I Burzliwe Lata zdjęcia.pdf

HENRYK LONGIN ROGOWSKI

Książkę dedykuję miłośnikom twórczości

Henryka Sienkiewicza

Tom I wydany w Chicago, USA.

Burzliwe Lata

Prawa autorskie

ISBN-10: 0977949400

ROZDZIAŁI

Przyszłolato.Byłroktysiącczterystapiąty.Pogościńcujechałakareta,oznac-

zonaherbemroduszlacheckiego,naktórymwidniałoporożejeleniaiskrzydło

sępa.EskortowanabyłaprzezimćpanaZembrzuskiego,acelemichpodróżybył

Kraków,jakożejadącyzmierzalinasejmikkrakowski.Gościnieczanurzyłsięw

las,aeskortazdwoiwszyczujnośćjechałapoobustronachkarety.Niebyłoich

wielu,jednakbylitorycerzewspanialiiwbojachzaprawieni.Jechalileśnym

duktem w ciszy, jako, że i kareta ciszej jechała po trakcie równo trawą

wyłożonym.Jechali,aoczomichukazałysiębagnależącepoprawejstronie,z

lewejzaśurwiskoporośniętegęsto.

- Doskonałapułapka- pomyślałimćZembrzuski.

Ledwiepomyślał,astrzałaprzeszyłajadącegoprzodemrycerzazeskorty.

ByłatozasadzkaurządzonaprzezKrzyżaków,którzywyjechawszynadrogę

ruszylidoataku.ImćZembrzuskikrzyknąłnaswoich,aoniprzylgnąwszyple-

camidokaretyodpieraliatakiknechtówzakonnych,przyczymrazporaz

któryś z rycerzy krzyżackich padał na murawę z krzykiem nieludzkim.

Dowodzący Krzyżakami widząc przegraną zarządził odwrót i poprowadził

resztęoddziałuwlasbędącyprzednimi,uciekającwpopłochu.Zembrzuski

nakazałstratypoliczyćiorężpozbierać.

- Dwóchzabitychmamy,mościkomendancie,aknechtówzakonnychszesnastu

martwychnaliczyłem.

- Siadajmy na konie i ruszajmy! - KrzyknąłZembrzuski.Karetaruszyładuktem

wdalsządrogę.

- Cóżjeszczeprzytrafisięwdrodze- pomyślałZembrzuski.

Podjechałdokarety,cośrozmawiałzjadącymiwniej,poczympojechałprzo-

demrozglądającsięwokoło.

Wjakiśczaswynurzylisięzlasu.OczomichukazałsięzajazduSzymona,

karczma,zktórejkorzystalipodróżni.Stałaonanaskrajudużejosady.

- Zatrzymamysiętutaj,mościZembrzuski.- Trzebapobitwieodpocząć,noi

wieczerza potrzebna.

Karetazjechawszyzdrogiwjechałanapodwórzecgospody,gdzieSzymonw

głębokichukłonachgościznamienitychzapraszał.

Zkaretywysiedlidwajgoście.SzlachcicWołyński,imćpanKalesantyisiostrze-

niec jego January.

Przemierzywszy schodkiweszlidodużejizbyzastawionejstołami.

Podścianąbyłbufet.Nanimtrzyantałkistały,zapewnezmiodempitnym.

Dalejokienkowścianie,przezktórestrawępodawano.

ZanimidoizbywszedłimćpanZembrzuskizkompanią.Rozsiadłszysięprzy

stołachczekali.Podrugiejstroniesaliwrzało.Przystołachsiedzieligościei

głośnądysputęprowadzili.Wsłuchawszysięwgwarmożnabyłozrozumieć,o

czymtakprawiono.Atematbyłgorący,boozakonie,którycorazbardziej

stawałsiębezkarny.Ajednak, któregoludzieuciekliwpopłochuzobaczywszy

karetęijeźdźcówzmierzającychwkierunkugospody.Zesobąmielirannego,

chybawyższegorangą,bobardzooniegozabiegali.Rannyodzianybyłw

płaszczbiałyzkrzyżemnaplecach,podktórymwidniaładużaczerwona plama.

Ludzieucichlizobaczywszywzamęciesiedzącychnieopodalgości.

PierwszypodniósłsięHińczazziemimielnickiejazobaczywszyprzybyszów

posłałimukłonitakisamotrzymawszyodezwałsię.

- Mościpanowie,czytowystarliściesięzKrzyżakami?

- Ano my - odparłimćKalesantyigłośnokrzyknąłnakarczmarza,poczym

uderzyłpięściąwstół.- Anomy,skorośmyzostalinapadnięci- mościpanowie.

Terazrozmowąniebyłokońca,tylkoZembrzuskizeswoimiczuwali,abyznów

cośniezakłóciłobiesiadowania.Dopieropóźnąnocąstrudzenirozmowamii

podróżąposnęli.Gwarucichł,tylkoŻydszczęściarzkrzątałsięwokołostołów

znosząckufleponapitkachipółmisypojadle.Krzątałsięzzadowoleniem,bo

groszazarobiłniemało.Świtwstałniespodziewanieprędkoikrótkiejnocynie

zmąciłożadnewydarzenie.Razemześwitemodezwałysiękoguty,którejęły

przeszkadzaćniewypoczętymgościom.ImćpanKalesantypodniósłsięznad

stołuiwrzasnął.

- Do koni - mościpanowie!Wdrogę.

- WdrogępowtórzyłoechorozchodzącesiępoizbachitylkoŻydSzymon

wzdrygnął się na grom w głosie szlachcica. Zembrzuski czapkę na głowę

włożywszywyszedłzizby,skoczyłnakoniaspinającgokolanami.

Karetapodjechałapodzajazd,wsiedlidońmościpanowieszlachtaiorszakcały

ruszyłwdrogę.Słońcewyraźniewychodziłozzachmur,ajużhennakońcu

drogizobaczylistadosępówkrążącychnisko,zdawałosięszybującychdozdo-

byczy.

ImćpanKalesantywymieniłspojrzeniezZembrzuskim,atenkazałjednemuze

swoich,bypośpieszyłizobaczył,cotamsiędzieje.Tenżeruszyłostronaprzełaj

przezpola,gdyżdrogaskręcającprowadziładużymzakolem.Wszyscywidzieli

jakmalałajegosylwetkaiwkońcumaleńkipunkcikpozostałnahoryzoncie.

Tymczasem,karetazkonnymiprzejeżdżałatraktem.

Nieobawialisięniczego,bowidocznośćbyładoskonała.

- Ciekawym,cotamsiędzieje- powiedziałHińczaspojrzawszynahoryzont,

gdziecorazwięcejsępówszybowałowokoło.

- Pewnikiempadłojakieśzwierzę- odparłzarazZembrzuski,któryw duchu

myślałcośinnego,apowiedziałtak,żeby,Hińczyludziebylipewnijegosłowa.

Oswoichnieobawiałsię.Znałkażdegoiwiedział,żeniezlęknąsiętegowido-

ku.

Pojakimśczasiezobaczylirosnącąsylwetkęjeźdźcazbliżającegosiękunim

pełnymgalopem.

ByłtoMaćkówwysłanynazwiad.

Popewnymczasiezbliżyłsięnatyle,żemożnabyłowyczytaćtrwogęzjego

twarzy.

ZbliżyłsiędoZembrzuskiegoizameldował.

- Mościpanie,ludziedoszczętnierozbicianiewidziałemunichżadnegozbroj-

nego. Wozyspalone.Znalazłemkobietęzdzieckiem,którawypowiedziała

słowoKrzyżacyiwyzionęładucha.Dzieckocałeizdrowe,więcjezabrałem.To

chłopakpanie.

- Chłopakpowiadasz- odezwałsięimćKalesanty.- Dajgotutaj,awziąwszygo

wdłonie- powiedział.

- BędzieszsięnazywałMaćkówSęp,cobyśmywiedzielijaksiędociebie

zwracaćmościdobrodzieju.Nadłożymydrogiipochowamynaszych,tylko

bacznieuważaćnaKrzyżaków.

Ikaretaruszyłazjeźdźcami,bydojechaćdomiejsca,wktórymKrzyżacyrozbili

doszczętnieludziprzenoszącychsięzbydłemnaterenyzdatniejszedowypasu.

Widokbyłstraszny.Głowyporozbijaneszablami.Kobietyidziecibezwyjątku.

Zembrzuskizsiadłzkonia.Pochyliłsięnadzabitym.Zjegorękiwyjąłkawał

białego materiału, który urwany był z płaszcza Krzyżaka. Teraz nie było

wątpliwości.

- Pochowamy ich - zarządziłimćKalesanty,poczymwszystkichułożonodo

głębokiegodołuiprzysypanoziemią.

Dopieroterazsępyposzybowaływgórę.

- Trzebazłożyćskargędokróla,opowiedzieć cośmywidzieli,abykrólpołożył

kres temu.

Topowiedziawszynakazałruszyćwdalsządrogę.

NadrodzedoKrakowabyłjeszczegród,Trzyciążemzwany.

WszyscyjechaliwmilczeniuinawetimćZembrzuskisposępniał,bopomyślał,

żedzieckozpewnościązostawiąnawychowaniewgrodzie.

Późnymwieczoremdotarlidogrodu,któryokolonybyłpalisadązdrzewa.Gdy

dobramysięzbliżalizgóryozwałsięgłospotężny.

- Kto, zacz?

Zembrzuskiodezwałsię.

- DoKrakowajedziemynarozmowyzkrólemJagiełłą.Eskortujęimćpana

KalesantegoherbuDziałosza.

Nastąpiłacisza.Pilnującybramyrozważał.Pochwilikrzyknął.

- Musicie poczekać. Powiadomię o waszym przybyciu, jego wielmożność

Zbysława.

Stalistrudzeni,alewtychczasachtrzebabyłobyćnadzwyczajostrożnym.

Czekalichwili,gdywreszciepotężnabrama,będzieotwarta,coteżstałosię

niebawem.Bramauchyliłasię.Wyszedłzniejpotężnychłoponiedźwiedziej

budowieipodszedłdokarety.

ImćKalesantypoznałgoodrazu.PoznałgorównieżimćpanZembrzuski.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: