97199603(1).pdf

SZT

SZTANDAR

ANDAR

BIBLIJNY

BIBLIJNY — NASZYM

NASZYM

JEDYNYM

SZT

SZTANDAREM

ANDAREM

„Podnie´cie

chora˛giew

narodów”

—

Izajasz

62:10;

Izajasz 8:20; Łukasz 11:28.

„Tedy wyszedł głos z stolicy, mówia˛cy: Chwalcie Boga

naszego wszyscy słudzy jego, i którzy si ˛ go boicie, i mali i

wielcy. I słyszałem głos jako ludu wielkiego, i jako głos wielu

wód, i jako głos mocnych gromów, mówia˛cych: Halleluja! i ˙

uja˛ł Królestwo Pan Bóg wszechmoga˛cy” — Obj. 19:5,6.

„Dzi ˛ kujemy tobie, Panie Bo ˙ e wszechmoga˛cy, który´

jest, i który´ był, i który masz przyj´´! ˙e´ wzia˛ł moc swoja˛

wielka ,iuj ˛łe´ królestwo; I rozgniewały si˛ narody, i

przyszedł gniew twój i czas umarłych, aby byli sa˛dzeni, i

aby´ oddał zapłat ˛ sługom twoim, prorokom i ´wi˛ tym, i

boja˛cym si˛ imienia twego, małym i wielkim, i aby´ wytracił

tych, co psuja˛ ziemi ˛” — Obj. 11:17,18.

„Bo tak mówi Pan zast ˛ pów: Oto Ja jeszcze raz, a to po

małym czasie, porusz ˛ niebem i ziemia˛, i morzem i sucha˛;

Porusz ˛, mówi˛ , wszystkie narody, i przyjda˛doPo ˙ ˛danego

od wszystkich narodów; i napełni ˛ ten dom chwała˛, mówi

Pan zast ˛ pów” — Agg. 2:7,8.

„Albowiem oto Ja tworz ˛ niebiosa nowe, i ziemi ˛ nowa˛,

nie

b˛da˛

wspominane

rzeczy

pierwsze,

ani

wsta˛pia˛na

serce” — Izaj. 65:17.

„Lecz nowych niebios i nowej ziemi według obietnicy

jego

oczekujemy,

których

sprawiedliwo´´

mieszka”

— 2 Piotra 3:13.

„I zatra˛bił Anioł siódmy, i stały si˛ głosy wielkie na niebie mówia˛ce: Królestwa ´wiata stały si˛ królestwami

Pana

naszego i Chrystusa jego, i królowac´b˛dzie na wieki wieków” — Obj. 11:15.

Rok XIV, Nr 3

M ARZEC , 1996

Nr 9 7

Zwiastun

Chrystusowego

Królestwa

MIESI ˛ CZNIK . Wydawany przez ´ WIECKI RUCH MISYJNY „EPIFANIA” w Nowym Dworze Mazowieckim. Redaktor: Bernard Hedman ,

Chester Springs, Pa. 19425, USA. Redaktor odpowiedzialny w Polsce: Piotr Wo´nicki , ul. Zdobywców Kosmosu 17, 05–100 Nowy Dwór Maz.

OFIARA OKUPOWA ZA NAS

„On sam grzech wielu odniósł" (Izajasz 53:12)

NASZ WIELKI STWÓRCA w Biblii Świętej,

poczynając od Księgi Rodzaju, objawia nam wspaniałe

przymioty swojej istoty i

charakteru

oraz swoje miłujące zaopa-

trzenie, cel i plan zbawienia

całej ludzkości z przekleństwa

grzechu i śmierci, które

zostały sprowadzone na

wszystkich przez grzech

nieposłuszeństwa ojca Adama.

Opis w Księdze Rodzaju

ukazuje, że Adam „pierwszy

człowiek" (1 Kor. 15: 45),

został stworzony na Boski

obraz i podobieństwo, że był

próbowany w stanie

pierwotnej doskonałości, że

doznał niepowodzenia w tej

próbie, że wyrok śmierci

został wydany na niego, ale że

Bóg go nie opuścił, i

ostatecznie przywróci Adama

oraz jego ród do pierwotnego

stanu przez Wybawcę,

zrodzonego z niewiasty (1

Moj. 3:15; Gal. 4:4). To jest

temat, na który kładzie nacisk i

podaje w szczegółach cała

Biblia, Słowo Boże.

Potrzeba śmierci odku-

p i ci el a jako ofiary za grzech,

a także Jego sprawiedliwość,

jako przykrycie

w odzieniu ze skór, jakie Bóg

dostarczył Adamowi i Ewie (1

Moj. 3:21), w Boskim przyjęciu Ablowej ofiary ze

zwierząt (1 Moj. 4:4) i w Izaaku położonym na ołtarzu

(1 Moj. 22:1-18). Było to również zapowiedziane w

śmierci rozmaitych ofiar, ustanowionych pod Zakonem

i składanych przez cały Wiek Żydowski, dzięki którym

patriarchowie mieli przystęp do Boga.

Prorocy, chociaż nie rozumieli doniosłości

niektórych swoich wypowiedzi, nadmieniali pod

Bożym natchnieniem o włożeniu grzechów na

człowieka a nie na niższe stworzenie i w proroczych

widzeniach ujrzeli Tego, który miał odkupić i wyzwolić

ludzkość, który „jako baranek na za-

bicie wiedziony był", i „zraniony był dla występków

naszych", „kaźń pokoju naszego była na nim", a

„sinością jego jesteśmy uzdrowieni".

Ukazywali, że On „Naj-

wzgardzeńszy był i naj-

podlejszy z ludzi, mąż boleści,

a św adomy n em c " i

oświadczali, że „Pan włożył

nań nieprawość wszystkich

nas" (Iz. 53:3-7).

Prorocy przepowiadali,

gdzie Jezus się narodzi [Mich.

5:2) i kiedy umrze,

zapewniając nas, że „nie za

własne grzechy" (Dan. 9: 26).

Oni nawet prorokowali, że

chociaż umrze i będzie

pochowany, to trzeciego dnia

zmartwychwstanie z piekła (z

grobu, ze stanu

nieświadomości w śmierci) i

Jego ciało nie ulegnie roz-

kładowi (3 Moj. 23:10,11;

Mat. 12:40; 16:21; 17:22,23;

Ps. 16:10; Dz.Ap. 2:31; 26:

13; 1 Kor. 15:20).

Zgodnie z proroctwem

Daniela 9:23-27 cielesnemu

Izraelowi miało być dane 70

tygodni specjalnej łaski, z

których 69 (7 + 60 + 2 = 69

symbolicznych tygodni lub

183 symbolicznych dni, albo

183 symboliczne lata —

,dzień za rok", Ezech. 4:6) ,od

wyjścia słowa o przywróceniu

i zbudowaniu Jeruzalemu [w 455 roku p.n.e]—dopro

wadziło — aż do Mesjasza [Pomazańca]wodza".

Jesienią 29 roku, kiedy Jezus z Nazaretu, jak to

było przepowiedziane w Psalmie 40:7-9 (por. z Listem

do Żyd. 10:1-10), zajął miejsce typicznych ofiar

pojednania składanych ze zwierząt (gdyż krew wołów i

kozłów nie mogła w sposób rzeczywisty, a jedynie

typiczny, gładzić grzechy — Żyd. 10:4), symbolizował

swoje zupełne poświęcenie Bogu przez chrzest w

wodzie. Wówczas został pomazany Duchem Bożym i

w ten sposób stał się Pomazańcem, Chrystusem,

Mesjaszem (Dz.Ap. 10: 38), usłyszał też „głos z

niebios mówiący: Ten jest

S ZTANDAR B IBLIJNY

Marzec, 1996

on Syn mój miły, w którym mi się upodobało"

Paschy gdy ustanowił Pamiątkową Wieczerzę,

(Mat. 3:16,17).

upamiętniającą Jego ofiarniczą śmierć jako antyty-

To wydarzyło się „po" 62 tygodniach, które

picznego „Baranka Bożego, który gładzi grzech

nastąpiły po pierwszych 7 tygodniach, mianowicie

świata" (Jan 1:29,36; Mat. 26:26-29).

po jesieni 29 roku, w ciągu siedmiu lat owego 70.

Podczas drugiej połowy 70. symbolicznego ty-

godnia (3 1 /2 roku od wiosny 33 roku aż do jesieni

symbolicznego tygodnia, kiedy to Mesjasz miał

być „zabity". „Przetoż rodzaj jego któż wypowie?

36 roku) obiecane przymierze łaski pozostawało

Albowiem wycięty jest z ziemi żyjących, a zranio-

wyłącznie z Izraelem, z „ostatkiem", „świętego

ny dla przestępstwa ludu mojego" (Iz. 53:8). Był

świętych". Wszyscy, którzy stanowili „ostatek"

„zabity", zgodnie z przepowiednią, „w połowie

byli wielce błogosławieni (Iz. 10:20-23; Rzym.

[lub inaczej w środku] owego tygodnia" — jedy-

9:28,29). Posłannictwo Ewangelii do pogan, po-

nego tygodnia, który pozostał, owego 70., ostatnie-

czynając od Korneliusza i jego domowników, nie

go symbolicznego tygodnia (mianowicie 7 lat)

było skierowane wcześniej, aż obiecane 70 tygodni

łaski obiecanej Izraelowi; bowiem było to 3

roku

przymierza łaski dla Izraela wypełniło się w 36

po Jego pomazaniu w czasie wiosennego święta

roku.

BS.'79,18.

35 PROROCTW MESJAŃSKICH WYPEŁNIONYCH W JEDNYM DNIU

„Aleć się to wszystko stało, aby się wypełniły Pisma prorockie" (Mat. 26: 56).

PIŚMIE ŚW., danym przez Jehowę za po-

średnictwem Jego hebrajskich proroków,

dostrzegamy 35 szczególnych proroctw odnoszących

się do cierpień i śmierci Mesjasza. Wszystkie te

proroctwa wypełniły się w Jezusie z Nazaretu podczas

24 godzin 14 dnia pierwszego miesiąca (14 Abib, albo

inaczej Nisan, od godz. 6 po południu do 6 po południu

dnia następnego) — 2 Moj. 12:2,3,6; Estery 3:7.

Przytoczymy te proroctwa, a ich wypełnienie

zaznaczymy kursywą.

Zapraszamy naszych czytelników do poszukania w

Piśmie Świętym zacytowanych wersetów oraz ich

wypełnień, aby wiara wasza „nie gruntowała się na

mądrości ludzkiej, ale na mocy Bożej" (1 Kor. 2:5).

„Lecz Bóg, co przez usta wszystkich proroków swoich

przepowiedział, iż Chrystus jego cierpieć miał, to tak

ziścił" (Dz.Ap. 3:18). „Ale te są napisane, abyście wy

wierzyli, że Jezus jest Chrystus, Syn Boży, a żebyście

wierząc żywot mieli w imieniu jego" (Jan 20:31).

O MESJASZU PROROKOWANO, ŻE

(1) Miał być zdradzony przez przyjaciela: Ps.

41:10; 55:13-15. Zobacz Mat. 26:47-50; Jan 13:18.

(2) Miał być sprzedany za 30 srebrników: Zach.

11:12. Zob. Mat: 26:14,15.

(3) Uzyskane pieniądze miały być rzucone

garncarzowi: (a) srebrniki, (b) 30 sztuk, (c) porzucone,

(d) w domu Pańskim: Zach. 11:13. Zob. Mat. 27:3-10.

(4) Miał wołać do Boga i być wysłuchany przez

Niego: Ps. 22:25. Zob. Łuk. 22:41-44; Żyd. 5:7.

(5) Jego uczniowie mieli Go opuścić: Zach. 13:7.

Zob. Mat. 26:31,56; Mar. 14:27.

(6) Miał zostać oskarżony przez fałszywych

świadków: Ps. 27:12; 35:11; 109:2. Zob.

Mat. 27:26; Jan 19:1.

(9) Mieli pluć na Niego: Izaj. 50:6. Zob. Mat.

26:67; 27:30; Mar. 15:19.

(10) Jego oblicze miało być zeszpecone: Izaj.

52:14. Zob. Mat. 26:67; 27:29,30; Mar. 15:17-19; Łuk.

22:64.

(11) Miał milczeć przed swoimi oskarżycielami:

Izaj. 53:7. Zob. Mat. 27:12-14; Mar. 15:3-5; 1 Piotra

2:23.

(12) Miał być wzgardzony i odrzucony przez lud:

Ps. 22:7; Izaj. 53:3. Zob. Mar. 9:12; 15:17-20.

(13) Miał być zraniony i posiniaczony: Izaj. 53:5.

Zob. Mat. 27:26,29,30; Mar. 15:15,17,19.

(14) Jego ręce i stopy miały być przebite: Ps.

22:17. Zob. Łuk. 23:33; Jan 20:25-27.

(15) Miał być policzony z przestępcami (zło-

dziejami): Izaj. 53:12. Zob. Mat. 27:38; Mar. 15:27,

28; Łuk. 22:37; Jan 19:18.

(16) Miał się modlić za swoich prześladowców:

Izaj. 53:12; Ps. 109:4. Zob. Łuk. 23:34.

(17) Lud miał pogardliwie potrząsać głowami na

Jego widok: Ps. 22:8; 109:25. Zob. Mat. 27:39.

(18) Lud miał się z Niego naigrawać: Ps. 22:9.

Zob. Mat. 27:41^4; Łuk. 23:35-37.

(19) Lud miał na Jego widok się dziwić: Ps. 22:18;

Izaj. 52:14. Zob. Łuk. 23:35.

(20) Jego szaty miały być rozdzielone, a o suknię

miały być rzucone losy: Ps. 22:19. Zob. Mat. 27:35;

Mar. 15:24; Łuk. 23:34; Jan 19:23,24.

(21) W południe ciemność miała okryć ziemię:

Amos 8:9. Zob. Mat. 27:45; Mar. 15:33; Łuk. 23:44.

(22) Miał zawołać: „Boże mój! Boże mój! czemuś

mnie opuścił?": Ps. 22:2. Zob. Mat. 27:46; Mar. 15:34.

(23) Miał mieć pragnienie: Ps. 22:16; 69:4,22.

Zob. Jan 19:28.

(24) Mieli Jemu podać do picia ocet i żółć: Ps.

69:22. Zob. Mat. 27:34,48; Mar. 15:23,36; Łuk. 23:36;

Jan 19:29.

Mat. 26:

59,60.

(7) Miał być bity laską w policzek: Mich. 5:1. Zob.

Mat. 26:67 (lub trzcina^ czy rózgami); Mar. 15:19;

Łuk. 22:63,64.

(8) Miał być ubiczowany: Izaj. 50:6; 53:5. Zob.

S ZTANDAR B IBLIJNY

Marzec, 1996

(25) Miał „wylać na śmierć" swoje ludzkie

życie: Izaj. 53:12. Zob. Jan 10:17,18.

(26) Jego ludzkie życie miało stać się ofiarą za

grzech: Iz. 53:10-12. Zob. Mat. 26:27,28; Jan 6: 51;

10:11,15,16; 1 Kor. 15:3; Żyd. 2:9; 7:27; 9:26-28.

(27) Miał powierzyć swojego ducha w Boże ręce

— swoje prawo do życia jako człowiek: Ps. 31:6. Zob.

Łuk. 23:46.

(28) Miał być zabity, „nie za własne grzechy", w

środku 70. symbolicznego tygodnia, mianowicie w

okresie Paschy, jako antytypiczny, będący bez skazy,

Baranek Paschalny: Dan. 9:26,27; 2 Moj. 12:5; Iz.

53:7,9. Zob. Jan 1:29; 1 Kor. 5:7; 2 Kor. 5:21; Żyd.

4:15; 7:26; 9:14; 1 Piotra 1:18,19; 2:22.

(29) Jego przyjaciele mieli stać z dala od Niego:

Ps. 38:12; 88:9,19. Zob.

kie życie, aby odkupić, zapłacić za doskonałe ludzkie

życie, które Adam oraz wszyscy z jego rodu,

znajdujący się w jego biodrach, utracili przez grzech

Adama: Ps. 49:8; 5 Moj. 19:21; Ijob 33:24; Przyp.Sal.

11:1; Izaj. 53:4-6, 10-12. Zob. Mat. 20:28; Mar. 10:45;

Jan 6:51; 1 Kor. 15:3; 1 Tym. 2:6; 1 Piotra 2:24.

(35) Jego ofiarnicza śmierć miała być dobrowolna,

a On z radością miał czynić wolę Bożą: Ps. 40:7-9.

Zob. Żyd. 10:1-14; 12:2; Jan 4:25,26,34; 6:51;

10:17,18; 14:31; 15:11; 17:4,13.

W świetle Pisma Świętego, rozumu i faktów, tych

35 szczególnych proroctw wypełnionych w ciągu

jednego dnia, przedstawionych powyżej, nie

pozostawia cienia wątpliwości co do tego, że Jezus z

Nazaretu jest prawdziwym Mesjaszem. Inne

Mesjańskie proroctwa, jak np., odnoszące się do Jego

zmartwychwstania dnia trzeciego, wypełniły się w Nim

a nie w kimś innym.

Ponieważ 35 powyższych proroctw, dotyczących

cierpień oraz śmierci Mesjasza, wypełniło się tak

realistycznie w Jezusie podczas Jego pierwszego

adwentu, a nie w kimś innym, możemy być pewni, że

wypełnienie wielu innych proroctw natchnionych przez

Boga, a dotyczących chwalebnego panowania

Mesjasza, które wkrótce ma nadejść w celu

błogosławienia „wszystkich rodzin ziemi", jest tak

samo pewne. Cóż za wspaniała perspektywa roztacza

się w Słowie Bożym, szczególnie dla wierzących

Żydów i wierzących pogan! „ ... nadzieję mamy w

Bogu żywym, który jest zbawicielem wszystkich ludzi,

a najwięcej wiernych" (1 Tym. 4:10).

Mat. 27:55,56; Mar. 15:

40,41; Łuk. 23:49.

(30) Jego kości (chociaż oddzielone i możliwe do

policzenia z powodu dotkliwych cierpień krzyżowania

— Ps. 22:15,18) nie miały być złamane: Ps. 34:21; 2

Moj. 12:46. Zob. Jan 19:31-36.

(31) Miał być przebity: Zach. 12:10. Zob. Jan 19:

34-37; Obj. 1:7.

(32) Miał doznać porażenia serca, które pod żarem

gorączki stopiłoby się jak wosk pod wpływem ognia:

Ps. 22:15,16. Zob. Jan 19:34.

(33) Miał być pochowany w grobowcu bogatego

człowieka: Iz. 53:9. Zob. Mat. 27:57-60; Mar. 15:42-

46; Łuk. 23:50-53; Jan 19:38^2.

(34) Miał dostarczyć to, czego nie mógł dać nikt z

upadłego rodu Adamowego, mianowicie, okup,

wymaganą równowartość, doskonałe ludz-

BS '79,19.

KTO JEST NASZYM ZBAWICIELEM ?

POWODU złego zrozumienia przez różne osoby

indywidualności i natur Niebiańskiego Ojca i Jego

Syna Jezusa, wielu chrześcijan z licznych denominacji

powie wam, że Jezus sam jest naszym Zbawicielem.

Tego bowiem dowiedzieli się w swoich domach,

kościołach, szkołach niedzielnych itp. Wprawdzie

nieliczni powiedzą wam, że Jehowa, Ojciec Niebiański,

który z powodu nieposłuszeństwa Adama wydał nań

wyrok śmierci i na jego rodzaj (1 Moj. 3:17-19; Rzym.

5:12) również jest tym Jedynym, który w

rzeczywistości jest naszym Wybawicielem od tego

wyroku.

Wielu o Jehowie myśli tylko jako o Bogu gniewu,

„Bo gniew Boży objawia się z nieba przeciwko

wszelkiej niepobożności i niesprawiedliwości tych

ludzi, którzy zatrzymują [gr. tłumią, zatajają] prawdę

Bożą w niesprawiedliwości" (Rzym. 1:18). Takim

miłość szczególnie się kojarzy z Jezusem, ale podobnie

nie mogą połączyć gniewu z Barankiem Bożym,

chociaż Biblia mówi o takich, którzy w wielkim ucisku

ukryją się przed, „gniewem tego Baranka" (Obj. 6:16).

Udajmy się do samej Biblii i zwróćmy uwagę

zarówno w Starym Testamencie, jak i Nowym Te-

stamencie na odpowiedź, kto ostatecznie jest

naszym Zbawicielem.

JEHOWA JEST NASZYM ZBAWICIELEM

„Od Panać [od Jehowy] jest wybawienie" (Ps.

3:9).

„Wszakże zbawienie sprawiedliwych jest od Pana"

(Ps. 37:39).

„Oto Bóg [Jehowa,

mówi proroczo]

zbawienie

moje" (Iz. 12:2).

„Ja, Jam jest Pan, a nie masz oprócz mnie zba-

wiciela" (Iz. 43:11).

„Ja Pan, zbawiciel twój i odkupiciel twój" (Iz.

60:16).

„Gdyżem Ja jest Pan, Bóg twój, od wyjścia z ziemi

egipskiej; a Boga oprócz mnie nie poznałeś i nie masz

zbawiciela oprócz mnie" (Oz. 13:4).

„Nadzieję mamy w Bogu żywym, który jest

zbawicielem wszystkich ludzi [spod potępienia

Adamowego], a najwięcej [do wiecznego życia]

wiernych" (1 Tym. 4:10).

„Bóg ... objawił czasów swoich to słowo swoje

przez kazanie, które mi jest zwierzone według

rozrządzenia zbawiciela naszego Boga" (Tyt. 1:2,3).

„Sług nauczaj ... aby naukę zbawiciela naszego

S ZTANDAR B IBLIJNY

Marzec, 1996

Boga we wszystkim zdobili" (Tyt. 2:9,10).

„Samemu mądremu Bogu, zbawicielowi naszemu,

niech będzie chwała i wielmożność, moc i zwie-

rzchność, i teraz i po wszystkie wieki" (Juda 25).

Tak więc Jehowa Bóg wyraźnie i słusznie rości

sobie prawo do tytułu Zbawiciela. Czyni to z tego

powodu, że jest autorem wielkiego Planu Zbawienia,

natomiast zbawienie to rozpoczęło się w dniu zesłania

Ducha Świętego, jego finał zaś nastąpi przy końcu

Wieku Tysiąclecia.

Gdyby ta prawda, że sam Wszechmocny Jehowa

jest Zbawicielem, jako autor Planu Zbawienia i Jego

wykonawca, była w pełni przyjęta przez Jego chętnych

pośredników i przedstawicieli, wyzwoliłaby wielu spod

wpływu fałszywych pojęć o wzajemnym

pokrewieństwie Niebiańskiego Ojca z Jego

Niebiańskim Synem, w związku ze zbawieniem rodzaju

ludzkiego.

Nie pozostawiłoby to miejsca na ów, niemalże

bluźnierczy, pogląd na tę sprawę, pogląd pod-

trzymywany przez znaczną liczbę wyznaniowych

chrześcijan, mianowicie, iż Ojciec Niebiański trwał w

gniewie usiłując zabić lub torturować grzeszącego

człowieka, a Niebiański Syn, nasz Pan Jezus, pełen

miłości i litości (których to zalet według tej teorii

brakowało Niebiańskiemu Ojcu) interweniował i

zmazał urazę i gniew Ojca, przyjmując na siebie, w

zastępstwie człowieka, uderzenie gniewu: Jehowa

obecnie jest zjednany tylko dlatego, że będąc

sprawiedliwym nie może wymagać ze strony

grzesznika ponownie tego, co już zostało zapłacone

drogocenną krwią Chrystusa. Im prędzej ten okropny

błędny pogląd o pojednaniu zostanie usunięty przez

tych, którzy go podtrzymują, tym lepsza będzie

perspektywa na ich postęp w sprawach duchowych —

w wiedzy, łasce i miłości prawdziwego Boga.

Wielu uważa, że z powodu tego bluźnierczego

poglądu nie mogą rzeczywiście kochać Boga, ale raczej

Go się bać. Małą dziewczynkę, którą nauczono tego

poglądu przynoszącego ujmę Bogu, zapytano co

uczyniłaby, gdyby nagle stanęła twarzą w twarz przed

Bogiem. Odpowiedziała, że uciekłaby i się schowała za

Jezusem.

Właściwy pogląd na tę sprawę pokazuje Ojca

Niebiańskiego doskonałego w swej sprawiedliwości, bo

sprawiedliwy wyrok Jego sprawiedliwego prawa nie

może być pogwałcony, nawet przez Niego.

Ten pogląd pokazuje Boga doskonałego w mą-

drości, tak iż Jego plan i zarządzenia, nie tylko w

odniesieniu do stworzenia człowieka, lecz także jego

zbawienia, pojednania itp., są tak zupełne, że w nich

nie może się przydarzyć nic nieprzewidzianego lub

jakieś niepowodzenie ani jakakolwiek potrzeba zmiany

Boskiego Planu. Jest napisane, „Gdyż ja Pan nie

odmieniam się" i „Znajome są Bogu od wieku

wszystkie sprawy jego" (Mai. 3:6; Dz.Ap. 15:18).

Dalej właściwy pogląd pokazuje Boga dosko-

nałego również w swej miłości, większa miłość od tej

jest niemożliwa, ta miłość w pełnej równowa-

dze i harmonii z pozostałymi przymiotami Boga może

zachować przy życiu grzesznika tylko w harmonii ze

sprawiedliwym programem wytyczonym przez Boską

mądrość.

Pokazuje też Boską doskonałość w mocy, jak

wszystkie Jego dobre cele, dobre intencje, spra-

wiedliwy program i pełne miłości zamierzenia, w pełni

skoordynowane, będą wykonane i doprowadzone do

skutku. Jest napisane „Takci będzie słowo moje, które

wynijdzie z ust moich; nie wróci się do mnie próżno,

ale uczyni to, co mi się podoba, i poszczęści mu się w

tym, na co je pośle" (Iz. 55:11).

Tak więc, na podstawie Pisma Świętego widzimy,

że wielki Jehowa sam jest autorem zbawienia, które

przyniósł nam Pan Jezus. To zbawienie wiedzie nas do

pełniejszego uczczenia Wszechmocnego Boga i

właściwszej miłości do Niego, ono, najogólniej

mówiąc, nie umniejsza czci, miłości i oceny, lecz te

zalety podtrzymuje i czci naszego Pana i Zbawiciela,

Jezusa Chrystusa. Ponadto w Niebiańskim Synu

widzimy obraz Niebiańskiego Ojca i rozpoznajemy Go

jako „posłannika przymierza" (Mai. 3:1), za

pośrednictwem którego wszelkie, związane z

przymierzem, błogosławieństwa Jehowy będą

dostarczone ludzkości, a żadne poza Nim. W harmonii

z tą myślą, że nasz Pan Jezus we wszystkich sprawach

działa jako reprezentant Jehowy w dziele zbawienia,

zauważ następujące wersety Pisma Świętego:

„Tego Bóg za księcia i zbawiciela wywyższył

prawicą swoją, aby dana była ludowi Izraelskiemu

pokuta i odpuszczenie grzechów" (Dz.Ap. 5:31).

„Paweł, Apostoł Jezusa Chrystusa podług roz-

rządzenia Boga, zbawiciela naszego, i Pana Jezusa

Chrystusa, który jest nadzieją naszą" (1 Tym. 1:1).

„Albowiem to jest rzecz dobra i przyjemna przed

Bogiem, zbawicielem naszym". „Boć jeden jest Bóg,

jeden także pośrednik między Bogiem i ludźmi,

człowiek Chrystus Jezus." (1 Tym. 2:3,5).

„Ale gdy się okazała dobrotliwość i miłość ku

ludziom zbawiciela naszego, Boga ... zbawił nas przez

omycie odrodzenia i odnowienie Ducha Św., którego

wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, zbawiciela

naszego" (Tyt. 3:4-6).

„A myśmy widzieli i świadczymy, iż Ojciec posłał

Syna, aby był zbawicielem świata" (1 Jana 4:14).

Zwróćmy też uwagę na własne słowa naszego Pana

na ten temat:

„Lecz o onym dniu i godzinie [o wtórym adwencie,

gdy niebiańskie Królestwo będzie ustanowione] nikt

nie wie, ani Aniołowie, którzy są w niebie, ani Syn,

tylko Ojciec" (Mar. 13:32).

„A oto ja poślę na was obietnicę Ojca mego" (Łuk.

24:49).

„Boć nie posłał Bóg Syna swego na świat, aby

sądził świat, ale aby świat był zbawiony przezeń" (Jan

3:17).

„Nie mogę ja sam od siebie nic czynić: jako słyszę,

tak sądzę" (Jan 5:30).

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: