RECENZJA ARTYKUŁU:
D. Ekiert-Grabowska „Syndrom nieadekwatnych osiągnięć szkolnych –stare czy nowe zjawisko pedagogiczne?”
Celem artykułu jest zainicjowanie dyskusji nad zjawiskiem zwanym syndromem Nieadekwatnych Osiągnięć.
Czym jest Syndrom Nieadekwatnych Osiągnięć?
Sylvia Rimm – „Miliony dzieci zdolnych do uczenia się –przeciętnie, ponad przeciętnie, czy nawet wybitnie uzdolnionych, łącznie z pochodzącymi z tzw. klasy średniej, gdzie edukacja jest jedną z cenionych wartości –po prostu nie osiąga wyników odpowiednich do swych możliwości. Te dzieci cierpią na Syndrom Nieadekwatnych Osiągnięć. Ich prawdziwe możliwości są oczywiste zarówno dla ich rodziców, jak i nauczycieli, mogą one być bardzo twórcze, werbalnie lub matematycznie przedwcześnie rozwinięte, a pomimo swych uzdolnień nie radzą sobie dobrze w szkole. [...] Najwyższy czas, by rodziny i szkoły rozpoznały ten podstawowy problem, czas by podjąć działania korekcyjne”
Ze zjawiskiem nieadekwatnych osiągnięć mamy do czynienia gdy:
· Dziecko w czasie nauki nie osiąga pełni swych możliwości,
· Nie wykorzystuje swego potencjału umysłowego
Zjawisko często bywa niedostrzegalne w polskiej szkole.
Shaw: podział osób o niższych osiągnięciach:
1. chroniczny –uczeń stale, rok w rok, uzyskuje wyniki gorsze od tych na jakie go stać,
2. sytuacyjny –pogorszenie wyników ucznia jest sytuacyjne –przyczynę tego zjawiska łatwo wykryć
3.
H. Wasyluk-Kuś, przyczyny niepowodzeń szkolnych uczniów; 5 grup czynników sprzyjających niechęci do nauki u dzieci zdolnych:
1. warunki opieki nad dziećmi i nauka dzieci w domu,
2. sposób wychowania i atmosfera domowa
3. postępowanie nauczycieli
4. sytuacja społeczna dziecka w grupie rówieśniczej
5. negatywny stosunek do nauki
W konkluzji można udzielić odpowiedzi na pytanie postawione w tytule:
Samo zjawisko jest czymś nowym, natomiast nadszedł czas, by w większym stopniu zwrócić uwagę, szczególnie w początkach szkolnej kariery dziecka, czyli na etapie nauczania początkowego
spodpowieki