nie przynosi dodatkowego efektu energetycznego; najkorzystniej jest rozpocząć od 3 powtórzeń, a następnie "dokładać" 2 powtórki w kolejnych dniach; pamiętaj, żekażdy organizm jest inny, dlatego liczba powtórzeń przy których dana osoba czuje się dobrze jest sprawą indywidualną i równie dobrze może ona wynosić 7, 9 lub 13; wsłuchaj się w siebie, niech Twoje samopoczucie będzie Twoim doradcą i przewodnikiem;
· rytuały najlepiej jest wykonywać rano przed śniadaniem; można ćwiczyć również wieczorem, jednak nie później niż o godzinie 18, gdyż w przeciwnym razie mogą wystąpić problemy z zaśnięciem spowodowane nadmiernym pobudzeniem organizmu;
· w trakcie ćwiczeń oddychaj lekko i spokojnie; przy każdym ćwiczeniu zwróć uwagę na synchronizację oddechu z ruchem, a więc na równoczesne wykonywanie ruchu i oddechu; czas rozpoczęcia oddechu jest zgodny z chwilą rozpoczęcia ruchu; generalnie obowiązuje zasada, że przy ruchu od podłoża w górę wykonujemy wdech, natomiast przy powrocie do pozycji wyjściowej (ruch w kierunku podłoża) wykonujemy wydech; pamiętaj o tym, aby nigdy nie wstrzymywać oddechu;
· ćwicz tylko wtedy kiedy czujesz się zdrowo; przy chorobach z gorączką, menstruacji, po zabiegach chirurgicznych należy ćwiczenia przerwać; w przypadku choroby układu krążenia, choroby Parkinsona, nadczynności tarczycy, stwardnienia rozsianego, dyskopatii, przepukliny, artretyzmu, a także ciąży skonsultuj z lekarzem, czy możesz wykonywać tego rodzaju ćwiczenia;
· pamiętaj o tym, że rytuały tybetańskie to przede wszystkim rytuały energetyczne, a nie sport wyczynowy; wykonuj te ćwiczenia powoli, starannie i świadomie traktując je jako rodzaj medytacji.
Bibliografia
Dział opracowano na podstawie następujących publikacji:
· Christopher Kilham "Pięć tybetańskich kroków do wiecznej młodości"
· Peter Kelder "Źródło wiecznej młodości"
· Wolfgang i Brigitta Gillessen "Źródło wiecznej młodości. Doświadczenia ćwiczących"
Oneaja