Hoffmanowa Klementyna - Dzieła 02.pdf - Hoffmanowa Klementyna - Biblioteki_Cyfrowe

DZIEŁA

•ran

m '

KLEMENTYNY l TAŃSKICH HOFMANOWEJ

3 "/jyf£

DZIEŁA

KLEMENTYNY Z TAŃSKICH

HOFMÀNOWÊJ.

WYDANIE NOWE

pod redakeyą

NARCYZY ŻM-.ICHOWSKIEJ

z dodaniem

ŻYCIORYSU I OBJAŚNIEŃ.

J$$M*^"Tp'j

NAKŁADEM SPÓŁKI WYDAWNICZEJ KSIĘGARZY:

GEBETHNER I WOLFF. i MAURYCY ORGELBRAND.

MICHAŁ GLUCKSBËRG. G. SBNNËWALD.

EDWARD WENDË.

1875.

POWIEŚCI MORALNE

DLA

STARSZYCH

DZIECI,

UŁOŻONE

W POKZĄDKU ZASTOSOWANYM DO STOPNIOWEGO

KOZWINIECIA ICH POJĘĆ O MOEALNOŚCI.

CZĘŚĆ DRUGA.

Papuga.

Powiastka z

niemieckiego.

Choroba Karolinki.

Malarz jeden bardzo zdatny stracił żon§, którą kochał

niezmiernie; została mu tylko córka, pociecha jego jedyna.

Nie mając majątku prócz talentu malarstwa, niezawsze miał

pieniądze; ale skoro przedał który z obrazów swoich, zawsze

kupił coś dla córki. Karolinka (takie było imię, córki ma

larza) godną była miłości Ojca: posłuszna, łagodna, praco-

wita, patrzyła mu tylko w oczy, czćmby mu big przypodo

bać. Karolinka bardzo mocno zachorowała, i Ojciec stru

chlał o jéj życie. Siedział dzień i noc przy łóżku córki

miał największe o niéj staranie, i modlił sio gorąco do

Boga, aby mu ją zachować raezył. Karolinka przez dni

kilka była między życiem i śmiercią; najlepsi lekarze uży

wając napróżno najdroższych lekarstw wyznali, że nic nie

poradzą. Biedny Ojciec prawie w rozpacz zachodził. Tym

czasem nad ich spodziewanie, po kilku dniach okropnej

trwogi i niepewności, dziewczynka zaczęła mieć się cokol

wiek lepiej, i lekarze zdziwieni i szczęśliwi oświadczyli

Ojcu, iż minęło niebezpieczeństwo, a córka jego przy wiel

kiej baczności przyjść może do siebie zupełnie. Lecz po

wrót do zdrowia bardzo był przykry i długi. Najmniejsza

rzecz, zimno najlżejsze, wszystko szkodziło Karolince;

prócz tego dziewczynka dawniej wesoła, żywa, pracowita!

zrobiła się smutna, powolna, do niczego. Ojciec dla zaba

wienia jéj opowiadał różne historye, bajki, pokazywał jéj

swoje malowania i rysunki, rysował przy niéj, kupował jéj

różne rzeczy; ale to wszystko nic nie pomagało, Karolinka.

zawsze była smutna.

Ojciec poszedł natychmiast do kupca handlującego

zagranicznemi ptakami, który miał prześliczną młodą pa

pugę z zielonemi i czerwonemi piórkami. Kupiec zaręczył

że była bardzo zmyślna, łagodna i wielką miała zdatność

do gadania; ale żądał koniecznie dziesięć dukatów za nią.

Malarz, który w czasie choroby córki, przerwał był robotę

swoje, a wydał na leki wszystkie dawne zapasy, dwa dukaty

tylko posiadał i te dać ofiarował. Ale kupiec ani słuchać

chciał i malarz wrócił bardzo zmartwiony do domu.

Kupiec wchodzi w ukfady z malarzem.

Dochodząc do drzwi domu swojego, malarzowi stroska

nemu przyszła myśl do głowy, która mogła wszystkim do

godzić. Wrócił natychmiast do kupca i podjął się, że mu

wymaluje tablicę do jego sklepu, na której będą najpię

kniejsze ptaki, w świecie, a tak starannie zrobi ten obraz,

iż mu wiele ciekawych i kupujących zwabi. Kupiec przy

stał na ten układ. Malarz uszczęśliwiony wrócił do domu,

zamknął się w mieszkaniu swojém i zaraz wziął się do

dzieła. Z jakąż usilnością pracował! Praca jego miała mu

dostarczyć sposobności dogodzenia żądaniu ukochanej cór

ki, Codzień chodził do ptaszarni i uczył papugę tych słów:

„Karolinko! Bądź wesołą! Karolinka dobra dziewczynka."

Papuga słysząc często te same słowa nauczyła się ich.

Karolinka mówi Ojcu coby ją uzdrowiło.

Ojciec Karolinki bardzo był zmartwiony, widząc ją

ciągle słabą i smutną; jednego dnia wziął ja na kolana

i powiedział; „Moje dziecię drogie, gdybym zgadnąć mógł.

coby ci przyjemnćm było i rozweseliło cię, poświęciłbym

połowę tego co mam, i kupiłbym ci." - Na te słowa oczy

Karolinki zajaśniały radością, uśmiechnęła sic mile i rzekła:

„Kochany Tato! ja sama się wstydzę, żem taka dziwna sie

zrobiła _ po tej chorobie; jednak zdaje mi sie, że gdy

bym miała papugę, którąbym uczyła gadać, byłabym we-

Radość Ojca i córki.

Tablica z ptakami tak wybornie udała się malarzowi,

że jak ją kupiec obaczył, tyle był kontent, iż więcej dał

za nią niż obiecał; bo nietylko odstąpił papugi, ale dołą

czył do niéj piękną i dużą klatkę.

Co malarz przepowiedział, stało się. Gromadzili się

ludzie dla widzenia namalowanej doskonale tablicy, a wiele

osób kupowało żywe ptaki i kupiec wielkie zarobił pienią

dze. Poczciwy Ojciec wziąwszy papugę z klatką udał się ku

domowi, a w drodze powtarzał jéj ciągle wiadome słowa.

Papuga też, jakby zrozumiała, ledwie ją wniósł do pokoju,

w którym córka smutna i zamyślona siedziała, zaraz zaga

dała: „Karolinko, jak się masz? Karolinko bądź wesoła!

Karolinka dobra dziewczynka!" Karolinka tyle się zdziwiła

i ucieszyła tym widokiem, że zaczęła natychmiast skakać

wesoło i śmiać się na głos; czego od choroby wcale nie

robiła. Od tego czasu, bądź że podobnego wzruszenia po

trzebowało jéj zdrowie, bądź że w samotności, w jakiej

zwyczajnie dnie jéj schodziły, koniecznem jej było choć

ptaka towarzystwo i rozmowa, Karolinka wyraźnie do sie

bie przychodzić zaczęła. Czerstwość, rumieniec, wesołość

wracały jéj widocznie. Śmiała się serdecznie, ile razy pa

puga zagadała: „Karolinko, jadłaś śniadanie? Ja nie jadłam,

dać mi trzeba!" Papuga uczyła się tych słów od malarza,

przy którym chętnie siedziała; kiedy on malował, chodziła

sobie po całym domu jakby dziecko. Karolinka za wszystkie

skarby świata nie byłaby jéj odstąpiła nikomu. Nauczyła

ją także kilka rzeczy, a między innemi tych słów, które

wyraźnie mówiła: „Ojciec dobry jest, kocham ojca nad

wszystko!"

pieniędzy—mówiła płacząc — już nic niemam ani przeciąć

ani zastawić, a tu Ojciec lekarstw^ i wygód potrzebuje!''

W téj chwili papuga zagadała: „Ojciec dobry jest, kocham

Ojca nad wszystko. Karolinka dobra dziewczynka!"

Wielka

ofiara.

Wtedy Karolinka wielką ofiarę zrobić umyśliła. „Do

brze mówisz, papugo moja — rzekła —. Ojciec dobry jest,

Ojca kocham nad wszystko, a zatem nad ciebie. Chcę być

jak mówisz dobrą dziewczynką. Eozdzielimy się z sobą,

chociaż Bóg sam widzi, ile mnie to kosztuje." Wzięła pa

pugę i przez czas, kiedy Ojciec spał nieco spokojnie, poszła

do kupca chcąc mu ją odprzedać. Kupiec, który tak dobrze

wyszedł na malowanej tablicy, zapłacił jéj chętnie za ptaka

z klatką, owe dziesięć dukatów, które niegdyś od jéj Ojca

żądał.

Dobry postępek Karolinki dostaje nagrodę.

Malarz ozdrowiał, ale bardzo mu była bolesna ofiara

córki, i wierzyć jéj nie chciał, gdy mu mówiła, że nie tę

skni za papugą.

Hrabia jeden bogaty kupił rozkosznego ptaka dla swe

go dwunastoletniego syna, i bardzo go drogo zapłacił. Pa

nicz nie mało się zdziwił słysząc zawsze papugę krzyczącą:

„Jak się masz Karolinko? Karolinka dobra dziewczynka!"

Cała rodzina i domowi radzi wiedzieć co to za Karolinka,

o której papuga nieustannie gadała. Zapytano się nareszcie

kupca, który dał adres mieszkania Karolinki, wychwalając

oraz niezmiernie serce córki i talent Ojca. Hrabia przywołał

malarza do siebie i kilka robót mu nakazał, które suto

zapłacił; uznawszy w nim dobrego artystę, poczciwego czło

wieka i Ojca wybrał go za nauczyciela rysunków synowi.

Zmartwienie.

W kilka miesięcy potem, malarz zachorował. Karolin

ka pilnowała troskliwie Ojca, oddawała mu starania jakie

on niedawno koło niéj łożył. Choroba choć nie niebezpieczna,

przedłużała się. Malarz nie mogąc pracować nie zarabiał,

aż mu pieniędzy brakło. Już Karolinka przedała kolczyki,

pierścionki swoje, zegarek, wszystko co miała droższego,

dla opłacenia lekarstw i doktora, ale wnet i tego niestało

i Karolinka nie wiedziała jak sobie radzić. „Zkąd tu wziąść

Hoffmanowa Klementyna - Dzieła 02.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: