Żeromski Stefan - Do swego Boga. Rozdzióbią nas kruki, wrony.pdf - Żeromski Stefan - Biblioteki_Cyfrowe

foM[MA*

I/Lbfc

BIBLJOTECZKA UNIWERSYTETÓW LUDOWYCH

I MŁODZIEŻY SZKOLNEJ. 218

STEFAN ŻEROMSKI

DO SWEGO BOGA

ROZDZIOBIĄ NAS KRUKI, WRONY

NAKŁAD GEBETHNERA I WOLFFA

WARSZAWA

KRAKÓW LUBUN ŁÓDŹ POZNAŃ

BIBLJOTECZKA UNIWERSYTETÓW LUDOWYCH

I MŁODZIEŻY SZKOLNEJ. 218

STEFAN ŻEROMSKI

DO SWEGO BOGA

ROZDZIOBIA NAS KRUKI, WRONY

NAKŁAD GEBETHNERAI WOLFFA

WARSZAWA

KRAKÓW

LUBLIN LODŹ POZNAŃ

rtt V\

Biblioteka Narodowa

Warszawa

DO SWEGO BOGA

30001008556750

x0r ^

oN-

JA 569.486

CZCIONK. DRUK ZIEON. MŁODZIEŻY, POZNAŃ, POCZTOWA U-15

Wąska drożyna przeciska się przez las zwar

ty, podszyty młodą sośniną, tworząc między

szczytami drzew przedział nieznaczny. Gałęzie

świerków, na których leżą grube, soplami obwie

szone kiście śniegu, zginają się pod ciężarem nad

tym leśnym przesmykiem, zaledwie oznaczonym

dwiema skibami śniegu, które sanie chłopskie od

wróciły.

Dzień był marcowy — jasny a mroźny.

Teraz, gdy się na zachodzie rozpościerać za

czyna półzmierzch błękitny, nawet zaspy, pozata-

czane dokoła pniów, stają się sypkiemi, jak mąka.

Na przedziwnie czystej przestrzeni niebieskiej, jaka

płonie już zorzą wieczorną, las stoi nieruchomo,

niby wielki ejkonostas J ) świątyni greckiej; niezna

czne podmuchy strącają z wierzchołków drzew

drobniutkie pyły śniegowe i płyną między gałęzia

mi, po tle purpurowem, jakby poplątane smugi ni

kłego dymu, wzbijające się z niewidzialnych ka

dzielnic...

') rosyjski ikonostas — przegroda, czyli zasłona

przed ołtarzem, na której umieszcza się obrazy.

7 -

- 6 -

wi swe pięć morgów odpisał, wnuczki się doczekał,

synowę pochował i pacierze, pod piecem siedząc,

odmawiał już tylko, gdy mu się nagie a niespodzie

wanie na ruskiego podpisać kazano. Synowi' też,

wnuczce też — całej wsi. Sam arcypop coś do nich

gadał, gdy ich wszystkich do gminy zapędzono.

Wieś się oparła.

Pewnej nocy zimowej wojsko naszło, ludzi wy

pędziło z chat na szare pole, w mróz trzaskający.

Trzy dni kozaki po chatach obozem stały, bydło

rżnąc i niszcząc mienie, trzy dni ludzie stali z od-

krytemi głowami na polu, na śniegu, do Boga się

modląc. Wreszcie naczelnik wojskowy wielkim się

gniewem zapalił — dawaj bić. Do naga rozbierali

mężczyzn i kobiety, bijąc po kolei, a srogo — aż się

naród całej wsi zawściekł i jął się rozbierać sam,

pod baty kłaść sam, pokotem; — aż się Felków syn

z pięściami podsunął do naczelnika, do Gołowiń-

skiego... Dopiero nasłał sądny dzień!

Bili tego Leona nahajkami na śmierć, w sze

ściu, szmaty z niego zwlekli, naczelnik ostrogami

grzbiet obnażonemu, na śniegu, we krwi leżącemu

szarpał, wrzeszcząc w zapamiętałości: podpiszyś.

Na nic!

— Ni 1 ), ni, ni... — szeptał tamten.

Cisza tam głucha, nieskończona, śmiertelna...

Drożyną ową idzie stary, zgrzybiały, siwy, jak

gołąb, chłopowina Felek z wnuczką Teofilką; —

poły lichego kożucha za pas zatknął, kij daleko

przed się stawia, szeroko rozkracza nogi, sapie

i kaszle, lecz nie ustaje, choć mu zaczerwienione

oczy łzami zachodzą, choć pot się sączy zmarszcz

kami zwiędłej, przez wiatr wychłostanej twarzy.

Teofilką staje swemi wielkiemi butami w śladach

dziadowskich, co chwila chuścinę na piersiach za-

więzuje mocniej i, pomimo, że upada ze znużenia,

dotrzymuje staremu kroku. Z trwogą spoglądają

na zorzę, rozniecającą się nad szczytami i spieszą

coraz bardziej. Od czterech dni idą tak, krótko od

poczywając przy stogach siana i pustych szopach,

nocując po chatach, zdaleka za wsiami stojących,

przebywają pustkowia bezludne, lasy czarne i głu

che, brną po zaspach głębokich, po lodach rzek

i stawów, śniegiem przyprószonych, pod nogami

dzwoniących — idą leśnemi, dalekiemi a zapadłe-

mi drogami — z pod samego Drohiczyna aż za

Warszawę-miasto... spowiedź „uhopić"... 1 ).

Co roku tak chodzą we dwoje, odkąd na wiarę

cudzą zapisani. Grzesznicy oni wielcy oboje, zdraj

cy oboje.

Stary Felek jeszcze przed „zbrodniami" syno-

J ) porwać, ukraść

') nie-

Żeromski Stefan - Do swego Boga. Rozdzióbią nas kruki, wrony.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: