Charles Tritten Heidi dorasta Tom Ca�o�� w tomach Zak�ad Nagra� i Wydawnictw Zwi�zku Niewidomych Warszawa 1995 Przek�ad: Joanna Kazimierczyk T�oczono pismem punktowym 3 3 64 0 0 108 1 ff 1 74 1 w Drukarni Zak�adu Nagra� i Wydawnictw Zwi�zku Niewidomych. Przedruk z wydawnictwa: "Novus Orbis", Gda�sk 1992. Pisa�a K. Kruk Korekty dokona�y B. Krajewska i K. Pabian `tt I. Szko�a w Rosiaz Rozdzia� I Szko�a w Rosiaz Pewnego wieczoru, oko�o godziny dziewi�tej, na dworcu w Lozannie wysiad�a z poci�gu drobna, nie�mia�o wygl�daj�ca dziewczynka. Przystan�a na chwil� i rozejrza�a si� doko�a oszo�omiona. U jej st�p sta�a walizka i zwini�ty w rulon pled, a pod pach� trzyma�a futera� ze skrzypcami. Heidi - bo tak mia�a na imi� - przyjecha�a z ma�ej wioski Dorfli po�o�onej wysoko w Alpach. Mieszka� tam w starym domu jej dziadek wraz z doktorem. Obaj pragn�li, aby Heidi zako�czy�a edukacj� w dobrej szkole. Zosta�a wi�c wys�ana - kosztem wielkich wyrzecze� - na modn� pensj�, kt�r� uko�czy�a w�a�nie jej przyjaci�ka Klara. Podr�owa�y dot�d razem i gdy poci�g jeszcze sapa� i dysza� par�, Klara wychyli�a si� z okna i u�miechn�a. By�a tak �wietnie zorientowana w szkolnych sprawach, �e Heidi gor�co pragn�a, aby przyjaci�ka pozosta�a z ni� jeszcze jeden semestr. By� mo�e starsza dziewczynka odgad�a te my�li, bo ze wszystkich si� stara�a si� by� pogodna i m�wi�a tak g�o�no, by zag�uszy� ha�as lokomotywy. - Zobaczysz, �e b�dzie tam bardzo weso�o! - wo�a�a rado�nie. - Lekcje ta�ca i r�ne inne rzeczy. Ciekawa jestem, czy b�dzie ci� uczy� Monsieur Lenoir, niezwykle elegancki i uprzejmy. "Lekko, moje panienki, lekko i z wdzi�kiem" - tak zawsze do nas m�wi�. "Lekko i z wdzi�kiem" - powt�rzy�a. - Heidi, nie masz poj�cia, jak mi by�o przyjemnie ta�czy� lekko i z wdzi�kiem. Ty nie musia�a� tego si� uczy� - doda�a. - Ty zawsze ta�czy�a�. - Ale nie zawsze gra�am na skrzypcach - odrzek�a Heidi. - B�dziesz uwielbia� Monsieur Rochata - ci�gn�a Klara z entuzjazmem. Pod pewnym wzgl�dem przypomina doktora, pod innym za� dziadka. Ma takie same krzaczaste brwi. Heidi a� podskoczy�a z rado�ci i oczami wyobra�ni ujrza�a nauczyciela muzyki. - Mademoiselle Raymond te� jest bardzo mi�a - m�wi�a dalej Klara. - Zreszt� w szkole wszyscy s� mili, chocia� niekt�re osoby mog� na pocz�tku wyda� ci si� bardzo surowe. No i nie zapomnij pozdrowi� ode mnie Mademoiselle Larbey! W tej chwili zauwa�y�a spiesz�c� w ich stron� wysok� i bardzo z angielska wygl�daj�c� kobiet�. - Ach, Miss Smith! - zawo�a�a, gdy nauczycielka podesz�a. - Dobry wiecz�r. Jak si� pani miewa? Oto moja przyjaci�ka Heidi. Jak pani widzi, czuje si� troch� nieswojo, ale to tylko tak na pocz�tku. Przyjecha�a a� z Dorfli, kt�ra jest jeszcze za Mayenfeld. Och, poci�g ju� rusza! - krzykn�a, gdy wagon szarpn�� znienacka. - Do widzenia, Heidi! Napisz do mnie niebawem. Do widzenia! Do widzenia! Miss Smith macha�a ur�kawiczon� d�oni�, dop�ki poci�g nie znik� im z oczu. Heidi sta�a nieruchomo, mocno przyciskaj�c skrzypce. Gdy odjecha�a Klara - ostatnia wi� z domem - poczu�a si� samotna i opuszczona. Angielka zwr�ci�a si� do niej. - A wi�c jeste� t� now� uczennic�, przyjaci�k� Klary. Bardzo cz�sto opowiada�a o tobie i twoim dziadku, a tak�e o Piotrku - Ko�larzu i doktorze, kt�ry przyjecha� z Frankfurtu, by zamieszka� w Dorfli. To musi by� �adna wioska. - To jest m�j dom - odrzek�a Heidi z prostot�. - Wkr�tce szko�a stanie si� twoim domem - zapewni�a nauczycielka. - Wszystkie nasze dziewczynki s� bardzo zadowolone. Lekcje nie sprawi� ci trudno�ci. Czy m�wisz troch� po francusku? - W Dorfli nie ucz� francuskiego - odpowiedzia�a Heidi. - Ale doktor dawa� mi lekcje w domu. - Doskonale! Na pewno sobie poradzisz. Miss Smith skierowa�a si� do wyj�cia, za ni� ruszy� baga�owy z rzeczami Heidi. - Pojedziemy doro�k�. Szko�a znajduje si� w Rosiaz, niedaleko Lozanny, ale zapewne wiesz o tym od Klary. - Oui, Mademoiselle - odrzek�a uprzejmie Heidi przekonana, �e od tej chwili powinna m�wi� po francusku. - Ja jestem Miss Smith i tak si� musisz do mnie zwraca� - wyja�ni�a nauczycielka. - Postaraj si� wymawia� th w Smith, umieszczaj�c j�zyk mi�dzy z�bami. Uczennice maj� irytuj�c� manier� nazywania mnie "Miss Miss", poniewa� nie chc� sobie zadawa� trudu, by wymawia� prawid�owo moje nazwisko. M�wi�c to, pomog�a Heidi wej�� do doro�ki i usiad�a obok niej. Kiedy jecha�y drog�, zielone pola przypomnia�y Heidi ziele� alpejskich zboczy i dziadka, samotnego w chacie po�r�d jode�. Pociesza�a si� my�l�, �e nie pozostanie on d�ugo w g�rach. Gdy spadnie �nieg, zejdzie jak zwykle w dolin� i zamieszka z doktorem w Dorfli. Ten niegdy� zgorzknia�y Halny Stryjek, sta� si� teraz drogi sercom swych s�siad�w, po tym jak troskliwie zaopiekowa� si� sierot�. Jako ma�e dziecko, Heidi zosta�a dos�ownie podrzucona dziadkowi przez ciotk� Det�, kiedy tej trafi�a si� dobra posada i uzna�a, �e opieka nad dzieckiem siostry to zbyt wielki k�opot. Heidi na chrzcie otrzyma�a po matce imi� Adelajda, ale nikomu nigdy nie przysz�o do g�owy, �eby j� tak nazywa�. Wyj�tkiem by�a panna Rottenmeier, w czasie gdy dziewczynka mieszka�a u Klary we Frankfurcie. Teraz mia�a nadziej�, �e nikt z nauczycieli w Rosiaz nie b�dzie do niej podobny. Miss Smith by�a zdecydowanie inna; stara�a si� by� mi�a i rozmowna. Heidi siedzia�a w k�cie doro�ki, s�uchaj�c tylko jednym uchem s��w nauczycielki. Ta za� przeskakiwa�a z tematu na temat w b�yskawicznym tempie. Jej przodkowie... jeden chyba pochodzi� z Mediolanu... Mademoiselle... dyrektorka - tak dobra, lecz surowa... Klara... Mops... nieprzerwany potok poczciwej gadaniny, kt�ry ca�kowicie oszo�omi� biedn� Heidi. - Mops tak lubi si� pie�ci�, Mademoiselle bardzo go polubi. Nigdy jeszcze nikogo nie ugryz� - zako�czy�a Miss Smith nieoczekiwanie akurat wtedy, gdy Heidi zacz�a my�le�, �e "Mops" to raczej dziwne nazwisko jak na profesora. - Och, to jest kot! - zawo�a�a i u�miech zrozumienia rozja�ni� jej buzi�. - Tak si� ciesz�, �e jest tam kot! U Klary mia�y�my koci�ta. Wreszcie dojecha�y do szko�y "Pod G�ogami" i Heidi, wci�� oszo�omiona d�ug� podr�, gadatliwo�ci� Miss Smith i obco�ci� otoczenia, znalaz�a si� w obszernym salonie, gdzie powita�a j� bardzo dostojna dama w wieku oko�o pi��dziesi�ciu lat. Mimo surowego wygl�du dama przem�wi�a ciep�o i �yczliwie. - Witaj w szkole "Pod G�ogami" Heidi. Bardzo si� cieszymy z twojego przyjazdu do nas. Mam nadziej�, �e mia�a� przyjemn� podr� i �e b�dziemy mie� z ciebie tyle� pociechy co z Klary. Czy jeste� g�odna? Louise, nasza kucharka, przygotowa�a troch� zimnego mi�sa i owoce. A co tam trzymasz pod pach�? Ach, to skrzypce. Tw�j dziadek pisa� mi, �e uczy�a� si� gra�. Zdaje si�, �e to go bardzo cieszy�o. Teraz b�dziesz pod dobr� opiek� na lekcjach muzyki. Dama zwr�ci�a si� do angielskiej nauczycielki. - Miss Smith prosz� zaprowadzi� Heidi do jej pokoju i sprawdzi�, czy ma wszystkie niezb�dne rzeczy. Dobranoc, Heidi. �pij dobrze. Dzwonek obudzi was o si�dmej. - Dobranoc - powiedzia�a pos�usznie Heidi. - Powinna� powiedzie�: "dobranoc Mademoiselle" - poprawi�a j� natychmiast dyrektorka. Heidi powiod�a wzrokiem od jednej obcej twarzy do drugiej. Miss - do nauczycielki angielskiego, Mademoiselle - do dyrektorki! A w domu uczono j�, �e do dyrektorki m�wi si� Fraulein. Czy kiedy� potrafi si� w tym wszystkim po�apa�? Zmieszana i zm�czona, pod��y�a za Miss Smith przez d�ugi hall. Sypialnia, kt�r� mia�a dzieli� z Angielk� Eileen, znajdowa�a si� na drugim pi�trze. Mijane pokoje by�y zamkni�te i panowa�a w nich cisza. Zdawa�o si�, �e wszyscy ju� �pi�. - Id� ostro�nie, �eby nie zbudzi� dziewcz�t. Swoje rzeczy mo�esz rozpakowa� jutro. A teraz chod�my do jadalni. - Dzi�kuj�, nie jestem g�odna - powiedzia�a Heidi. - Zjesz mi�so i owoce, tak jak to poleci�a dyrektorka - o�wiadczy�a stanowczo Miss Smith. Kiedy Heidi sko�czy�a kolacj�, posz�y na g�r� do sypialni. Heidi rozejrza�a si� woko�o i w p�mroku zobaczy�a dwa drewniane ��ka, dwie umywalki, dwie szafy, jeden st�, dwa krzes�a - wszystko l�ni�ce biel�. Pok�j wydawa� si� przytulny i wygodny. Lecz gdy tylko zamkn�y si� drzwi za Miss Smith, Heidi poczu�a, �e ogarnia j� fala t�sknoty za domem. Mimo ca�ej odwagi w oczach dziewczynki zal�ni�y �zy. Podesz�a do okna i ostro�nie otworzy�a okiennice. - Och! - wykrzykn�a impulsywnie. - Jezioro! G�ry! Wszystko by�o pogr��one w spokoju, w takim spokoju, �e przypomina�o jej rodzinne strony. Okr�g�y ksi�yc toczy� si� po niebie i pozostawia� z�ocist� �cie�k� na wodzie. Heidi otar�a oczy. Ju� pokocha�a to jezioro i czu�a si� pokrzepiona jego widokiem. Drzwi otworzy�y si� niemal bezszelestnie i do pokoju zajrza�o sze�� ciekawych g��wek. - Wejd�cie, jestem Heidi - powiedzia�a szeptem. - Jak si� nazywacie? Ca�a sz�stka, st�paj�c na palcach wesz�a do �rodka i ciemnow�osa dziewczynka wysun�a si� do przodu, by przedstawi� pozosta�e. - To jest Ewa M~uller z Hamburga - wskaza�a jasnow�os� Niemk�. - Jest najwy�sza z nas i dlatego wszystkie j� powa�amy. S�owa te wypowiedzia�a z komicznym grymasem i jednocze�nie przyci�gn�a ku sobie kolejne dwie dziewczynki. - Edith i Molly, serdeczne przyjaci�ki, kt�re razem przyby�y tu z Anglii; za nimi stoi Jeanne_marie, W�gierka... Nazwa�y�my j� Jamy, bo to lepiej pasuje do ma�ej figurki. Tu za� jest Mademoiselle Anna de Fauconnet. Jeden z jej przodk�w, Gaeton, wraz ze �wi�tym Ludwikiem bra� udzia� w bitwie pod Issus, sze��dziesi�t wiek�w przed Chrystusem. - Och, Lizo! M�j przodek nie nazywa� si� Gaeton, nie walczy� pod Issus sze�� tysi�cy lat przed Chrystusem. Jak mo�esz co� takiego opowiada�! - zaprotestowa�a Anna...
ZULUS555