CYNICY
Szkoła cyniczna, jak zwał tak zwał. Pochodzenie słowa „cynizm” – dwie wersje – 1. nazwa gimnazjum, gdzie nauczał Antystenes (Kynosarges), 2. przezwisko nadane Diogenesowi – „kynos”, czyli „pies”. Cynizm jest systemem filozoficznym, założonym przez Antystenesa mniej więcej w V wieku prze Chrystusem. Schyłek szkoły cynickiej – po śmierci Antystenesa – około 2 wiek przed naszą erą. Krótki okres – odrodzony w cesarstwie rzymskim, element cynizmu.
Założenia :
Odrzucenie zagadnień teorii bytu, poznania, filozofii klasycznej. Odrzucają matematyka, fizyka, ousika. Według cyników jedyną rzeczą godną zainteresowania jest specyficznie rozumiana etyka – jak człowiek powinien żyć, by być szczęśliwym. Do tego jest potrzeba cnota. Problem – jak do cnoty dojść? Poprzez apatię, zobojętnienie na wszystko, na problemy codzienności głównie. Obojętność rozumiana jako negacja potrzeb bogactwa, sławy, ale również i cielesnych. Konsekwencją obojętności – lekceważenie powszechnych norm obyczajów społecznych. Łamanie programu społecznego. Życie wedle natury, na marginesie społeczeństwa, czasami jako żebracy (choć brali, „co im się należało”).
Mimo że odrzucali zagadnienia z zakresu teorii poznania, byli niejako sensualistami. Antystenes był w otwartym konflikcie z Platonem.
Można cyników uznać za realistów atomistycznych – głosili, że istnieją tylko poszczególne byty jednostkowe, co łączą się w różne pojęcia – las to zgrupowanie drzew, deszcz – kropel. Definicja ma nie definiować, lecz pomagać w analizie nazw i pojęć.
Sposób rozumowania, etyki, itd. – kontynuowane w prawie wszystkich kolejnych filozofii życia, stoicyzm, epikurejzm, itd.
A propos cynizmu dzisiejszego – nie ma nic wspólnego z cynizmem starożytnym.
Antystenes : urodził się w Atenach. Data urodzenia : 444 r.p.n.e – 386r.p.n.e. Początkowo uczeń Gorgiasza, później Sokratesa. Podobno był sprawcą skazania na śmierć Meletosa (jeden z oskarżycieli Sokratesa), drugiego pomógł wygonić z miasta. Napisało mu się kilku książek : Herakles – cynicki sposób życia, i inne...
Nauczał o tym, jak osiągnąć szczęście : autarkia – bycie samowystarczalnym, niezależnym od wszystkiego. Uważał, że wszelka przyjemność, przeżywanie przyjemności, to największe zło... ponieważ człowiek szukając przyjemności, staje się niewolnikiem, a powinien być opanowany cały czas. Poglądy na boga – uważał, że jest jeden, którego nie można porównać do niczego, jest niepoznawalny. Religię sprowadzał do czysto użytkowej formy.
Askesis – ćwiczenia ciała i duszy.
Ponos – przyjęcie brudu narzuconego przez życie, życie zgodnie z zasadami natury.
Parresia – pełną szczerość i wolność w wypowiedzi, bez znaczenia do kogo się mówi.
Anaideia – szczerość i wolność w zachowaniu, w życiu społecznym.
Diogenes z Synopy : uczeń Antystenesa, uważany za największego z cyników. Nauczyciel Kratesa, ostatniego z cyników. Zepsuł filozofię cyników, sprowadzając jej do skrajności – brzydkie się stało wszystko...
Hipparchia – jedyna kobieta filozof w starożytnej Grecji – w szkole cyników.
Seneka – nauczyciel Nerona, przez podejrzenia swojego ucznia został zmuszony do popełnienia samobójstwa, co też uczynił. Był jeden z najlepszych stoików.
XMedzik30