HERAKLIT, O naturze
1. Logosu, który jest, ludzie nigdy nie potrafią zrozumieć, ani przedtem, zanim go usłyszą, ani usłyszawszy go po raz pierwszy. I choć wszystkie rzeczy stają się według tego logosu, to przypominają oni niedoświadczonych, gdy doświadczają słów i czynów takich, które ja objaśniam, dzieląc każdą rzecz zgodnie z naturą i pokazując, w jaki sposób jest. Przed innymi zaś ludźmi ukrywa się to, co czynią po przebudzeniu, tak jak zapominają, co czynią we śnie.
2. Chociaż powszechny jest Logos, to wielu żyje jakby miało własny pomyślunek.
12. Na wchodzących do tych samych rzek, inne i inne napływają wody. I dusze ulatniają się z wilgoci.
26. Człowiek w nocy zapala światło, umarłszy dla siebie, zgasiwszy oczy. Żyjący zaś dotyka umarłego. Śpiąc, zgasiwszy oczy. Przebudzony dotyka śpiącego.
30. Tego kosmosu, tego samego dla wszystkich, nie stworzył ani któryś z bogów, ani z ludzi, lecz zawsze był, jest i będzie ogniem wiecznie żywym, zapalającym się według miar i według miar gasnącym.
34. Nierozumni, którzy wysłuchali, podobni są do głuchych. To do nich odnosi się powiedzenie: obecni są nieobecni.
41. Jedno mądre: rozumieć myśl, rządzi wszystkim poprzez wszystko.
45. Idąc, granic duszy byś nie odkrył, każdą przemierzając drogę: tak głęboki ma logos.
48. Dla łuku zatem nazwą jest życie, dziełem zaś śmierć.
49a. W te same rzeki wchodzimy i nie wchodzimy, jesteśmy i nie jesteśmy.
50. Nie mnie wysłuchawszy, lecz Logosu, mądrze jest zgodzić się, że jedno jest wszystkim.
53. Czas życia jest dzieckiem bawiącym się, grającym: królestwo dziecka. Wojna jest wszystkich ojcem, wszystkich królem, i jednych ukazuje bogami, innych ludźmi, jednych czyni niewolnikami, innych wolnymi.
67. Bóg: dzień noc, zima lato, wojna pokój, sytość głód; zmienia się zaś tak jak <ogień>, skoro tylko zmieszany z korzeniami, nazywany jest według przyjemności każdego.
80. Trzeba wiedzieć, że wojna jest powszechna, i sprawiedliwość to niezgoda, i wszystkie rzeczy stają się przez niezgodę oraz konieczność.
88. Tym samym jest w nas żywe i umarłe, i przebudzone i śpiące, i młode i stare; te bowiem przemieniły się i są tamtymi, a tamte znów przemieniły się w te.
89. Dla przebudzonych, jeden i wspólny jest świat, zaś z tych, którzy śpią, każdy zwraca się do własnego.
91. Nie można wejść dwa razy do tej samej rzeki.
93. Pan, którego wyrocznia jest w Delfach, ani nie mówi, ani nie ukrywa, tylko daje znak.
101. Siebie samego poszukałem.
108. Z tych, których logosów wysłuchałem, nikt nie dochodzi do tego, aby poznać, że mądre jest oddzielone od wszystkiego.
113. Myślenie jest wspólne wszystkim.
123. Natura lubi się ukrywać.
Lejriope