Adler Elizabeth - Teraz albo nigdy.pdf - Adler Elizabeth - ssaaggaa

Elizabeth Adler

Teraz albo nigdy

(Now or never)

Przekład Małgorzata Zajtek

Noc była chłodna, bezksiężycowa, lekki wiaterek poruszał długimi brązowymi

włosami dziewczyny. Mężczyzna patrzył, jak idzie powoli przez uniwersytecki

parking w stronę czerwonego kabrioletu. Szkła mocnej lornetki wyłapywały każdy

szczegół. Choć było późno, dobrze po północy, a pusty plac wypełniały cienie,

dziewczyna szła wolno, powłócząc nogami, zbyt zmęczona, by w ogóle myśleć

o ewentualnym niebezpieczeństwie.

Kochał to... Kochał jej zapierającą dech niewinność, kiedy tak szła ku niemu,

niczego nie podejrzewając.

Wiedział o niej wszystko. Obserwował ją od tygodni, planując tę noc. Wiedział,

że wraz z innymi studentkami wynajmuje dom poza miasteczkiem uniwersyteckim.

Znał adres, zwiedził nawet mieszkanie. Obejrzał bałagan w jej pokoju, wyciągnął

się na jej łóżku, wdychając słabą woń młodego ciała w zmiętej pościeli. Aby

zachować to wspomnienie, preludium przyjemności, jaka go czekała, chwycił parę

majteczek ze stosu brudnej bielizny na podłodze i przycisnął je do twarzy

w paroksyzmie pożądania.

Ale szybko się opanował, odkładając brutalną przyjemność i ból na później.

Z niesmakiem omiótł wzrokiem studencki pokój: przepełnione popielniczki, puste

puszki po coca-coli, zgniecione kartoniki po pizzy, stosik płyt kompaktowych.

Zastanawiał się, jak ona może tak żyć. Wcisnąwszy bawełniane majtki do

kieszeni, spokojnie wyszedł przez francuskie drzwi, przez patio i alejkę, na ulicę.

Znał rozkład jej zajęć na uczelni, wiedział, że studiuje w szkole medycznej,

a szkołę średnią skończyła w Baltimore. Znał jej nazwisko, wiedział, że nosi bieliznę

od Calvina Kleina, bawełniane koszulki i zamszowe półbuty. Wiedział, gdzie kupuje

kawę i jagodziankę na śniadanie, gdzie spędza wieczory, i o której godzinie kładzie

się spać.

Wiedział, że nie ma chłopaka, na randki chodzi rzadko, całkowicie pochłonięta

nauką i zbliżającymi się egzaminami. Dlatego właśnie powłóczyła nogami, idąc ku

niemu przez parking. Była bardzo zmęczona.

Miał na sobie swój uniform: czarny sweter z golfem, z rodzaju tych, jakie noszą

narciarze, czarne spodnie od dresu i czarną wełnianą kominiarkę z wycięciem na

oczy. Siedział przyczajony na podłodze jej fiata, z dziko walącym sercem.

Dziewczyna zbliżała się i poczuł gwałtowne uderzenie adrenaliny.

Znowu podniósł lornetkę do oczu. Widział jak jej piersi poruszają się pod białą

koszulą, jak czarne legginsy podkreślają linię jej bioder i opinają krok; wyraz

zmęczenia na jej ładnej twarzy, kiedy zaciągnęła się marlboro po raz ostatni

i odrzuciła papierosa.

Niedopałek zapłonął w mroku i mężczyzna z niezadowoleniem zmarszczył brwi.

Cóż na niedbalstwo i nieostrożność! Zobaczył, jak dziewczyna obrzuca obojętnym,

znużonym wzrokiem jego lśniące, stalowoszare volvo combi, zaparkowane obok

fiata. Z wyrazu jej twarzy wywnioskował, że uznała wóz za wykładnię podmiejskiego

życia, taki bezpieczny samochód typowej bostońskiej rodziny.

Przyciskając do piersi torbę z książkami, wybrała odpowiedni kluczyk, wsadziła

go w zamek i otworzyła drzwi. Mężczyzna wstrzymał oddech i skulił się jeszcze

bardziej. Czy dziewczyna zajrzy do tyłu? Był na to przygotowany.

Z jękiem ulgi rzuciła ciężką torbę na siedzenie pasażera, włożyła kluczyk

w stacyjkę i sięgnęła do kieszeni po następnego papierosa.

Szczycił się tym, że nie dowiedziała się nigdy, skąd padł cios. Błyskawiczne

uderzenie w tętnicę szyjną odcięło na jakiś czas dopływ krwi do mózgu. Paczka

marlboro wysunęła się z jej ręki, kiedy dziewczyna opadła w przód, nieprzytomna,

waląc czołem w kierownicę.

Odciągnął ją za długie, brązowe włosy, z niezadowoleniem spoglądając na

czerwieniejący ślad. Lubił, kiedy jego dziewczyny były niepokalane. Wyślizgnął się

z wozu, klnąc pod nosem jego nikłe rozmiary. Otworzył drzwi po stronie dziewczyny

i wyciągnął ją z fotela. Przez parę sekund trzymał ją w ramionach, rozkoszując się jej

bezradnością, kobiecym zapachem, mieszaniną perfum, papierosów i szminki. Była

lekka jak piórko, miękka. Upchnął ją na podłodze volvo, szybko zakleił usta, okręcił

przeguby grubą taśmą klejącą i przykrył ciemnym kocem.

Odwrócił się i spojrzał na żarzący się w mroku niedopałek. Podszedł do fiata,

rozgniótł papierosa butem, podniósł i wrzucił do śmietniczki.

Zatrzasnął tylne drzwi volvo i zajął miejsce za kierownicą. Ściągnął czarną

kominiarkę, na szyi zawiązał dyskretną jedwabną apaszkę i założył drogą, ale

przyjemnie znoszoną tweedową marynarkę. Przeciągając dłonią przez włosy, rzucił

szybkie spojrzenie przez ramię, zapuścił motor i ruszył w stronę bramy. Na parkingu

nadal nie było żywej duszy. Cisza, spokój. Odetchnąwszy z ulgą, mężczyzna nastawił

odtwarzacz kompaktowy i samochód wypełniła kantata Bacha.

Przejażdżka była długa – przeszłogodzinna – ale przyjemna. Snuł w wyobraźni

skomplikowany geometryczny wzór kantaty, kiwając głową do rytmu, uśmiechając

się na myśl o „swojej dziewczynie”, która śpi z tyłu, czeka na niego. Wyciągnął

z kieszeni majteczki od Calvina i przytknął do twarzy, wciągając jej zapach, mile

podniecony obietnicą bliskich przyjemności. Minął Gloucester, potem Rockport,

i ruszył dalej na północ, wybrzeżem oceanu. Wolno przejechał główną ulicą

uśpionego miasteczka i pół mili dalej zjechał w alejkę prowadzącą na plażę.

Zaparkował pod osłoną małego, drewnianego molo. Obrzucił wzrokiem trzy czy

cztery łodzie, nasłuchując miękkiego szumu oceanu i pochlupywania fal pod

pomostem. Jedynym źródłem światła był fosforyzujący odblask gwiazd w tafli wody.

Zdjął marynarkę i apaszkę, wysiadł z wozu i otworzył tylne drzwi. Zerknął na

świetlną tarczę zegarka. Druga trzydzieści.

Dziewczyna leżała tak, jak ją zostawił, z zamkniętymi oczami, twarzą bladą pod

zasłoną ciemnych włosów. Takie miękkie włosy, pomyślał, wsuwając dłoń

w połyskujące pasma. Takie piękne, nienawistne włosy.

Wyciągnął ją brutalnie z wozu i przytulił do siebie. Przyłożył dłoń do jej twarzy,

przemknął palcami po gładkiej, młodej skórze. Jęknęła i uniosła powieki.

Patrzyła na niego.

Oczy miała niebieskie, ale rozszerzone źrenice sprawiły, że były niemal czarne

i miała kłopoty ze skupieniem wzroku. Klnąc samego siebie za niewłożenie

kominiarki – mężczyzna zarzucił jej szybko koc na twarz i zawlókł ją na plażę.

Posadził przy drewnianym palu i wymierzył ponowne uderzenie w szyję. Jej

głowa opadła na bok, była nieprzytomna. Rozwiązał jej ręce i zaczął bić. Wściekłymi

ciosami okładał głowę, twarz, piersi. Po chwili przerwał, zadyszany. Drżącymi

palcami rozpiął jej koszulę.

Gapił się na nią, przysiadłszy na piętach. Piersi miała małe, dwie doskonałe

półkule uwieńczone różowymi pączkami, teraz całe w brzydkich, czerwonych

plamach po uderzeniach. Padł na nią z okrzykiem niecierpliwości, ssąc i kąsając

piersi.

Po chwili usiadł, wyciągnął mały, nieskazitelnie czysty nóż. Plastikową pochwę

schował z powrotem do kieszeni. Z westchnieniem zadowolenia przesunął ostrzem po

kciuku. Potem poderwał głowę dziewczyny i zaczął systematycznie obcinać długie

brązowe włosy. Zajęło mu to trzy, może cztery minuty, ale rozkoszował się każdą

sekundą. Czasem myślał, że to jest najprzyjemniejsza część jego dzieła. Spojrzał na

nią. Leżała przed nim półnaga, z nierówno obciachanymi włosami, taka bezbronna.

Roześmiał się radośnie.

Ściągnął z niej czarne legginsy, już z pośpiechem, ponieważ pożądanie narastało

szybko, nie mógł czekać dłużej. Zsunął majteczki, identyczne jak te, które ukradł

z pokoju i spojrzał na ciemny trójkąt włosów, drżąc z oczekiwania. Jaka będzie

w środku? Pod czarnymi narciarkami nie nosił bielizny i po chwili był już w niej,

klnąc suchość jej wnętrza, pławiąc się w jej zapachu, nienawidząc jej.

Zatapiał się w nią gorączkowo, było to więcej niż mógł znieść. Dławiąc krzyk,

zatrzymał się na sekundę.

Cienki nóż był przygotowany. Odwrócił jej ręce wnętrzem dłoni ku górze, po

czym z zawodową precyzją przeciął najpierw prawy, potem lewy nadgarstek. Krew

trysnęła gorącym strumieniem, wtedy zaczął szczytować.

Usiadł, jeszcze rozedrgany. Nic na świecie nie mogło się z tym równać. Była to

chwila władzy.

Uniósł głowę, słysząc głosy. Ktoś szedł plażą. Ujrzał błysk latarki, usłyszał

męskie głosy. Odskoczył od dziewczyny.

Idący plażą rybak poderwał latarkę, kierując słup światła w stronę dźwięku. Na

ułamek sekundy wyłapał w mroku twarz mężczyzny, nieruchomym wzrokiem

wpatrzonego w światło, niby zahipnotyzowany zając.

Potem widział, jak ten mężczyzna odwrócił się i uciekł. Jednym szarpnięciem

otworzył drzwi samochodu, rzucił zakrwawiony nóż na podłogę i zapalił silnik.

Zawrócił wóz i pomknął aleją na zgaszonych reflektorach.

– To dziwne, Frank, że ten facet tak zwiewa – powiedział Jess Douglas do

swojego kolegi po fachu.

– Jakby diabeł deptał mu po piętach – przytaknął Frank Mitchell. Zabawiał się

pewnie z jakąś cizią.

Zarechotali radośnie, aż echo poszło po wodzie, unieśli takielunek i ruszyli

w stronę mola i swojej łodzi.

Promień latarki Jessa zamarł, natrafiwszy na rozciągnięte, nagie ciało

dziewczyny. Jak na biało-czarnym filmie grozy, plamy na piasku wydawały się

czarne przy białych dłoniach.

– Dobry Boże! – powiedział Frank drżącym głosem. Panie Wszechmogący,

spójrz tylko!

Jess upuścił sprzęt i rzucił się w stronę dziewczyny. Przyłożył palce do jej szyi,

wyczuł puls.

– Jeszcze żyje – szepnął. – Skurwiel podciął jej żyły. Daj mi swoją chustę, Frank,

szybko, szybko!

Frank zerwał z szyi bawełnianą chustę i podał ją Jessowi.

– Wiedziałeś Panie, dlaczego uczyniłeś mnie skautem – mruknął Jess, robiąc

z chusty opaskę zaciskową na lewej ręce. Jednocześnie nakazał Frankowi przyciskać

puls prawej.

– Jezu! – powiedział, ocierając pot z czoła. – Nic dziwnego, że skurwiel tak

zwiewał. Chciał ją zabić. Musimy sprowadzić pomoc, Frank. Trzymaj jej rękę, jakby

twoje życie od tego zależało, a ja popędzę do budki telefonicznej.

– A jeżeli on wróci? – Frank z niepokojem zerknął w ciemność.

– Boisz się? – zapytał Jess wstając – Jak cholera! – mruknął Frank.

– Ja też. – Jess biegł już plażą. – Dołóż mu, jak wróci, Frank. Pamiętaj, to sprawa

życia lub śmierci. Po prostu przyciskaj żyłę, tylko o to proszę.

Adler Elizabeth - Teraz albo nigdy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: